Zie het niet meer zitten, eigen bijdrage?! :S

#41

wat fijn om te lezen dat het zo goed gaat!
hopelijkgeeft het jullie allemaal meer rust!

liefs gidget


<img src="Mijnticker.nl Tickers" border=0>

#42

Pfff ik moest vandaag mijn vriend zijn psycholoog even bellen omdat ik aan bleef dringen op gesprekken… Hij heeft mij even goed uitgelegd waarom er nog geen gesprekken kunnen plaats vinden.
Eerst wil ik even zeggen dat deze psycholoog een hele goede man is en dat hij zich echt erg zorgen maakt om mijn vriend. Hij praat ook wel met mijn vriend, maar heel kort en nog niet diepgaand. Hij wil ook graag dat ik een keer mee kom.
Mijn vriend zei tegen mij dat hij mij ook altijd alles verteld maar dat blijkt dus niet zo te zijn
De psycholoog wil nog geen gesprekken omdat als ze met gesprekken beginnen de situatie eerst verslechterd voordat het beter word. Dat komt omdat er dan dingen naar boven komen. Dit durft de psycholoog op dit moment nog niet aan omdat hij bang is dat mijn vriend zichzelf dan wat aan doet…
Mijn vriend heeft namelijk zelfmoordgedachten en heeft de psycholoog verteld dat hij niet alleen in de auto durft te stappen omdat hij bang is dat hij dan zo de sloot in rijd o.i.d…
Ik ben hier heel erg van geschrokken en voel me vreselijk… Ik heb er natuurlijk meteen met mijn vriend over gepraat en hij zegt steeds dat hij zichzelf nooit wat aan zal doen, maar ik ben wel bang want de gedachten er aan zijn toch de eerste stap…
Ik durf hem nu helemaal niet meer alleen te laten…
Ik laat hem nu ook elke dag op een normale tijd 's avonds op bed gaan en blijf zelf alleen met Amy beneden zitten… Ik voel mezelf dan ook niet vrolijk, maar ik wil er alles aan doen om te voorkomen dat er wat gebeurd want ik kan echt absoluut niet zonder hem!
Ik ben wel heel erg moe steeds van te weinig slaap maar op het moment kan het gewoon niet anders…
Mijn vriend heeft ook zulke erge woede aanvallen dat het niet vertrouwd is hem alleen te laten met de kids… Ik kan hem dus gewoon niet de laatste fles laten geven en zelf op tijd op bed gaan. Dit kan en mag op dit moment gewoon echt niet.
Het is nu echt afwachten tot deze medicijnen gaan werken en mijn vriend een stuk rust krijgt.
Ik hoop echt dat ze snel gaan werken…

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie en Amy

#43

Jeetje Hanna wat heftig allemaal. Twee kleine kindjes en een vriend die er niet voor jou en je kinderen kan zijn omdat hij met zichzelf in de knoop zit!! Moeilijk allemaal.

Is er geen familie die kan helpen. Bijv dat je moeder een nachtje komt slapen. Zij kan misschien dan Amy de laatste fles geven en de nachtvoeding overnemen. Dan kom je zelf ook tot rust. Want dit ga jij natuurlijk nooit trekken in je eentje.

#44

Jee meis toch

Ik denk echt dat je moet proberen dat je kinderen (hoe erg je dat misschien ook vind) 1 keer per week bij iemand moet laten logeren. jij hebt ook je slaap nodig anders hou je het gewoon niet vol. ja nu nog wel omdat het moet maar zodra het dadelijk iets beter durft te gaan met je vriend ga je helemaal instorten zo en dat is niet wat je wilt denk ik.

{{{Hanna}}}

Liefs Michelle


#45

Pfff…dat is schrikken! Ik ben het met Pjukje en Michelle eens, probeer ontlasting voor jezelf te zoeken. Geen enkel normaal mens kan dit vol blijven houden…

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#46

Woon trouwens ook in Friesland…vlak bij drachten…dus je kan ze altijd door de deur schuiven hoor!

#47

Gister sliep ik pas 1 uur (nadat ze 12 uur voeding had gehad) en vannacht kwam Amy 4 uur voor voeding en ik sliep kwart voor 5 weer. En vanmorgen werd Sylvie 7 uur wakker maar ze was erg chagrijnig dus ik heb haar terug in bed gelegd en toen werd ze kwart voor 8 wakker en Amy kwart over 8.
We hebben al eens gezegd mag Amy blijven logeren maar daar reageerden ze verder niet op… Ze denken vast dat we het niet serieus menen… Ze hebben ook totaal geen idee hoe ernstig de situatie is…
Misschien toch nog maar even goed duidelijk maken…

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie en Amy

#48

Jeetje Hanna, wat heftig allemaal. Ik wist niet dat het eigenlijk zo slecht gaat met je vriend… Ik vind het heel erg voor jullie! Je weet vast nog wel hoe Max het deeed in het begin? Gek werd ik van dat gehuil en totaal gebrek aan slaap. En dan had ik nog een partner die gewoon goed in zijn vel zit…we vonden die periode toen heel heftig, maar jij krijgt het echt zwaar te verduren. Ik zou echt vragen of je ouders Amy en/of Sylvie toch even kunnen overnemen, want dit is voor jou echt geen doen. Ze zouden dat toch wel begrijpen? En vrienden? De ouders van je vriend? Je moet echt hulptroepen proberen te vinen, want zo weinig slaap en veel zorgen…dat is niet goed voor jou! Ik lees elke keer je topics maar reageer niet altijd wegens Sinterklaasdrukte enzo, maar ik hou het in de gaten hoor. Denk ook aan jezelf hoor!

Groetjes Rainbow

Lilypie Second Birthday tickers

Lilypie Fourth Birthday tickers

#49

Dat is wel beroerd zeg!.. Ben je al gebeld door het cb? Misschien dat zij vanuit hun ook wat kunnen doen. Mantelzorg of zo. Sterkte!

Groetjes Natasja


#50

neem me niet kwalijk dat ik dit ga zeggen, maar ik het geen optie dat je vriend zich op laat nemen?? Op dit moment zorg jij zo ie zo al alleen voor de kinderen maar naar naast ben je ook heel erg met hem bezig wat logisch uiteraard. Ik wil niet zeggen dat het makkelijker is als je alleen bent met je kinderen maar er wordt naar hem om gekeken en kunnen ze hem goed in de gaten houden of zijn medicatie aanslaat en zo.

En er is misschien dan ook mogelijkheid dat jij met iemand kan gaan praten want de familie van een iemand die zo ziek is wordt vaak vergeten terwijl zij net zo goed hulp en een luisterend oor nodig hebben.

Groetjes,

Michèle

<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>

#51

Ik dacht net als michelle, kan je vriend niet even tijdelijk ergens anders onderdak vinden? Bij zijn ouders?
Als je nu al zegt dat het zo haast onverantwoord is om hem alleen met je kinderen te laten, dan zal het heel ontlastend zijn om dat gevoel kwijt te zijn!

Manderijn

#52

Ik durfde het er niet neer te zetten, maar ik dacht ook hetzelfde als Michèle. Hoe dan ook, het blijft een rotsituatie.

{{{{{Hanna}}}}}

Groetjes Natasja


#53

Mijn vriend word heel erg goed in de gaten gehouden door zijn psycholoog. Daarom moet hij er ook elke week heen, want de normale gang van zaken is 1 keer in de 2 week. Hij heeft ook het telefoonnummer van zijn psycholoog zodat hij kan bellen als het nodig is. Wat ik al zei deze psycholoog is een hele goede man en weet heel goed wat hij doet. Mijn vriend heeft zijn psycholoog ook volledig in vertrouwen genomen dus dat zit helemaal goed.
Wat de psycholoog heeft gezegd is dat zodra mijn vriend het gevoel verliest dat hij bang is zichzelf of ons wat aan te doen dat hij dan meteen moet bellen dan worden er stappen ondernomen. Hij heeft het dus ook al over opname gehad. En als het nodig zal zijn zal dit zeker gebeuren. Maar hij zit nu dus nog in de ‘veilige zone’ om het zo maar even te noemen.

We hebben vanmiddag even een heel goed gesprek gehad met mijn vriend zijn ouders. Die weten nu ook heel goed hoe ernstig de situatie is want mijn vriend heeft ook hun verteld dat hij met zelfmoordgedachten loopt. Dat was natuurlijk voor hun ook even flink schrikken maar we kregen per direct veel meer begrip en steun.
En net toen we weer thuis waren belden ze ons dat ze komend weekend een dag en nacht!! op Sylvie en Amy willen passen! Dus we hebben echt even iets om naar uit te kijken en ik kan eindelijk weer eens 1 nachtje doorslapen!
Ontzettend fijn dat we eindelijk het begrip krijgen wat we zo nodig hebben!

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie en Amy

#54

Wat fijn dat jullie een gesprek hebben gehad met zijn ouders. En goed te horen dat de meiden een dag en nacht naar opa en oma kunnen. Dan kun jij ook een beetje bijtanken.

#55

@ goudvisje snap me niet verkeerd, fijn dat je vriend nog in de zogenaamde veilige zone zit maar is er iemand die er naar omkijkt hoe het allemaal voor jou is. Pas als hij bijna over het randje heen kukkelt gaan ze hem opnemen, maar hoe ver ben jij dan? Straks ben jij zelf half of compleet overspannen omdat je overal op moet letten en overal voor moet zorgen. Ik snap dat je je vriend liever thuis hebt dan in een inrichting, maar kijk eens of er met zijn psycholoog een tussenoplossing is zoals een bed op recept zodat als hij er een keer doorheen zit maar nog geen opname nodig heeft hij een nachtje weg is en jij even met twee ogen dicht kan slapen ipv een. Enne leer zijn psygoloog aub dat het voor jou ook heel zwaar is op deze manier en dat daar ook eens naar gekeken moet worden en niet alleen naar de patient.

Groetjes,

Michèle

<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>

#56

Wat een nare situatie voor je goudvisje, maar ik ben het wel met michele eens. Daarnaast vraag ik mij af of je het nog wel kunt aangegeven als je eenmaal zo ver bent dat je jezelf of een ander wat wil aan doen. De ervaring die ik helaas heb (met anderen) is dat ze het niet meer kunnen aangeven, sta dus eigenlijk een beetje te kijken van wat de psycholoog zegt (neem aan dat het een psychiater is, aangeien een psycholoog geen medicatie mag voorschrijven?)
In ieder geval heel erg fiijn dat je schoonouders volgend weekend een dag en nacht op de kids willen passen, kn je even bij tanken!!

liefs woezel

Lilypie Third Birthday tickers

#57

Wat fijn dat je iets hebt om naar uit te kijken! Zo zie je maar, eerlijk zijn en je kwetsbaar opstellen loont.

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#58

Wauw! Er is iets heel erg positiefs gebeurd!
Gisteravond lag ik 9 uur doodmoe en uitgeput op de bank. Amy lag lekker bij me op schoot te slapen dus ik breng haar naar bed. Meteen zodra ze in haar bedje lag begon ze te huilen… Dus ik nam haar weer mee naar beneden want ik wou niet dat ze Sylvie wakker huilde.
Toen zei mn vriend geef haar maar aan mij. Ik zei nee hoeft niet ik leg haar wel in de box. Toen ging ik haar fles omspoelen. Ze ging weer huilen en mijn vriend had haar uit de box gepakt! Daar stond ik al van te kijken Ze ging heerlijk bij hem verder slapen.
Toen zei hij uit zichzelf ga jij anders maar slapen. Ik zei tegen hem dat kan toch niet maar hij zei ja dat lukt wel, ze is nu toch rustig. Dus ik zei tegen hem okee dan ga ik nu op bed maar zodra het niet meer lukt maak je me meteen wakker. Dat zou hij doen.
Dus ik ben gaan slapen en op een gegeven moment werd ik wakker van Amy’s gehuil en toen ging ik even naar de wc en keek eerst op de klok. Het was 2 uur in de nacht! Mijn vriend is gewoon op de bank gaan slapen en heeft Amy in de box laten slapen! Zodat ik een nachtje door kon slapen.
En het is helemaal goed gegaan. Hij heeft het super gedaan en Amy ook, want ze heeft bijna niet gehuild.
Amy had 21.45 haar laatste voeding gehad. Ze sliep 00.00 en ze kwam om 2 uur weer voor voeding. Toen sliep ze 2.45 weer en kwam ze vanmorgen weer 6 uur. Toen heeft mijn vriend haar bij me boven gebracht en is hij verder (in bed) gaan slapen. Hij ligt nu nog op bed en mag van mij zo lang slapen als hij wil
Ik vind dit zo fantastisch, ik ben reuze trots op hem!
Zouden de medicijnen nu al beginnen te werken of heeft het gesprek met zijn ouders hem zo goed gedaan?
Ik weet nu in ieder geval dat ik hem weer alleen met de kids kan laten! Dat vind ik echt zoooooooooo positief!
Ik ben gewoon helemaal in de wolken, wat een ommezwaai ineens!
Ik kan niet eens omschrijven hoe blij ik hiermee ben. Want dit is echt ineens een heeeeeeeele grote stap in de goede richting.
Vanaf nu kan het toch alleen maar beter gaan!

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie en Amy

#59

Fijn dat dat zo goed ging, maar wat ik al op hyves zei hoop niet dat jer er al ben. Depressies gaan helaas met pieken en dalen. De Medicatie zal zeker wel aan kunnen slaan, ik weet niet hoe lang hij die slikt maar daar staat 4 tot 6 weken soms 8 voor, maar hij kan ook nog een terug val krijgen. Geniet van deze momenten en denk er aan als het even wat minder gaat, maar stel jezelf niet teleur door al te hopen dat je er al bent.

Groetjes,

Michèle

<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>

#60

@Michele: Dat doe ik ook zeker niet hoor. Ik weet heel goed dat we er nog lang niet zijn. Maar hoe slecht het ook met hem gaat, dat hij dan dit voor mij heeft gedaan… Dat vind ik gewoon zoooo mooi en lief en daar ben ik echt heel erg blij mee. Maar ik besef nog steeds heel goed dat het momenten zijn hoor.
Maar daarom ben ik er juist extra dankbaar voor!

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie en Amy