Zie het niet meer zitten, eigen bijdrage?! :S

#1

Jullie hebben vast alle 3 mijn topics wel gezien in het baby gedeelte. Ik weet eigenlijk wel dat de topics helemaal nergens over gaan. Amy doet het voor haar leeftijd hartstikke goed en ik weet dat er zat mensen zijn die het veel moeilijker hebben en die maar wat graag met ons zouden willen ruilen…

Gisteravond had ze 9 uur haar laatste voeding, jammer genoeg sliep ze pas 11 uur en wij dus kwart over 11 ongeveer. Daarna kwam ze half 4, dus best netjes eigenlijk. Maar ze ging pas 5 uur weer slapen En daarna kon ik nog niet slapen omdat mn vriend als een idioot snurkt… Ik sliep pas half 6 weer denk ik… Daarna kwam ze half 9 weer.
Ik ben helemaal op en kan gewoon niet meer. Ik kan overdag niet bijslapen… Mijn vriend heeft een zware depressie en heeft last van woede aanvallen en hij kan nog geen minuut tegen het gehuil van Sylvie of Amy…
Ik laat ze dus ook echt liever niet alleen met hem, alleen als ze allebei slapen en dat gebeurd niet vaak.
Hij weet dit ook en hij vind het zelf ook echt niet leuk, maar hij kan er ook niks aan doen verder… Het hoort bij zijn depressie…
Hij gaat elke week naar een psycholoog maar hij krijgt nog geen gesprekken. Ze willen eerst dat hij goede medicijnen heeft die aanslaan en dan pas de gesprekken. Tot nu toe heeft hij nog steeds niet de goede medicijnen en hij zit al 2 maanden thuis…
Wat dus zo is, is dat de hele verzorging en opvoeding van Amy helemaal alleen op mij neerkomt. Alleen als ze slaapt of wakker is en vrolijk kan ze bij hem zitten. De rest moet ik doen… Hij kan aardig voor Sylvie zorgen omdat Sylvie gewoon een ontzettend makkelijk kind is. Zij kan heel goed alleen spelen.
Maar wat je nu dus ziet is dat ik helemaal van Amy ben en hij helemaal van Sylvie… Ik vind dit echt niet leuk, ik doe bijna niks met Sylvie en als mn vriend de kamer uit gaat is het standaard dat Sylvie gaat mopperen…
Mijn vriend kookt elke avond het eten en Sylvie wil dan perse bij hem zijn en niet bij mij. Het enige wat ik nog wel kan doen met Sylvie is haar 's avonds op bed doen. Maar daar heb ik vaak niet eens zin in omdat ik te moe ben en niet meer kan…
Ze komt nog wel naast me zitten en knuffelt nog wel en ik krijg ook wel kusjes. Maar ik mis wel hoe het was…
En ik ben de laatste dagen zo wat de hele dag met Amy bezig… Ze eet om de 3 uur en blijft nu steeds al 1-2 uur na de voeding wakker. Ik heb helemaal geen tijd meer voor mezelf want tussendoor doe ik ook nog het huishouden en wanneer ik kan besteed ik tijd en aandacht aan Sylvie…
En dan al die negativiteit nog om me heen omdat mn vriend dus depressief is… Hij kan er niks aan doen verder. Hij heeft dit ook niet gewild en hij baalt er van dat hij is zoals hij is. En voor zover hij dat kan doet hij er alles aan.
Ik heb me al die tijd dat we het weten groot weten te houden en ik probeer zo positief mogelijk te blijven. Vooral voor Amy en Sylvie.
Ik kan gelukkig ook nog steeds mijn rust bewaren en ik zorg heel goed voor ze.
Maar ik voel mezelf steeds verder wegzakken, steeds dieper wegzinken…
Ik kan het gewoon ook allemaal even niet meer aan.
Ik had me deze tijd zo ontzettend anders voorgesteld… Ik dacht vooral gelukkig te kunnen zijn, maar op het moment baal ik meer van de dingen dan dat ik blij kan zijn…

Ik zit steeds te denken om over te stappen op flesvoeding. Maar zal het wat veranderen? Een voordeel kan zijn dat we wat meer regelmaat en rust krijgen en dat mn vriend af en toe een fles kan geven.
Maar nadelen zijn er toch ook genoeg. Vooral dat flesvoeding geld kost… Borstvoeding is sowieso het beste en het liefst wilde ik het een half jaar geven, maar ik voel me er de laatste tijd steeds minder prettig bij… Ik weet niet goed waarom… Daarnaast is mijn moeder van de borstvoedingsmaffia zeg maar… Als ik stop krijg ik de volle laag van haar, was met Sylvie ook zo…
En dan kan Amy ook nog heel erg last van krampjes krijgen als we over zouden stappen op fv. Ook is het geen garantie voor sneller doorslapen of regelmaat…
Ik weet niet zo goed wat ik moet. Ik kan op het moment zo slecht beslissingen nemen omdat ik simpelweg gewoon niet weet wat ik wil en wat het beste is… Ik zie echt door de bomen het bos niet meer en heb het zo gehad…
Ik wou gewoon dat ons leven weer wat meer in het licht van het positieve kwam te staan. We hebben 2 prachtdochters en voor de rest hebben we ook alles wat we ons maar kunnen wensen. Waarom kunnen we dan niet op en top genieten…

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie en Amy

Gewijzigd door - goudvisje20 op 09 Nov 2011 23:12:01

Gewijzigd door - goudvisje20 op 11 Nov 2011 23:29:09

Gewijzigd door - goudvisje20 op 13 Nov 2011 07:56:47

Gewijzigd door - goudvisje20 op 15 Nov 2011 18:51:20

Gewijzigd door - goudvisje20 op 17 Nov 2011 17:25:56

Gewijzigd door - goudvisje20 op 18 Nov 2011 11:58:30

Gewijzigd door - goudvisje20 op 25 Nov 2011 12:47:54

#2

He gatver meid wat een rot situatie inderdaad. Mag ik zeggen dat ik het wel heel raar vind dat je vriend nog steeds geen gesprekken heeft. Ik snap wel dat ze hem aan de medicatie willen, maar eer dat dat loopt kan je een half jaar verder zijn minimaal, ik vind dus dat hij op zijn strepen moet staan en ook gesprekken moet aanvragen want er moet ergens een begin gemaakt worden want zo houd niemand het vol.

Ook zal hij maar een beetje inzet moeten tonen naar Amy toe zodat jullie kunnen wisselen zeg maar. Wat je zegt jullie hebben twee dochters en niet ieder een. En ik weet hoe moeilijk een depressie is. Ik heb er zelf twee gehad en ik hoop dat hij er dan ook snel uitkomt.

Groetjes,

Michèle

<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>

#3

Pffff…het klinkt vooral alsof jij ontlast moet worden. Dat de kern van het probleem is dat jij je inmiddels overbelast voelt en alles je daardoor te veel wordt (incl. de borstvoeding). Is er niemand in jullie omgeving qua familie en/of vrienden die de helpende hand kan bieden, praktisch gezien? Een keer oppassen bijvoorbeeld, zodat jij even kan bijslapen of iets voor jezelf kan doen?

Ik vind ook dat de hulp voor je vriend op deze manier weinig voorstelt. Als hij niet op z’n strepen kan gaan staan, dan kan jij dat misschien doen voor hem én jou door aan te geven dat jullie hele gezin er inmiddels onder lijdt?

Ik weet het verder ook niet meid. Als ik dichterbij had gewoond, had ik gezegd: breng ze maar hier. Maar dat gaat helaas niet.

Oh en nog wat: IK HAAT DE BV-MAFFIA! Lekker laten l*llen, als jij wilt stoppen dan stop jij. Tuurlijk heeft het voordelen tov flesvoeding, maar flesvoeding heeft ook voordelen tov borstvoeding. En jullie situatie is nu eenmaal uniek en niemand heeft dat zo gewild. Als jij daardoor zou besluiten dat jij meer baat hebt nu bij flesvoeding daardoor, dan besluit jij dat. En schijt aan de rest.

Sterkte meissie en een dikke knuffel!

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#4

Ik sluit me aan bij Michèle. Ik heb gelukkig geen depressie gehad, maar ik heb er wel dicht tegen aan gezeten. Het eerste wat ik moest doen was praten en als dat niet hielp, kon ik alsnog medicijnen krijgen. Maar wat ik al zei, ik heb geen depressie gehad.

Voor wat betreft jezelf; ik zou niet afwachten totdat het cb jou belt om te vragen hoe het gaat, maar ik zou zelf aan de bel trekken. Ook al wil je het liefst geen hulp, je moet wel aan jezelf denken. Zoals ik het lees, houdt je het niet lang meer vol. Amy doet het misschien wel hardstikke goed voor haar leeftijd, maar voedingen en gebroken nachten horen er helaas wel een beetje bij. Als je dan wat hulp krijgt, krijg jij misschien zelf ook wat meer ruimte om bij te komen.

Ik heb wel een mening over het samen met jouw vriend zorgen voor jullie kinderen, maar ik heb geen ervaring met samenleven met iemand met een depressie. Ik geef mijn mening daarom ook niet, want waarschijnlijk sla ik de plank dan helemaal mis en daar heb jij helemaal niets aan.

Voor mij was ook de hoofdreden dat ik bij Anouk bv ben blijven geven de kosten van fv. Natuurlijk is bv het beste, maar bij Merel heb ik ook maar 2 maand bv gegeven en daarna de fles en ze heeft het er prima op gedaan. Kun je niet één fles afkolven en dan met je vriend afspreken dat hij de late voeding met de fles geeft? Dan kolf jij rond 10 uur af en geeft hij rond 11 uur. Jij kan dan naar bed en de nachtvoeding doen, zodat hij kan slapen.

Sterkte meid! {{{{{goudvisje20}}}}}

Groetjes Natasja


#5

eey lieve meid.

Wat triest dat het allemaal zo moet, je had het je natuurlijk allemaal heel anders voorgesteld.
Ik wil je wel even een hard onder de riem steken dat je het echt zo goed doet!! daar kun je trots op zijn ondanks dat het waarschijnlijk nu even niet zo voelt.
Wat jehet beste zou kunnen doen is het volgende.
Ga zodra je ff de tijd heb even heel rustig zitten pak een pen en papier en schrijf op waar !JIJ! je goed bij zou voelen! dus niet wat een ander belangrijk vind zoals je moeder, of wat makelijker voor je vriend zou zijn.
Maar echt puur waat jij je goed bij voelt.
voer dat plan uit in dien mogelijk, want zodra jij je beter voelt, zul je zien dat je meer energie krijgt, en dan de sweer in huis wel es te goede zou kunnen omslaan.
Eerlijk gezegt vind ik het persoonlijk niet kunnen dat ze wachten tot ze de juiste dosering medicatie hebben gevonden voor je vriend, de gesprekken moeten nu komen, want ook jij kunt opraken.

sterkte meid

Groetjes Marianne mama van Ruben en ??


#6

Tja ik las dus al uit je eerdere topics dat het met jou zelf niet zo lekker gaat. Daarom mijn reactie ook mbt het doorslapen.

Ik sluit me aan bij de anderen mbt die gesprekken. Zoiets belachelijks heb ik nog nooit gehoord. Anti depressiva heeft soms 4 tot 6 weken nodig om te helpen, en in die tijd kunnen de klachten zelfs eerst verergeren! Dus lijkt het mij wel wenselijk als er gesprekken zijn, wat doet je vriend anders bij de psycholoog? Dit vraag ik me even af als verpleegkundige uit het veld hoor.

Ten tweede: de BV-maffia weet niet hoe zwaar het is om een baby te voeden en nog een peuter rond te hebben lopen. En al helemaal niet hoe het is om een partner te hebben die niet lekker in zijn vel zit. Als jij je niet goed voelt bij BV moet je er lekker mee kappen. Tis een grote belasting voor jou zowel geestelijk als lichamelijk.

Ik zou als ik jou was ook hulp voor mezelf inschakelen. Misschien via de huisarts of het CB.
Ik zei al in je andere topic dat wij een heel heftige tijd gehad hebben en dat komt omdat ik in mijn kraamweek al een postpartum depressie heb ontwikkeld. Ik had bij Jack ook dergelijke klachten maar nu bij Quinty begon het vrij snel en vrij heftig. Inmiddels gaat het nu wel beter, maar goed, Quinty is nu dus 10 weken he…
Als ik zelf niet op tijd mijn probleem had onderkend dan had ik geen goede hulp gekregen en die had ik hard nodig.
Het lijkt me voor jou ook goed als je alleen al kunt ventileren…

Ik wens je heel veel sterkte toe meid, het zijn gewoon tropenweken en ik begrijp je gemengde gevoelens heel erg goed.

Knuffel!

#7

Meid, wat vind ik het naar om te horen!
Ik kan me voorstellen dat het je allemaal heel zwaar valt, het is dan ook niet makkelijk met twee jonge kinderen en een depressieve vriend…

Ik sluit me dan ook geheel aan bij de voorgaande reacties: ik snap niet waarom ze wachten met gesprekken bij je vriend! Het is een combi van medicatie en gesprekken, op medicatie alleen gaat hij het niet redden hoor! En dan ten tweede, hij heeft woede aanvallen? Des te meer reden om snel te behandelen! dat kan toch niet met twee kinderen erbij? En hij kan er verder niets aan doen, maar dan moet hij wel geholpen worden!

En wat de bv betreft: doen wat jij nodig vind! Klinkt misschien hard, maar als je je moeder over je heen krijgt moet je maar tegen haar zeggen dat zij dan maar voor de rest moet zorgen. Dan kan jij rustig bv geven…
Oke, het is goedkoper dan flesvoeding, maar ook als jij er aan onder door gaat? Lijkt me niet goed hoor, schat!

Ik zou zeker hulp vragen, of bij het cb of bij je huisarts. Blijf er niet mee lopen!

Heel veel sterkte meid, ik denk aan je!
{{{{{Hanna}}}}}


#8

{{{{{Hannah en gezin}}}}}

Heel herkenbaar, leven met een depressieve echtgenoot.
Gisteren hebben we er even over gemaild. Aan een half woord genoeg.

Meissie, zoals ik gisteren al mailde: je weet me te vinden als het nodig is.

Groetekes, Sje

#9

Heftig meid! Had al een beetje door in de andere topics dat je je niet fijn voelt.
Twee kleine kindjes is ook niet zomaar wat! En dan daarbij een vriend die depresief is.
Als het jou beter lijkt om met de bv te stoppen dan moet je dan gaan doen. Wat een ander er ook van zegt en of over denkt.
Ik heb vroeger ook bv gehad. Dus ik had zoiets van toen ik zwanger was dat ga ik ook doen. Mijn oudste had tepelvrees en die wilde dus niet aan de borst. Toen ik weer zwanger was had ik zoiets van de groeten begin er niet aan.
Mijn moeder vond dat ook jammer. Want ja bv is wel de beste voeding. Ik heb er tot op de dag van vandaag geen spijt van.

Is het een idee dat je de kids een nachtje uit van huis doet? Voor de familie is het maar 1 nacht die gebroken is. Jij zit er elke nacht in!

Succes!!

#10

{{{Hanna}}}

Liefs Michelle


#11

jee meis, je krijgt het ff voor je kiezen !!!..

Maar punt 1 is ff dat jij voor jezelf gaat opkomen, alles komt op jouw schouders terrecht en de opvoeding van 2 kleine meiden is zeer zwaar, als alleenstaande moeder, … je bent dan misschien wel met je vriend maar je doet het nu wel ff alleen, tijd voor hulptroepen… (en het belangrijkste is dat je het aangeeft!!! vraag om hulp ) de Borstvoeding maffia (heerlijke omschrijving trouwens) moet zich er maar ff bij neerleggen dan, bovendien als je flesvoeding doet, kan de bv maffia ook eens ff lekker je kindje de fles geven, zodat mama ff bij kan komen… ik weet niet waar je vriend word behandeld, bij de HA? maar die zou ik ook eens fftjes aanpakken… want je vriend is misschien nu niet in staat voor zichzelf en voor jullie op te komen, mischhien heb je nog een beetje ‘girlpower’ over, … en ga naar die HA, en zeg dat iedereen er onder lijd… en als jij dadelijk ook nog in een depressie komt, wie gaat er dan voor je dochters zorgen de HA misschien ?? je vriend moet gewoon hulp hebben, en meer dan dat hij nu krijgt toch ! …

meid ik snap dat je helemaal kapot bent, en ik vind je een topwijf dat je nog steeds je rust kan bewaren, want deze mama stond vanmiddag al te janken in de keuken, van de stress van onze peuterpuber, dus toppie meis !!! met een kleine en een baby, vet petje af voor jou !

dus ik hoop echt dat je nog wat moed bij mekaar kan grabbelen, en hulp kan vragen… bij wie dan ook, mama moet bijtanken, niemand kan die ‘’ verantwoording zo lang alleen dragen ! ’

Pippy is geboren 17.07.2009

#12

och meis, jee wat een verhaal zeg. Ik vind het eigenlijk niet zo’n gek idee dat ook jij voor jezelf eens gaat navragen of je ergens je verhaal kan doen. een keer stoom afblazen en misschien wat nuttige tips ontvangen. Het is erg moeilijk om samen te leven MET kinderen en met een vriend die totaal niet lekker in zijn vel zit… je zit nu zelf ook niet lekker in je vel en doordat jij nu zo hard aan het knokken bent alles recht te houden val je zelf ook in een gat.
Ik vind het heel goed van je dat je zelf ook aan durft te geven dat je het niet meer trekt. dat is de eerste stap. de volgende stap is actie ondernemen en dan bedoel ik niet doorgaan met vechten op deze manier, maar hulp vragen en aanvaarden. Heel veel sterkte lieverd.

#13

Dankjulliewel allemaal voor de lieve reacties. Ik zat vanmiddag huilend achter de pc de reacties te lezen Zo lief en jullie snappen het ook allemaal… Zo fijn die erkenning…
Mijn vriend moet komende donderdag weer naar de psycholoog en dan gaat hij zeggen dat hij per direct gesprekken wil omdat ons hele gezinnetje er onder lijd. Ook gaat hij aangeven dat er gesprekken met ons 3en moeten komen.
Ik zal zelf morgen het cb bellen om te overleggen wat het beste is voor mijzelf.
Ik heb zelf het gevoel als ik nu over stap op flesvoeding dat ik gefaald heb… Klinkt misschien heel stom, maar de meeste moeders die stoppen met bv hebben een goede reden. Zoals dus tepelvrees, maar ook te weinig productie of veel pijn en noem maar op. Bij mij loopt de borstvoeding perfect en Amy doet het er heel goed op. Dus dan voelt het als opgeven als ik nu stop…
Daarbij komt dat ik niet zeker weet of fv geven veel verandering gaat geven. Dat wil ik dus ook eerst met het cb overleggen…
Als Amy alleen de nacht al beter zou doen (Dan bedoel ik niet de hele nacht doorslapen maar meteen na de voeding weer gaan slapen…), dan zou ik genoeg rust krijgen en kan ik veel meer hebben…
Dankjulliewel allemaal voor de steun. Ik vind het ontzettend fijn dat ik hier mijn verhaal kwijt kan en zoveel steun krijg.

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie en Amy

#14

Het is in dit geval voor jou ook erg jammer dat er zoveel meningen zijn over borstvoeding en flesvoeding! Want waarom moet je daar een voor de meeste mensen een goede reden voor hebben om te stoppen? Zo natuurlijk als dat borstvoeding voor de meeste moeders de eerste keuze is, was mijn eerste keuze flesvoeding. Voor mijn gevoel zaten daar voor mij toen meer voordelen aan dan aan borstvoeding, en dat moet dan ook prima zijn!
Je hebt het wel extra zwaar met de situatie van je vriend erbij! Erg lastig! En inderdaad is het misschien goed om ergens hulp te vragen! Niet altijd voor iedereen even makkelijk!
Hej en heeft je vriend ook de mogelijkheid om eens een dagje weg te gaan? Klinkt misschien raar, maar dan is je oudste dochter wel weer even op jou aangewezen, en dat kan voor zowel jou als voor je dochter heel goed zijn!

Onze dochter had de eerste 4 maanden zo’n onrustige tijd in de avond… tot minsten half 12! Na een poosje hebben we er maar aan toe gegeven, lekker de hele avond bij ons op de arm. Is dat wat Amy wil? Is het echt huilen wat ze dan doet na de fles? Of is ze gewoon wakker?

In ieder geval veel sterkte, en laat van je horen hoor! Alleen al je verhaal doen kan zo opluchten!

Manderijn

#15

{{{{{ Hanna}}}}}

liefs woezel

Lilypie Third Birthday tickers

#16

@goudvisje
Ik heb niet alle reacties gelezen dus misschien reageer ik wel met iets wat al genoemd is. Maar ik moest vandaag al aan je denken en ook hoe het bij ons ging na de geboorte en hoe het destijds met mijn man ging (psychisch). Ook hij snurkte als een gek, kon niet tegen de prikkels e.d… Nu hadden wij destijds een logeerbed en sliep hij de eerste maanden op zolder. Ik had zo geen last van het gesnurk en hij had geen last van het gehuil en de voedingen. Hierdoor sliepen we allebei bter en konden we de dagen beter aan. Ons zoontje sliep bij ons (mij) op de kamer en ik nam 's nachts de voedingen (bv) voor mijn rekening. Na de eerste ochtendvoeding (rond half acht) legde ik ons zoontje op zolder bij papa in bed zodat ik mezelf rustig kon aankleden, kon eten en de hond uit kon laten (want zelfs dat lukte mijn man toen niet…).

Hebben jullie een logeerbed of een plek waar je een matras neer kan leggen? Het is niet gezellig maar wij zouden het zo weer doen omdat het slapen voor jezelf ook zoooooo belangrijk is… By the way…is Amy wel verzadigd genoeg na de voeding? Heeft ze een speentje? Ze zeggen wel dat speentjes niet samen gaan met bv, maar de onze werd een stuk rustiger en sliep makkelijker in nadat wij toch een speentje zijn gaan geven. En dat was met een week of drie. Het speentje van Avent was het.

Dat is eigenlijk het enige dat ik nu kan zeggen en daarbij hoop ik dat je man snel hulp kan krijgen. Want wat ik begrijp is dat hij nu niet werkt maar thuis is toch? Is er geen dagbesteding voor hem waardoor hij wat in een ritme komt en jij thuis met de kids een ritme kunt vinden en zo ook weer wat met Sylvie kan doen? Ik weet hoe het is als je man hele dagen thuis is, loopt te chagrijnen en zo nu en dan echt goed boos wordt om niets. Mijn man en ik hebben nu afgesproken dat hij naar buiten loopt zodra hij aan voelt komen dat hij uit zijn slof gaat schieten. Of als ik het aan zie komen, vraag ik of hij even de plantje buiten wil bekijken Dat heeft hier al rust gegeven.

Sterkte!!!

#17

Lieve Hanna, nou moet je even luisteren, jij faalt niet als je stopt met bv.
wie bepaald wat een goede reden is? ik ben destijds gestopt omdat het idd heel veel pijn deed en ze tegen mij 3 weken daarvoor al zeiden: stop hiermee!
toch ging ik door omdat ook ik me schuldig voelde en het gevoel had alsof ik faalde.
achteraf… (en dat ga jij ook zeker merken!) merkte ik dat dit voor mij beter was EN dus voor Rico!
dit is voor Amy hetzelfde he! jij krijgt hier teveel stress door. dat voelt zij ook. wat denk je dat slechter is? die stress? of flesvoeding? zoveel kinderen zijn met flesvoeding groot geworden, daar moet je je niet te krampachtig aan vasthouden hoe moeilijk ook.
je zult zien dat als je gewoon de fles geeft dat jij je veel rustiger en minder opgejaagd voelt. En daarmee win je een hoop!
wat betreft die krampjes… JA dat is logisch maar… bijna elk kind krijgt sowieso krampjes want de darmen moeten er aan wennen. maar dat overleven jullie echt wel. Wat je wel kunt doen is Infacol kopen (bij de apotheek/drogist te koop) dit was het enigste wat bij Rico hielp… zijn krampjes waren zo ontzettend heftig (het ging echt door merg en been en dat is nog zachtjes uitgedrukt) en die VSM is allemaal leuk en aardig, maar bij Rico werkte dat niet voldoende. Infacol wordt NIET door het lichaam opgenomen, die krampjes zijn eigenlijk luchtbelletjes die door lucht uit het lichaam gaan. door die infacol wordt dat onderbroken en infacol “verlaat” dus het lichaam zonder dat het echt opgenomen wordt zeg maar.
is vanaf de leeftijd van 0 jaar al te geven.
het komt goed! ik weet dat je het nu even somber inziet… maar ook dit gaat weer voorbij lieverd, blijf volhouden jij kunt dit!

Gewijzigd door - MamavanRico op 07 Nov 2011 21:19:54

#18

Oh meid als jij stopt faal je niet, BV geven is niet alleen een lichamelijke aangelegenheid maar ook een geestelijke. Healthy body Healthy mind he. Enne de kans is het grootste dat Amy door gaat slapen al jullie weer een beetje rust in de tent krijgen.

Overleg inderdaad met het CB, laat je nergens toe pushen en weeg alles tegen elkaar af. Dat je vriend op zijn strepen gaat staan is ook goed, hopelijk geeft het hem ook een beetje zelfvertouwen en boost hem dat een klein beetje op.

Verder kijk inderdaad of je meiden even ergens naar toe kunnen al is het maar een middagje maar dat jij ook even Hanna kan zijn ipv mamma want jij moet ook even adem kunnen halen.

Oh en je ma een bv maffia… niet naar luisteren, ik heb zelf geen bv kunnen geven omdat ik op mijn 19e een borstverkleining heb ondergaan. En ik heb meerdere keren overhoop gelegen met deze mutsen, en ik won altijd zeg maar. Echt baas over eigen buik zegt voor mij baas over eigen lijf en dus ook over wel of geen bv.

Groetjes,

Michèle

<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>

#19

Meid toch, wat erg dat je je niet goed voelt! Wat de rest al zei: niks aantrekken van die borstvoedingsmaffia. Ik vind echt niet dat je er een reden voor moet hebben om te stoppen hoor. Als je denkt dat het helpt, gewoon doen!

En idd, ik vind het ook raar dat je vriend nog geen gesprekken heeft gehad, dus daar zou ik zeker eens achter horen.

Verder, niet aarzelen om extra hulp van familie of vrienden te vragen. Ze zullen je met plezier helpen hoor!

Veel sterkte en hopelijk gaat het snel wat beter!


#20

en vergeet niet dat je geen zicht hebt op wat Amy binnen krijgt, je dnekt dat je genoeg melk hebt, maar is dat ook echt wel zo? Meestal (dat is wat ik lees dan) neemt de melkproductie af in periode’s van stress, voor htezelfde geld is dat bij julli eook zo, en is ze daarom elke keer zo lang wakker na een voeding, omdat ze eigenlijk nog honger heeft! Klinkt mij in ieder geval wel logisch in de oren. Eigenlijk zou je dat eens moeten checken, of dat de reden kan zijn, het zou een boel kunnne verklaren namelijk!

liefs woezel

Lilypie Third Birthday tickers