Sandra heel veel sterkte morgen, ik hoop dat het ( naar omstandigheden) meevalt.
lieve groeten!!
Weer een miskraam
MamavanRico
#122
Lieve sandra, ik wil je heel veel sterkte wensen morgen meid, en ik zal aan je denken om die tijd.
hou je het nog een beetje vol?
wij denken allemaal aan je he dat weet je.
sterkte lieverd!
heleen
#125
Voor ik het vergeet
Want ik ben super ziek
Wil ik je toch nog ff heel veel sterkte en kracht wensen voor morgen
Kop op meid
We denken aan je
Sandra1980
#127
Bedankt voor jullie lieve berichtjes voor morgen.
Ben nu nog niet zenuwachtig, maar dat zal morgen zeker anders zijn. Het is zo dubbel. Aan de ene kant wordt ineens het vruchtje bij je weggehaald. Aan de andere kant valt het me heel zwaar me nog zo zwanger te voelen terwijl het vruchtje niet meer leeft. Het is zo bizar hoe je lichaam gewoon door zwangert. Tenminste bizar, het is logisch omdat je lichaam nog denkt dat je zwanger bent vanwege het vruchtje wat er nog zit. Maar toch blijft het voor je gevoel raar. Zo blijven mijn borsten bijv. maar doorgroeien. Heb al een cup groter dan normaal en vanmorgen zat zelfs mijn nieuwe bh cup D heel erg strak. Het zal ook een verademing zijn om niet meer dag en nacht misselijk te zijn. Dus ja dat is ook weer de andere kant.
Na morgen kunnen we beginnen met het verwerken van alles wat er gebeurd is. En hoop ik dat ik snel weer positief naar de toekomst te kunnen kijken. En als alles weer tot rust gekomen is en verwerkt is hopen we nog steeds dat we ooit een 2e wondertje in handen krijgen. Maar goed dat is toekomst, eerst dit allemaal weer verwerken.
Heleen, lief dat je nog een berichtje post ondanks dat je zo ziek bent. Heel veel beterschap en ik hoop dat je snel hersteld.
Nogmaals bedankt voor jullie steun, echt heel erg fijn.
Groetjes,
Sandra
<a href=“http://lilypie.com”>[img]http://b2.lilypie.com/HK7ip1.png" alt=“Lilypie Tweede Ticker” border=“0” /></a>
Gewijzigd door - Sandra1980 op 22 Mar 2010 21:24:08
kikie
#128
Hoop idd dat jullie na morgen kunnen beginnen met het verwerken en verder kunnen kijken in de toekomst. En nogmaals heel erg veel sterkte morgen.
Liefs
Michele1
#133
Waarschijnlijk ben ik een beetje laat, maar heel veel sterkte meid en neem je tijd en je rust he.
Groetjes,
Michèle
MamavanRico
#134
Ik moet aan jullie denken nog steeds… jullie zullen misschien al wel thuis zijn…
sterkte!
lalala
#135
Ik hoop dat je al thuis bent, en lekker even kan rusten!
Ik heb veel aan je gedacht!
Liefs, Anne
Saro
#136
Meid wat zal dit een moeilijke dag zijn geweest voor jullie. Denk aan jullie en sterkte!!!
Sandra1980
#137
Bedankt nog voor jullie lieve berichtjes. Ik had vanmorgen nog even gekeken, maar ikkeben lag er toen uit. Ik ben sinds kwart voor 4 weer thuis. Vannacht gelukkig heel goed geslapen en vanmorgen begon de spanning pas toe te slaan. Maar gelukkig gezonde spanning en was ik niet extreem zenuwachtig. Had veel meer zenuwen verwacht, maar voelde me eigenlijk heel rustig. Misschien onbewust ook omdat ik het graag achter de rug wilde hebben.
Ik moest er om kwart over 10 zijn en toen ik aankwam zei de verpleegkundige dat ik wel eerder geholpen zou worden. Dat was mooi dacht ik nog, want eigenlijk zou ik om kwart over 11 geholpen worden. Helaas was het 10 voor half 12 toen ik naar de OK gereden werd. Kwam ik daar aan stond het hele team al klaar en zeiden ze we stonden al een tijdje op je te wachten. Jammer dat de verpleging weer zo traag was. Vervolgens kreeg ik een infuus ingebracht en toen kreeg ik ineens een heel verhaal wat ik totaal daar niet op zijn plaats vond zijn. Een vrouw zei dat het al mijn 3e miskraam was. Dus ik bevestigde dat en toen zei ze dat ik nu allerlei onderzoeken kon laten doen waarom het al 3 keer misgegaan is etc. Ten eerste heel raar om vlak voor een operatie te vertellen, ten 2e is mij verteld dat dit pas kon als het nog een keer mis ging. Dat zei ik ook, maar toen zei zij dat dit niet waar was. Maar goed daarna kreeg ik dus een slaapmiddel en tijdens het inspuiten zei ze dat ze het aan het inspuiten was en dat ik er even een dronken gevoel van zou hebben. Nou dat hele dronken gevoel heb ik nooit meer meegemaakt. Ineens hoor ik het is gebeurd en toen lag ik op de uitslaapkamer. Ik dacht he wat is er gebeurd en toen herinnerde ik me alles weer. Er werd gevraagd of ik pijn had en in eerste instantie dacht ik nee ik heb geen pijn. Maar toen ik wat meer wakker was merkte ik wel dat ik pijn had. Maar goed pijn was een groot woord, want het viel heel erg mee. Mijn bloeddruk was alleen veel te laag, die was 43. Eerst kreeg ik meer vocht, maar dat hielp niet dus toen kreeg ik een medicijn waardoor mijn bloeddruk omhoog ging.
Om half 2 was ik weer terug op de verpleegafdeling. Ik had de hele dag nog niks mogen eten, dus had ik een knorrende maag. Maar ik mocht eerst alleen thee en een koekje. Als dat goed ging een boterham. Dat koekje ging goed, dus een half uur later kreeg ik te eten.
De arts die de operatie had uitgevoerd zou nog langskomen, maar die is niet geweest. Waarom niet wist de verpleegkundige niet, maar ineens mocht ik naar huis. Dat was natuurlijk heel fijn, maar niemand die gevraagd heeft hoe het met me ging. Heel raar dus. Ook zou ik over een week terug moeten komen voor controle, maar ik kreeg alleen een kaartje mee dat ik over 2 weken gebeld zou worden hoe het ging. Beetje vreemd dus, ook toen ik zei dat mij verteld was dat ik over 1 week terug moest komen zei ze dat weet ik niet mij is verteld dat je over 2 weken een belafspraak heb. Dus ja dat was het dan en toen kon ik naar huis. Er werd niet eens gevraagd hoeveel bloed ik verloor of wat normaal is.
Alleen werd nog verteld dat ik niet in bad mag en niet mag zwemmen totdat het bloedverlies is opgehouden. Verder moet ik bellen als ik meer bloed dan bij een menstruatie en als ik koorts ga krijgen. Ook mag ik de aankomende 24 uur niet alleen zijn. Ik vroeg nog hoe de operatie gegaan is. Ik hoop natuurlijk goed, maar niemand die daar iets over wist.
Vind het moeilijk om te omschrijven hoe ik me nu voel. Aan de ene kant heel leeg en verdrietig. Aan de andere kant blij dat het nu gebeurd is en we alles kunnen verwerken. Ben sinds een kwartiertje ontzettend misselijk, maar verder valt het tot nu toe wel mee met de pijn.
Groetjes,
Sandra
<a href=“http://lilypie.com”>[img]http://b2.lilypie.com/HK7ip1.png" alt=“Lilypie Tweede Ticker” border=“0” /></a>
Gewijzigd door - Sandra1980 op 23 Mar 2010 16:44:45
Mriek
#138
Wat fijn dat het nu achter de rug is! Maar wat is het gek gegaan, met die vrouw die vlak voor de narcose een heel gesprek begint over onderzoeken en dat je toch niet op controle hoeft en dat niemand wist hoe de operatie gegaan was. Wat slecht eigenlijk! Even laten bezinken allemaal en dan maar eens zien wat je ervan vindt? Sterkte meid, hopelijk krijg je niet al te veel last.
Groetjes,
M
kikie
#139
Gelukkig is alles achter de rug. Vreemd hoor van die artsen en verpleegkundige. Beetje laks allemaal
Hopelijk kan je nu een beetje rusten en wordt je niet ziek ervan.
Liefs
MamavanRico
#140
wat fijn sandra dat het achter de rug is.
ik begrijp dat je nu ook een dubbel gevoel hebt.
Ik bvind het echt onmenselijk hoe ze hier mee om zijn gegaan.
alsof het “normaal” is wat er gebeurd is.
aan hun heb je blijkbaar geen moer, en dat die arts niet is langsgekomen vind ik ook te gek voor woorden,
je weet niet eens hoe of wat nu!
ik zou het even laten bezinken, gun je verdriet de tijd…
huil zoveel je moet, ga niets opkroppen.
Bel later gewoon die arts nog op en zeg ook hoe je hierover denkt.
Is het misschien een idee om gewoon een soort van “na-hulp” te krijgen?
Iemand die profesioneel genoeg is om met je te praten over wat jullie is overkomen? Ik denk dat er wel mensen zijn die genoeg ervaring heeft met dit soort dingen, die andere mensen steunen en helpen het een plekje te geven.
1x een miskraam is al verschrikkelijk meid maar 3x is wel vaak.
Misschien kunnen zij je wel helpen hoe je hier mee om moet gaan.
anders rommel je ook maar wat aan misschien met je gevoelens.
heel veel sterkte en als je je verhaal wil doen, gewoon doen!
denk aan je!