Nou vandaag echt een verschrikkelijke dag gehad. Het begon eigenlijk gisterenavond al. Ik was verschrikkelijk onrustig, hartkloppingen en echt zo’n raar gevoel. Gewoon heel onrustig, kan het moeilijk onder woorden brengen. Maar goed gelukkig wel redelijk goed geslapen. Vanmorgen werd ik wakker en toen ging het wel. Maar nadat ik weer een zetpil had ingedaan werd ik zo verschrikkelijk onrustig. Nog veel onrustiger dan gisteren. Ik wist niet wat me overkwam, had dit nog nooit meegemaakt. Ik moest gewoon iets doen, dus uiteindelijk is een vriendin van me naar me toe gekomen. Ik had mijn man al gebeld en die wilde ook al naar huis komen. Maar ik wilde hoe graag ik ook bij hem wilde zijn dat hij gewoon bleef werken. Slaat nergens op, maar ik voelde me anders zo schuldig als hij naar huis moest komen. Maar goed toen kwam gelukkig mijn vriendin. Erg leuke dag gehad en s’middags weer een zetpil ingedaan. Toen ze om half 5 wegging ging het heel slecht met me. Ik had weer zo’n onrustig gevoel en had alleen maar de drang om te bewegen. Echt niet normaal gewoon, ik stond gewoon te springen en druk te bewegen met armen en benen. Ook voelde ik me ontzettend neerslachtig. Ik dacht nog ik ga toch niet depressief worden. Gelukkig was mijn man al om 17.00 uur thuis. De afgelopen 3 uur moest ik gewoon bewegen. Kon niet eens rustig stilzitten om te eten, dus ben maar van tafel gegaan. Want dit was ook niet gezellig. Heb toen de bijsluiter van de zetpillen gepakt. Stond er dus bij de bijwerkingen: drang om te bewegen, willen bewegen met armen en benen, onrustig, depressief (van licht tot zwaar) en allemaal van dat soort dingen. Hier kwam ik om 18.00 uur achter, dus jullie begrijpen dat ik de laatste niet meer heb ingenomen. Echt verschrikkelijk zoals ik me de afgelopen uren heb gevoeld. Het gevoel is nog steeds niet weg, maar het gaat al beter. Ik kan in ieder geval weer zitten zonder dat ik de drang heb te moeten bewegen. De drang is er nog wel, maar in heel lichte mate. Ben nog steeds heel onrustig, dus hoop dat dit niet te lang meer blijft duren.
Groetjes,
Sandra
