Hoe is de nacht gegaan Sandra??
Groetjes,
Michèle
Weer een miskraam
Asje
#42
He meis, ik was een beetje druk de afgelopen dagen en daarmee weinig op ikkeben. Nu ik vanochtend vroeg lekker een rondje ikkeben doe, kom ik dit o zo verdrietige berichtje tegen. Zoveel is al gezegd en daar kan ook ik me alleen maar bij aansluiten. Ik wens jullie dan ook onwijs veel sterkte om dit alles een plekje te kunnen geven.
Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!
MamavanRico
#43
hee lieverd, heb je een beetje kunnen slapen vanacht?
kaarsje heeft gebrand gisteren!***
lalala
#45
Lieve Sandra,
Hoe is de nacht gegaan?
Heb j enog een beetje rust kunnen pakken?
Ik denk aan je!
Liefs, Anne
Sandra1980
#46
De tranen lopen over mijn wangen van jullie lieve berichtjes, heel erg bedankt.
Ik heb gelukkig vannacht goed geslapen. Gisterenavond in bed heel veel gehuild, dus het duurde wel lang voordat ik in slaap ben gevallen. Maar daarna als een blok geslapen. 1 keer wakker geweest en meteen denk je weer aan de echo die niet goed was. Ook vanmorgen toen ik weer supermisselijk wakker werd liepen de tranen weer over mijn wangen. Het voelt zo verschrikkelijk onwerkelijk dat het toch weer is misgegaan.
Ik ben vanmorgen om kwart voor 9 al door de verloskundige gebeld en ik moet vanmiddag om 14.00 uur in het ziekenhuis zijn voor een gesprek. Daarna krijg ik te horen wanneer ze de curretage gaan doen. Ik wilde gisteren de echo niet mee hebben, maar helaas heb ik die toch nodig in het ziekenhuis. Dus moet ik straks de echo en verwijsbrief bij de verloskundige ophalen. Helaas gaf de verloskundige aan dat erg druk is in het ziekenhuis, dus dat het langer kan duren voordat ik geholpen wordt.
Inge, ik begrijp helemaal wat je zegt. Het wordt door curetage ook heel abrupt afgebroken. Maar voor mijn gevoel is dat abrupte gisteren al gebeurd. Vorige miskramen had ik bloeddingen, dus was ik voorbereid. Nu ging ik met zo’n goed gevoel naar de echo dat ik geen enkel vermoeden had dat het mis zou kunnen zijn. Ik kan pas beginnen met verwerking als ik me niet meer zwanger voel en het vruchtje mijn lichaam uit is. Vind het moeilijk te omschrijven, dus hoop dat je me begrijpt. Het voelt heel moeilijk je zwanger te voelen en een vruchtje bij je te dragen wat niet meer leeft. Daar moet ik al afscheid van gaan nemen en vind het dan zwaar als ik dit nog weken bij me moet dragen. En nog weken dag en nacht supermisselijk moet zijn. Misselijkheid is niet erg als je zwanger bent en weet waar je het voor doet. Maar nu ben ik supermisselijk, terwijl het vruchtje al niet meer leeft. En misschien dat het geen weken duurt voordat het afgestoten word, maar helaas weet je dat niet.
Ik was van plan vandaag weer naar mijn werk te gaan, maar het lukt me gewoon niet. Je wilt zo graag doorgaan en het is natuurlijk ook weer afleiding. Maar het lukte me gewoon niet vanmorgen op te staan. Zit zo vol van verdriet, dat mijn hoofd echt niet naar werken staat. Gelukkig vind mijn werkgever het niet meer dan normaal dat ik thuisblijf. Ik werk op maandag, dinsdag en woensdag. Ik hoef deze week niet meer te komen. Ze hebben me ziekgemeld en moet alle tijd nemen dit te verwerken. Ook als ik het volgende week nodig vind thuis te blijven is dat geen enkel probleem. Hoop volgende week weer te kunnen werken, maar het is toch heel fijn dat ze op mijn werk zo meeleven.
Op dit moment vind ik het heel moeilijk positief naar de toekomst te kijken, maar dat gaat vast weer goedkomen. Eerst deze klap weer verwerken en dan weer verder kijken. Nogmaals bedankt voor jullie berichtjes, dat doet me echt goed.
Groetjes,
Sandra
<a href=“http://lilypie.com”>[img]http://b2.lilypie.com/rhR8p1.png" alt=“Lilypie Tweede Ticker” border=“0” /></a>
<a href=“http://lilypie.com”>[img]http://bd.lilypie.com/ZjAdp1.png" alt=“Lilypie In verwachting Ticker” border=“0” /></a>
Gewijzigd door - Sandra1980 op 16 Mar 2010 10:11:45
kikie
#47
Ik hoop dat je snel geholpen wordt in het ziekenhuis en dat je niet lang hoeft te wachten. Fijn ook dat je niet naar werk hoeft. Lijkt me ook erg zwaar nu. En als je wil praten bellen hè! Ik ben er voor je.
Liefs
noontje
#48
Afschuwelijk zeg wat een naar nieuws zeg
Ik wens je heel veel sterkte toe om dit voor een derde keer te moeten verwerken
groetjes Noontje !
Liske
#49
Nou, meid, heel veel sterkte in het ziekenhuis vanmiddag.
Ik kan me de klap die je omschrijft goed voorstellen en moet er ook niet te lang over nadenken want het is gewoon heel verdrietig. Ik snap waarom je besloten hebt om niet een eventuele bloeding af te wachten. De uitleg die je geeft is heel begrijpelijk.
Wel super dat je werk zo meeleeft en je de tijd geeft. Maak er zeker gebruik van als je voelt dat het nodig is om de afgelopen tijd weer een plekje te geven. Zelfs als het betekent dat je volgende week ook nog niet werkt.
Doe rustig aan en heel veel sterkte meid, ook voor je man en Tim.
Liefs
Benick
#50
Ik kan me niet voorstellen hoeveel pijn dit moet doen.
Echt heel veel sterkte en rust toegewenst!
Groetjes Bianca
Rainbow
#52
Sandra, heel veel sterkte vanmiddag in het ziekenhuis. Je hebt wel een topwerkgever dat ze je alle tijd geven. Je moet ook echt tijd voor jezelf nemen nu, je werk loopt niet weg. Het is wel afleiding, maar je moet toch ook weer rust in je hoofd vinden. Je kunt niet daar gaan zitten en weer leuk meedoen met de collega’s, terwijl jij je zo ellendig voelt. Als ze je de ruimte geven - en dat komt zo te lezen wel goed - zou ik je tijd echt nemen. Het is niet niks wat je allemaal doormaakt. Ik vond het ook heel zielig om te lezen dat Tim bij de echo was en dat hij dus mee heeft gekregen dat papa en mama verdrietig waren. Maar laat hem je verdriet maar zien, dan troost hij zijn mama wel, al is het maar met een lach. Ik duim voor je dat je in het ziekenhuis toch snel aan de beurt ben. Het is heel zwaar, maar ik kan me voorstellen dat je, als je toch geen keuze hebt, liever hebt dat het dan ook maar echt voorbij is en dat je dan kiest voor curretage. Ik zit op je schouder straks!
Groetjes Rainbow, trotse mama
Saro
#53
Meid, neem echt je tijd hoor om dit te verwerken. Heel fijn dat je werkgever met je meeleeft en je ook de ruimte geeft. Maak hier gebruik van, want ik denk dat deze 3de keer wel zo heftig is dat je/jullie ook echt deze tijd nodig hebben.
Ik hoop dat je veel mensen om je heen hebt om veel te praten & je kan natuurlijk altijd je verhaal hier kwijt.
Ik denk dat het belangrijk is om te uiten hoe je je voelt, zover je dat kan. Dat helpt bij het verwerken.
En mocht praten moeilijk zijn, schrijf het dan hier van je af. Maar alles stap voor stap…
Veel sterkte zo in het ziekenhuis.
Hele dikke knuffel!!!
lalala
#57
Je hebt nu waarschijnlijk je afspraak in het ziekenhuis al gehad, en ik hoop dat je er een ‘goed’ gevoel over hebt, voor zover het kan!
Fijn dat je werkgever zo meeleeft, en naar mijn idee ook niet meer dan normaal!
Het is niet niks, en je hebt tijd nodig om het te verwerken.
Heel goed om er veel over te praten, en je mag altijd spuien hier! Als je dat maar niet vergeet, wij zijn er voor je!
Digi-knuffel Anne
Sandra1980
#58
Bedankt voor jullie berichtjes. De meeste heb ik vlak voor ik wegging nog kunnen lezen. Had alleen geen tijd meer te antwoorden, anders kwam ik te laat.
Ik ben net terug uit het ziekenhuis. Ze wilde als eerste een echo maken. Dit vond ik heel confronterend en had ik niet verwacht. Ze hadden tenslotte de echo’s van mijn verloskundige. Maar gaven ze aan we willen altijd ook hun eigen echo’s hebben. Ik moest dus naar de wachtkamer voor de echo. Heel fijn tussen allemaal dikke buiken die vrolijk spraken over hun zwangerschap. Vervolgens kreeg ik de echo en zij de vrouw toen mijn baarmoeder in beeld was ja het is echt dood. Pff ja, ik had ook niet verwacht dat het ineens toch nog zou leven. Ik zei dus ook dat ik ook niet anders had verwacht. Nee zegt ze toen dat is waar, want diegene die je echo heeft gedaan gisteren is erg goed. Beetje vreemd dus zoals ze het zei allemaal.
Vervolgens had ik een gesprek maar niet zoals aangegeven met de gynacoloog, maar met een assistent arts en co assistent. Ik schatte ze beide niet ouder dan 25. Ze deden wel hun best, maar het voelde voor mij heel vervelend. We gingen zitten en toen zaten ze me eerst (voor mijn gevoel wel een paar minuten) heel medelijdend aan te kijken. Vervolgens vroegen ze naar mijn verhaal. Daarna gaven ze aan hoe verschrikkelijk ze het vonden en was er weer een lange stilte. En begonnen ze een heel verhaal hoe vervelend ze het vonden voor ons. Heel lief, maar dat ging net iets te lang door. Ook telkens tussendoor heel veel medelijdende blikken. Dan weer stiltes en dan weer een vraag die er eigenlijk niet toe deed. Nogmaals ze doen ook hun best, maar dit voelde voor ons heel vervelend. Ze wisten ook niet veel en eigenlijk vind ik ook dat dit soort vervelende gesprekken niet zomaar door hun gevoerd zouden mogen worden. Vervolgens gingen ze de gynacoloog bellen of ze nog meer dingen moesten vragen. Daarna zei de arts assistent dat hij weer ging bellen met de gynacoloog om te plannen wanneer ze de curetage gingen doen. De arts assistent gaf aan dat ze normaal 1 week wachtte, maar dat ik eerder mocht. Helaas kwam hij even later terug met de mededeling dat het pas aanstaande dinsdag kan. Ik moet dus nog 1 week met die ontzettende misselijkheid en pijnlijke borsten etc rondlopen. Hier had ik niet op gerekend, omdat werd aangegeven dat het binnen een paar dagen gedaan zou worden. Helaas zat het echt bomvol en kon het niet eerder.
Ik moest voor dinsdag nog een gesprek met de anastesist hebben, maar ook die zaten vol tot dinsdag. Omdat het toch moest mocht ik vanmiddag even tussendoor. Verder moest ik nog bloed laten prikken.
Ik vind het echt heel vervelend dat ik nog tot dinsdag moet wachten. Ik hoop dus heel hard dat het voor die tijd spontaan nog gebeurd.
Groetjes,
Sandra
Linette1
#59
He bah Sandra wat rot dat je nou ook nog zo lang moet wachten. Ik hoop voor je dat het inderdaad spontaan komt wat je zelf ook al zegt. Meis ik moet al de hele dag aan je denken… nogmaals veel liefs en sterkte.
Mriek
#60
Pfff. Klinkt inderdaad als extra belastend allemaal. Die extra echo en die artsen. Ze hadden natuurlijk net het onderdeel ‘empathie’ in hun opleiding gehad en dachten dat ze dat eens even goed gingen uitvoeren. Misschien wil je hier nog wel op terugkomen achteraf, bij de gyn?
Wat naar dat je nog een week moet wachten op de curretage. Ik blijf aan je denken!
Groetjes,
M
