Probeer het inderdaad heeft ie het straks niet meer nodig kun je ook gewoon weer stoppen toch.
Groetjes,
Michèle
Update: Max eindelijk helemaal ok!
luna_en_mees
#122
Super rainbow, klinkt al veel beter zeg. Wat heerlijk voor jullie.
Hoor wel dat het een mannetje is wat niet al te veel drukte om zich heen moet hebben. Wat betreft de voeding zou ik ook gewoon proberen, mischien is het iets wat gewoon in zijn systeem zit doordat hij pijn heeft/had, en word dat ook beter naar mate je vaker bij de osteopaat bent geweest. Maar rainbow…You go girl, Petje af voor je.
Gr Patries
Rainbow
#123
Ik ben vanmiddag meteen naar de Albert gegaan voor die Friso Extra. Bij mijn ouders een flesje gegeven van 120cc, 3 standaard en 1 extra. Dat is nu 3,5 uur geleden. Max begon om 21.15 uur wat te miemelen, maar hij is nu in een diepe slaap op papa’s buik. Dan taalt hij niet naar eten, wel als hij wakker is. Het lijkt erop dat hij denkt: ik ben wakker, ik wil drinken. Als hij straks hopelijk rustiger wordt doordat de pijn weg is, vermoed ik dat hij minder vaak wil drinken en ook langer slaapt. Of het puur honger is? Ik denk van niet, want hij doet lang over een flesje en als hij diep slaapt, teert hij ook gewoon 4 uur op 90cc. We zullen zien.
Als de behandeling bij de osteopaat klaar is, ga ik bij het CB vragen of Max mag worden ingebakerd. Want hij is ook erg onrustig met zijn handjes en beentjes. Ik denk dat ik hem in de doeken helemaal kan temmen en dat de rust dan echt terug zal keren. Misschien, heel misschien, kunnen wij dan ook een keer wat langer slapen? Zzzzzz.
Groetjes Rainbow, trotse mama
Michele1
#124
@ Rainbow grote kans als Ma van de pijn af is dat ie dan ook rustiger wordt in zijn bewegingen. Niet dat je niet mag inbakeren, maar als het je bespaard kan blijven
Groetjes,
Michèle
MamavanRico
#125
ik ben het met michele eens, als het beter wordt dan hoeft inbakeren niet meer natuurlijk.
ik gun je echt je slaap hoor meisie! enne dat komt echt wel weer in orde.
mocht hij nog zo bewegelijk zijn als zn nekje weer goed is kun je dat idd altijd nog zien.
sterkte met de vroege ochtenden meis! denk aan je!
enne ik hoop dat friso extra zijn werk ook goed doet, ik blijf meelezen!
Rainbow
#126
Het topic wordt nu wel erg lang…en het wordt nog langer. Het gaat met Max namelijk nog steeds niet goed. Hij heeft een paar rustiger dagen gehad, maar de onrust giert weer door zijn lijfje. Hij begint te huilen zodra zijn rug het matras raakt, in bad ontspant hij niet…Je kunt eigenlijk niks anders met hem doen dan hem de fles geven en op je buik laten liggen. Ik kan hem echt niet even in de box laten ‘rondkijken’, want binnen een paar tellen vertrekt zijn gezichtje en is het huilen geblazen. Hij is alleen stil als hij de fles krijgt en héél soms valt hij dan in slaap. Voor een hazenslaapje. We moeten er 2-3x per nacht uit en horen hem 's nachts heel vaak snuiven van de onrust. Op zich wisten jullie dit al, maar…
Ik ben vandaag voor het eerst alleen met hem. Vanochtend, na een hele brakke nacht waarin Max voortdurend snoof en piepte, had hij gepoept en gespuugd en ik kon me voorstellen dat hij dus huilend wakker werd. Ik voedde hem en deed hem lekker in bad. Hij vond het heel erg en hield bang met zijn handje mijn hand vast en hij spande zich helemaal. Daarna lekker schone kleertjes aan en naar bed. Hij sliep wonderwel 2 uur in zijn bedje. Toen werd hij wakker en dan is het meteen weer brullen. Toch even naar de winkel gegaan voor boodschapjes. Hij was stil, maar keek met enorm grote bange ogen rond in de wagen. Na zijn fles legde ik hem in bed en sloeg hij helemaal door. Na 1,5 uur huilde hij nóg! En ik trok het toen ook niet meer. Ik heb alles geprobeerd, niets helpt. Hij kan niks, hij wil niks, het is niet te doen met hem. We lopen op onze laatste benen en eigenlijk zijn die al afgebroken zeg maar. Als er hier mensen op visite zijn, zitten we er als zombies bij, we krijgen rare dromen (papa droomde over een mini-baby die door de duivel was bezeten en die iedereen dood wilde hebben, maar de baby was niet te doden - hoezo rare droom?) en ik huil echt om alles. We zitten er helemaal doorheen met z’n tweetjes.
Ik vertelde al dat ik een supergoede verpleegkundige heb op het CB, dus ik heb haar gebeld en gezegd dat het niet meer gaat hier. Ik vertelde hoe Max doet en ze zei: ‘Nee, er is iets met hem. Dit gaat zo niet langer!’ Ze plande me meteen in bij de arts op het CB morgen. Ze vond het al vervelend dat ik vanmiddag niet meer kon komen, maar ik vond het al fijn dat ze zo snel reageerde. De arts gaat Max bekijken en eventueel doorsturen naar een kinderarts. Komt er niks geks uit, dan komt de verpleegkundige hier kijken hoe Max reageert en gaat ze met ons bedenken hoe we met hem om kunnen gaan zonder dat wij zelf gek van hem worden. Dus: wat eet hij (hij eet nu echt veeeel te veel, terwijl hij waarschijnlijk geen honger heeft, maar alleen troost zoekt), heeft hij pijn, hoe lang slaapt hij etc. Ze wil ons heel graag helpen. Ze zei: ik heb jullie allebei gezien met huisbezoek en ik weet dat jullie heel goed voor Max en Eva kunnen zorgen, dus voel je niet rot dat het nu niet gaat. Iedereen zou hier aan onderdoor gaan. Je doet alles wat in je vermogen ligt om Max te helpen, maar soms lukt het gewoon niet en dan is het goed dat je aan de bel trekt. Ze snapte ook goed dat ik vol schuldgevoel zit, naar Max toe (ik voel geen binding met hem), naar mijn vriend toe (die ook doodmoe is en veel hoofdpijn krijgt) en naar Eva toe (mama kan jou niet alle aandacht geven). Ik jojo gewoon tussen allerlei gevoelens in en moet ook nog mijn bevalling verwerken en lichamelijk aansterken. Dat lukt wel op zich, maar een leuke tijd is dit niet.
Gisteren waren we in de weilanden aan het wandelen met z’n vieren. Max huilde en ik ook. Toen hadden we het er thuis over en mijn vriend zei: het lijkt nu alsof Max zomaar een kind is, maar niet mijn kind. Hij bedoelt dat Max ons zo leegzuigt, dat je hem ziet als een kind dat verzorgd moet worden, maar niet echt als jouw kind. Er is nog geen band tussen ons. We hadden dat met Eva toen ook, die band en dat diepe houden van zo’n kind kwam pas toen de rust terug was en we van haar konden genieten. Soms denk ik: hou ik wel van Max? Ja, natuurlijk hou ik van hem, ik raak in paniek bij de gedachte dat hij weg zou zijn, maar voel ik echt een band met hem? Nee…Die moet straks komen…
Dat vele, vele huilen van hem. Dat vele, vele drinken/zuigen. Dat slechte slapen. Dat niet in slaap kunnen vallen. De hazenslaapjes. Het is allemaal niet gewoon, of, zoals mijn ha zei, iets dat kinderen nu eenmaal doen. Ik ben blij dat het CB ons wél serieus neemt en dat zij de onderste steen boven willen krijgen. Misschien vinden we nooit een reden en moeten we door de zure appel heen tot Max normaal wordt, tot hij wat groter is? Dat kan, maar dan hebben we er echt alles aan gedaan! We gaan nu dus een traject in, wat in het uiterste geval zelfs kan betekenen dat hij ter observatie wordt opgenomen, al is het maar om ons te ontlasten. Ik hoop dat het niet zo ver komten dat hij ‘alleen maar’ prikkelbaar is. Morgen weten we meer…
Ik ben echt heeeeeel blij dat ik hier alles op kan schrijven. Dat heb ik echt nodig. Een vriendin zei zaterdag: ach, ik liet … altijd gewoon huilen en na een kwartier houden ze vanzelf op. Tja, als ik wist dat Max na een kwartier uren zou slapen…Maar dat is een ander soort huilen natuurlijk, niet te vergelijken! Mensen snappen je toch vaak niet, zeker niet omdat Max meestal rustig is als er visite is. Om daarna op tilt te slaan. Voorlopig zeg ik de visites af, of ik vraag mensen echt om een uur te komen. Maar beter is denk ik: afzeggen. Hoe dan ook, ik ben blij dat jullie zo met ons meedenken. Eerst na die helse bevalling en nu weer! Echt super! Ik hoop alleen wel, dat we snel ook weer over leuke onderwerpen kunnen kletsen, dat is wel zo gezellig!
Groetjes Rainbow, trotse mama
mini-boy
#127
Meiske toch… wat een domper hé. En ik ga je niet vertellen dat dit vanzelf overgaat, en dat je hem moet laten huilen en en en… er is gewoon iets met jullie kleine kerel. Misschien toch de reflux (verborgen) die hem pijn geeft? Heb je zijn bedje iets omhoog gezet (de hoofdsteun)?! …
Verder kan ik je zo weinig helpen… alleen maar zeggen dat ik je helemaal begrijp en dat het zo zo zo moeilijk is om voor een kleintje te zorgen. Hier geniet ik ook echt wel, maar vind zo’n eerste jaar wel uitzitten hoor. Geef meer om de kindjes die groter zijn (de peuterpuberteit ) etc. Dan begrijp je tenminste wat er aan de hand is… of kan je er samen naar zoeken. Maar dit is zo moeilijk…
Een hele hele hele dikke knuffel van ons…
Sje
#128
Oh schattebout, ik heb zo met jullie te doen. Ik zou willen dat ik meer voor je kon betekenen dan alleen maar op je schouder zitten.
Fijn dat je morgen al terecht kunt op het CB en dat er eens goed gekeken gaat worden naar wat er met Max aan de hand kan zijn. Doorverwijzing naar een kinderarts zou geen overbodige luxe zijn lijkt me.
Vraag of de CB-arts een afspraak voor je wil maken bij die kinderarts, dan is de kans groter dat je op heel korte termijn terecht kunt. Als je zelf belt, willen ze je nog weleens een paar weken verderop in de agenda zetten. Dus mogelijk wil de CB-arts die afspraak voor je maken.
Alle beetjes helpen, dus elke dag dat je eerder terecht kunt bij een kinderarts is mooi meegenomen.
Alle liefs en sterkte! Dikke kus voor jullie alle 4!
Groetekes, Sje
kringeldingetje
#129
Lieve Rainbow,
Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Ik heb hier (gelukkig) niet mee te maken gehad, dus ik kan je ook geen tips geven. Het is dat je zo ver weg woont, anders was ik bij je gekomen en had ik je geholpen met je huishouding of zo. Maar daar heb je dus ook niet zo veel aan… Ik wil je een hele dikke knuffel geven en heel veel sterkte wensen. Ik hoop dat de cb-arts morgen iets voor jullie kan doen.
Groetjes Natasja
Sandra1980
#131
Lieverd toch, ik heb zo met jullie te doen. Was zo blij dat het beetje bij beetje iets beter gaat met Max. Persoonlijk zou ik op dit moment al het bezoek even afzeggen. Dus ook niet een uurtje laten komen. Eerst moeten jullie alles zelf weer op de rit hebben, voordat jullie verplicht vrolijk gaan doen tegen anderen. Erg jammer ook dat mensen roepen ik zou hem laten huilen. Natuurlijk kan dit in bepaalde gevallen, maar niet altijd zoals bij jullie nu. Max wordt gewoon niet stil als je hem uren laat huilen. Er is overduidelijk iets met hem aan de hand. En of dit nu alleen KISS is of dat er ook andere factoren meespelen dat moet gewoon uitgezocht worden.
Heel erg goed dus dat jullie dit traject ingaan en de onderste steen boven willen hebben wat er met hem aan de hand is. Logisch dat jullie helemaal op zijn, dit vergt gewoon heel veel energie. Ook het feit dat jullie het nu erg moeilijk vinden Max te zien als jullie zoontje ipv zomaar een baby is logisch. Ik heb er zelf geen ervaring mee. Maar ja het is niet niks wat er nu allemaal gebeurd. Je zal zien dat als het straks beter met hem gaat jullie steeds meer van hem gaan houden en hem echt als jullie kindje zien. Dat jullie nu al zoveel voor hem doen om hem van zijn pijn af te helpen is al een overduidelijk teken dat jullie zielsveel van hem houden. Alleen het genieten lukt nog niet, maar dat gaat zeker komen daar ben ik van overtuigd.
Probeer dus zoveel mogelijk hulp aan te nemen en houd de kraamvisite even af. Ik wou dat ik je kon helpen, maar helaas gaat dit niet.
Heel veel sterkte en een hele dikke knuffel,
Sandra
Michele1
#133
Oh ik snap zo hoe je je voelt kwa die binding en wat voel je je schuldig dan inderdaad. Ik zou persoonlijk inderdaad even alle afspraken afzeggen, ook niet voor een uurtje want het blijft vaak niet bij een uurtje en jullie kunnen dit er geen van allen bij hebben nu.
Echt ik wou dat ik hem een paar uurtjes over kon nemen al was het maar om alleen maar op de bank te gaan liggen met hem. Hopelijk neemt de ka jullie ook serieus en kan Max snel een rustig en ontspannen mannetje worden.
Groetjes,
Michèle
Liske
#134
He, meid, wat rot zeg! Net nu je dacht weer uphill te gaan, toch weer zo’n slechte dag. Goed dat je direct het CB hebt gebeld en wat heerlijk dat jullie daar zo’n fijne verpleegkundige hebben die zo meedenkt en rekening houdt met jullie gevoelens.
Ik kan me helemaal voorstellen dat jullie aan jullie grens zitten nu. Het gaat al te lang zo en jullie reserves zijn natuurlijk helemaal op. Wat je omschrijft snap ik helemaal, maar helaas heb ik geen oplossing. Ik heb wel het idee dat jullie op de goede weg zijn, met de osteopaat, deze verpleegkundige en de afspraak van morgen. Wat dat betreft kan ik jullie alleen maar veel kracht en energie toewensen om het vol te houden totdat het echt beter gaat met de kleine man.
Ik vind het trouwens heel goed dat jullie aan de bel hebben getrokken en bij alle instanties hebben laten weten wat het probleem is met Max en dat jullie graag hulp willen.
Sterkte meid, ook voor je man en de kids
Liefs!
miremady
#135
Och meissie toch wat een ellende
Tips heb ik helaas niet en ook ik zou als ik dichterbij woonde een dag bij je komen zitten zodat jullie konden gaan slapen of er op uit.
Kan Max niet een nachtje uitlogeren bij opa en oma hoe klein hij ook is? Zodat jullie eens een goede nachtrust hebben.
Liefs Michelle
MamavanRico
#136
och lieve meis! ik schrik me kapot om je verhaal en zit echt met traanogen te lezen, ik zei tegen rijco dat het niet zo goed ging met max en kreeg gewoon een brok in mijn keel. Hij vind het ook heel erg voor jullie en hoopt dat er snel een oplossing komt.
Ik ben blij dat jullie morgen terecht kunnen op het cb.
ik zou wel als ik jullie was vragen of ze naar de kinderarts wil bellen, want ik denk dat dat eigenlijk wel nodig is meisie hoe moeilijk ook…
als jullie zelf bellen kan het zijn dat het langer duurt, maar zeker weten doe ik dat niet omdat wij ook zelf gebeld hadden met rico en binnen 'n week terecht konden… meis ik weet gewoon niets te zeggen ik heb zo met je te doen.
heel veel sterkte en ik lees morgen weer hoe het is gegaan. maar blijf hameren, max moet gezien worden!
en ik snap heel goed wat je vriend zegt hoor over dat gevoel van dat max zomaar een kind is. als max weer happy is trekt dat echt sneller bij dan je gedacht had… maar daar heb je nu niets aan.
lieverdje ik denk aan jullie! heel veel sterkte… en als er iets is… wat zou kunnen helpen, wij zijn er voor jullie!
kusjes!
Freubeltje
#137
Och och och, het houdt niet op he… Wat is dat vervelend. Maar wat goed dat jullie aan de bel hebben getrokken! Laat je die cb-arts ook even goed naar zijn oortjes kijken?
moon1983
#139
Helaas kan ik niets voor je doen meid. Maar wel een hele dikke digiknuffel voor jou.
Hoop dat je wat aan het gesprek op het cb hebt morgen. Persoonlijk zou ik zeker om een doorverwijzing naar de kinderarts vragen. Kan nooit kwaad als hij ook daardoor word nagekeken. Natuurlijk is een opname niet leuk. Maar je hebt dan wel kans dat de klachten van max serieus worden genomen en misschien merkt de kinderarts wel dingen op waar jullie zelf niet aan gedacht hadden.
Ik zou denk ik toch proberen om max een nachtje uit logeren te doen zodat je even een keer kunt doorslapen. Als je het bezwaarlijk vind om een ander met het gehuil van max op te zadelen dan zou je ook bv zelf een nachtje uit logeren kunnen gaan en dan je partner een andere nacht.
Ik ken je natuurlijk niet persoonlijk maar uit je verhalen hier op ikkeben kun je wel opmaken dat jullie goede ouders zijn. Zoek de schuld dus niet bij jezelf want jullie kunnen hier niets aan doen. Persoonlijk denk ik dat max ergens heel veel pijn heeft wat natuurlijk niet zo raar is na zo’n bevalling. En dat gevoel voor Max dat komt echt wel. Vergeet niet dat je net beallen bent he? En dat je het nu eigenlijk nog een beetje rustig aan zou moeten doen. En dat je nu eigenlijk topsport aan het bedrijven bent met en een huilende baby en een peuter die ook haar aandacht wil en dan die slapeloze nachten. Dat gevoel voor Max is er echt wel, je kunt er nu gewoon niet bij omdat je lleggezogen word door het gehuil.
Blijf jezelf wel in de gaten houden he? Niemand heeft er wat aan als jij instort dus durf om hulp te vragen aan je omgeving. Zit je er bv echt even helemaal doorheen regel dan oppas voor Max en ga met eva iets leuks doen. Probeer gewoon wat momenten te creeeren om je eigen op te kunnen laden daar heeft Max ook baat bij want die voelt jouw stemming natuurlijk ook aan. Hoop voor je dat ze Max snel kunnen helpen.
groetjes Ramona
sugars303
#140
lieve rainbow, vind het echt zuur om het te lezen, hoe zwaar jullie 4tjes het hebben ! dat jullie afgebroken zijn, kan ik me goed voorstellen, vind baby’s al best zwaar en die kleine max mankeert waarschijnlijk echt wat en dat is loodzwaar, ben wel zeer blij dat je bij het CB iemand gevonden hebt, die jullie wilt helpen en ik hoop echt dat je bij de kinderarts iets zult vinden (nie dat je iets WIL vinden natuurlijk) maar een reden zou wel prettig zijn, zodat je misschien iets voor hem kan doen !
En dat je nog geen band met hem hebt kan ik me heel goed voorstellen… ik voelde me daar ook nogal schuldig over, en pippy was een gezonde brave baby, maar bij mij duurde het ook behoorlijk lang…en dat schuldgevoel helpt op dit moment niet…
meis, heel veel sterkte en probeer het bezoek ff op afstand te houden, da’s nie meer dan normaal op dit moment !
