Update: Max eindelijk helemaal ok!

#1

Ik weet niet of je, als je van een jongen bent bevallen, spreekt van een blauwe i.p.v. van een rose wolk. maar hoe dan ook…die van ons is een beetje grijs. Ik hoop niet dat 'ie steeds donkerder wordt…Het loopt niet helemaal lekker hier met Max.

Ik had jullie al gezegd dat we met hem naar de osteopaat zijn geweest en dat hij constateerde dat er een nekwervel niet helemaal soepel was. De 18e moeten we terugkomen, zodat hij kan kijken of de wervel nog steeds scheef zit, of dat 'ie zich wat hersteld heeft. Maar nu huilt Max dus erg veel. We bakeren hem in, wat de ene keer wel goed gaat en de andere keer niet. Soms ligt hij helemaal gespannen en gisteren ging hij totaal door het lint. Brullen, rood gezichtje, opgetrokken beentjes…hij had duidelijk pijn. Het was zo’n schel huiltje, niet om aan te horen. En dat heel lang achter elkaar, hij liet zich niet troosten. Wat hielp? Bij papa op zijn buik liggen. Slapen zijn bakerdoek lukt überhaupt niet, dan huilt hij al zodra zijn rug het matras raakt.

Naast de nekpijn en de darmkrampen, eet Max erg veel. Als hij wakker wordt, wat dus vaak al na 10 minuten slapen is, begint hij op zijn handje te zuigen en gaat hij huilen. Een fles maakt hem weer rustig. Maar hij zit nu aan 7 voedingen van 90 cc en dat is al behoorlijk voor een mannetje van een week! Ik krijg hem zonder fles echt niet getemd. Ik vind het niet erg als hij íets meer drinkt, maar ik kan hem moeilijk constant volproppen. Hij wil soms maar 50cc, maar dan begint hij een kwartier later alsnog te miemelen voor de, inmiddels koude, rest. Hij krijgt zijn laatste voeding om 23.30 uur (drinkt hij meestal maar half op) en dan moeten we er nóg 2x 's nachts uit, tegen 02.00 uur en 05.00 uur. Er zit to-taal geen ritme in zijn voedingen en ik heb ook to-taal geen idee meer hoe je dat er dan in krijgt.

Gisteren was ik alleen met hem, papa was fietsen met Eva en hij was onbedaarlijk aan het krijsen. Hij verslikte zich ook nog in zijn melk en toen sloeg ik echt dicht en zat ik zelf ook te huilen. Ik wist echt niet wat ik met hem aan moest. Ik was blij toen papa weer terug was en hij maar wéér met Max op de bank ging liggen. Max was 's avonds weer stil. Dan is het heerlijk om een baby te hebben, maar zoals het nu gaat…ik vind er niks aan en ik geniet er helemaal niet van. Over een week gaat mijn vriend werken en ik zie enorm op tegen het alleen zijn met Max. En erger: tegen het alleen zijn met Max én Eva. Ik kan en wil niet de hele tijd Max op mijn buik hebben, ik wil niet de hele tijd met hem op bed of op de bank liggen, zoals mijn vriend dat doet. Ik moet straks ook het huishouden doen en aandacht aan Eva besteden. Maar ik heb echt geen idee hoe ik dat ga doen? Ik vind het prima als het druk is en als je bv beide kindjes moet aankleden, maar als één daarvan constant huilt? Wat dan?

Ik snap helemaal niets van de opmerking van mensen dat je moet genieten, ik geniet helemaal niet. Ik vind Max heel mooi en lief, maar waarom hebben wij wéér een huilend kind dat altijd zijn ogen wagenwijd open heeft? Dat nooit in de box wil liggen? Dat krijst? Dat baby’s huilen ok, maar dat schrille gekrijs…ik kan er niet tegen. Ik zit vol schuldgevoel: naar Max omdat hij pijn heeft, naar Eva omdat ik haar niet alle aandacht kan geven als Max krijst en zij zich dan alleen moet vermaken en naar mijn vriend omdat hij steeds met Max op de bank ligt om hem stil te krijgen, tijdens zijn vakantie. Ik had gehoopt dat we twee weken zouden hebben om bv samen te wandelen, maar in plaats daarvan is het alleen maar troosten, pink in de mond, voeden…Iets anders doet Max niet. Ik zal blij zijn als hij wat groter is en we af zijn van de gebroken nachten en het gegil.

Het is een heel verhaal, maar ik moest het kwijt. Ik zit er best wel mee, omdat ik het me anders had voorgesteld. Hopelijk biedt de osteopaat uitkomst en verandert de eerst zo rustige Max weer in een ander soort baby. En maandag komt het CB en ga ik vragen wat ik moet met die voedingen. Het loopt echt de spuigaten uit zowat en te veel vocht lijkt me ook niet goed voor zijn maagje? Ze zeggen niet voor niks dat vaak ten onrechte gedacht wordt dat huilbaby’s altijd honger hebben, maar dat het meer signalen zijn van onrust. Maar ja…die fles gaat altijd op. Bijna altijd.

Ik vind het allemaal heel vermoeiend zo en verlang naar de tijden dat ik met Max en Eva gewoon kan gaan wandelen, naar de speeltuin kan…kortom: dat alles weer zijn ritme heeft en normaal is! Dat de grijze wolk toch weer even blauw wordt…Ik voel me opeens weer net zo onzeker als toen ik Eva had. Max is precies hetzelfde en tóch weet ik niet meer hoe ik ritme krijg in zijn voedingen, hoe ik hem kan troosten en hoe ik alles moet ‘managen’ in huis. Het is contstant een troep en ik ren maar rond om het een beetje netjes te houden. Gevolg is, dat ik dan meer bloed verlies en pijn krijg. Maar ik kán gewoon niet even gaan liggen, want dan huilt Max of breekt Eva de boel af. Alhoewel zij heel lief is. Toen ik huilde kwam ze naar me toe met een speen om me te troosten. Dat was erg lief!

Maar he he, wat een gedoe allemaal…Een huilend kind is geen pretje. Je denkt dan: waarom heb ik voor een tweede gekozen? Met Eef alleen was het leuker…Maar zo dacht ik ook toen ik Eva had, dat ik beter niet aan een kind had kunnen beginnen en dat is helemaal goed gekomen. Uiteindelijk komt dit ook wel goed, maar het heeft wel even tijd nodig…

Groetjes Rainbow, trotse mama

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb1m.lilypie.com/lJGAp2.png" width=“200” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie First Birthday tickers” /></a>

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb3m.lilypie.com/nVzRp2.png" width=“200” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Third Birthday tickers” /></a>

Gewijzigd door - Rainbow op 15 Oct 2010 12:40:47

Gewijzigd door - Rainbow op 18 Oct 2010 15:01:37

Gewijzigd door - Rainbow op 21 Oct 2010 14:13:03

Gewijzigd door - Rainbow op 26 Oct 2010 13:55:39

Gewijzigd door - Rainbow op 07 Nov 2010 14:30:26

Gewijzigd door - Rainbow op 09 Nov 2010 21:55:01

Gewijzigd door - Rainbow op 19 Nov 2010 21:54:57

#2

Jeetje, wat vervelend dat het zo loopt meid!
Goed dat je even kan spuien hier, en vooral ook doen.

Ik kan me voorstellen dat je helemaal gek wordt van het gehuil, en als ik jou was zou ik ook vragen of iemand je misschien wil helpen als je vriend weer aan het werk is.
Hoeft niet de hele dag, maar gewoon even, ook voor jou, om wat meer rust en zelfvertrouwen te krijgen.

Goed dat jullie met Max naar de osteopaat zijn geweest, ik hoop dat het goed helpt! Kan me voorstellen dat hij bijvoorbeeld van de bevalling last kan hebben, maar dat moet dan op deze manier op te lossen zijn.

Ik probeer nog even mee te denken, maar misschien is een doek waar je Max tegen jou aan kan houden iets, een draagdoek? Website: www.draagdoek.nl
Zo heb jij je handen een beetje vrij, en ligt Max lekker tegen je aan.

En verder: Blijf erover praten, vraag om hulp als het nodig is, en blijf aan jezelf denken! Je bent net bevallen, logisch dat je nog niet jezelf bent, en dat je het allemaal niet helemaal alleen kan doen!
Sterkte meid!

Liefs, Anne

Lilypie Second Birthday tickers

#3

Oh meissie, wat naar! Ik vind het heel herkenbaar hoor, ik voelde me precies zo toen Erik net geboren was. Je hebt een korte, maar heftige en indrukwekkende bevalling gehad en nu heb je ineens 2 kindjes waarvan eentje peuterpubert en de ander veel huilt. Niet gek dat het je te veel wordt soms en wat goed dat je hier lekker je gal spuwt. Dat scheelt al, hoop ik.

Zou voeding voor hongerige baby’s niets zijn voor Max? Dat ga je vast bespreken met het CB, lijkt me. Ik hoop zo ontzettend dat je grijze wolk weer snel een blauwe gloed krijgt. Die opmerking over het genieten, die snapte ik ook nooit. Eén vriendin die zelf een zware tijd had na de komst van haar 1 kindje zei tegen mij, toen Erik nét geboren was: “Ik zal niet zeggen dat je moet genieten, want dat is er de eerste tijd misschien wel helemaal niet bij. Het is vooral hard werken en achter jezelf aanhollen.” Ik vond zo fijn dat ze dat zei, want zo voelde het toen inderdaad precies.

Sterkte lieverd, we hopen op snel rustigere tijden dat je wél kunt gaan genieten! Knuffel!

Groetjes,
M

Lilypie Third Birthday tickers

#4

Mij schoot ook gelijk een draagdoek door me hoofd. En hoe leg je hem neer? Als je hem op zijn rug legt zou je op de zij kunnen proberen.

Dikke knuf

Liefs Michelle

<a href=“http://lilypie.com/">[img]http://lbym.lilypie.com/TikiPic.php/U3yr.jpg" width=“60” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie - Personal picture” />[img]http://lbym.lilypie.com/U3yrp2.png” width=“200” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Kids Birthday tickers” /></a>

<a href=“http://lilypie.com/">[img]http://lb3m.lilypie.com/TikiPic.php/BMk3.jpg" width=“100” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie - Personal picture” />[img]http://lb3m.lilypie.com/BMk3p2.png” width=“200” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Third Birthday tickers” /></a>

Gewijzigd door - mirema op 09 Oct 2010 13:33:01

#5

ach meid toch wat een ellende!
het is inderdaad niet niks een huilende baby! Mirte huilde ook veel en ik wilde lieke ook aandacht geven.
Ook van alles geprobeerd en ik kreeg ze gewooon niet stil!
en wat dit nu geweest is??? weten we nog niet ik weet alleen dat het overgegaan is maar dat het voor mijn gevoel erggggg lang geduurd heeft.
Meis alle sterkte en succes! hoop toch dat de osteopaat wat meer kan betekenen.

Groetjes Gytha

#6

Ik huil met je mee meis… echt ik weet wat het is! En echt geloof me … je bent niet slecht JUIST NIET! Je bent een dappere moeder die nadat de 1ste een huilbaby was toch graag liefde wilde geven aan nog een kindje… Meid ik zou willen dat ik in je buurt woonde en je even kon ondersteunen…

Ik mail je even…!


#7

Lieve rainbow, zit hier met tranen in m’n ogen te lezen.
Het is net of ik mijn eigen verhaal aan het lezen ben, bang om straks alleen te zijn, niet blij zijn, niet kunnen genieten en vooral het zinnetje “waren we maar met eef alleen gebleven”. Heb ik ook allemaal gehad en gedacht. Kan maar 1 ding zeggen, verlies jezelf er niet in, ga hulp zoeken bij het cb en maak kenbaar hoe je je voelt. Met max heb ik zo 1,2,3 geen tips, tenslotte had mees reflux, maar nogmaals maak je gevoel kenbaar en laat mensen om je heen je helpen. Echt meissie het word beter maar je moet door de zure appel heen, hoe moeilijk het ook is.
Dikke dikke digi knuf van mij…

Gr Patries

#8

Ow Rainbow echt super vervelend zo he!
Een huilend kind is al vervelend maar als het dan nog eens van jezelf is dan ga je je meteen druk maken endenk je : wat kan ie NOU weer hebben!
Ja mijn gedachten gaan ook uit naar geborgenheid in de vorm van een draagdoek.
Hij is immers op de buik van je man ook stil omdat hij daar beweging in voelt en misschien zelfs zijn hart hoort bonken wat hij in jou buik ook hoorde en hem gerust stelde.

Wat Mriek ook zei: voeding voor hongerige baby’s, dat is misschien ook een uitkomst!

En ik weet wat je bedoelt…geniet ervan!..jaja…de eerste tijd echt niet hoor!
Ik was blij dat ie er was na de spoedkeizersnee maar mijn roze wolk was in het begin een donderwolk!

Zet m op hoor…je bent een goede moeder twijfel daar niet aan…ne het huishouden…laat de boel de boel…ik ben ook van opruimerige maar toen had ik toch ook zoiets van “ff zitten wanneer het kan”!

Succes!

Gr, Danielle

#9

He gat meid wat vervelend allemaal. Heeft de Osteopaat nu wat gedaan?? Zoek anders een manueel therapeut. Dat heeft morgan toen wonderen gedaan. En baker NIET in nu. Max krapt met zijn spieren om de pijn tegen te gaan, als jij hem inbakerd dan kan hij zijn pijn prikkels niet meer regelen zeg maar en doet het hem nog meer pijn. Hier wilde het CB morgan ook inbakeren nou ze heeft het uitgegild toen ze dat deden. Dus die ging niet door. En bel de nutricialijn eens over die forte. Op internet kun je niks vinden over 1 voeding omdat dat niet mag, maar zij kunnen je zeker wel helpen dan hoef je niet meer op het cb te wachten. Je weet hoe ik daar over denk.

En ik weet niet of je het ziet zitten maar morgan sliep in der wagenbak tussen ons in toen ze nog zo’n pijn had, daarna zijn we haar met de wagenbak in der eigen bed gaan zetten. Teon dat goed ging hebben we der bed verkleint met opgerolde handdoeken. Dat tot ze bewegelijker werd, maar toen was het ook niet meer nodig.

Ik hoop dat je er wat aan hebt want zo te zitten met Max is niks, Ik heb met Morgan ook zo gezeten dus ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt.

Groetjes,

Michèle

#10

och meis wat klote…
Ik weet niet of jij gelezen had wat ik schreef over een bakerdoek, maar kindjes met kiss mogen dat eigenlijk helemaal niet, ze kunnen hun nek al niet draaien, en als ze dan ook de rest van hun lijfje niet kunnen bewegen, daar worden ze kriegel van, en gaan ze juist alleen maar meer huilen.
pas als zn nekje is genezen kun je hem weer inbakeren (aldus rico’s therapeut)

Ik vind het echt heel verdrietig om te lezen dat je niet geniet en dat je je rot voelt.
Ik zou zoiezo even de osteopaat bellen en het voorleggen (ivm de bakerdoekken en een vast nekje)
hier werd het echt afgeraden.

over de darmkrampjes… dit wordt ook verergerd door kiss he…hou daar in ieder geval rekening mee dat je weet dat het daarna wellicht minder wordt
probeer als het kan even die infacol te geven (kun je ook bij het kruidvat kopen)
dit was het enigste wat bij rico hielp, al die homeopatische middeltjes helpen niet meer als het echt heftig is.

ik kom je anders wel een keer aflossen als je het niet meer trekt ben binnen 10 minuten op het station dat weet je
Ik wil wel langer schrijven maar rico roept heel vervelend!

#11

ach lieverd wat vervelend toch dat het zo loopt allemaal.
ik heb geen tips voor je helaas, maar wil wel laten weten dat we aan je denken, hopelijk helpt t een klein beetje.

veel sterkte!

liefs,
Rinske

#12

Och Rainbow, ik lees hier precies mijn verhaal, alleen was Nikki natuurlijk ouder en die begreep meer dat ze mij moest laten met Lisa. Al vond ze me op dat moment echt niet leuk meer, zo vertelde ze tegen oma dat ik veranderd was en raar. Erg vervelend om te horen. Lisa had ook een verschoven nekwervel en die moest 7 keer naar de manueel therapeut en 3 keer naar de osteopaat voordat het over was… Je weet wat bij mij het gevolg van 2 huilbabies is geweest: een postnatale depressie… Laat het niet zover komen en trek op tijd aan de bel!!! Ik kreeg paniekaanvallen als ik alleen moest blijven met Lisa en Nikki en zorgde dat er altijd iemand bij mij was als Chris op cursus moest. Ik heb in die tijd immens geboft dat Chris thuis was (in de ww) en alle zorg op zich kon nemen. Maar Lisa krijste heeeeel veel en voor hem was het ook erg moeilijk! Ik dacht ook heel lang dat Lisa vaak honger had, maar ze zuigde de pijn weg! Ze wilde helaas ook alleen mijn pink, zodat ik uren, wat zeg ik… dagen met haar op mijn arm zat!!! En zelf maar huilen en huilen! Ze sliep ook maar hele korte slaapjes, ze viel even weg om wat energie op te doen om vervolgens weer hartverscheurend te gaan krijsen!! Als ik er aan terug denk, vraag ik me af hoe ik het volgehouden heb (ja, anti-depressiva)… Ik heb dus bij beide kinderen geen roze wolk gezien, mijn babies sliepen niet, gaven veel voeding terug en krijsten, krijsten en krijsten!!! Ik kan me zo goed jouw situatie voorstellen en zit ook te janken als ik dit typ. Dit gun ik namelijk niemand!!! Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: Trek op tijd aan de bel, laat mensen helpen, durf om hulp te vragen!!! Lieve Rainbow heel, heel, heel veel sterkte en een dikke knuffel!!!

#13

O ja, dat wilde ik ook nog ff kwijt: NIET INBAKEREN!!! Ik kreeg op mijn donder van de manueel therapeut!!!

#14

Lieve Rainbow,

Er is al een boel gezegd en daar sluit ik me bij aan. Hoewel ik een heel makkelijke baby aan Jack had was ik toch heel onzeker dus wat dat betreft herken ik je gevoelens volledig.
Blijf erover praten, met je vriend, vriendinnen, familie en hier. Maar eventueel ook met mensen die je verder kunnen helpen zoals het CB of je huisarts.
Enne, vlak je hormonen niet uit meid, die maken je zo labiel als de pest. De kleine vent is net een weekje oud, en die eerste dagen/weken zijn toch echt hartstikke heftig!
Dat vergeten we mss van nature, anders zou niemand meer aan een tweede beginnen hihi.
Maar goed, het is wat je zelf zegt; het gaat echt goedkomen maar je moet gewoon nog helemaal een ritme vinden. Heel logisch maar wel vermoeiend hoor. En zeker met nog een uk over de vloer.
Ik leef met je mee!

Lilypie - Personal pictureLilypie Third Birthday tickers

#15

Jeetje meid, wat een verhaal.

Ik vind het echt heel rot voor je dat het zo’n moeilijke tijd is! Kan me heel goed voorstellen dat je nu niet kunt genieten en zelfs opziet tegen het alleen zijn met de kids.

Wij hebben aan Nora een heel makkelijke baby gehad. Ze sliep alleen heel weinig, maar zeker met 1 is dat goed te doen. In die zin geen praktische tips voor je helaas. Mara die heb je van de andere dames al in overvloed gekregen.

Voor jezelf denk ik dat het inderdaad heel belangrijk is erover te praten, kenbaar te maken aan de VK of aan het CB waar de moeilijke punten liggen voor Max en dan ook hoe jij je daarbij voelt. Het is niet niks wat je omschrijft. Daarnaast moet je ook je bevalling nog een plekje geven. Zorg dus ook goed voor jezelf meid!

Ik ben duidelijk een van die mensen die zegt: geniet ervan. Ik had geen idee dat het zo moeizaam ging met de kleine man. Als het zoveel energie en moeite kost, kan ik me voorstellen dat het geen genieten maar eerder overleven is.

Hopelijk kan de osteopaat, de manueel therapeut of wie dan ook jullie snel helpen en komt de zon dan weer achter de grijze wolk tevoorschijn!

Heel veel sterkte!

Liefs!

Lilypie Third Birthday tickers

Lilypie Pregnancy tickers

#16

he meiske dit ken ik allemaal nietwat dat betreft heb ik 4 keer geluk gehad met onze kindjes, ik wil je wel heel veel sterkte wensen! en we zullen je met raad en daad bijstaan , waar we maar kunnen!

groetjes Kim, mama van Sofie,Victor ,Alexander & Emily!!




“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”

#17

Lieve rainbow de rest is allemaal al geschreven, maar wil even zeggen dat ik aan je denk!

Liefs

#18

Dank jullie voor jullie reacties. Blij te lezen dat alles zo herkenbaar is. Vandaag leek het allemaal wel goed te zijn. Max sliep vanochtend en vanmiddag zijn we naar de ijsboerderij geweest, waar hij heerlijk in het zonnetje in de maxi cosi sliep. Alles was rustig. Maar vanavond veranderde hij weer in een huilbaby, hij trok samen, zijn ogen bleven wagenwijd open staan en hij krijste zodra hij werd neergelegd. We legden hem toch in bed, waar hij even stil was. We hoopten dat dat zo bleef, maar helaas…Na een uur heb ik hem gehaald en heeft hij op mijn buik geslapen. Na zijn voeding werd hij helemaal gek en nu ligt hij, weer met open ogen van oververmoeidheid, bij mijn vriend. Hij spant helemaal en hij kermt met dichte ogen. Die bakerdoek blijft nu uit, want ik denk inderdaad dat dat averechts werkt. Die ga ik pas gebruiken nadat ik bij de osteopaat ben geweest. Maar zonder doek slaapt hij al helemaal niet, dus ik heb geen idee hoe wij de komende nachten door moeten komen. Het is in één woord verschrikkelijk!

Ik heb hier net alweer zitten janken, zo ellendig voel ik me. Als ik Max zie, vind ik hem zo mooi en lief en heb ik medelijden met hem omdat hij duidelijk lijdt. Hij is continu gespannen, ook in bad. Mijn vriend moet een hele belangrijke opdracht voor zijn werk af hebben in november, maar hij komt er niet toe omdat hij steeds met Max bezig is. Dat geeft hem veel stress. Ik zie het niet zitten om straks alleen te zijn met een peuter en een huilbaby…Wij moeten echt hulp vragen aan bv onze ouders, want dit trekken wij zo niet. Ik kan best veel aan, maar wat jullie ook zeggen, ik heb ook al een bevalling gehad die me niet in de koude kleren is gaan zitten en nu dit…Ik heb geen seconde echt rust gehad, sta vroeg op en moet er 's nachts ook weer uit. Als Max rustig is, merk ik dat ik even vergeet hoe hij ook kan zijn en dan geniet ik wel van hem. Maar helaas verandert dat als hij gaat huilen. En dat kind heeft er ook allemaal niet om gevraagd. Ik wil niet zo denken van: was hij er maar niet. Wij wilden hem heel graag en straks kan ik echt wel genieten van hem. Maar nu niet, of in elk geval niet goed genoeg.

Op zich zijn mijn vriend en ik vrij nuchter en hebben we, al zeg ik het zelf, best een sterk karakter. Wij laten het hoofd niet snel hangen. Maar ik merk wel dat ik, ook nog door de nasleep van de bevalling, niet veel kan hebben nu. En een huilbaby maakt van de sterkste vrouw nog een labiel mens volgens mij. Slapeloze nachten en dat gehannes…knap als je daar tegen kunt!

Wij hebben al veel geprobeerd toen met Eef: speciale voeding, hangmatjes, bakerdoek, wikkeldoeken, schommels…het hielp allemaal NIETS. Gelukkig hielp de osteopaat wel en daarna het inbakeren. Die doek laat ik nu weg, ik ben bang dat Max er anders een weerstand tegen krijgt en straks hebben we 'm misschien wel nodig…? Max slaapt vanavond maar weer bij papa, of bij mij. Papa heeft al hoofdpijn…ALS we maar slapen. Gelukkig slaapt Eva prima en wat ik al schreef, zij lijkt er allemaal niks van te merken. Ik slaap normaal altijd goed en ook heel graag, maar nu zie ik op tegen de nachten. De babyfoon zet ik het liefst uit, uit angst dat ik weer gehuil hoor…Erg eigenlijk, dat je als moeder ‘bang’ wordt omdat je baby huilt? Bang om met hem alleen te zijn? Daarvoor ben ik toch geen moeder geworden?

Ik blijf er in vertrouwen dat het goed komt. We vragen wel o.a. aan opa en oma of zij Eva bv wat vaker kunnen opvangen. Totdat Max ‘beter’ is. Ik bel de osteopaat maandag meteen om half 9 en vraag of we toch niet eerder kunnen starten met behandelen. Max is zo veranderd in een week, dat ik aanneem dat hij dan ook eerder iets kan gaan doen. En anders ga ik naar een andere, want volgens mij kunnen baby’s juist heel snel geholpen worden. Ik laat me er niet onder krijgen, maar heb het nu inderdaad wel zwaar. Gelukkig zijn jullie er en kan ik hier lekker mijn verhaal kwijt. Ik zou graag ook over andere dingen willen kletsen, maar ik heb gewoon de tijd even niet…Maar ik weet dat jullie dat wel begrijpen!

Duim voor ons voor een enigszins rustige nacht?

Groetjes Rainbow, trotse mama

Lilypie First Birthday tickers

Lilypie Third Birthday tickers

#19

Lieve Rainbow,

Wat vervelend om te horen dat Max zoveel huilt. Ik kan mij heel goed voorstellen dat je er helemaal doorheen zit. Wat jezelf oook zegt, zelfs de sterkste vrouw wordt labiel van een huilbaby. Verschrikkelijk is het, heb het zelf met Bo ook mee gemaakt.
Het is een goede keuze om de doeken niet te gebruiken, want dat mag ook helemaal niet als er vastgestelt is dat er een wervel niet helemaal goed zit. Dit hadden wij toen ook met Bo. Het CB wilde dat we gingen inbakeren, maar niet gedaan. Achteraf bleek dat dit maar goed was ook, omdat met Kiss ze helemaan niet ingebakerd mogen worden!!. Een baby kun je vanaf de eerste week al behandelen, dus ik zou maandag gewoon opbellen en zo snel mogelijk een afspraak willen. Meestal kan dit of dezelfde dag nog, en anders de dag erna. Je zult zien dat Max rustiger wordt na die behandelingen.
Bo was ook een gulzige drinker. In principe duurde het bij hem wat langer voordat hij goed dronk (te vroeg, sonde voeding etc) maar hij dronk ook 7 keer 100 cc. Eigenlijk net iets te veel, maar goed, hij vroeg er om.
Sommige baby’'s zijn nu eenmaal honger lappen. Ik weet niet of je ook een speen gebruikt bij Max? Misschien dat je dat kunt gebruiken om iets tijd te rekken? ZOu namelijk bet kunnen dat het hem om de zuigbehoefte gaat, en niet zozeer het drinken.

Ik hoop dat jullie vannacht een rustige nacht krijgen en morgen een rustige dag. JHet is dat ik ook te ver weg woon, anders had je Eva en Max zo bij mij kunnen afzetten voor een dagje (of nachtje)

Ik wens je heel veel sterkte meid, en ik vind dat je het super goed doet! Het is zo moielijk een huilabby, iedereen die zich ermee bemoeit en idd zegt dat je moet genieten!! Ik kon vroeger wel uitschreeuwen, genieten, hoe bedoel je genieten, probeer zelf maar eens een dagje op Bo te passen, kijken hoe je dat bevalt, wanneer hij 20 uur per dag krijst.
Ook ik vond hem heel mooi en lief, maar genieten, nee dat deed ik niet. Dat kwam later pas, toen hij werd geholpen voor zijn kiss, medicatie had, juiste melk etc en in het juiste ritme zat. Toen kon ik pas genieten, omdat hij toen rustiger werd.

een hele dikke knuffel van ons meid!!!,

liefs woezel

#20

Ik zou morgen zeker bellen en anders naar een anders gaan of een manueel therapeut want zo te lezen heeft Max heel veel pijn en dit werkt niet. Morgan was 8 weken toen ze behandeld werd en dat was omdat we niet wisten hoe of wat. Ze kon eerder behandeld worden als we het wisten. En gek werd ik van het gehuil. Ik heb in de keuken staan jammeren dit wil in niet ik vind het niet leuk meer dus ik snap je helemaal. Overigens heb je kans dat als hij meer rust heeft en meer slaapt dat hij ook minder hongerig wordt. Hij heeft nu alle energie nodig die hij heeft om te overleven op zijn pijn zeg maar. Dus echt bellen meid en eisen stellen want je mannetje kan het nog niet en dan hoop ik dat ie daarna net zo makkelijk wordt als Morgan toen was. Slapen zonder baker doeken en dat 2 uur op 2 uur af en dat je hem meteen overal mee naar toe kan nemen

Groetjes,

Michèle