Hey lieve Rainbow,
Ben een weekendje weg geweest, dus lees nu pas je verhaal.
En oh wat herkenbaar is dit voor mij. Ik kan me het gevoel van de eerste periode met Dani ook nog zo goed herinneren. Dani was een hele onrustige baby en wij konden hem ook vaak niet goed troosten, omdat hij daar gewoon veel te druk voor was.
Dani heeft natuurlijk ook ingebakerd gelegen en dat hielp bij hem in zoverre dat hij gewoon veel beter en dieper sliep. Dit hebben we natuurlijk pas gedaan toen uitgesloten was dat hij verder nergens lichamelijk last van had.
De dingen die jij vertelt over Max wijzen toch lijkt mij ook wel op pijn of in ieder geval een ongemakkelijk gevoel. En dit misschien in combinatie met een hongerige en wat temperamentvol mannetje…dat is gewoon heel heftig.
En wat jij voelt over het niet genieten van je kindje (wat naar mijn idee helemaal losstaat voor de liefde voor je kind, die trouwens ook weer moet groeien natuurlijk) en het af en toe denken was hij er maar even niet. Zo herkenbaar…ik voelde me zo verschrikkelijk schuldig over dat gevoel, maar het zorgen voor een klein babytje die niet lekker in zijn vel zit is gewoon heel zwaar. Gelukkig weet je met Eva dat het allemaal echt heeeel veeel leuker gaat worden en dit gaat met Max ook zeker gebeuren. Wss zullen de behandelingen bij de osteopaat al verschil gaan maken.
Veel sterkte en ik vind het heel goed dat je hier je verhaal doet en hulp inschakelt bij familie. Mijn fout bij Dani is geweest dat ik geen hulp heb ingeroepen toen die tijd en me ook erg schuldig voelde over mijn gevoel en het eigenlijk hier op het forum pas voor het eerst durfde te zeggen. Ik hoop dat ik daar bij mijn volgende kindje wat beter mee om ga.
Maar meid wat jij doet…heel goed…petje af en je bent een TOP mama!!!