Diepe zucht…Steeds als het beter lijkt te gaan met Max, zakt hij opeens weer terug…Het ging echt een stuk beter. Hij sliep goed in de bakerdoek, hij lag 's nachts netjes in de wieg en overdag in zijn ledikantje en hij huilde veel minder. Maar sinds gisteren lijkt hij weer een terugval te hebben. Hij wordt heel vaak wakker en begint dan meteen te huilen. Hij maakt kortere slaapjes en huilt dan soms tussendoor. Het krijsen is ook weer terug. Hij wordt zo rood, dat hij bijna stikt. Hij gilt het dan echt uit en trapt met zijn beentjes. Laatst trapte hij zo hard, dat hij zijn dekentjes weg had geduwd. Na zijn tweede nachtvoeding, zo na half 5, is hij erg onrustig en houdt hij ons wakker. Hij huilt niet echt hard, maar moppert met dichte ogen en hij ademt heel snel. Hij lijkt dan één bonk zenuw. Vrijdag maakte ik een foto van hem met mijn vriendin en op alle foto’s staat Max heel bang. Hij spert zijn oogjes wagenwijd open en kijkt als een bang konijntje te camera in. Hetis duidelijk dat hij nog steeds niet lekker in zijn vel zit. Hij is heel angstig en heel onrustig, hij wil bij niemand even lekker zitten. Omdat hij toch niet in de schommel of de box wil, breng ik hem maar heel snel na het voeden weer naar bed…ik kan verder niks met hem.
Ik zeg altijd: ‘Max is geen gezellige baby’ en dat is hij ook niet. Hij moppert en huilt, hij is bang en lijkt stijf te staan (letterlijk) van de stress. We moeten met hem naar de fysio, omdat hij zijn hoofdje echt mar naar één kant kan draaien. Naar links heeft hij al die weken nog nooit gekeken. Dat lukt niet. Eva wilde wel graag bij mensen op schoot, Max moet je echt snel weghalen, want die gaat door het lint als hij te veel prikkels krijgt. Soms heb ik het gevoel dat hij niet gelukkig is bij ons, terwijl een baby dat soort gevoelens nog niet kan hebben lijkt me. Vrijdag lag hij in badje en toen praatte ik tegen hem. Hij keek me weer heel ernstig aan, zoals hij altijd kijkt en toen zag ik opeens een lachje. Dat vond ik erg fijn om te zien! Met 5-6 weken kan dat al een echt lachje zijn i.p.v. een stuipje…Maar daarna heeft hij het niet meer gedaan. Hij luistert wel naar je als je iets zegt, maar toch…er is iets met hem, hij zit niet lekker in zijn velletje.
Die hypoallergene voeding doet volgens mij ook niet veel. Hij reageert er wel goed op, maar ja, hij zakt toch steeds weer terug. Ik weet het niet meer met hem…Als ik met hem wandel, huilt hij ook steeds. Ik dacht dat hij het misschien fijn zou vinden als hij dicht tegen me aan zat, dus ik heb van mijn werk een supermooie draagzak gekregen. Doe ik hem daar in, huilt hij alleen maar…Nou, dan heb ik ook geen zin meer om met hem te lopen…Max heeft na de bevalling niet bij mij gelegen en bij het CB zei een deskundige dat er daardoor bij mij geen ‘verliefdheidshormoon’ is losgekomen. Dat komt vrij als baby’s direct na de geboorte bij hun moeder liggen. Het zorgt voor de moeder-kind binding. Bij mij is dat niet gebeurt en ik merk dat die binding er nu ook niet is. Je kunt dat wel weer herstellen schijnt…Ik hou van Max, maar het lijkt soms alsof hij liever alleen is, in zijn bedje…Ik kan het niet goed uitleggen allemaal, maar het maakt je als moeder wel onzeker. Terwijl ik met Eef de grootste lol heb en ik zeker weet dat ik een goede mama ben en dat Eva dat ook zo voelt. Ik zou Derek Ogilvie hier wel alvast willen hebben, zodat hij Max meteen kan ‘readen’. Volgens mij is het een ‘oude ziel’ ofzo, of een hoogsensitief kind? Het blijft strubbelen…
Groetjes Rainbow, trotse mama
<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb1m.lilypie.com/lJGAp2.png" width=“200” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie First Birthday tickers” /></a>
<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb3m.lilypie.com/nVzRp2.png" width=“200” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Third Birthday tickers” /></a>
Gewijzigd door - Rainbow op 07 Nov 2010 14:31:21