Veel succes! Ik ga weer hard duimen!
Groetjes,
M
ik heb net je verhaal gelezen en herken me zelf er wel in . ik was bijna 14jaar bij me ex en op en af hadden we ruzie en al helemaal toen me oudste geboren werd . toen dacht ik nog ach het is de onwenigheid van net papa geworden en na verloop ging het weer beter een paar maande dan en toen weer bingo ruzie krijgen om de gekste dinge later is me jongste geboren melvin weer het zelfde ook toen dacht ik weer. weer wennen om papa zijn en na een tydje ging het idd weer wat beter todat ik weer ging werken en me ex thuis thuis zat vanwegen ze rug nou toen was de bom helemaal gebarst . ik heb nog geprobeert te praten idd vanwegen de kinderen maar na 3 jaar van alles na me hoofd gesmeten krijgen van vreemdgaan tot luiwammes . was ik het gewoon meer als zat ik zat er echt helemaal door heen ik zei heel vaak ik ben niet lui ben moe dat is een heel veschil maar zelfs toen had hij het iet door dat het kwam door de ruzie `s die we zo vaak hadden en natuurlijk was er meer aan de hand maar probeer even zo wat samen te vatten .ik was altyd de gene die heel rustig bleef omdat de jongens er bij waren .maar ik zeg eerlijk op een gegeven moment was de koek op en ging ik het terug doen verkeerd natuurlijk maar was het zo beu al die dingen en op een gegeven moment heb ik de witte handoek in de ring gegooit ik was in een jaar tyd 30 killo af gevallen en toen ik echt bij hem weg was nog eens 16 killo. omdat ik als de doodt was om alleen te staan met me kinderen.maar weg gaan was voor ons echt het beste . en geloof me als je op jezelf zit zonder het gevoel te hebben op je tenen te lopen heb je zoveel gewonnen niet alleen voor je kleine meid maar ook voor je zelf . ik was geen mama meer voor me kids en nu 2jaar later na dat ik ben weg gegaan ben ik meer mama als dat ik ooit ben geweest .heb een nieuw leven met me nieuwe vrind en proberen nu zwanger te worden . alles kom goed zolang je maar in je zelf geloof . maar over dat huis is het koop of huur ? want ik geloof als het huur is dat jij recht heb om daar te blijven om dat jullie een kind hebben als je een huur huis heb zou ik het maar eens na vragen . mij vrind moest ook uit huis bij ze ex om dat ze samen een kind hebben . sterkte er mee groetjes
tiny
Gewijzigd door - tiny-77 op 20 Nov 2009 12:44:46
Nee, het is helaas zijn koophuis, ik sta er gewoon bij in geschreven bij de gemeente. Ook al zou ik willen, ik kan dit huis nooit niet betalen in mijn eentje. Dus zit nu te wachten op een huurhuisje.
Wordt wel wat zwaar hoor, iedereen op die schouders… Gelukkig heb ik genoeg bij te zetten… Maar hoop dat het wat wordt, dat huisje. Kunnen we eindelijk een nieuw leven op poten zetten, hoe eng ik het allemaal ook vindt.
Succes meid
Denk aan je
Kom niet op je schouder zitten die is al zo vol
Maar ik ga wel hard duimen voor jullie
dat is jammer . maar ik hoop het met je mee dat je eindelijk iets voor je zelf kan op bouwen suc6 vanmiddag . het is maar even eng daarna ga het vanzelf sterkte
tiny
Nou, heb het even laten bezinken allemaal. Het huis is op zich niet gek, het is niet groot maar ook niet heel klein, precies goed.
Een paar nadelen zijn: Het is natuurlijk een bovenwoning. De trap van de 1e naar de 2e verdieping is vrij steil, en heeft smalle traptreden, vrij glad dus daar moet een reling omheen gemaakt worden en iets op de treden zodat je niet uitglijdt. Op de 2e verdieping zitten 2 slaapkamers, ruim genoeg maar door de scheve puntdaken weinig ruimte voor hoge kasten. En boven is geen douche of wastafel, die zit weer op de 1e verdieping. In het midden van de slaapkamers kan je staan. Het dakterras is ruim zat, alleen liggen er verrotte vlonders op en er zit geen omheining. Dus (nog) niet bruikbaar.
Wat ik wel heel leuk vindt aan het huis is dat de woonkamer mooi ruim is, zat plek voor mijn spullen en ook nog om een leuk hoekje voor Danique te creëren. Een mooi plafond met van die grote balken ertegen aan. De keuken ziet er netjes uit, zit alles op en aan. Zou een kleine eettafel met stoelen in kunnen, maar dan houdt het ook op. Daarnaast is er op de 1e nog een kleine ruimte waar je je wasmachine ed kan zetten. Een soort inpandige berging. De douche wordt op het moment opgeknapt, dus daar weet ik nog niet van hoe het eruit ziet. Maar als het allemaal nieuw wordt kan er weinig verkeerd gaan.
Al met al een positieve indruk, ik laat het weekend er even over gaan. Maandag of dinsdag ga ik er nog even met mijn moeder heen. Dan laat ik de makelaar weten wat ik ga doen, en gaat hij onderhandelen met de kapper die onder de woning huist, over de bedragen van de nutsvoorzieningen. Daarna zal ik moeten proberen alle stukken aan te leveren die de eigenaar van de woning wil zien.
Dus… Klinkt goed toch?
Klinkt zeker goed, enne bedenk je je hoeft er niet eeuwig te blijven he. Ik bedoel vanuit hier kun je rustig verder kijken, maar je kan inderdaad eindelijk samen gaan starten.
Denk er over na en laat het bezinken. Klinkt wel al positiever dan bij die huisjesmelker.
Groetjes,
Michèle
Dat zeker Michèle, heb hier ook een beter gevoel bij dan bij dat andere huisje. Dit gaat ook via een makelaar hè, dat vind ik ook wel iets positiefs. Er zitten wel wat nadelen aan maar voor een jaar of zo moet het wel te doen zijn. Dan schrijf ik me dan opnieuw in bij de woningbouw, en dan alleen voor de echte goeie wijken.
Ben helemaal verliefd op de woonkamer, lekker ruim en ik weet al precies hoe ik het ga doen. Mooi klein hoekje voor Danique maken, met een tafeltje en een stoeltje en haar speelgoed. De ramen zitten wel vrij hoog, maar dat is niet anders. Als ik op een bepaalde manier ga staan heb ik uitzicht over het kanaal… (Klein stukje maar toch.)
Nu nog hopen dat de eigenaar van het huis akkoord gaat…
Dat is mijn plus- en mijn minpunt… Enthousiasme…
Kan er nog wel eens in doorslaan, nu ook. Als het dan straks niet door gaat, vlieg ik zo weer in een dip. Gelukkig is er dan altijd wel weer wat anders om enthousiast over te zijn, dat scheelt
Zo ben ik ook hoor, al ben ik inmiddels wel zo dat als iets niet doorgaat ik niet in een dip schiet maar denk dat het dan de bedoeling is dat er iets beters komt. Tuurlijk ik baal wel, maar ik probeer er het positieve uit te halen.
Groetjes,
Michèle
He, leuk zeg! Maar goed dat het ander huisje niet is doorgegaan, die vond je toch net minder leuk dan deze??
Succes met je beslissing en ik hoop voor je dat het allemaal door kan gaan! Valt de huurprijs een beetje mee?
Liefs
De huurprijs is heel goed te doen, en met een beetje mazzel valt de prijs voor de nutsbedrijven ook erg mee. De makelaar zou nog onderhandelen met de kapper die onder de woning huist. Dus qua prijs is het wel te doen.
Verder is de verstandshouding (nog) goed, tussen Danique haar papa en mij. Hoe lang we dit nog volhouden is een tweede, maar voor nu is het wel te doen. We hebben ook hele duidelijke afspraken over hoe het straks allemaal moet, en alles gaat wel in goed overleg dus verwacht daar eigenlijk geen tot weinig problemen.
Ben vanavond even met mijn moeder naar het huis wezen kijken, en begin toch weer te twijfelen… De trap is echt wel heel erg steil, kan er amper met Danique op de arm bij op, laat staan er van af… En daarnaast vind ik de woning boven echt k*t… De slaapkamers zijn best klein, door het scheve dak en er is geen wateraansluiting boven. Het is echt zo’n verbouwde zolder zeg maar. Maar jah, op de 1e verdieping is het wel okey, de woonkamer is ruim en netjes, de keuken ook. Alleen die trap… Moet ook niet met die kleine meid op de arm naar beneden kletteren…
Argh.
Jeetje wat lastig meid!!
Het klinkt heel leuk, maar ook ingewikkeld van die trap.
Laat Danique alvast zelf de trap op en af klimmen, misschien kan ze het daar dan ook zelf, met jou erachter.
Verder zou ik graag voor je beslissen, maar ik kan het niet voor je doen…
Volg je gevoel, is het enige wat ik kan zeggen.
En misschien op zoek gaan naar lage, mooie en praktische kasten
Succes!!
Liefs, Anne
De kogel is door de kerk, heb vanochtend de makelaar gebeld dat ik het huis accepteer. Ze zijn nog bezig met de douche, dus weet nog niet wanneer ik erin kan. De eigenaar gaat ermee akkoord dat mijn ouders borg staan, omdat ik mijn uitkering nog niet kan aanvragen. En dus geen inkomensverklaring heb. Nu wacht ik op een telefoontje van de makelaar over het hoe en wat verder.
Aan de ene kant sta ik er positief tegenover, opnieuw beginnen en zo… Maar aan de andere kant schijt ik zeven kleuren… Vind het best eng!
Van harte gefiliciteerd met je huisje. Snap best dat je bang bent, is toch een sprong in het diepe zo. Weet zeker dat het voor jou en Danique beter is, wedden dat je je over een tijdje stukken beter voelt. Is natuurlijk wel zwaar om een kind alleen op te voeden, maar de hele tijd in de spanning zitten van de situatie waar je nu inzit lijkt me echt helemaal slopend.
En wie weet als het over een tijdje financieel beter gaat dat je dan wel naar een nog leuker huis kan verhuizen.
Tip voor je trap: er zijn speciale antislipstrips die je op je trap kan plakken zeg maar op het uiteinde van iedere trede dan glij je er niet zo snel af.
Groetjes Ramona
Dank je, daar moet ik dan maar eens even om gaan kijken. Heb ook nog een draagzak, als het echt niet lukt draag ik haar daar wel in naar boven. Heb ik mijn beide handen vrij om mezelf in balans te houden zeg maar. Er moet sowieso nog een reling langs gemaakt worden, dus misschien kan er wel meer aan veranderd worden. Een vriend van mij is heel handig, kan hem misschien ook wel vragen om de trap er uit te breken en er gewoon een hele nieuwe trap in te zetten… Maar ben bang dat dat wat te prijzig wordt. We moeten maar even zien. Ben wel blij dat ik nu de stap gezet heb… Denk ik
Goed dat je de stap gezet hebt! Echt moedig hoor.
En ik zou idd leren aan danique hoe ze de trap
op en af moet met jou er wel bij natuurlijk.
Liefs