Eva eet brood wel met haar handjes, ze wil niks anders. Als ik een plastic vorkje geef, pakt ze het en doet ze het wel in haar mond, maar dan helemaal scheef zodat het brood er af valt! Dat doet ze ook met een lepel. Gisteren wilde ze zelf eten (ik voer haar normaal nog) en ik geef de lepel. Het lukte al niet om er iets op te schuiven en al helemaal niet om het naar binnen te krijgen. Ze houdt de lepel op zijn kop en dan valt alles eraf! Dus toen ging ze verder met haar handje. Ze bekeek de brocolli en smeet 'm vervolgens op de grond. Hetzelfde met het vlees, een soort beefburger. Even bekijken en weg ermee…Ze eet het wel als ze gevoerd wordt, dus dat doen we nog maar even. Alles op z’n tijd.
Gisteren had ik haar peer gegeven. Ze keurde het schijfje geen blik waardig, dus ik pureerde het. Ze nam een hap en keek vies. Vervolgens weigerde ze. Ze pakte het schaaltje en gooide het leeg op de grond! Vreselijk irritant! Ik belde naar het spreekuur van het cb en vroeg wat ik hier nou mee moet. En, net als jullie, zei ze: ‘Negeren. Jij bepaalt hoe er fruit wordt gegeten en als ze dat niet doet, jammer dan. Hou dat maar eens een week vol’. Hetzelfde met de beker drinken. Gewoon aanbieden, wil ze niet, dan niet. Dan heeft ze maar dorst. Klinkt hard, maar toch vond ik het wel een goed idee. Ik ben dat gekloot van haar wel beu wat dat betreft. Tss.
En gisteren was haar peetoom jarig. Hij vierde het gisteren, aangezien het afgelopen zondag autoloze zondag bleek te zijn en wij niet eens hadden kunnen komen (ze wonen middenin de stad). Hij wilde het eerst toch de 20ste vieren? En daardoor kon ik niet naar de Ikkeben-dag? Maar goed. Mevrouw speelde volop met haar neefje en nichtje en gilde alles bij elkaar toen ze moest slapen. Terwijl haar neefje en nichtje braaf gingen slapen. Toen heeft ze er bij gezeten tot half 12! Geen spoor van moeheid, al zag ze wel bleek. In de auto was ze binnen 2 tellen weg en thuis sliep ze ook meteen. Maar gewoon volhouden he: ik ben NIET moe en ga NIET slapen. Thuis laten we haar huilen als er verder niks is, maar op een feestje is dat ook niet zo’n succes. Beneden zat ze tevreden rond te kijken, wat stokbroodjes snaaiend en in de paté knijpend (!) en toen hebben we het maar zo gelaten. Ze heeft duidelijk een uitprobeerfase en daar gaan wij niet in mee! Als we thuis zijn dan he?
Groetjes Rainbow, trotse mama
