Geen verliefdheid

#81

@manderijn, ik ben een jongere en een oudere moeder, en ik voed Dylano hetzelfde op als ik bij Madelon gedaan heb Dus ben ook docht bij mezelf gebleven, al ben ik nu iets sneller van laat maar

Liefs Michelle


#82

@esther, maar met onze kinderen zitten we wel in hetzelfde vaarwater. Want jou kind, had de mijne kunnen zijn. Die van mij, de jouwe…! Dus in die zin zegt leeftijdsverschil niet zo veel!
Ik denk dat als het over relaties gaat dat ik in die zin goed in jou straat pas. Ik ben tevreden met dingen hoe ze nu zijn, ook al kun je die niet meer vergelijken met hoe het was toen wij geen kinderen hadden.
Maar samen zijn wij wel de basis voor onze kinderen, en dan vind ik het in die zin niet erg om ‘ons’ een stukje naar de achtergrond te schuiven! Ik kan nu eenmaal niet alles, en het scheelt, ik wil/hoef ook niet alles!
Als de basis van vriendlief en mij maar goed blijft, heb ik er alle vertrouwen in dat alle dingen vanzelf weer komen, naarmate onze kinderen iets ouder en wellicht zelfstandiger worden
Toch grappig, want aan het begin van het topic dacht ik dat ik er niet zo zeer een mening over had, maar die heb ik dus wel! En ook zo leer je jezelf kennen!

Manderijn

#83

@miremady; ja jij bent een goed voorbeeld! Haha!
In mijn jeugd jaren heb ik er eigenlijk nooit bij stil gestaan dat je al die tijd bezig bent met een basis leggen voor je volwassen leven. Die toch een heel stuk langer duurt dan je jeugdleven, mag ik hopen! Ik denk dat als ik dat toen had geweten, dat ik dingen bewuster had gedaan!
Sinds de kinderen ben ik dus echt een stuk bewuster geworden ook!

Manderijn

Gewijzigd door - Manderijn op 15 Dec 2011 11:05:27

#84

@Mandarijn … ben het helemaal met je eens …

#85

Waar het vandaan komt dat ik direct in de verdediging schiet als mij iets word verweten?
Ik denk dat dat bij ons wel duidelijk is. Daar ligt namelijk een verbeterpuntje voor mijn vriend. Het is vaak de manier waarop kritiek word gegeven. Als mijn vriend zegt; jij bent veel te lief voor de kinderen, ze lopen later over je heen! Dan zeg ik; ja maar jij bent veel te streng met je geschreeuw, ze zijn later doodsbang voor je!
Maar als mijn vriend nu zegt, schat luister eens, ik wil even met je praten. Het valt me op dat jij wel erg snel toegeeft als de kinderen iets willen, en ik vind dat niet goed, omdat ik bang ben dat ze dan een loopje met je nemen later. Dat zou ik niet fijn vinden, dus kunnen we daar een oplossing voor bedenken? dan zeg ik; Oke, daar heb ik niet bij stil gestaan, hoe zie jij het liever dan? Het lijkt me ook niet geod voor ze om alleen maar streng te zijn en vaak hard te schreeuwen…

Mijn eerste vorobeeld zijn keiharde verwijten, geen mening, en dat leid dus niet tot een gesprek. Het tweede voorbeeld geeft mijn vriend zijn mening en uit hij zijn zorgen. Dat geeft mij de mogelijkheid om mijn zorgen te uiten. Dit leid tot een gesprek en daar komen oplossingen uit voort.

Met andere woorden, als dingen op een rustige en vriendelijke manier worden uitgesproken, dan hoeft er ook geen verdediging te komen. Allebei onze fout, die samen alleen maar ruzie geven. daar komt dat bij ONS dus vandaan

Groetjes Anouk


#86

Wauw Anouk, wat heb jij veel geleerd. Bedoel ik serieus, dat is echt een supergoed voorbeeld van hoe je goed met elkaar moet communiceren! Top dat dat jullie nu lukt, knap ook!

En verder: pff…de toon kan inderdaad wel anders. Tuurlijk, ieder z’n mening maar met respect voor de ander graag!

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#87

Dankjewel Mriek! Helaas is er een heleboel ellende voor nodig geweest om dit te leren. Maar zoals ik al zei, je leert met vallen en opstaan. Dit hebben wij nu gelukkig achter de rug, en we hebben geleerd hoe we dit in de toekomst kunnen voorkomen! Het gaat er in onze relatie allemaal een stuk gemoedelijker aan toe, en dat komt eigenlijk vooral door de verbeterde communicatie.
Op een normale toon tegen elkaar praten, maar ook je waardering uitspreken naar elkaar toe. Het is fijn om elke dag de afwas te doen als daar af en toe tegenover staat dat mijn vrien zegt dat hij het heel fijn vind dat hij na het eten tijd heeft om even lekker met zijn kinderen te spelen, dat hij mij daar dus dankbaar voor is.

Uiteraard zijn we nu ook niet ineens 40 jaar Dus er zullen nog wel meer valkuilen komen, maar nu weet ik dat we daar ook wel weer uit zullen komen, en beter ook! We blijven leren

Groetjes Anouk


#88

@Anouk en ook met 40 heb je de wijsheid nog niet in pacht hoor

Liefs Michelle


#89

Wel boeiend om te lezen dat veel stelln met kids met dezelfde issues kampen. Hier is het niet zo erg in de zin van dat we echt relatieproblemen door hebben maar hier gaan de meeste woordenwisselingen ook wel over sleur, taakverdeling in huis ed.
Ik merk dat veel vrouwen(onder wie ik zelf) snel geneigd zijn om bij dit soort conflicten de schuld bij de man te leggen omdat hij nooit wat doet. Terwijl die mannen best wel dingen willen doen als ze weten wat je van ze nodig hebt.
Het helpt mij om niet te zeuren over dat soort dingen en af te gaan wachten totdat hij wat doet maar om het gewoon te vragen wat ik van hem nodig heb. Scheelt een hoop irritatie wat uit zichzelf dingen zien wat er nodig is zit er bij veel mannen gewoon niet in en is dus vaak niet realistisch om te verwachten.
Vaak helpt het ook om van te voren een planning te maken van wie wat doet. Dat schept duidelijkheid voor iedereen en zo voorkom je een hoop discussies.
Ik werk 15,5 uur en mijn man 36 dus ik vind het wel logisch dat ik meer doe. Ik maak schoon, doe het grootste deel van de was, doe het grootste deel van de verzorging van de kids, kook het vaakst, doe de financien ed.
Maar aangezien mijn werkdag met de kids ook niet om 5 uur ophoud vind ik dat mijn man best ff kan helpen rond spitsuur met eten bad en bed.
En dat kan dan bv ook zijn dat hij ff met de kinderen gaat spelen zodat ik rustig kan koken.
De kunst is om dit soort dingen op tijd aan te geven, dus voor dat je gaat irriteren.
Als hij thuis komt klinkt 'hallo lieverd hoe was je dag? Lust je wat te drinken? Kun jij de kids ff bezig houden een stuk gezelliger dan wanneer je afwacht totdat hij ongeinterreseerd achter de pc gaat zitten en je daarna ontploft en gaat lopen zeuren. En je hebt meer kans dat je krijgt wat je op dat moment nodig hebt.
Tenminste dat is mijn valkuil dat ik dan ga lopen zeuren omdat ik het zelf te veel uit de hand heb laten lopen.
Qua het onderhouden van sociale contacten geeft het ook wel eens een beetje rust als je daarin een stapje terug doet. Als hier de agenda te vol staat, gaat het huishouden daar onder lijden, ga ik dus lopen stressen, gaat het gezinsleven daaronder lijden, gaat de relatie met mijn man daar onder lijden.
Ik Probeer dus niet al te veel in een week te plannen zodat ik tijd genoeg heb voor de dingen die nou eenmaal moeten gebeuren.
Goede vrienden blijven nog steeds goede vrienden als je ze ietsje minder ziet.
Voor mij geeft dit veel rust. Ook de pc niet de hele dag aanhebben(zodat ik niet de hele dag naar nieuwe mail hoef te kijken) geen smartfone maar gewoon een mobiel die alleen aangaat als ik naar buiten ga(mensen die echt belangrijk zijn hebben mijn huisnr) scheelt mij een hoop tijd.
En proberen niet de hele tijd vanalles in je hoofd te hebben wat allemaal nog moet, relax en leef wat meer in het moment.
Verder blijft liefde echt een werkwoord. Probeer wat minder te zeuren en onderneem zelf een beetje actie. Klinkt cliche maar bv samen eten wat michele aangaf als de kids op bed liggen doet echt wonderen. Geen oppas nodig, het kost niet al te veel(is al duur genoeg met die kids) en is een leuke manier om samen tijd door te brengen. Enne dan neem je gewoon zelf al een kleine portie als je met de kinderen eet. Ovenschoteltje oid(die leuke kant en klare dingen die ze nu allemaal voor kerst hebben zijn heel handig) in de oven als je de kinderen op bed gaat doen erin en klaar. Ff zorgen dat je er leuk uit ziet muziekje aan wijntje erbij en jullie avondje samen kan beginnen.
En dan een avond zonder computer tv of andere van dat soort stoorzenders. Dan kom je nog niet echt tot gesprekken of andere dingen.
Ben blij dat jullie iig het gesprek aan gegaan zijn. Hoop dat jullie dat vol kunnen houden. Zou idd geen overhasste beslissingen nemen. Je hebt wel 2 kleintjes die graag hun vader en hun moeder allebei thuis hebben. En dit is denk ik sowieso iets wat je in elke relatie wel tegen komt, dan is het soms beter om daar mee om te leren gaan dan om in je volgende relatie na een paar jaar weer tegen hetzelfde aan te gaan lopen.
En misschien zou het voor jou wel lekker zijn om weer aan het werk te gaan. Zomaar voor een dag of 2. Ben je ff geen huisvrouw en mama, heb je ff wat anders om handen. Vind ik zelf soms wel ff heerlijk.

Groetjes Ramona
E


#90

@Ramona: ik zou jouw stuk zo geschreven kunnen hebben!!!
Ik denk dat je niet geheel onder sleur uitkomt, maar je kan er wel van alles aan doen en samen helemaal!
Ik heb de hoop al opgegeven dat mijn man iets uit zichzelf doen, dus hebben wij vrij snel afgesproken dat ik gewoon zeg wat ik van hem nodig heb. Niet altijd leuk, dat geef ik toe, maar het scheelt idd wel een hoop irritatie.
Hij zegt vaak dan ook eerlijk:" Ik sta er niet bij stil dat de luieremmers geleegd moeten worden, er gedweild moet worden en dergelijke…"
Schijnbaar zit er dat gewoon niet in bij mannen! Hetzelfde als wanneer de kinderen verschoond moeten worden, nieuwe kleren nodig hebben en wat er allemaal mee moet in de luiertas… Dus dat heb ik ooit allemaal opgeschreven voor hemen dat gaat nu prima!
Hij blij, ik blij en dan de kinderen ook blij!


#91

@Marmama helemaal mee eens.
Enne die vent van mij die niets uit zich zelf ziet is wel een toppertje als het er op aan komt. Nu ik ziek ben doet hij wel veel thuis. En dat de kids dan in kleding lopen wat niet helemaal bij elkaar staat is dan jammer. Op zijn manier doet hij echt wel erg z’n best. Beetje jammer dat hij nu zelf met buikgriep op bed ligt samen met Noa want die heeft het ook. Rens is er net weer beter van en nu begin ik ook. Schiet niet op dus.

Groetjes Ramona


#92

Oh ja en ook ik ben niet superverliefd meer op mijn man in de zin van dikke vette kriebels in mijn buik. Soms borrelen die echt nog wel op maar meestal is daar simpelweg ff geen tijd voor. Maar het houden van wat er voor in de plaats komt vind ik persoonlijk veel waardevoller. Tuurlijk is het niet allemaal zo passioneel zoals in het begin. Maar persoonlijk vond ik die periode ook best wel onzeker en de duidelijkheid die ik nu heb vind ik echt superfijn. Ik hoef me niet zo af te vragen of hij me leuk/lief/mooi vind ed want ik weet dat dat zo is.

Groetjes Ramona


#93

Sluit me helemaal bij je aan Ramona Groetjes Esther

#94

ik wil ook geen discussie aangaan maar wel mijn mening geven omadat ook ik mij aangesproken voel op ‘de jeugd’.
Iedereen is ook anders op die leeftijd. Zoals de meeste waren jullie nog geen ouders op/rond je twintigste en ben je eigenlijk met je leeftijd al verder omdat je je volwassener moet gedragen en dat gaat automatisch omdat je van jong volwassene naar mama gaat, althans dat had ik wel.
En vroeger was ook alles anders in een relatie. Dan was het raar als je ouders gescheiden waren (dus pikten ze alles van elkaar en werden zo oud) en tegenwoordig is het raar als je ouders nog bij elkaar zijn…

je kan gewoon niet oordelen of je anders in een relatie staat op je 40ste of je 20ste. idereen is anders.

Ik merk namenlijk ook aan alle reacties dat ik ertussen sta, ik herken dingen van esther in onze realtie en van melanie, val ik dan onder de 30-gers?? haha.

Groetjes,

Shirley, de gelukkige mama van Eliza (L).–

#95

Ik denk dat je het ook niet zo zwart-wit kunt stellen … dan zou het wel heel simpel zijn. Denk wel dat er twintigers en ook dertigers verder kunnen zijn in hun denken/doen en laten. Net zoals je denk ik over “het algemeen” kunt stellen dat veertigers (logisch) gewoonweg meer levens ervaring (kunnen) hebben opgebouwd en vaker in een rustiger vaarwater zitten (bewuster leven).
lees > Geldt ook heus niet voor iedere veertiger.

Kijk ik in mijn wijk naar twintigers en dertigers dan vind ik het overgrote deel verwende krengen! Ook elders maak ik op dat deze leeftijdsgroep EIGEN BELANG heel erg belangrijk vind en hun EGO overloopt. Dat is mijn mening … waarvan ik denk dat ik die best mag zeggen. Ze doen vriendelijk maar ondertussen hoor je er niet bij > is mijn ervaring. Het zijn mama’s die mode en materialisme belangrijk vinden, noem het in mijn woorden maar even mode-popjes. Veel draait om de buitenkant.

Ik zeg nu dus niet dat elke 30-er en 20-er een verwend kreng is. Maar vergeleken met toen ik 20 was … klagen er een heleboel zonder enig besef van hoeveel waardevols ze hebben. Is deze groep erg veeleisend …

#96

Zoals ik het zie is dat er in ieder gezin, in iedere relatie en op elke werkvloer nooit IEDEREEN zijn zin krijgt.

In elke relatie, dus ook op het werk, met vriendinnen en met je partner moet je vaak water bij de wijn doen. Dat wil zeggen alletwee! Als het alleen maar van een kant komt, werkt het gewoon weg niet.

Twee partijen, twee schuld!!

Wat ik wel merk in mijn eigen situatie, is dat naar mate je verder komt met elkaar je steeds wat in je rugzakje krijgt. Ik ben zelf 11 jaar gelukkig getrouwd. Dat wil zeggen, we respecteren en houden van elkaar. Dat is voor mij genoeg. Ik voel me thuis bij mijn eigen man. Als je dat gevoel niet hebt, kun je er wat aan doen of niet. De spanning weer terug krijgen in je relatie is ook belangrijk.

Af en toe een ondeugend sms’je of een briefje onder het kussen kan al heel wat teweeg brengen!

Het rugzakje heeft iedereen bij zich en kun je (helaas) niet af doen. Het is waarom jij, jij bent. Hoe meer bagage je hebt, des te meer snap je de wereld om je heen. Ik heb samen met mijn echtgenoot veel meegemaakt en daardoor hebben we SAMEN het rugzakje zo vol en kun je af en toe vragen of de ander mee helpt dragen.

Ik denk dat Melanie en Esther dat bedoelen. Als je zo jong bent heb je nog niet zoveel bagage, maar dat heeft iedereen gehad.

Mijn echtegenoot werkt ook kei hard en maakt lange dagen, ook in het weekend. Ik werk ook en we hebben nog twee kinderen die zorg nodig hebben. Soms heb ik ook wel eens de neiging om me te irriteren aan iets. Maar als ik het dan van de andere kant bekijk, snap ik het ook wel. Mijn echgenoot moet heel veel lopen op zijn werk en ik zit vooral achter mijn bureau als ik moet werken. Is er een verschil in ‘zwaarte’ van de baan?! Ik denk het niet. Ik kom op mijn werkdagen moe thuis, maar dan vooral moe in mijn gedachte, ben echt uitgeput. Dan moet ik er niet aan denken om dan alles nog eens in het huishouden te doen.
Mijn echtgenoot komt moe thuis lichamelijk. Die moet er ook niet aan denken om als hij thuis komt het huishouden te moeten doen.

Ik heb er geen zin in als ik thuis kom, dus kan ik niet verwachten dat mijn echtgenoot er wel zin in heeft als hij thuiskomt!

Dus het van de andere kant bekijken is wel degelijk van belang. Niet alleen maar bezig zijn met IK.

Het aller belangrijkste in een relatie is dat je moet blijven praten!!!

Mamma van:
Anna geboren op 2 juli 2007
Nora geboren op 4 juni 2009

#97

inderdaad judith!!
Dat bedoel ik ook, iedereen heeft iets. Iedereen heeft bagage, de een meer als de ander, maar daardoor kom je erachter wat je relatie betekent. En maakt leeftijd niets uit.

Wij zijn bijna 5 jaar bij elkaar en heel veel meegemaakt, daardoor vertrouw je elkaar en weet je wat je aan elkaar hebt.

Je kan mensen niet een hokje stoppen.

@ Esther: Die 20-ers modepopjes, hebben die kinderen??

Ik ben 19, maar door mijn moeilijke en eenzame jeugd ben ik sneller volwassenner geworden en voel ik me geen 19, maar veel ouder omdat ik eerder beslissingen heb moeten nemen die de meeste pas later hebben.
Misschien begrijp ik je niet goed maar ik weet dat je het niet slecht bedoelt.

ik vatte het op als, dat 40-ers een stabielere/betere relatie hebben als 20-ers. Maar dat is mischien 60%. Gelukkig is dat bij jou wel zo en vele andere hier.

Nogmaals, misschien begrijp ik het niet maar van beide kanten bedoelen we het goed!

Groetjes,

Shirley, de gelukkige mama van Eliza (L).–

#98

Ik herken het hebben van een eenzame, moeilijke jeugd … ik ben daardoor ook sneller volwassen geworden. Daar heb ik het lang moeilijk mee gehad … wat goed dat het jou lukt om een fijne relatie te hebben en een schat van een kind! Ik vind jullie een leuk stel!

Mjah die modepopjes die ik bedoel hebben 2 a 3 kinderen … Ze zijn vriendelijk maar ik vind ze zo on-echt. Wijk je af dan hoor je er niet bij …

#99

Is idd wel zo dat er een enorm verschil in leeftijd zit naarmate je meer meemaakt. Enne ik hoor ook nog bij de 20ers hoor, ben 28. Maar idd ook door een hele moeilijke jeugd vroeg volwassen moeten worden.
Ruikt misschien naar eigendunk maar ik ben supertrots dat het ons tot nu toe gelukt is onze kids zo’n stabiele thuissituatie te geven, heb zelf namelijk niet een bepaald goed voorbeeld gehad. Voor dat wij kinderen kregen was ik eigenlijk best wel bang dat ik geen goede moeder zou zijn. Best wel tof om te ontdekken dat me dat eigenlijk prima af gaat. Nu nog hopen dat mijn kids later hetzelfde zullen zeggen over mij.

Groetjes Ramona


#100

@esther; dankjewel!!
Ieder dorp is dan weer anders haha. Ik word soms zo vuil aangekeken door oudere moeders, omdat ik jong mama hoor ik het niet bij. Ik blijf altijd naar ze lachen en begroeten en sta erboven
Maar dat zie je hier ook hoor, uiterlijk en telefoon/internet enz lijkt tegenworodig het belangrijkste!!

@ moon; mag toch wel gezegd worden! Fijn dat je toch de moeder kan die je wilt! Daar mag je hartstikke trots op zijn!

Dat zeg ik van mezelf ook heeel soms. Dat voelt gewoon goed, haha!
Wij zijn heel jong ouders geworden maar zijn samen zo gelukkig, een perfect gezin al zeg ik het zelf, hihi.

Groetjes,

Shirley, de gelukkige mama van Eliza (L).–