Geen verliefdheid

#1

Dames, kennen jullie het? Dat je geen verliefdheid meer voelt voor je man/vriend maar dat t gewoon houden van is geworden?
Ik heb dat heel sterk al ruim een week of 3.

Ik ga me steeds meer ergeren aan de dingen die Chris doet of juist NIET doet.
Ik heb er vorige week Dinsdag/woensdag en donderdag helemaal alleen voor gestaan, omdat hij een beurs had tot een uur of 11savonds.
Ik heb me verbasingwekkend goed vermaakt met de kinderen, en heb zelfs het hele huishouden kunnen doen.

Hierdoor heb ik ingezien dat ik het ook allemaal wel alleen afkan en dat ik geen man nodig heb.
Ik ben niet afhankelijk van Chris.

En misschien erger ik me daardoor ook wel aan hem…
Liefde is er bijna niet meer… er kan nog net een kus af van ons beide kanten, maar daar heb je verder ook alles mee gezegt.

Ik doe mijn ding in huis, en ga savonds naar bed, en zo begint ook de dag weer.
Dingen SAMEN doen we niet meer, want daar is oppas voor nodig die we zo 123 niet hebben.

Ik ben ook totaal niet meer verliefd op de persoon waar ik 5jaar geleden als een blok voor ben gevallen.
Ik weet het gewoon niet meer… wat moet ik nu?
We hebben wel samen gepraat hoor, ik heb hem verteld dat het voor mij alleen houden van is, en dat er toch wel wat meer spanning etc mag komen binnen onze relatie… en tja helaas vond hij van niet. en hij was nog wel verliefd op me.
De dagelijkse sleur is er ingekomen en tja ook dat vond hij niet.
Ik heb al een keer op t punt gestaan om hem te vertellen dat ik bij hem weg ga, dat we misschien een relatie kunnen hebben zonder dat we bij elkaar wonen, maar krijg het me strot niet uit.

Wat nu? Wie kan me helpen?

Liefs, Melanie

#2

Oh bah wat akelig voor jullie! Maar ik herken het wel hoor. Die spanning is gewoon weg, zeker met kinderen erbij. Alle dagen zijn hetzelfde en alles word een sleur. En dat je het gevoel hebt dat je alles wel in je eentje aan kan, dat herken ik ook, want je bent inmiddels zo’n beetje prof geworen in het huishoudene n de opvoeding! Dat lijkt in niets meer op die eerste onzekere weken met de baby waarin je zelfs overlegde of het niet beter was om alvast een schone luier aan te geven…

Maar ik kan ook helaas uit ervaring zeggen dat het echt helemaal niets aan is in je eentje! danny en ik zijn door een boel omstandigheden een klein jaartje geleden uit elkaar gegaan, en hoewel je je prima red met kinderen en huishouden, het is saaaaai! Het is niet leuk, dat je je zorgen niet meer kunt delen, maar ook dat je 's avonds niet enthousiast kunt vertellen over de grappen die je kind heeft utigehaald. Je zit avond aan avond alleen op de bank, te wachten tot je naar bed gaat…

Gelukkig zijn wij weer bij elkaar, maar we leven nog wel appart. Beide een eigen huis, en hoewel dat wel weer 1 huis gaat worden in de toekomst, vind ik dit nu wel even heel lekker. Je bent bij elkaar als je er zin in hebt, maar gaat beide je eigen weg als je even genoeg hebt van elkaar. En even weg van elkaar zorgt na een paar dagen (soms paar uur) alweer voor gemis, en dat is het voordeel, je moet weten wat je mist om te weten waarom je zo gelukkig was bij elkaar.

Ik denk dat het voor jullie belangrijk is om hier vaak en duidelijk (zonder verwijten) over te praten. Misschien is het wel handig om even een pauze te houden, even ieder appart, om hopelijk tot de conclusie te komen dat alleen ook maar zo alleen is. Maar wat mij vooral belangrijk lijkt is om vaker samen dingen te ondernemen! Dat kan al heel simpel samen boodschappen halen zijn, omdat ej dan ook samen beslissingen neemt, (nemen we eigen merk of a-merk) Dan ga je overleggen en merk je weer dat je iets aan elkaar kunt hebben. Of een weekendje weg als dat mogelijk is, is ook heel fijn., Even weer samen, en dan beide flink je best doen om indruk te maken op elkaar, mooie kleren, parfum, make-up etc, als of je op een eerste date gaat Dat lijtk onwennig, maar ik weet uit ervaring dat je zo die verliefdheid weer terug kunt krijgen. Alleen is het de kunst om dit dan wel regelmatig te doen, want verliefdheid verdwijnt telkens opnieuw!

Ik wens jullie alle wijsheid hier mee en heel veel sterkte! (K)

(oh enneh oppas? Ik woon in de buurt voor mij geen probleem om een avondje op jullie bank tv te kijken hoor

Groetjes Anouk


#3

Nou Anouk, die 3dagen dat ik alleen ben geweest, heb ik me prima vermaakt en natuurlijk miste ik hem wel… en dat doet wel wat met je. maar heb er wel van genoten!

Maar ik kan me voorstellen dat als je langere tijd alleen bent, dat inderdaad ALLEEN maar ALLEEN is.
Maar dan is het juist wel spannend als hij dan savonds even langs komt bijv.

Hahahaha en ja misschien moeten we maar eens samen alleen boodschappen doen hahahaha! Of samen lekker eten als de kinderen op bed liggen.

Wij zijn allebei niet echte praters en als we dat al zijn is het te laat! Snap je.

Maar is t dan niet zo, dat je ook wel weer blij bent als ie weg is?
Ben je dan niet bang dat t weer fout gaat als jullie weer gaan samen wonen?

Ik ben sochtends blij is als ie naar zn werk gaat, maar ook wel weer blij als ie weer thuis is natuurlijk.

Hahahhahah Anouk! je mag altijd tv komen kijken hahaha!
Je mag ook zo een keer een bak koffie komen drinken! Leuk!
Ik zal je aanbeveling in mn achterhoofd houden okè!?

Liefs, Melanie

#4

Als eerste erg dapper dat je hiervoor uit durft te komen. Zelf herken ik alleen het gedeelte dat verliefdheid houden van is geworden. Maar er zijn nog wel eens momenten dat ik echt wel weer de verliefde kriebels voel. Ik hou echt zielsveel van mijn man en wil echt niet bij hem weg. Dus dat gedeelte herken ik totaal niet.

Tja, vind het erg moeilijk om te zeggen wat je moet doen. Zo te horen leven jullie erg langs elkaar heen als ik lees dat jullie niks meer samen doen. Wel erg jammer dat het voor Chris niet zo voelt en hij het wel prima vind zoals het nu is. Als jullie beide vinden dat er iets moet gebeuren dan is het toch makkelijker daarvoor te gaan en er iets aan te doen.

Is er helemaal niemand in jullie buurt, vrienden, ouders, broers of zussen die eens een keer kunnen oppassen? Dat jullie even een dagje weggaan zonder kids en eens rustig over de situatie kunnen praten. Want dat er iets moet gebeuren dat is wel duidelijk.

Verder kun je natuurlijk ook al dingen samen doen zonder dat je oppas nodig hebt. Laat de kinderen samen eten en ga vervolgens samen de keuken in om iets lekkers te maken en samen op te eten. Of doe de kaarsjes aan, maak het romantisch, haal lekkere toastjes in huis en ga samen op de bank liggen om een leuke film te kijken.

Probeer echt even samen iets te doen en kijk dan hoe je je voelt. Wie weet dat je je dan weer beseft dat je Chris helemaal niet kwijt wilt en je wel degelijk nog gevoelens voor hem hebt.

Heel veel sterkte in ieder geval!

Groetjes,
Sandra

#5

Wat vervelend voor je meid!

Ik moet zeggen dat ik me je gevoel kan voorstellen.
Op een gegeven moment gaat verliefdheid over in houden van, maar ik voel zeker nog regelmatig die verliefdheid hoor! Als hij met de kinderen bezig is of als hij jaloers is als mijn mannelijke collega de telefoon opneemt als mijn man belt…
We zijn wel heel erg gewend aan onze ‘vrjheid’ zeg maar. Toen ik tijdens mijn zwangerschap van Jenthe een half jaar thuis was vlogen elkaar nog net niet naar de strot, maar het was duidelijk dat we niet helemaal met, maar ook niet zonder elkaar kunnen!

We zijn gewend met mijn werk dat iig mijn man 3 avonden per week voor zichzelf heeft, als ik avonddienst heb.
Zo kan het dus zijn dat we elkaar 3 avonden niet zien, eigenlijk zijn dat dan 4 dagen. Mijn man gaat er vroeg uit als ik nog slaap en ik ga er laat in, als mijn man al slaapt. Dus tja, dan zie je elkaar niet veel…
Dat houd het wel spannend ja, we missen elkaar dan ook echt!

Aangezien wij wel veel oppas beschikbaar hebben gaan we minstens 1x per maand iets met z’n tweeën doen, dus daar ligt het ook niet aan.
Waar woon je? Dan stuur ik mijn oppas wel even langs bij je!

Jammer dat Chris er niet zo over denkt, maar ik zou hem toch zeker duidelijk maken dat er voor jou wel iets veranderen moet! Anders gaat het straks wel stuk, en dat zou natuurlijk vreselijk zijn.

Heel veel sterkte hiermee!


#6

Het lijkt mij normaal dat verliefdheid verdwijnt en dat daar voor in de plaats houden van komt. De spanning is er dan niet meer en allles wordt wat gewoner, soms zelfs saaier en als er kinderen komen moet je op den duur weer je best doen om dichter tot elkaar te komen. Volgens mij heel normaal en veel stellen hebben dat.

Ik herken je situatie maar ik heb het geaccepteerd zoals het is. Dat het vaak maar 1 kus is op een dag en verder niets meer samen hebben, wij hebben die oppas ook niet. Het is niet anders … we zijn 1x op stap geweest in 3 jaar tijd … Dat neemt niet weg dat de relatie slecht is of minder waard. Je kiest samen ergens voor en de tijd samen komt ook wel weer terug.

Als je verliefd bent is alles leuk, mooi, spannend … wie wil dat niet? Dat je weer als een blok voor iemand valt en hij voor jou !!! Maar is het realistisch te denken dat dit voor altijd is? Ik vind mijn relatie ook vaak saai en gewoon, er is niets aan, we zijn ook al jaren niet op vakantie geweest vanwege een verbouwing die zo groots is dat we daar jaren over doen, lees hij. Maar ik denk maar zo; ik krijg er ook iets voor terug alleen IN EEN ANDERE VORM. Ik heb een goede vent, trouw, zorgzaam … iemand op wie ik kan bouwen, handig … een goede vader voor mijn kind … misschien helpt het je om eens goede eigenschappen van je man te overdenken.

Sterkte! Groetjes Esther

#7

@marmama: Ik woon in Overijssel (almelo) dicht bij Anouk! haha

@goudvisje: Ja bij jou is het zowieso anders, omdat je vriend een depressie heeft of heeft gehad… hopenlijk komen jullie er samen nog uit.
wees blij dat je wel oppas hebt haha…

De enige die een keer op kunnen passen zijn mijn ouders, daar kan Noah dan naar toe. Joël mag nog niet blijven slapen, want die schreeuwt de hele boel bij elkaar.
Ook zou ik eventueel wel een keer Amanda kunnen vragen, maar aangezien zij nog met haar eierstokken zit, wil ik haar ook niet tot last zijn!

@Esther: Ik accepteer het helaas niet zoals het nu is… ik heb de vrijheid/spanning nodig in een relatie anders doe ik er zelf ook niets meer voor, en ben ik er snel op uit gekeken.
Als Chris alleen al een keer iets leuks doet, bijv een bosje bloemen kopen, even boodschapjes doen met de kinderen, of eens voor de verassing zelf een oppas regelt zodat wij naar de bios kunnen of uiteten dan is het al heel anders.
Dan zit er al wat meer spanning in.

Maar het moet altijd van mijn kant komen, en daar hou ik niet van.
Ik kan er niet mee omgaan, dat hij hele dagen werkt, en thuis komt als het eten op tafel staat, en ik doe ALLES hier. en hier is het elke dag hetzelfde… terwijl alles op het werk bij hem anders gaat.

Ik heb ook zeker een goede vent, Hij is lief, betrouwbaar, loyaal, sociaal, grappig op zijn tijd, lief voor onze kinderen,lief voor mij maar ook super voorspelbaar hahaha.

Liefs, Melanie

#8

Ik herken je 100%. Dit heb ik namelijk ook ik had alleen niet het lef om dit neer te zetten. Wij hebben en kleine 2 maanden geleden echt hele erge ruzie gehad en toen heb ik ook gezegt er moeten nu dingen veranderen of je zoon en ik gan weg. Dit wilde hij absoluut niet. Stefan vind ook dat we in een sleur zitten en ziet dit ook het liefst veranderen. Het gaat nu al wel beter al merk ik dat het langzaam aan gaat. We zijn nu wel gelukkig weer bezig met plannen maken en over een paar weken gaan we zelfs (toch) uitbouwen. Ik denk dat je er inderdaad toch heel goed over moet praten en echt duidelijk moet maken hoe jij je voelt want anders gaat het dadelijk fout en dat wil je misschien toch niet.

#9

@Mellanie: Wat naar dat jullie ook in een sleur terecht zijn gekomen.
en ruzie is nooit leuk natuurlijk, maar dan gooi je er wel eens lekker alles uit.
Ik zou niet weten hoe ik moet beginnen, want ik moet altijd beginnen, want Chris ziet het niet.
Hij ziet wel dat ik minder in mn vel zit, of dat ik chagerijniger ben maar dat was het.
Wel fijn dat het bij jullie stapje voor stapje beter gaat.

Ik wil zeker niet uit elkaar, maar we zijn altijd eerlijk naar elkaar toe geweest en hebben altijd gezegt “Als het niet meer gaat, dan gaat t niet meer”.

Liefs, Melanie

#10

Jeetje … zit echt even na te denken nu … we zijn zo te horen echt het tegenovergestelde. Als ik denk over het krijgen van een bosje bloemen dan denk ik; ik koop mijn eigen bosje bloemen wel … Bij mijn man moet ik ook alles vragen anders gebeurd er echt helemaal niets en wij hebben geen eens familie waar ons kind heen kan. Ik doe ook alles hier en ik denk dat onze relatie vrij traditioneel is. Wil je dan liever een onvoorspelbare man ?? Dat zou ik helemaal niets vinden, natuurlijk vind ik het NIET leuk dat hij na jaren nog geen eens een verjaardags cadeautje kan kopen voor me, dat hij mijn lievelingskleur wat betreft bloemen niet onthoudt en me nooit verrast.

Ik weet niet beter en … ik hou niet van onvoorspelbaarheid.

Ergens kan ik je wel begrijpen maar ook weer niet want je hebt een goede vent. En zoals ik al zei, verliefdheid gaat gewoon over. En een man die van nature voorspelbaar is, die verander je niet … die spontaniteit zit er gewoon niet in is mijn ervaring na heeeeeeeel wat jaar met deze man. Toch zou ik er geen punt achter zetten want ik heb ook nog 1 kind. En in dit geval gaat het niet om eigenbelang maar het belang van het kind … daar ben ik dan heel erg stellig in.

#11

Ik denk dat je SLEUR in je relatie moet accepteren, het hoort erbij en naarmate de kinderen opgroeien, kom je ook wel weer dichter naar elkaar toe. Je kunt je er tegen verzetten en denken aan toen de vonken oversprongen maar dat is toch ook geloven in en sprookje ???

Sorry hoor … ik snap het gewoon niet. Dat mensen niet blij kunnen zijn met wat ze hebben. Tegenwoordig moet een man ook van alle markten thuis zijn !!! Mijn man is al 3 jaar aan het verbouwen voor zijn gezin … dan kan ik toch nit verwachten dat hij ook een bloemetje mee neemt voor zijn vrouw? Of we op vakantie gaan met het gezin? Het huishouden op zich neemt whatever ?? Het is of- of …

#12

@Esther: Toen wij net “Verkering” hadden, was ie heeeeeeel onvoorspelbaar… Ik moest werken, en zou na het werk bij hem komen… mijn vader zou mij bij hem afzetten, omdat ik eerst thuis nog iets moest ophalen (2vissen), mijn vader zette mij bij ONS huis af, en daar zat ie… met een hele grote kaart in zn handen… Speciaal voor valentijns dag… dat was echt een hele leuke verassing…
Als we aan het verven waren in ons 1ste huisje samen, en ik kliederde me onder dan stond ie 5 min. laten met een nieuwe broek voor me…
Of als ik sochtends beneden kwam, dan was ALLES al voor me opgeruimd, dan was ie tot diep in de nacht bezig geweest! (Niet dat het zon rotzooi is hoor haha).
Jaa ik hou wel van verassingen.

En tuurlijk ga je ook voor je kinderen, maar als het niet meer gaat, waarom zou ik dan bij hem blijven alleen voor de kinderen, dat is 1ding wat wij nooit willen doen… Bij elkaar blijven alleen voor de kinderen.

Liefs, Melanie

#13

Tja hier is dat probleem eigenlijk niet echt, oke ik heb ook wel eens zoiets van en weer een zondagmiddag met de was en zo. Maar op zich gaat het hier prima. Maar ik moet zeggen wij creeeren wel onze WIJ momenten. Zo eten wij een avond in de week met zijn twee. Dat is of de vrijdag of de zaterdagavond. Verder als ik zoiets heb van oke we moeten er even uit dat we een logeerpartijtje plannen voor morgan. Dan gaan wij samen uit eten of een filmpje pakken.

Verder praten we gewoon elke dag, niet over de meest zware dingen maar we vragen even aan elkaar hoe onze dag geweest is, we tonen interesse in elkaar en luisteren we naar elkaar. En tuurlijk hebben wel eens onze irritaties maar die spreken we wel meteen uit en wij hebben 1 gouden regel NOOIT MET RUZIE GAAN SLAPEN.

Ik hoop dat je wat aan mijn tips hebt. Overigens samen eten als de kinderen slapen is natuurlijk wel makkelijker te realiseren dan een oppasregelen dus dat zou de eerste stap kunnen zijn.

Enne realiseer je 1 ding, 3 dagen alleen zijn maar met in je achterhoofd hebben hij komt toch wel thuis is heeel iets anders dan wanneer hij niet meer thuis komt.

Groetjes,

Michèle

<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>

#14

Ik vind het niet of-of sorry… ik vind dat mijn kerel ook best wat in het huishouden mag doen… zo heeft hij vanavond een wasje er in gestopt… als ik heb gekookt, mag hij ook helpen afruimen… als ik de kinderen in bad heb gedaan mag hij ook helpen afdrogen… Ik vindt het niet oke, als hij na het werk op zn kont gaat zitten en achter de playstation vliegt.

moet ik dan op zondag maar vroeg uit bed zodat ik het huishouden moet gaan doen? Omdat meneer dat niet mag?? Want hij werkt? Nee zo gaat dat hier niet… dan ben je echt bij mij aan t verkeerde adres. sorry… ik bedoel dit niet om jou af te kammen, maar zo zit ik niet in elkaar.

Liefs, Melanie

#15

@Michèle: Tuuuurlijk is het anders als je weet dat je kerel weer thuis komt…
En het is inderdaad zo dat je met ruzie nooit moet gaan slapen haha, maar dat gebeurt hier toch wel eens.

Als de kids in bed liggen en wij moeten dan nog eten, dat ga ik helaas niet redden… ik ben echt gewend om om 5uur half 6 te eten… en niet pas om 7uur als Noah naar bed gaat… dat trek ik niet… mits ik voordie tijd ook even wat kleins eet.

Liefs, Melanie

Gewijzigd door - Melanie_Christiaan op 13 Dec 2011 19:55:42

#16

@melanie … als je samen werkt vind ik het ook wel fair als je samen even afwast, afruimt, de kindjes verzorgt, ze aandacht geeft etc … niet alles hoeft op jouw schouders neer te komen. Ik ben thuis dus dat ligt anders …

Ik hoop dat jullie er samen uitkomen …

Groetjes Esther

#17

Dat heb ik dus ook. Ik werk de ene week 3 en de andere week 4 dagen. Hij werkt alke week 5 dagen. Maar het is niet de boedoeling dat als hij thuis komt dat hij eet (wat klaar staat) en achter de pc kruipt. Hij kan echt niet koken dus dat doe ik maar ik vind dan wel dat hij mag helpen met afruimen of met afwassen. Dat ging ook met heel veel gemopper. Wij hebben altijd een vaatwasser gehad en die is er een half jaar geleden mee gestopt. Hij vond het zonde geld om een nieuwe te kopen dus hebben we dat niet gedaan maar ik stond dus elke avond de afwas ALLEEN te doen. Als ik er dan wat van zei zei hij ja maar jij bent moeder en altijd thuis en alle moeers die thuis zijn doen het huishouden en die kleine en het eten blablabla. Dat schoot bij mij verkeerd dus dat draaide toen op die hevige ruzie uit. Ik heb toen ook gezegt dat ik ook werk en ook weleens niks meer wil doen als ik thuis kom maar ook op de dagen dat ik werk ben ik gelijk met onze boef bezig en het eten en het huishouden. Dan denk ik hallllloooooooooo als jij thuis bent kan je toch ook wel iets doen.

Dat is er toen allemaal uit gekomen en moet zeggen hij is veel aktiever. Tuurlijk hoeft hij niet het hele huishouden te doen maar het komt nu zelfs voor dat de pc af en toe eens een hele dag uit blijft!!!

#18

@esther: ik werk niet meer… maar ondanks dat, doe ik genoeg in het huishouden… en voedt ik de kids etc etc… daarintegen vind ik het ook niet verkeerd dat hij ook wel eens wat mag doen natuurlijk!

Liefs, Melanie

#19

@esther: ik werk niet meer… maar ondanks dat, doe ik genoeg in het huishouden… en voedt ik de kids etc etc… daarintegen vind ik het ook niet verkeerd dat hij ook wel eens wat mag doen natuurlijk!

Liefs, Melanie

#20

@ Melanie dan moet je misschien idd iets eten. Maar neem van mij aan je relatie leuk houden is hard werken van beide kanten. En praten he blijf praten want hoe vaak hoor je niet “ja maar jij hebt niks gezegd en waarom heb je dat niet gezegd dan had ik het geweten” en adan is het al te laat.

Groetjes,

Michèle

<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>