Zware avond

[Mriek]

Pff, moet even van me afschrijven. Heb een zware middag en avond achter de rug. Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik bij de Raad voor de Kinderbescherming werk en daar heeft het mee te maken. Ik zal en mag niet teveel in details treden, want ik weet niet wie er allemaal op dit forum lezen die één en één bij elkaar optellen, maar ik wil er wel iets over zeggen.

Wat komt het werk ineens anders bij me binnen sinds ik zelf moeder ben zeg. Vooral na een concrete zaak van vandaag die acuut speelde en waarin het een jongetje van net 2 jaar betrof. We hebben hem met spoed uit huis moeten plaatsen en ook al sta ik inhoudelijk helemaal achter het besluit, wat was het heftig om hem in z’n nachtkleding van de trap af te zien stappen om mee te moeten met voor hem vreemde mensen.

Heb net wel even een traantje gelaten (was om 20.00 uur pas thuis), terwijl ik dat vóór Erik zonder tranen afkon. Ik vond het toen ook wel heel erg, want ook uithuisplaatsing is niet zonder trauma voor een kind, maar het kwam nu echt heel erg binnen.

Het zal morgen wel weer een stuk beter gaan, maar wat verander je door het moederschap zeg! Alsof ik dat niet al wist trouwens…

Groetjes,
M

[Sandra1980]

Wat ontzettend heftig voor je Mriek. Kan me heel goed voorstellen dat het soms allemaal erg hard aankomt. Natuurlijk ook als je nog geen moeder bent, maar al helemaal als je wel moeder bent. Het is natuurlijk heel confronterend en het is dan logisch dat je ook even aan je eigen situatie en aan Erik denkt.

Het is alleen maar goed dat je je tranen even laat gaan. Is helemaal niet stom en alleen maar goed om alles op deze manier te verwerken. Beter zo dan dat je alles op gaat kroppen. Goed dat je je verhaal hier met ons deelt. Schrijf het gewoon van je af hier als je het moeilijk hebt.

Heel veel sterkte!

Groetjes,
Sandra

[christa_mama_van_ja1]

Nou meid, wat vreselijk zeg!! Als ik het lees zit ik al met tranen in mijn ogen. Zeker als je verteld dat hij in zijn pyamaatje mee moest, afschuwelijk gewoon. Respect voor jou, ik zou dat werk emotioneel niet aankunnen!
Mijn mannetje is bijna 2 en ik word helemaal beroerd als ik eraan denk…

Hoop dat je het een beetje van je af kunt zetten/ schrijven!
Liefs Christa

Groetjes van Christa

[Preciousbaby]

Jeeetje, kan me voorstellen dat dit je heel erg aangrijpt!
Je moedergevoel veranderd alles, en dus inderdaad voor jou ook de manier waarop je in je werk staat!
Het is een hele confronterende situatie op zo’n moment!
En van je afschrijven mag altijd, als je maar altijd in je achterhoofd houdt, dat je handelt op feiten je doet het weer voor iemand anders toekomst.

Nayaro - Danil / 14 September 2008

[Sje]

Oh meissie, wat heftig is dat inderdaad zeg. Je vraagt je af hoe zo’n jongetje zich moet voelen.

Kan me voorstellen dat je erdoor van slag bent. Alle liefs en sterkte.

Groetekes, Sje

[miremady]

Alles is al gezegd, dus gewoon

een hele dikke knuffel van mij

Liefs Michelle

[Michele1]

En dat maakt je een goede moeder Mriek omdat het je je aan je hart gaat.

Groetjes,

Michèle

[Mriek]

Bedankt voor jullie lieve woorden! Dat doet me heel erg goed.

Ik heb vannacht niet heel goed geslapen, heel licht en het spookte telkens op de achtergrond door m’n hoofd. Vooral de vraag hoe het met dat kereltje van 2 zou gaan. Slapen in een vreemd bedje, getroost worden door vreemde mensen, etc. Gek, hoe dubbel het is. Verstand en emotie tegenover elkaar. Inderdaad, gehandeld op feiten die het compleet rechtvaardigen en toch sneu voor zo’n kereltje en toch ook wel voor z’n moeder (laten we ervan uitgaan dat ze dit ook niet heeft gewild natuurlijk).

Maar goed, vandaag op het werk nog even nabespreken (was gisteren natuurlijk geen tijd voor omdat ik zo laat thuis was) en dan is het ook gewoon weer doorgaan.

Nogmaals, ik voel me hier heel erg gesteund. Ikkeben is een forum met topmensen!

Groetjes,
M

[Judith_en_Anna]

Wat een heftig verhaal! Vooral nu je moeder bent, kun je het minder makkelijk van je af zetten denk ik. Ik denk wel dat het door die moeder gevoelens je het werk misschien nog beter kunt doen. Dat je voor jezelf weet dat het echt niet anders kan.

Kop op!

[Liske]

Jeetje, dat is ook heel zwaar…

In mijn werk mis ik soms wel is echte inhoud, maar te veel inhoud kan ook heel heftig zijn. Gelukkig sta je nog steeds achter wat je doet. Ik kan me voorstellen dat het veel met je doet.

Knuf. Liske

[Sandra1980]

Vervelend dat je vannacht niet zo heel goed geslapen hebt. Ik denk dat het je zeker wel zal helpen om het er straks nog eens met je collega’s over te hebben. Gelukkig ben je er zeker van dat jullie goed gehandeld hebben, dus wat dat betreft hoef je jezelf niets te verwijten. Maar goed voor zo’n jongetje zal het even erg moeilijk zijn om niet meer thuis te zijn maar bij vreemde mensen. Maar hij is niet voor niks uit huis geplaatst, dus wat dat betreft kan het alleen maar beter zijn voor dat jongetje.

Nogmaals sterkte!

Dike knuffel

[Michele1]

Jammer van de slechte nacht, maar ja dat zat er misschien in. Praat er zeker ook op je werk over want das belangrijk, maar ik neem aan dat ze dat bij jullie zeker wel snappen. En wat je zegt voor het mannetje is het beter, maar niet leuker.

Groetjes,

Michèle

[heleen]

Pfff Meid
das best zwaar een ook al is het je werk
Het went nooit volgens mij
EN ja hoe moet het mannetje zich voelen
Ow merk dat ik er niet te veel over na moet denken anders zit ik straks hier in tranen
Heel veel sterkte toch

Groetjes van Heleen mama van Robin en Justin

[MamavanRico]

meisie, ik snap je gevoelens, wij werken niet bij de kinderbescherming maar hebben dat weer in andere situaties. alleen jij wordt er nu constant mee geconfronteerd.
tuurlijk is dat moeilijk, nu ben je zelf moeder en weet je ongeveer wel wat een kind voelt en hoe het zich gedraagt. dus is het extra moeilijk om zo’n dergelijke gevallen op te lossen op je werk. Het is heel normaal. Maar de vraag is of jij dit wel trekt?
je moet hier niet zelf aan onderdoorgaan.
maar dat je problemen op het werk mee naar huis neemt, maakt jou alleen maar meer mens vind ik. Sommige mensen laten alles bij het werk en dan denk ik weer van: knap hoor maar dat je zo je gevoel kunt uitschakelen vind ik dan weer hard.
Hoe jij je nu voelt vind ik alleen maar bijzonder mooi!

Ik zat ook al een tijdje te twijfeleno m hier iets neer te zetten…
maar toen ik laatst in de winkel was, kwam er een vader aan met een paar kinderen, 1 van die kindjes had wat in zijn hand wat hij perongeluk liet vallen. Die pa die schreeuwde van: kun jij nou helemaal niks?! en die deed net alsof ie m een klap wilde geven (het arme schaap was hooguit 6) dat kindje ging helemaal met zijn armen voor zijn gezicht! nou dan weet ik je wel te vertellen dat dat vaker is gebeurd maar dan ook echt. want anders gaat een kind niet met armen voor het gezicht staan.
kun je wel zeggen reflex, maar een kind van die leeftijd zou niet beter moeten weten als zoiets NIET zou gebeuren, dat hij gewoon blijft staan van: ???
maar iemand die zich zo af aan het weren is…nouja je begrijpt vast wel waar ik heen wil. Hij zei toen ook nog is dat het kind een idioot is en niks meer dan dat?!
nou echt iedereen in die winkel keek van: what the…#%%~!!
ik had echt de neiging er wat van te zeggen maar echt…tegen dat soort figuren ga ik niet praten. het liefste was ik hem gevolgd naar huis en de kinderbescherming gebeld

[mama_snoekie]

Oh jee wat heftig zeg! Wat sneu voor dat jongetje. Ik kan me voorstellen dat je daar als moeder nu meer moeite mee hebt! Maar praat het lekker van je af, en zeker met ej collega’s nog eens nabespreken ja!

[gytha_en_Lieke]

getver bah!
ja en zeker als je kinderen hebt raakt je sneller iets als het om kinderen gaat!
ooooooo zie zo’n jochie al van de trap afkomen! zit nu al te snikken als ik het zo in gedachten voor me zie.
Knap dat je dit werk kunt doen! Ik zou het niet kunnen ik zou zo’n kindjes gelijk mee naar huis nemen!

Groetjes Gytha

[Mriek]

We hebben het er net over gehad. Heel lief, iedereen komt vragen hoe het is gegaan en zelfs collega’s die thuis zitten nu omdat ze vrij zijn bellen om te checken omdat ze ervan wisten. Dat doet ook heel goed.

@Inge: ik ga er niet aan onderdoor hoor. Zolang ik m’n ei erover kwijt kan, kan ik er wel weer mee verder. Het is gelukkig geen dagelijkse kost en daarbij trek ik het beter als het om oudere kinderen gaat. De kans dat het heel regelmatig voorkomt met kindjes van de leeftijd van Erik is klein. En dat verhaal wat jij vertelt over die vader en dat kind in die winkel, dat is inderdaad gewoon een sterk signaal van mishandeling. Hopelijk signaleert de school van dat kind iets.

@Gytha: mee naar huis nemen gebeurde vroeger wel… Mag nu niet meer en da’s maar goed ook, dan kom je er echt nooit meer los van.

Voel me alweer stukken beter, thanks voor alle lieve woorden nogmaals!

Groetjes,
M

[MamaDanique]

Het hart en het verstand botsen in een situatie als deze… Hou voor jezelf in gedachten dat jij het beste voor het jochie wilt en hebt gedaan. Tuurlijk is het rot, maar uiteindelijk wordt het ventje er alleen maar beter van. Gelukkig zijn er mensen zoals jullie die de kinderen kunnen beschermen als dat nodig is.

[Rainbow]

Ik kan me voorstellen Mriek hoe heftig jouw werk af en toe kan zijn. Goed dat er mensen zijn die zich hiervoor inzetten! Ik werk bij de gemeente en ook wij hebben veel te maken met huiselijk geweld en gezinnen waar het echt niet meer gaat. Dat doet een collega van mij en zij maakt echt schrijnende gevallen mee. Moeders die met kind en al op straat komen te staan, gezinnen waar drugsproblemen zijn…ik weet lang niet alles, maar de lijst is eindeloos. Ik zou zo’n baan niet kunnen hebben, daar ben ik te gevoelig voor. Wel ga ik als communicatieadviseur meewerken aan een project over huiselijk geweld en dat vind ik wel een interessant onderwerp. Ik moet mede bedenken hoe zoiets eerder gesignaleerd kan worden. Mishandeling van een kind, het is vreselijk. Dat verhaal ook dat Inge net hier neerzet, over dat jongetje…daar kan ik dus echt ziek van worden. Waarom hebben deze mensen kinderen? Ik zie het ook vaak om me heen hoor. Ouders die aan hun kind gaan trekken in de stad, omdat het kind lastig wordt door de drukte. En dan erbij staan schelden als een viswijf. Vreselijk! Ik weet natuurlijk niet waarom dat kereltje uit huis wordt geplaatst, maar het zal uiteindelijk voor hem het beter worden, want een uithuisplaatsing gebeurt lijkt me pas als laatste station? Laten we het hopen, want veiligheid en geborgenheid is voor een kind zo enorm belangrijk! Ze zijn nog zo kwetsbaar en wij als ouders moeten ze beschermen!

Goed dat je het hier van je af hebt geschreven, maar je lijkt me wel iemand die daar ook wel weer mee om kan gaan. Nu je het kwijt bent zeg maar. Je bent een sterke, nuchtere dame volgens mij en juist daarom ben je geknipt voor dit soort moeilijk en soms zwaar werk! Zeker nu je zelf mama bent!

Groetjes Rainbow, trotse mama

[mini-boy]

oh Mriek… wat heftig… zie het zelf al helemaal voor me. Zo’n klein hulpeloos kindje … misschien wel met zijn lievelingsknuffeltje in zijn hand.

Vind het knap dat je dit werk kan doen… echt … zou het zelf volgens mij helemaal niet kunnen. Je moet soms toch (klinkt misschien stom) maar even je eigen gevoel uitschakelen om het te kunnen doen. Maar… vergeet niet om je gevoelens later (zoals je nu doet) te uiten. Anders kan niemand zulk werk volhouden denk… Neem echt mijn petje voor je af!

Sterkte meis…
Digiknuffel …