Ik heb in een ander topic al geschreven dat het bij ons sinds een week of wat bal is 's nachts. Dat is nog steeds zo…Ik voel me af en toe bijna geterroriseerd door mijn eiogen kind! Wat is er aan de hand?
Nou, gisteren ging ik even kijken voor wij gingen slapen of ze wel warm lag. Ze sliep heerlijk in een hoekje van het bed. Ik leg haar toch even terug op haar rug, onder de deken en toen werd ze even wakker. Ze sliep toen weer in, om wéér tegen half 1 wakker te worden en te gaan krijsen. Voorheen hielp het wel om haar even te pakken en de troosten, maar deze keer hield ze echt niet op. Het was heel koud op haar kamer weer en dus zetten we haar bed maar weer bij ons. Wij gingen doodmoe liggen en Eva ging in bed staan. Ze begon te lachen en al haar beesten uit bed te smijten. Als ik haar neerzette en zei dat ze moest gaan slapen, ging ze weer staan en lachen en grapjes maken. Ik ergerde me en deed geen oog dicht! Uiteindelijk vond ik het zo irri dat ze zo druk bleef doen, dat ik op de bank ben gaan slapen beneden! Belachelijk natuurlijk! Het voelde alsof ik geen keus had, want ik wilde gewoon slapen. Mijn vriend slaapt door dat gejengel en gekrijs heen, of hij probeert het, maar ik lig me te ergeren. Eva bleek nadat ik naar de bank was verhuisd, waar ik heerlijk sliep trouwens, nog een uur gespeeld en gepraat te hebben! Wat moeten we hier nu mee? Moeten we haar 's nachts laten krijsen? Dat houdt ze zo een uur vol!
Eva drijft soms heel erg haar zin door. Wil zij niet slapen, dan doet ze dat ook niet. Wil zij geen fruit dan eet ze het niet. Wil zij aandacht terwijl ik zit te computeren, dan gaat ze huilen. Zij wil jouw koekje. Enz. Ik heb soms het gevoel dat ZIJ de regels bepaalt! Dat kan natuurlijk absoluut niet! We negeren haar dus regelmatig, maar ze laat zich niet snel afschepen. Soms voel ik me een beetje…ik weet niet…geleefd door haar. Het is een heel lief kind en ook een makkelijk kind, al lijkt dat nu niet zo, maar het is wel een hittepetitje. Altijd al geweest.
Ik wil consequent zijn en haar duidelijk maken dat ze niet altijd krijgt wat zij wil en dat ze moet luisteren. Alleen weet ik niet zo goed hoe ik dat het beste kan doen? Gisteren deed ze 3x iets (met een onderzetter op tafel rammen) terwijl ik 2x had gezegd dat het niet mocht. Ik pakte het toen na de volgende keer af en ruimde het ergens op waar ze niet bij kon. Brullen natuurlijk, maar ik liep gewoon weg. Is dat goed? En hoe maak je duidelijk dat ‘nee’ echt ‘nee’ is? Ze is bijna 16 maanden…wanneer begint de peuterpubertijd? Ik denk dat we nu al moeten ingrijpen (doen we natuurlijk ook al) voor ze straks echt los gaat. Dus help! Ik denk dat ik Sje-achtige consequente tips nodig heb om onze diva te ‘handelen’. Dus Sje…en anderen!
Groetjes Rainbow, trotse mama