Hallo lieve mamma’s
Mijn dochtertje van 1,5 gaat niet naar een kinderdagverblijf. ik ben fulltime mamma. Wel gaat ze volgend jaar 2 ochtenden in de week nar een peuterspeelzaal.
Ergens voel ik me schuldig dat mijn man fulltime werkt en alle rekeningen betaald en ik wil graag helpen. Zijn er mammas met hetzelfde “probleem” ?
To a child’s ear ‘Mother’ is Magic in any Language.
Ik ben ook thuisblijfmoeder. In het begin, toen we net van alleen maar het salaris van mijn man leefden, voelde ik me ook opgelaten als ik bijv. eens iets van kleren voor mezelf ofzo kocht. Inmiddels heb ik dat vervelende gevoel al lang niet meer.
Ik zie het maar zo: ik werk ook heel hard om het gezin draaiende te houden (en daar heeft mijn man heel veel profijt van!) en daar krijg ik geen salaris voor. Staat tegenover dat mijn man van zijn salaris niks hoeft te betalen aan bijv. kinderopvang, poetshulp etc.
Ik ben er dus inmiddels aan gewend dat hij het geld binnenbrengt en dat ik “financieel directeur” ben omdat ik verder alles regel aan boodschappen, rekeningen betalen, gezin draaiende houden etc.
Dus ik snap je gevoel we, en dan kun je wel de neiging hebben om ook voor een bepaald aantal uren per week te gaan werken, maar dat geld wat je verdient, daar betaal je dan opvang, reiskosten etc. van. Ene gat met het andere vullen. Zonde van je tijd en je geld.
Niet schuldig voelen en die 2 dagdelen psz besteden aan klusjes in huis of gewoon eens aan jezelf. Je hebt het druk zat met zo’n kleine mop, dus mama mag best quality-time hebben.
Groetekes, Sje
Gewijzigd door - Sje op 04 Jun 2012 14:04:20
Jij hebt een baan van 7 dagen per week, alleen verdien je geen geld ik denk juist dat je al heel veel bijdraagt zo.
Maar goed, ik werk 2 dagen per week. Wat vind je man er
Groetjes Manderijn.
quote:
Jij hebt een baan van 7 dagen per week, alleen verdien je geen geldik denk juist dat je al heel veel bijdraagt zo. Maar goed, ik werk 2 dagen per week. Wat vind je man er zelf van?
Groetjes Manderijn.
Groetjes Manderijn.
quote:
Jij hebt een baan van 7 dagen per week, alleen verdien je geen geld![]()
En je hebt geen 9-tot-5-baan, maar waarschijnlijk 7-tot-20 of nog later! Zonder salaris! Niet schuldig voelen!
Groetekes, Sje
hey
ja ik snap wat je bedoeld. ik werk op het moment ook niet!
heb ik wel gewoon gedaan hoor! want oma paste vaak op zodat ik kon werken,
wat ik zelf wel erg fijn vind hoor!
Maar ben zeker wel van plan om te gaan werken, zodra mijn dochter op school zit.
dus dat is na de vakantie,
Liefs X
Gewijzigd door - Nemo op 05 Jun 2012 09:19:19
Ik snap het heel goed … Maar geniet er juist van dat dit kan!! Net wat andere zeggen jij hebt wel werk (thuis) en dat moet je niet onderschatten! Wel heel dankbaar werk, maar soms ook vermoeiend …
Kortom jou werk is onbetaalbaar… en je kind(eren) zullen je dit nooit kwalijk nemen… Super juist dat mama er altijd voor ze is!
Je schuldgevoel nu weg … Begrijp het in die zin wel dat je denkt op de centen van je man te leven. Maar ik werk wel 16 uur per week en heb dat gevoel ook … mijn man brengt meer binnen dan ik … maar ik geef alles uit !! (aan kleding kinderen / eten etc etc.)
Ik vind het een luxe dat ik full time thuis kan/mag zijn. Als mijn man thuis komt hoeft hij niets meer in het huishouden te doen want dat heb ik dan al gedaan, scheelt heel veel ergenis! Er is rust en geen ge-stress. Tenzij hij iets uit zichzelf wilt doen zoals afdrogen of een nieuwe vuilniszakin de emmer. Je biedt je kind een stabiele basis, en het huishouden is ook werken! Er is elke dag werk en met een kleintje er bij heb je je handen vol dus nee, ik zou me niet schuldig voelen
Neemt niet weg dat ik ook wel wat geld zou willen verdienen maar dit weegt niet op tegen de kosten. Als mijn kind in september naar school gaat dan ga ik wellicht weer wat op werk gebied ondernemen maar niet ten kosten van mijn kind.
Esther: je zult het zo wel niet bedoelen in je laatste zin, maar ik vind dat werk van een vrouw niet ten koste gaat van de opvoeding van een kind. Dat heeft te maken met hoe jij de tijd die je wel hebt met ze kwalitatief invult.
Ook ik vind niet dat je je schuldig hoeft te voelen… ik ben ook fulltime mama… en mijn vriend brengt het geld binnen.
En net wat te rest ook al zegt, ook wij Fulltime mama`s werken hard!!!
Liefs, Melanie
@dat is ook zo Simzoe al ben ik van mening dat thuis zijn nog steeds het allerbeste is voor het kind (ongeacht dit financieel mogelijk is natuurlijk). Voor vele is dat een ouderwetse mening maar dat vind ik ok. Ieder mag denken wat ie wil. Ik wil geen discussie ophalen dat als moeders werken dit slecht is.
Die 4 jaar die ik nu thuis ben, heb ik geen seconde spijt gehad van het thuis zijn. Ik wilde het anders als mijn moeder, die was regelmatig weg en dat heb ik als heel erg onplezierig ervaren. Ik voelde me vaak alleen … mijn moeder had het vaak druk, mijn vader ook en dan loop je er maar bij tot je ouders even wel tijd voor je hebben. Voor mij een reden waarom ik bewust thuis ben gebleven. Al moet ik de hele week brood eten. Er zijn, ongeacht je iets onderneemt met je kind, vind ik al heeeeel belangrijk, de persoonlijke aandacht en een betrouwbare, veilige omgeving zijn allemaal argumenten die bijdragen aan het feit dat ik denk dat thuis zijn nog altijd de beste oplossing is voor iedereen!
Ik snap je wel en ik snap waarom je zo denkt vanwege hoe je je eigen opvoeding hebt ervaren, maar ik ben het er niet mee eens. Maar goed, dat hoeft natuurlijk ook niet.
Ik zou je niet schuldig voelen, maar als je de neiging hebt om weer te gaan werken, kun je natuurlijk best op zoek naar iets leuks. Zolang je voor jezelf het gevoel hebt het evenwicht tussen thuis en werk goed te hebben is er weinig aan de hand denk ik.
De discussie over werken of niet is hier al zo vaak en uitvoerig gevoerd, dus als je alle kanten van deze kwestie wilt lezen, leesvoer genoeg!
Ik zou zeggen, volg je eiegn gevoel hierin.
Lfs
Ook ik snap je volledig, ik ben ook ben ook fulltime mama. werk nu inmiddels wel af en toe 's avonds maar dat vul ik zelf in wat erg makkelijk is, hier verdien ik niet veel mee maar is voor de extraatjes zeg maar.
mijn man is zelfstandig en werkt in de bouw, hij heeft dan ook dit jaar een paar maanden thuisgezeten waardoor er dus geen inkomsten waren. dit was/is best pittig maar we redden het wel. en ja hierdoor heb ik mezelf ook vaak schuldig gevoeld omdat ik dus ook geen (echte) inkomsten heb. maarja het is de keuze die we gemaakt hebben. we praten er veel over en mijn man neemt mij ook absoluut niks kwalijk. door het er samen over te hebben wordt het schuldgevoel ook echt wel minder vind ik. hoewel schuldgevoel voor mij nog een groot woord is eerlijk gezegd maargoed je snapt wat ik bedoel
liefs,
Rinske
nou ik werk hier 4 dagen en ik kan zeggen dat jij dan misschien wel geen centen binnen brengt op een rekening maar je de zwaarste baan hebt die er is, en je zeker niet schuldig moet voelen…
je zou een bijdrage moeten krijgen, soort van ‘thuisblijfmamabijdrage’ vind ik !
maar ik snap je gevoel… absoluut maar ik denk dat als jullie daar voor gekozen hebben, je man het daar ook mee eens was… toch…
ik buig voor je , als fulltime mama want ik vind dat superknap …
Pippy is geboren 17.07.2009
@sugars303 … zwaarste baan? Het geeft mij hartstikke veel vrijheid en wat is nou zwaar? Naarmate je kind ouder wordt speelt het zelfstandig, kan het zelf naar de wc en de mijne helpt me met alles. Misschien kan je beter zeggen; de leukste baan die er is want je bevindt je in een LUXE positie.
Elke dag op een vaste tijd opstaan, haasten, snel eten want mama moet naar haar werk … je kind niet full time zien, en als je thuis komt kan je niet eerst lekker gaan zitten, eten koken en andere huishoudelijk taken die ik 's-morgens al heb gedaan. Zo kun je nog 10 dingen opnoemen die mij zwaar lijken als ik zou werken.
Zwaar lijkt me pas echt als je een lichamelijk gehandicapt kind hebt of een kind, meerdere kinderen met autisme of andere aanverwante stoornis binnen dit spectrum. Ja, dat is zwaar werk! En eist veel energie …
quote:
De discussie over werken of niet is hier al zo vaak en uitvoerig gevoerd, dus als je alle kanten van deze kwestie wilt lezen, leesvoer genoeg!
Ik denk dat Liske hier een goed punt heeft… Het dwaald weer wat af!
Groetjes Manderijn.
@esther: Sugars zegt iets heel positiefs en door jouw post lijkt het net alsof ze iets stoms gezegd zou hebben. Ik snap precies wat ze bedoelt. Waarom mag je het thuisblijfmoederschap niet als zwaar invoelen en iemand ervoor complimenteren, ook als je geen gehandicapt kind hebt of wat dan ook? Ieder z’n eigen beleving. Fijn dat jij het zo fijn vindt om fulltime thuis te zijn, maar geloof me: dat is voor sommigen zwaar. Heeft denk ik ook erg te maken met het type kind dat je hebt (karakter, temperament, etc.) en niet alleen met de moeder.
Groetjes,
M
“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”
Gewijzigd door - Mriek op 06 Jun 2012 22:06:37
Ik vind het een overdreven opmerking …
Heb je gisteren het programma gezien van ouders die 10-15 kinderen hebben!
Dan is 1 kind peanuts … Als je dat ziet dan relativeer je meteen … daar is nooit 1 seconde rust. Dat vind ik pas zwaar …
En zo heeft iedereen zijn eigen mening en is iedereen anders …
Ik heb dan wel een rustig, meegand meisje maar sinds een half jaar ook veel zorg. Elk uur naar de wc, medicijnen geven … op vaste tijdstippen drinken, elk uur naar de wc laten gaan, ontspannings oefeningen met haar doen, elk toilet beurt een speciaal boekje voor laten lezen, diverse formulieren dagelijks invullen, plasjes opvangen en eventueel verschonen. En alles draait gewoon door …
Dan nog kan ik me bedenken dat er mensen zijn die het zwaarder hebben. Als ik dit met een baan zou moeten combineren, dan moet ik vrij nemen want dat gaat gewoon niet.