Ik vind het moederschap momenteel met 1 kind wel zwaar en niet omdat ik zo’n vervelend kind heb want dat heb ik totaal niet, maar wel door mijn lichamelijke gebreken zodat ik heel veel uit handen moet geven. Veel dingen die ik liever zelf met hem zou doen maar nu door papa worden gedaan.
Vb Dylano wou zonder zijwielen fietsen en dinsdagmiddag was het hier eindelijk redelijk weer en papa moest tot half 4 werken en moest daarna nog weg, Dacht ik zelf met hem (Heb ook last van paniekaanvallen) Nou we ijn geweest en daarna ook nog naar de speeltuin. gevolg ik kan bijna 2 dagen amper lopen terwijl je wel door moet, kind moet toch eten en drinken en wil dat je meespeelt , nu weet hij met zijn 3 jaar al goed dat ik niet op de grond ed kan dus met mij knutselt en puzzelt hij en doen we spelletjes.
Ik zal dus dolblij zijn als hij 4 is en lekker hele dagen naar school kan. Voor hem niet eens voor mezelf.
Ook word hier ondanks dat ik hele dagen thuis ben heel veel door papa gedaan in het huishouden, bv ramen zemen gewoon omdat ik als ik daar me energie in steek dat ten koste van Dylano gaat. Ook dat word straks weer beter als hij naar school gaat want dan kom ik meer in balans. Dan kan ik de ramen zemen maar ook nog ff rusten voor hij thuis komt.
Maar het komt er dus op neer dat ik me aanstel dat ik het fulltime moederen zwaar vind.
Enne even voor de duidelijkheid mijn kleine man komt niets tekort is een gelukkig mannetje![]()
Liefs Michelle

