Ja de tijd gaat vreselijk snel, Jasper gaat ook al richting 1 jaar…
Mijn moeder is enigskind, en zij heeft dit toch best moeilijk gevonden. Vooral toen haar ouders overleden. Nu was ze gelukkig wel al bij mijn vader, maar even iets kunnen delen met broers/zussen zat er niet in. Mijn vader komt uit een heel groot gezin, en heeft een goede band met iedereen. Waar m’n moeder natuurlijk ook wel in opgenomen is, maar toch heeft zij daarin ook altijd wel de confrontatie gevoeld met het feit dat zij dat allemaal niet had. Nu moet ik er wel bij zeggen dat mijn moeder een heel rustig karakter heeft en niet heel spontaan met allerlei mensen contact legt. Dat maakt denk ik ook wel weer een verschil in hoe je het ervaart om enigskind te zijn.
Persoonlijk ben ik wel erg blij met een zus en een jongere broer, en zij hebben het mij ook mogelijk gemaakt dat ik niet alleen zus, maar ook schoonzus en tante kan zijn. Maar er zijn ook genoeg mensen die helemaal geen contact met hun broers/zussen hebben, dus het is van te voren toch niet te voorspellen in hoeverre ze veel aan elkaar hebben.
Ik kan me voorstellen dat bij fybromialgie en andere klachten je wel veel bewuster stil staat bij de vraag of het wel goed voor jezelf en je gezin is om er nog een kindje bij te krijgen. Je zou eigenlijk eens wat ervaringsverhalen van moeders met fybromialgie moeten horen. Het ligt er denk ik ook een beetje aan in hoeverre je makkelijk een beroep kunt doen op je partner en omgeving.
Daarnaast niet alleen je verstand, maar ook je gevoel laten spreken en je niet laten leiden door wat anderen vinden/denken maar wat je zelf wilt!
Groetjes Carolien.
Gewijzigd door - Mama van Jasper op 31 May 2010 11:52:23
