De ouder gediende onder ons weten wle een beetje hoe de verstandhoudingen tussen ons en mijn schoonzus en zwager liggen. Nou was is vrijdag bij mijn schoonmoeder om morgan te halen en ik had een kop thee, of eigenlijk mervin zette hem op tafel voor me en morgan kwam aan wandelen. Dus ik zet die kop naar achter want die grijpgrage handjes willen alles voelen en hebben zeker als ze op mijn schoot zit.
Oh zegt mijn schoonmoeder jij schuift je thee wel opzij. Dus ik zag ja natuurlijk, want als zij die kop over haar heen trekt kan ik naar het ziekenhuis met haar. Ja klopt zegt mijn schoonmoeder, maar je schoonzus laat hem zo staan zodat je neefje hem bijna wel over hem heen moet trekken. Haar redenering is zo leert ie het. Net als geen traphekje hebben, als ie een keer goed van de trap valt leert ie het wel.
Nu moeten wij donderdag weer mooi zitten en poot geven, en ik weet bijna zeker dat ik dit aan moet zien. Moet ik er nu (eindelijk) wat van zeggen of weer laten gaan. Als ik er wat van zeg dan is er waarschijnlijk een hele hoop heibel, maar dit kan toch niet. Ik weet het niet meer elke keer als je zoiets hoort dan breekt je hart. Ons neefje krijgt ook in tegenstelling tot Morgan een heel autoritaire bijna dictoriale opvoeding. Morgan is mits het geen gevaar is voor vrij om te doen en laten wat ze wil met wel regels natuurlijk maar denk dat jullie me wel snappen. Hij hoort de hele dag nee niet doen nee mag niet nee hier komen en nee nee nee. En als er dan inderdaad iets misgaat haalt vooral zijn moeder, maar ook zijn vader hun schouders op van daar leert ie maar van.
Groetjes,
Michèle