…
Gewijzigd door - mellanie op 08 Mar 2012 13:42:50
Wat te doen
Manderijn
#2
Jij was toch ook degene met de verbouw-en-tweede-kind-topic?
Dat slaat dan wel snel om? Verder geen tips voor je eigenlijk!
Manderijn
Mriek
#4
Relatietherapie overwogen? Baat het niet…
Groetjes,
M
“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”
Sandra1980
#5
Ik heb geen idee waarom het niet lekker loopt en waarom je er klaar mee bent. Echt advies heb ik dus niet voor je, het enige wat bij me opkomt is idd wat Mriek al zegt relatie therapie.
Heel veel sterkte in ieder geval!
Groetjes,
Sandra
Delmira
#6
Relaties zijn gewoon moeilijk. Ze gaan altijd op en neer en blijven nooit helemaal in een stabiele lijn lopen, dat je altijd tevreden bent met hoe het gaat.
Ik denk wel dat mannen en vrouwen in het algemeen al heel veel van elkaar verschillen en dat dat wel een stuk accepteren is. Laatst het boek gelezen van die auteur mannen komen van mars, vrouwen van venus.
Volgens mij zit het ook vaak in de communicatie, het luisteren naar elkaar en geen verwijten maken. En een stukje zelfinzicht. Wat doe je zelf verkeerd in de relatie.
Ik weet idd, niet wat je probleem precies is.
Wens je sterkte!
ps; er zijn echt wel relaties, waarbij de mensen gewoon moeten stoppen omdat het echt niet gaat werken. Maar ik denk echt dat mensen er tegenwoordig snel mee stoppen. En in vee gevallen best te redden is, zolang je ook een beetje een realistisch beeld hebt van een relatie.
Sandra1980
#8
Bedankt voor je uitleg. Je verhaal is nu een stuk duidelijker. Pff heftig hoor zijn gedrag. Als ik het zo lees werken jullie beide 32 uur, dus dan is het wel zo eerlijk als jullie beide meehelpen in het huishouden. En niet alleen jij. Begrijp ook niet waarom hij alleen de dingen ziet die niet gedaan zijn, terwijl hij zelf niets doet. Ik kan me je gevoel ook erg goe voorstellen. Zeker als je dan ook nog oppas voor Damian regeld en hij dan nog achter de computer zit.
Ik zou echt met hem gaan praten. Laat hem weten wat je dwars zit. Maak duidelijke afspraken wie wat in het huishouden doet. En laat weten dat hij best eens achter de pc mag zitten. Maar dat er ook avondjes moeten zijn dat de pc uitblijft en jullie samen iets doen.
Tja en als zo’n gesprek niet helpt dan zou ik hem duidelijk aangeven dat je het dan niet meer ziet zitten bij hem te blijven. Want eerlijk is eerlijk, die opmerking die hij maakt na het verloven van je vriendin. Nou daar zou ik ook kromme tenen van krijgen.
Sterkte!
Groetjes,
Sandra
Gewijzigd door - Sandra1980 op 28 Dec 2011 09:54:23
miremady
#9
Meissie, ga proberen relatietherapie, en als hij dat niet wil en dat zal wel niet, moet je indd heel goed voor je eigen afwegen of je zo door wilt gaan. het puur geestelijke mishandeling en dat is net zo erg als lichamelijke mishandeling. Ik heb zelf in zo’n relatie gezeten en dacht het vol te moeten houden voor mijn dochter, maar zelfs die was blij toen ik eindelijk wegging. Er kwam rust voor haar.
Je word steeds verder de grond ingeboord als je op deze voet doorgaat.
Sterkte meis!
Liefs Michelle
kringeldingetje
#11
Ehmmm misschien heel bot, maar ik zou het denk ik een keer voor hem opschrijven wat ik voelde en als het niet verbetert bij hem weg gaan. Ik zou me never nooit zo door mijn partner laten behandelen. Je bent inderdaad zijn voetveeg niet!Mijn vriend ziet de taken in huis ook niet altijd liggen, maar als ik hem erop wijs doet hij het wel. Jou vriend ziet blijkbaar wel dat de badkamer niet schoon is gemaakt. Nou, dan pakt-ie toch lekker zelf een doek en sop en gaat-ie lekker zelf poetsen. Als hij tijd heeft om de hele avond achter de pc te zitten, heeft hij daar ook wel tijd voor.
En waar slaat de opmerking dat jullie een kind hebben en hij toch nog elke avond naast jou in bed stapt in vredesnaam op? Ben jij niets meer waard nadat je een kind hebt gekregen?! Echt waar, hij had aan mij een hele verkeerde gehad. Zo, ik word er echt pissig van als ik dit lees… Maar goed, daar heb jij ook niet heel veel aan
Ik zou er wel goed over nadenken of je dit nog wel wilt. Want zoals ik het lees, lijkt het er niet op dat hij makkelijk veranderd…
Groetjes Natasja
kringeldingetje
#12
Ehmmm misschien heel bot, maar ik zou het denk ik een keer voor hem opschrijven wat ik voelde en als het niet verbetert bij hem weg gaan. Ik zou me never nooit zo door mijn partner laten behandelen. Je bent inderdaad zijn voetveeg niet!Mijn vriend ziet de taken in huis ook niet altijd liggen, maar als ik hem erop wijs doet hij het wel. Jou vriend ziet blijkbaar wel dat de badkamer niet schoon is gemaakt. Nou, dan pakt-ie toch lekker zelf een doek en sop en gaat-ie lekker zelf poetsen. Als hij tijd heeft om de hele avond achter de pc te zitten, heeft hij daar ook wel tijd voor.
En waar slaat de opmerking dat jullie een kind hebben en hij toch nog elke avond naast jou in bed stapt in vredesnaam op? Ben jij niets meer waard nadat je een kind hebt gekregen?! Echt waar, hij had aan mij een hele verkeerde gehad. Zo, ik word er echt pissig van als ik dit lees… Maar goed, daar heb jij ook niet heel veel aan
Ik zou er wel goed over nadenken of je dit nog wel wilt. Want zoals ik het lees, lijkt het er niet op dat hij makkelijk veranderd…
Groetjes Natasja
goudvisje20
#13
Ik heb precies hetzelfde als Natasja. Als ik dit zo lees dan denk ik meteen jemig wat een ***!!!
Zo behandel je iemand niet en zeker niet je vriendin en de moeder van je kind!!
En die opmerkingen van hem!! Ik heb gewoon zelf zin om hem de huid vol te schelden
Als iemand dat soort dingen tegen mij zou zeggen, nou dan wist ik het wel!
Desnoods laat je hem dit hele topic lezen zodat hij inziet wat een varken hij is en waar hij eigenlijk mee bezig is.
In jouw situatie, sorry meid, maar ik zou er mee kappen! Dit verdien je toch niet! Je verdient een goede man die goed voor jou en Damian zorgt en die om jullie geeft! Die jullie belangrijk genoeg vind om voor jullie te vechten en voor jullie te gaan!
Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie en Amy
kringeldingetje
#15
Ik zou het hem bijv morgen laten lezen en er dan vrijdag over praten, voor zover dat mogelijk is… Dan heeft het bij hem tijd om te bezinken. Want als ik jou verhaal lees, wordt hij alleen maar pissiger als je het er gelijk over gaat hebeen. En een kind merkt het heel goed als zijn/haar ouders niet meer goed met elkaar over weg kunnen en zich ergeren. Misschien is het dan maar beter dat ze niet meer bij elkaar zijn.
Kun je je verhaal niet aan je familie kwijt, misschien kunnen zij jou ook helpen?
Groetjes Natasja
Suzsje
#17
Hmm tja ik herken wel veel van jouw verhaal, weet niet of je mijn berichtjes in het topic van Melanie_Christiaan hebt gelezen?
Verschil is dan wel dat ik weet waar het vandaan komt bij hem.
Ik wordt ook regelmatig zo behandeld, maar omdat hij autisme heeft, hoeft hij mij nog niet zo te behandelen!
Ik weet dat het moeilijk voor hem is, maar ik wil ook een leven hebben
Hier gaat het ook heeel duidelijk op en neer. Als de bom ff gebarsten is dan gaat het weer een tijdje goed, om vervolgens weer langzaamaan steeds slechter te gaan.
De laatste keer werkte het super goed om een mail te sturen. Met daarin alles wat me dwarszat.
Heel confronterend voor hem, maar wel herkenbaar.
Als ik al die dingen regelrecht tegen hem gezegd had, had ie me ook uitgemaakt voor vanalles, en meteen een weerwoord van “ja maar jij…”
Ik heb een hele middag over die mail gedaan, om niet beschuldigend over te komen, maar wel mn punt duidelijk te maken.
En heb m pas verstuurd toen ik 'savonds wegging.
Op die manier had hij de tijd om erover na te denken, en kon hij niet meteen reageren.
Toen ik 'savonds thuis kwam had hij zich erop voor kunnen bereiden dat ik óf een mail terug verwachtte, óf een normaal gesprek, zonder beschuldigingen. (had ik ook in de mail gezet).
En dat heeft gewerkt toen konden we wel praten. En nu gaat het ook weer heel goed.
Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)
Freubeltje
#18
Poeh, heftig… Klinkt als een man die geen respect heeft voor vrouwen…
Hier ook een man met sterk schommelde humeuren (heeft oorzaak). Dan weer ontzettend lief, dan weer echt half depri en is er niets goed. Maar over het huishouden wordt hier gelukkig nooit geklaagd. Wij hebben de afspraak gemaakt: als je je woede/boosheid aan voelt komen, dan loop je zonder iets te zeggen even naar buiten en kom je terug als je boosheid is bedaard. (want ik ben het niet waard om voor van alles en nog wat uitgemaakt te worden en te horen: wat wil je nou, je hebt toch alles wat je wilt - een man - een kind - een dak boven je hoofd…)
Probeer het open te houden. Heb ooit eens de tip gekregen (nooit gebruikt trouwens) om allebei de goede en minder fijne dingen (zonder verwijten naar elkaar!) op papier te zetten, deze aan elkaar voor te lezen maar onderbreek de ander niet, luister en wacht tot beiden hun brief hebben voorgelezen. Dit blijkt erg goed te werken. Beiden zijn voorbereid op het gesprek en beiden kunnen zeggen wat ze willen. Wat wij wél eens hebben gedaan, is een relatieweekend. En wat heeft dat veel tranen gekost bij mij, maar wat is het goed geweest. Daar moesten we een liefdesbrief aan elkaar schrijven. Was moeilijk, zeker omdat ik niet zo zeker was over onze relatie. Maar het was zo mooi om te doen en heeft ons weer laten beseffen hoe veel we toch wel van elkaar houden.
Sterkte meid!