Een groter contrast dan dit is er haast niet
mn broer en schoonzus verwachtten eind dit jaar hun eerste kindje,
hebben ze vandaag te horen gekregen dat de moeder van mn schoonzus nog hooguit 2 maanden te leven heeft, maar het zou ook nog wel eens veel sneller kunnen gaan… zij zal de kleine dus helemaal niet meemaken.
Wat een kl*t bericht! Ben verdrietig en boos tegelijk. Een jaar geleden is zij ook al de strijd tegen eierstokkanker aangegaan, nu de cellen een maand geleden voor de tweede keer weer actief bleken te zijn ging het allemaal heel snel, momenteel ligt ze in het ziekenhuis, tuurlijk nog hopend op een operatie/chemo, wat dan ook. Maar vanmorgen is al die hoop weggevaagd. Ze kunnen echt niets meer voor haar doen. Wat kan het leven toch oneerlijk zijn! Hoe moeten mijn broer en schoonzus nu nog genieten van zoiets bijzonders als een zwangerschap… Ik zal natuurlijk voor ze klaarstaan en ze steunen waar ik kan, maar heb het lood nu al in mn benen, wat moet ik vredesnaam tegen ze zeggen…
Gewijzigd door - Mama van Jasper op 11 Aug 2011 08:49:47