Wat doen jullie 's avonds?

#1

Ik vraag em af hoe jullie avonden er uit zien, want bij ons thuis is het al maanden niet meer gezellig…
Dat ligt niet aan mij, maar aan Danny… Die verveeld zich, terwijl hij tegelijkertijd niks wil!
In mijn ogen kun je 's avonds als de kleine in bed ligt niet veel anders doen dan tv kijken, lezen, praten, een spelletje doen of achter de spelcomputer of pc…
Wij hebben beiden niet echt hobbys’s die we gezellig aan de keukentafel kunnen doen, daarom word het eigenlijk elke avond tv kijken, en daar is Danny niet te vreden mee. Hij vraagt mij elke avond wat we gaan doen. Dan noem ik hem voor de zoveelste keer alle mogelijkheden op, maar hij wil zelf niks! Nooit een spelletje ofzo, en dan hangt hij maar wat achter de pc, of hij gaat weer weg, naar zijn broer, een vriend, een collega, en sowieso bijna 3 keer per week voetbal kijken bij zijn vader. Sinds ik zwanger was van Joey is hij ineens een enorme voetbalfanaat geworden, en wil hij niks meer missen van Twente of het Nederlands elftal. Zijn vader heeft ere divisi live en kan dus alles kijken daar… Op zich ben ik allang blij dat hij hier die wedstrijden niet kijkt, maar hij gaat naast die wedstrijden dus ook geregeld weg 's avonds, en dan zit ik alleen thuis. Ik kan ook elke avond Joey in bad doen en naar bed brengen, en dat begin ik een beetje zat te worden. Ik snap best dat we niet altijd handjes vast hoeven te houden en dat we een eigen leven moeten hebben naast dat van elkaar, maar ik ben nu minimaal 4 avonden alleen, en de overige drie avonden is hij sjagrijnig omdat hij zich verveeld
Ik snap dat ook niet goed, want als je voor kinderen kiest dan weet je toch dat je niet meer spontaan overal naar toe kan gaan… Dat deden we vroeger wel geregeld, maar als ik dan voorstel om een oppas te vragen en alsnog bv een biosje te pakken wil hij dat nog niet! Ik weet niet meer wat ik er mee aan moet, maar we groeien steeds verder uit elkaar zo…
Help! Ben ik dan de enige die gewoon genoegen neemt met 's avonds lekker samen thuis zijn, tv kijken of een spelletje doen aan de keukentafel, een goed gesprek of een filmpje huren? Dit was ook mijn idee van een gezinnetje zijn…

Lilypie First Birthday tickers

Lilypie Pregnancy tickers

#2

Wat een vervelende situatie meid!

Hier is het ook vaak saampies tv kijken ofzo.
We hebben af en toe een keer een oppas als we uiteten gaan of als we een verjaardag hebben waar we graag met z’n 2-en naar toe gaan 's avonds. Verder wisselen we af.
Ik ga regelmatig met vriendinnen eten ofzo en mijn vriend gaat bijvoorbeeld een avond golfen of hij heeft een motorrit op zondag of gaat ergens voetbal kijken.
Wij hebben 1 dag samen en dat is de zondag en verder zien we elkaar 's avonds.

Ja echt heel spannend is het door de weeks dus niet, maar vinden we allebei eigenlijk wel prima. Ik vind het heerlijk om na een drukke dag werken of met Dani 's avonds gewoon even niets en lekker op de bank.

Zondag gaan we vaak met z’n 3tjes wat leuks doen.

Misschien moet je de vraag een keer aan je vriend stellen wat hij graag wil doen. Of dat jullie 1 avond in de week samen plannen en dan een oppas regelen. Of misschien een keer een hele dag of een weekendje Hebben jullie ook weer even rustig de tijd om even met elkaar te praten. Misschien vindt je vriend het toch een behoorlijke verandering allemaal een kindje en zijn er dingen die hij nog graag zou doen? Maar ik denk dat praten wel heel belangrijk is hoor, anders groeien jullie nog meer uit elkaar.
Sterkte meis

#3

Wij zelf zijn niet zulke uitgaans types, maar als je een goed oppas hebt, kun je het zeker proberen. Wij vinden het erg gezellig om lekker samen tv te kijken. Boer Zoekt Vrouw bijvoorbeeld of De Wereld Draait Door. Dubbeltje Op Zijn Kant kijken we ook samen.

We doen ook graag een bord spel of een kaart spel. Macciavelli is erg leuk om met z’n beiden te spelen. Het scheelt dat we alletwee dezelfde interesses hebben.

Misschien moet je hem eens verassen en regel je een avondje uit en verras je hem daarmee. Zo van. ik heb alles geregeld en wij gaan nu lekker uit eten en daarna even wat drinken. Zo zet je hem wel een beetje voor het blok, maar wie weet vind hij het uiteindelijk wel leuk en doen jullie het vaker.

#4

Nou ik ben blij te lezen dat ik niet de enige ben die wel gewoon tevreden is met gewoon thuis zijn en tv kijken.
Als ik danny vraag wat hij dan wil, dan zegt hij dat hij dat niet weet. Ook als ik hem vraag wat hij het liefst zou willen als geld en oppas en tijd en energyie geen rol spelen, dan nog weet hij het niet! Belachelijk in mijn ogen, want hoe kan je je dan vervelen, als je niet eens weet wat je wil doen?
Joey slaap elke week wel een keer bij mijn ouders, en die avond zouden we dus iets kunnen doen. Maar als we dan in een restaurant zitten hebben we niet eens iets om over te praten! Normale stellen klagen er over dat ze het alleen nog over de kinderen hebben, maar zelfs dat hebben wij niet! Ik denk dat we al veel te lang zo leven, en echt uit elkaar groeien nu… Ik ben best bang voor de toekomst, want ik ben natuurlijk wel zwanger, en alles zal alleen maar moeilijker worden. Ook leuker vind ik, maar als ik dan aan de avonden denk, dan word ik wel bang! Ik wil helemaal niet dat wij uit elkaar gaan, echt niet! Maar ik wil zo ook niet langer doorgaan, elke avond is het weer raak, en hebben we snel ruzie.
Danny heeft ADHD en heeft constand nieuwe prikkels nodig om het leuk te hebben. Hij kan zich ook moeilijk concentreren in bijvoorbeeld een gesprek of tijdens een film. Hij heeft niet echt een luisterend oor, omdat hij in zijn hoofd al weer aan het denken is wat hij gaat zeggen, waardoor hij dan niet verder luisterd naar wat ik te zeggen heb. Als ik hem iets vertel over wat ik heb mee gemaak, bijvoorbeeld met Joey, dan hoort hij het wel aan, maar gaat er nooit echt op in, dus zo krijgen we ook nooit een gesprek. Hij kan daar in tegen wel weer heel uitgebreid en boeiend vertellen over wat hem bezig houd, maar zo is alles zo eenzijdig vind ik… Ik heb alle begrip hier voor, maar je kunt niet altijd alles op die ADHD gooien vind ik. Dat is lekker makkelijk voor hem, en we komen er nooit uit zo.
Ik heb al zitten denken zelfs aan relatietherapie, maar ik weet niet goed wat dat inhoud… Weet iemand dat misschien? Ik kan er verder niet echt iets over vinden op internet.

Lilypie First Birthday tickers

Lilypie Pregnancy tickers

#5

Dat was ook het eerste wat in mij opkwam toen ik las dat jullie er samen niet verder mee komen door middel van praten: relatietherapie. Wat ik ervan weet (niet uit eigen ervaring overigens) is dat je naar een therapeut gaat en dat jullie beide wordt gevraagd wat de reden is voor jullie komst. De onvrede die er is en de wensen die je hebt worden besproken en wat jullie er beide aan kunnen doen om jullie relatie weer zodanig te krijgen dat jullie er beide goed bij kunnen voelen. En dat betekent soms compromissen sluiten. Ook krijg je vaak huiswerkopdrachten mee van zo’n therapeut. Baat het niet, dan schaadt het niet. Als dit zo doorgaat, groeien jullie nog meer uit elkaar en dan is de weg terug alleen maar moeilijker. En dat Danny ADHD heeft, tja…misschien speelt dat een rol en in hoeverre is dan nog maar de vraag. Heeft hij daar hulp voor, om daarmee om te gaan?

Ik herken het wel hoor. ik ben ook sneller tevreden met ‘gewoon’ een avondje bankhangen en relaxen. Wel doen we ook regelmatig dingen samen en dan regelen we een oppas. Gelukkig kunnen we dan nog wél praten over iets anders dan Erik, maar moet bekennen dat dat ons ook wel moeilijk afgaat hoor…

Groetjes,
M

Lilypie Tweede Ticker

#6

Hier ook twee saaie huismussen, Wij kijken inderdaad ook tv of samen of ‘apart’ Mervin zit meestal een spelletje te spelen op de pc en ik kijk tv en ondertussen praten we met elkaar. Mervin kijkt ook voetbal, maar dat vind ik niet erg. Wij sluiten compromissen. Zoals vanavond kijken we samen een dubbeltje op zijn kant en nu kijkt hij Ajax en tijdens de reclame zapt ie.
Weggaan deden we zo ie zo niet echt veel. We hebben beide een best wild leven gehad dus de behoefte is er niet. En als we gaan dan is het een concert en dan gaat morgan uit logeren. Verder sport ik 2 keer per week en Mer is 1 keer in de week laat thuis van zijn werk (20.00). Zaterdag is mijn mammadag en zondags gaan we met zijn drie naar de voetbal. En eigenlijk bevalt het ons prima. Het enige waar hij moeite mee heeft is mijn lage mojo, maar dat heeft gewoon als oorzaak dat ik snel moe ben nog. Maar das een ander verhaal.

En voor jullie zou ik zeker relatieterapie proberen, jij hebt al van alles geprobeerd door te praten en te vragen. Baad het niet dan schaad het niet zoals Mriek al zegt.

Groetjes,

Michèle

#7

Hmmm mervin mag nog blij zijn met een lage mojo… Ik heb helemaal geen mojo meer Ook al zo’n toestand tussen ons, maarja, dat zal wel logisch zijn in deze situatie, plus de harde buiken etc

Lilypie First Birthday tickers

Lilypie Pregnancy tickers

#8

Hmm wat een moeilijke situatie!
Ik ben hier nog niet zolang, dus ken verder je achtergrond ook niet …
Daar ik dus wel objectief kan zijn …

Maar wel apart inderdaad dat je vriend zich zo snel verveelt …
Want dan vraag je je inderdaad af wat voor toekomst hij zich dan voor had gehouden met kinderen?!

Ik & mijn vriend zijn nog tamelijk jong …
Maar ook wij vinden het heerlijk om naast elkaar op de bank te zitten & een filmpje op te zetten of gewoon knus tv te kijken!
Soms doen we indd samen een spelletje of we kletsen wat …
Nou moet ik zeggen dat we eigenlijk nooit echt van die losbollige typjes zijn geweest, uitgaan vonden we wel leuk maar na een tijd heb je dat ook wel gezien & dus hoeft dat voor ons ook niet meer eigenlijk …

Wel houden we gewoon elk ons eigen leventje …
Ik ga wel eens na vriendinnen & hij wel eens na zn vrienden …
Of hij organiseert een avondje playstation met zn vrienden aan huis …
En dan krijgen we wel eens visite, ja …

Maar ik zou eens kijken wat je vriend nu precies wilt …
Verras hem inderdaad eens met een avondje weg, misschien heeft hij even wat sensatie en spanning in jullie relatie nodig … maar weet hij zelf even niet hoe hij dat weer moet aanwakkeren!
Of boek samen een weekeindje wég … & laat de kleine ergens logeren.
Ik bedoel, je leven veranderd natuurlijk, maar leuke dingen doen houdt je relatie in stand denk ik altijd maar zo!

BNB.

#9

Tsjah… Moeilijk hoor. Wat voor dingen deden jullie dan voordat er kindjes waren? Gingen jullie toen wel weg en van alles met zijn 2en doen?
Misschien is het wel gezellig om eens wat mensen uit te nodigen voor een kaart-avondje of gewoon lekker te kletsen?

Over het relatietherapie gebeuren, de eerste stap is naar je huisarts gaan. Hij zal je verwijzen naar een therapeut. Meestal is deze aangesloten bij de GGZ, en ook worden deze gesprekken volledig vergoed door de ziektekostenverzekeraar. Deze persoon zal eerst proberen uit te zoeken waar het probleem precies ligt en afhankelijk daarvan zal hij of zij je tips geven hoe je bepaalde situaties kan veranderen. Ook kan hij of zij je een leidraad geven voor als er een ruzie is. Dit heeft in onze relatie niets geholpen, maar vele anderen hebben er wel baat bij dus ik zou er gewoon voor gaan. Bel morgen je huisarts en leg hem het probleem voor.

Sterkte!

#10

oei … de avonden vliegen hier voorbij… fietsen met Jurian- eendjes voeren - lekker in bad. En als meneertje dan eindelijk om 20.00 uur op bed ligt wil mama wel graag bak koffie als daar tijd voor is. Meestal moet ik dan nog wat ruimen… of ik ga achter laptop (fotoboekje maken) - of ja heel ouderwets deze mama breit nog (:open_mouth: :open_mouth: :open_mouth: - 2 avonden in de week maandag en donderdag of vrijdag sta ik te strijken (ruim een dik uur)… dus … tijd te kort. Papa? Wie is dat? Nee hoor valt mee… maar is vaak savonds ook nog werken dus zien we niet zo vaak. En als hij thuis is vermaakt hij zich wel met zijn werk (offertes uitwerken - zijn eigen bedrijf up to date maken etc)

Maar relatie therapie kan nooit geen kwaad hoor meis. Is ook geen schande maar… krijg je je man zo ver? Is het niet dat hij de verantwoording als vader te groot vind? Of het sombere donkere weer/seizoen wat eraan komt? Zit zomaar even mee te denken hoor…

#11
quote:
Hmmm mervin mag nog blij zijn met een lage mojo... Ik heb helemaal geen mojo meer Ook al zo'n toestand tussen ons, maarja, dat zal wel logisch zijn in deze situatie, plus de harde buiken etc

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb1f.lilypie.com/rZzHp2.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie First Birthday tickers” /></a>

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lbdf.lilypie.com/VIdbp2.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Pregnancy tickers” /></a>

Nie zo gek inderdaad in jou conditie. Ik zou dan ook geen mojo meer hebben. Gelukkig heeft Mervin er wel begrip voor. Ook soms moeite maar bij ons is dat geen prio zeg maar. Het is een lust maar zeker geen must en hij weet dat mijn geszondheid voor zijn wensen gaat, dat wil hij zelf ook. Enne soms zijn we gewoon beide te moe. Laatst lagen we om 21.00 al te slapen.

Groetjes,

Michèle

#12

Hmmm het is zo moeilijk. Hij weet wat hij fout doet, en begrijpt mijn gevoel hier in, en beloofd dan elke dag beterschap, maar hij komt steevast met een verveeld gezicht thuis na het werken. Als ik hem dan vraag wat er is, zegt hij '‘niks, ik heb gewoon geen zin in weer zo’n avond…’'
Dan stel ik voor om eens iets anders te gaan doen dan tv kijken, want ik kan me best voorstellen dat hij dat niet altijd kan. (vooral dat stil zitten) Maar vervolgens keurt hij elk idee af! Mensen uitnodigen heeft hij al helemaal geen zin in, en op visite gaan ook niet, hoewel hij dat wel in zijn eentje steeds doet.
Het ergste is nog, dat als er mensen hier op visite zijn geweest, hij de vrolijkste persoon is die je ooit gezien hebt! Alle mensen in mijn omgeving denken dat ik het helemaal getroffen heb met zo’n leuke vent. Hij maakt veel grapjes en staat vaak in het middelpunt van de belangstelling. Hij imiteerd heel veel bn-ers en dat zorgt altidj voor veel lol, maar zodra de voordeur dicht valt na het bezoek staat zijn gezicht al weer op onweer. Dan is het al na 11 uur 's avonds, dus zou je denken dat je de avond dan mooi door bent gekomen, maar direct naar bed kan en wil hij dan niet (ik ook niet) En een half uurtje gewoon samen op de bank tv kijken heeft hij geen zin in…
Dit is echt al heel lang zo, alleen de laatste maanden erger. Ik denk dat het ook wel een beetje met mijn mojo te maken heeft, want vroeger kon een avondje tv kijken nog uitlopen op spannende dingen zeg maar. Maar daar moet ik dus niet aan denken met zo’n sjagrijn! Vervolgens wil hij dan nooit meer lekker tegen elkaar aan zitten, of doet hij dat wel maar verwacht gelijk meer, en dat wil ik dan weer niet. Begrijpen jullie het nog…? We zitten gewoon totaal niet meer op 1 lijn.
Ik ga vanmiddag nog maar eens heel goed praten met hem, zet alle problemen op papier op een rijtje. (tjaa tis soms net een kind, ik moet voor overzicht blijven zorgen) en stel dan voor om relatietherapie te doen, of in ieder geval een geasprek met de huisarts. Hij ziet ook wel in dat het zo niet langer kan zegt hij, maar hij heeft nog niet helemaal door geloof ik, dat hij daar iets aan moet doen!
Toen ons eerste kindje net was overleden, zijn we ook een tijdje met z’n tweeen naar een psycholoog geweest, en na die gesprekken dacht ik echt dat we beter hadden leren praten. Maar dat was weer het plaatje voor de buitenwereld, want eigenlijk is onze relatie sinds dat verlies helemaal veranderd. Hij is er heel gesloten door geworden, en ik juist een gevoelig mens die het liefst alles uit wil praten…

Lilypie First Birthday tickers

Lilypie Pregnancy tickers

#13

Jeetje hij is wel jantje huilt jantje lacht he. Klinkt misschien heel hard wat ik nu zeg, maar wil hij nog wel verder met jou?? Niet dat ik je nu iets aan wil praten hoor, maar het is zijn way of the high way lijkt het wel en ondertussen weet hij niet wat hij wil. Misschien een depressie ook bij hem?? Onverwerkt verdriet van jullie overleden kindje? Of misschien andere dingen.

Inderdaad een gesprek bij de ha is een heel goed begin, en dan zou ik zeker toch ook proberen om wel verder te gaan. Want dit is niks. Je kindjes worden groter en dan hebben ze of een pappa en mamma die alleen maar ruzie maken of een pappa en mamma die langs elkaar leven en das beide niet goed.

Groetjes,

Michèle

#14

Ik denk inderdaat ook dat er een hoop onverwerkt verdriet zit, zowel van ons eerste kindje, maar ook zijn hele jeugd is niet fijn geweest.
daarbij zijn ADHD die er weer voor zorgt dat hij zijn problemen niet op een rijtje krijgt, en zo ontzettend eigenwijs om er nisk aan te willen doen, hij regelt het zelf wel even denkt hij. Ik denk dat hij echt professionele hulp nodig heeft, want we tobben nu al zo lang met dit gedoe, ik weet wel zeker dat het gewoon uit loopt op uit elkaar gaan, en dat is het laatste wat ik wil. Hij wil dat trouwens ook niet hoor, al zou je haast denken van wel. Ik heb hem vaak genoeg gedreigd bij hem weg te gaan. Zelfs al een paar keer wat spullen bij elkaar gepakt en weg gegaan, maar dan raakt hij helemaal overstuur en rent me acherna. Kruipt over de grond van ellende en heeft dan zo’n spijt, dat ik maar weer terug ga. Dan praten we er weer uren over, maar dat blijkt later dan weer niet te helpen.
De enige manier om hem te laten zien dat het mij menens is lijkt me om echt weg te gaan, maar ik ben weer bang dat ons dat zo goed bevalt, dat ik straks een alleen staande moder ben! Brrrr moet er niet aan denken… Het enige wat ik wil is een gezellig leven, gelukkig zijn, en wel met z’n tweeen!
Vanmiddag stel ik hem voor de keus, professionele hulp, of uit elkaar, en dan met trillende benen hopen dat hij mee wil werken… Ben er zenuwachtig van, ik wil hem echt niet kwijt…

Lilypie First Birthday tickers

Lilypie Pregnancy tickers

#15

Krijgt ie medicatie voor zijn ADHD?? Want zo te horen zou dat wel nodig zijn. Hij heeft ze niet helemaal op een rijtje in de zin dat hij zich duidelijk niet lang kan concentreren. Therapie en medicatie zouden zeker een oplossing kunnen zijn. En ik hoop het meid dat ie mee wil werken. Want zo de deur uit lopen heb ik twee keer gedaan, en dat is niet makkelijk en zeker niet met een kleintje en 1 onderweg.

Groetjes,

Michèle

#16

Zoals jij het beschrijft is het zo complex dat een derde erbij in de vorm van een therapeut een heel goed idee lijkt inmiddels. Er zijn zoveel dingen die spelen en houd het maar eens uit elkaar…moeilijk! Misschien weet 'ie zelf niet eens waar 'ie last van heeft, dus dan is het ook moeilijk er iets aan te doen. Heel veel sterkte met jullie gesprek en ik hoop dat 'ie met je mee wil in therapie!!!

Groetjes,
M

Lilypie Tweede Ticker

#17

hier zijn we blij als we een avondje samen hebben!
ik werk nl 18 uur in de avonddienst per week.
begin dan om 16.00 tot 23.00 dus zien elkaar maar eventjes in de deur.
Hier zijn de avonden heilig!
en dan kijken we lekker tv samen als de kids te bed zijn.
toen we geen kids hadden waren we zowat elke avond wel weg en dat was voor ons ontzettend wennen om thuis te zijn!

moeilijk hoor meis!
sterkte en succes

Groetjes Gytha

#18

Wat een moeilijke situatie. Als ik het zo lees kan ik me je gevoel heel goed voorstellen. Goed van je dat je de ernst van de situatie inziet en hier iets aan wilt doen. Ik denk idd dat jullie hier samen niet snel uit zullen komen en dat een therapeut zeker uitkomst zal bieden. Ik heb hier zelf geen ervaring mee, maar het is zeker het proberen waard. Natuurlijk is het ook belangrijk om samen te blijven praten, maar hulp van derden is echt geen gek idee.

In het weekend gaan we s’avonds naar vrienden toe of nodigen we vrienden uit. Tim gaat dan gewoon mee en die laten we daar dan in een campingbedje slapen. Hij slaapt overal dus dat is erg prettig. Maar goed we zijn natuurlijk niet ieder weekend weg. Lekker samen thuis vinden we ook heeriljk. Gewoon lekker afwisselen, dan weer weekend samen en dan weer eens erop uit. Als we in het weekend thuis zijn doen we ook lekker romantisch. Kaarsjes aan en lekker toastjes erbij ofzo en dan tv kijken of spelletje doen.

Door de weeks sport ik 1 keer in de week en verder is het tv kijken, spelletje doen of iets op de computer. Of er moet nog een strijk gedaan worden. Zo en zo is de tijd tot 20.00 uur voor Tim. Na het eten gaan we even lekker met zijn drietjes spelen tot hij naar bed gaat. Na 20.00 uur dus zowieso nog keuken en tafel opruimen.

Soms gaan we ergens heen waarbij Tim niet mee kan s’avonds, dus dan slaapt hij bij mijn ouders en dan halen we hem de volgende dag op. Naar een cafe wat drinken doen we nog heel af en toe. Denk 1 keer in de 3 maanden ofzo. Dat vinden we ook genoeg. Bij vrienden eten of gezellig samen thuis vinden we net zo leuk.

Heel veel sterkte!

Groetjes,
Sandra

Lilypie Second Birthday tickers

#19

en meis … hoe was gesprek verlopen met jullie saampies?

Als ik het zo lees denk ik zeker dat er een stukje onverwerkt verdriet zit wat hij geen plekje kan geven. Hierdoor doet hij zo stoer / joviaal naar de buitenwereld maar bij jouw kan hij zijn wie hij is … en dat is helemaal niet stoer. Maar misschien wel inverdrietig en zit hij in een cirkeltje. Ik ga hier niet mijn prive vertellen maar weet wel dat als je iets niet kan verwerken diegene waar je zoveel van houdt daar de dupe van zijn. En tuurlijk is dit niet eerlijk… maar … euh hoe zeg ik dat … het is wel beetje logisch. En dan zit je in zo’n negatieve cirkel dat (mijn man in dat geval) de boom in kon met een psycholoog. Mijn reactie was niet IK maar jij heb die nodig. IK was niet verkeerd maar iedereen om mijn heen wel. Snap je heel klein beetje welke kant ik op wil gaan? Ik zou het nl zo erg vinden dat jullie door zoiets (onverwerkt verdriet etc.) niet meer met elkaar verder kunnen. Terwijl jullie elkaar (juist nu) heel hard nodig hebben.

Biedt hem aan om samen naar psycholoog te gaan. (enne niet verkeerd bedoeld) maar zeg dat het echt voor samen is … niet voor hem alleen … hierdoor kan hij zich misschien minder aangevallen voelen en ook inzien dat het zo niet verder kan. Mijn man is met mij de eerste keren mee geweest… daarna ben ik alleen gegaan en… toen pas zag ik dat hij gelijk had. TOEN PAS… dus denk niet dat het zomaar even is … hier ruim 1 jaar geduurd. Wat mij altijd veel hielp was alle opschrijven … schriften vol. Met de gekste gedachten die er toen op dat moment in mijn hoofd rond tolde … als ik ze nu nog zou kunnen lezen (gelukkig is het vernietigd) dan zou ik me wild schamen. Maar ik was het voordat moment kwijt… en kon daarna weer rustig verder denken/praten.

Meis ik wil echt niet hard zijn hoor… juist niet. Denk aan je!! Hoop dat jullie samen (met de kinderen) gelukkig mogen worden/blijven!!

#20

Bedankt voor jullie lieve reacties! Doet me echt goed, ik begon al aan mezelf te twijfelen of ik dan misschien een zeur ben die niks kan hebben.
We hebben gisteren weer uren gepraat, en er is hem wel heel wat duidelijk geworden. Ik heb hem weten te overtuigen dat hij hulp nodig heeft. Medicijnen en gesprekken met een psycholoog of relathietherapeut. Hij was het met me eens, hij storte zelf ook helemaal in. Hij huilde aan een stuk door en gaf eindelijk toe dat hij het zelf ook niet meer ziet zitten! En dat wou ik horen, want ik wil zo graag dat hij het zelf in ziet.
We hebben afgesproken dat ik hem nog weer een kans geef, en dat ik maandag de huisarts bel om een afspraak te maken, en van daar uit verder te kijken wat we gaan doen. Hij zal dan ook naar medicijnen vragen, maar hij wil geen ritalin meer. Die heeft hij eerder gehad, ook een jaar geleden nog weer geprobeerd, en dan krijg je het omgekeerde van wat hij was. Hij word er heel down en extreem rustig van. Bij hem zit de ADHD ook niet in ‘‘heel erg druk’’ zoals veel mesnen denken dat ADHD is, maar het is meer het feit dat hij geen overzicht heeft, egoistisch denken, niet tegen verandering kunnen enzo. En daar helpt ritalin niet tegen. Hopelijk is er dus nog een andere mogelijkheid, of helpen iig de gesprekken zo goed dat we er samen weer uit kunnen komen.
We zijn het er allebei over eens dat het zo niet langer kan. We willen allebei vechten voor een fijne toekomst, maar als het niet kan houd het op, en moeten we misschien wel uit elkaar Ik hoop het echt niet, want dat is wel het laatste wat we willen! Ik hou jullie op de hoogte!

Lilypie First Birthday tickers

Lilypie Pregnancy tickers