Ik had net Mer aan de lijn en ik vraag was die herrie. Oh zegt ie das mijn fiets, het achterwiel op precies te zijn. Dus ik zeg oke zou je niet even naar de fietsenmaker gaan? Hij had na de winter al last van zijn ketting en dat ding weet ik niet hoe vaak gesmeerd maar niks hielp. Ja hij zou wel kijken. Dus ik hoe bedoel je. Nou thuis hij zou wel kijken. Nou is ie best technisch maar de laatste fiets waar hij naar gekeken heeft hang nu als losse onderdelen in de schuur. Dus ik zeg jij gaat naar de fietsenmaker. Ja waar er dan een zat. Eh op de hoek??? Oh ja had ie niet aan gedacht. Ik zeg ga nu maar dan hoor ik je zo wel. Belt ie later op, zijn wiel moet vervangen worden. Waarschijnlijk door alle pekel van afgelopen winter beschadigd geraakt en stuk gegaan. Zou 50 euro kosten. Dus ik zeg doe maar, Ja zegt ie kan ik toch ook een nieuwe fiets kopen. Nee niet voor 50 euro. Ja maar het kan duurder worden. Ja dus we hebben er geld voor hoor. Ja maar de bruiloft en de vakantie en… Nou ja ik werd een beetje boos en gezegd dat die fiets daar blijft en dat ie gemaakt wordt. Hij moet verdorrie ook zijn dochter op dat ding vervoeren.
Echt mannen… kan niet met ze kan niet zonder ze…
Groetjes,
Michèle
