Waar eet jullie baby zijn "hapje"

#41

Ik heb geen bv gekregen als kind en mijn broertje wel, oke hij is 1.90 en ik 1.60 maar volgens mij komt dat niet daardoor…

Groetjes,

Michèle

#42

nee want ik ben ook 1.58 ofzo hahaha en heb wel bv gekregen

(K)Kuzjes!

#43

Ha ha ha gelukkig dus dat kunnen ze niet als excuus gebruiken

Groetjes,

Michèle

#44

Wat ik al zei: opdoeken die bv-maffia!

Lilypie Eerste Verjaardag Ticker

#45

Ja inderdaad, maar ja maak dat maar aan balkenende en zijn bende wijs want die beslissen dat…

Groetjes,

Michèle

#46

nou niet helemaal als alle moeders een borstvoeding staking doen helpt ook

#47

hahaha, dat zou leuk zijn. ja borstvoeding geven IS bijzonder maar het is wel een constante strijd. pff

(K)Kuzjes!

#48

ja en vervelend dat mannen het niet hebben

#49

Zal ik het eens ECHT BONT maken? Ik vond bv geven pijnlijker dan bevallen! Ik meen het! Het was afschuwelijk. Ik heb het, tegen beter weten in, toch geprobeerd, want je wilt inderdaad het beste voor je baby. Maar wat een hel was het. Julia had en heeft een enorme zuigkracht (vandaag TJING op de kop af weer 8 minuten over een 200 cc-fles en ze bijt de speen altijd dubbel, kun je nagaan wat er met mijn borst gebeurde…) en ze greep me dus helemaal vast. Ze beet echt en dan trok ze zo hard dat ik het uitgilde van de pijn. Ik lag echt met gesloten ogen te voeden, hopend dat het snel over zou zijn. En dan kwam de kraamverzorgster wéér met Julia aan, want ze moest wéér drinken…Ik zag er al tegenop. Ik had het graag gewild als het was gelukt EN als het ook voor mama ontspannen en fijn zou zijn. Nu was ik eigenlijk blij dat ook het ziekenhuis, het cb en de verloskundige adviserden om te stoppen…Het zit er niet in enne…Julia is even groot als bv-kids…Ze heeft ook een lekkere bolle toet. Ik heb nooit bv gehad, maar dat is nu wel te zien, slechts 1.64!

Groetjes Rainbow, trotse mama

[img]http://b1.lilypie.com/l071p1.png" alt=“Lilypie Eerste Verjaardag Ticker” border=“0” />

#50

Ik lag nog in het ziekenhuis en ik kon Morgan zo ie zo niet aanleggen door mijn operatie, dus kolven. Resultaat na 3 dagen: 3 druppels melk en heel veel pijn in mijn buik. door het kolven ging namelijk wel mijn baarmoeder samentrekken en na een keizersnee is dat echt geen pretje. Dus ook bij mij zei de verpleging al meteen stop ermee meid. Morgan kreeg meteen andere voeding want ze zat op ha ingeval mijn bv wel op gang zou komen enne ze doet het prima. Mijn kraamhulp was een harstikke leuke meid van 24 (wel raar om van iemand jonger aan te moeten nemen dat je moet slapen en zo) en die was ook helemaal pr fv als bv niet ging om wat voor reden dan ook.

enne Rainbow ik 1.60, maar dat heeft geloof ik niks te maken met die bv of fv hoor

Groetjes,

Michèle

#51

ja echt wat een hel he! maar pijnlijker dan mijn bevalling kan ik het nog net NIET noemen. ik heb echt een helse pijn gehad tijdens de bevalling. normaal zeggen ze bij een eerste kindje 1 cm per uur ontsluiting. ik had de hele dag een zeurderig gevoel alsof ik ongesteld moest worden. s’avonds lag ik lekker met een dekentje op de bank gtst te kijken, en om kwart over 8 was het nog net pauze en ik dacht; pff ik ga zo slapen ben doodop. ineens begon ik me toch te huilen niet normaal! en nog geen 30 seconden daarna braken mijn vliezen, dus ik riep mn vriend. die kwam eraan ik zo: volgens mij zijn mn vliezen gebroken!! hij zo: neeeee. ik zo : jaaaa! ik liep met xbenen (hahaha) naar de slaapkamer want we hadden nog bezoek enzo. ik kijken (had toevallig een maandverbandje in voor het geval dat) en ik zo: HET IS BRUIN MET GROEN DAT IS NIET GOED!! hij zo: ga is naar de wc dan als het zo blijft stromen. ik naar de wc, en ik kreeg me toch een pijn, ik zo HELPP DIT IS NIE NORMAAL! ik zo bel het ziekenhuis nu!! we moete gaan! ik snel mijn vriend zn trainingsbroek aangedaan (hij is bijna 2 meter haha zie je het voor je ik met mijn 1.58 in een broek van mn vriend die 2 meter is lol) en ging op mn knieen zitten. hij dus bellen en dat rare mens aan de telefoon allemaal vragen stellen. ik weer roepen: SCHIET OP MENS! dus mn vriend hing weer op. en toevallig was die vriend van ons hier die ook peet oom van rico is, maar we hadden afgesproken dat mocht ik beginnen dat we een andere vriend van ons zouden bellen. maar ja aangezien we al vervoer hadden ik nog met mn domme hoofd: MOETEN WE HEM NIET BELLE DAT HIJ KOMT? mn vriend helemaal dubbel : jij bent hartstikke gek! we gaan nu!. de weeen kwamen ondertussen om de halve minuut al, en ik grapte nog: nu mis ik de 2e helft van gtst! nou iedereen lag in een deuk. ik denk als dit het is, is het te doen! komen we om half 9 in het ziekenhuis aan wilde ze natuurlijk ontsluiting meten enzo, maar het ging echt niet goed, ik was echt aan het gillen niet normaal. het was ook druk daar dr waren weet ik hoeveel bevallingen aan de gang, en ik drukte op een gegeven moment op dat zuster knopje. komt ze binnen (wat een chagerijnig mens echt!) ik zo: ik MOET iets tegen de pijn hebben. zij zo: wij moeten hier niks, wij MOGEN. ik zo ZEIK TOCH NIET ZO MENS!" mijn vriend weer: luister ze is helemaal aan het hyperventileren heeft ook bronchitus dit is echt niet oke, haar bloeddruk daalt steeds verder daarvan!’ geeft die rare muts me toch een latex handschoentje! die spoort echt niet dus ik nog meer hyperventileren want daar komt maar zo’n minimale lucht in, daar heeft een muis nog niet genoeg aan. ()
maar oke uiteindelijk kwamen ze met een prik voor mn been, om de pieken van de weeen weg te nemen, omdat ik niet eens om de halve minuut mer weeen had maar continue weeen. de piek ging ook niet weg, ik had echt PIJN! ik dacht dit red ik niet ik ga flauw vallen ofzo, en dat riep ik ook van: het moet opschieten nu! toen kwamen ze weer meten met veel moeite. had ik 7 cm en al pers weeen! nou dan moet je nog maar is zien te wachten, jullie weten allemaal hoe dat gaat als je pers weeen hebt, die hou je NIET tegen. uiteindelijk mocht ik persen. echt wat een bevrijding. maar het ging niet! hij wilde er niet uit. toen kwam de gynaecoloog erbij en die zei: hij ligt in een sterrenkijker, we moeten nu ingrijpen en hij had al zo’n enge pomp bij. ikke: da willik nie! hij zo; ik ga eerst zo proberen te draaien. nou die man was zeker nog groter dan mijn vriend, had handen als een beer, en vingers als saucijze worstjes en daar ging ie, ikke nog harder gille ik dacht echt dat ik dood ging. (ik ratel een eind weg nu hoor meiden hahaha)
maar goed uiteindelijk ging ik een pers neerzetten en toen zat rico weer goed en toen kwam het hoofdje, en daarna het lichaampje met een hoop warm water HEERLIJK! echt ik kreeg er gewoon rillingen van. en ik was helemaal van de kaart van die prik enzo.
nouja zo ging mn bevalling. toen ik naar rico keek bleek dat hij van die draadjes op zijn hoofd had gekregen om zn hartslag enzo in de gaten te houden. ook kreeg ik een zuurstofkapje omdat rico het erg benauwd had, en ik moet eerlijk bekennen, ik had er ook wat aan
nouja ik daarna aan het infuus gelegen, kateter gekregen omdat het allemaal niet wilde lukken. en daar lagi k dan op de uitrust kamer, naar mijn mooie lieveling te kijken, wat is het toch een poppetje dacht ik nog. en ik heb de hele nacht niet geslapen, eigenlijk 2 nachten niet.
maarja…
pfff wat een gedoe

heel verhaal dus maarja heerlijk om effe te vertellen, jullie zullen wel denken wat krijgt zij nou?

xx

(K)Kuzjes!

#52

ooh en trouwens rico is om 5 voor 1 s’nachts geboren dus 4 uur en 40 min over gedaan…

(K)Kuzjes!

#53

Ha ha ha zal ik mijn 4 dagen maar even voor me houden want dat is ook zo’n verhaal, al heeft het lang geduurd voor ik het kon vertellen en soms begin ik nog bijna te huilen als ik er aan terug denk, maar ja wij zijn ook bijna alles kwijtgeraakt waar we 9 maanden voor gewerkt hadden zeg maar.

Groetjes,

Michèle

#54

nou begin ik zowaar ongerust te worden…maar je mag het best vertellen hoor, ben je het ook kwijt (K)

(K)Kuzjes!

#55

en een 4 daagse bevalling pff dat put je uit!
juist omdat het bij mij zo snel ging was het zo pijnlijk, die weeen hielden echt niet op en daarom had ik zo vlug die ontsluitingen achter elkaar.
ook geen pretje vooral als ie dan ook nog lekker scheef ligt

(K)Kuzjes!

#56

Ik heb helemaal dubbel gelegen om je verhaal Isa-schatje-Isa, want je kunt zoooo grappig vertellen! Alsof ik er zelf bij was! Ik moest vooral erg lachen om dat handschoentje van latex, waar een muis nog niet in kon ademen! ERG GRAPPIG!

Mijn bevalling viel wel mee. Ik had buikpijn en ongemerkt had ik zo al 10cm! Maar Julia lag scheef (daardoor had ze ook Kiss) en ze kon er niet uit. Ik moest naar het ziekenhuis en binnen een paar uur was ze geboren met de vacuum. Daar voelde ik niet veel van, al was ik niet verdoofd ofzo. Ik vond de pijn wel om te doen, ik was vooral heel vermoeid en ik had het bloedheet (het was 26 graden toen ik lag te bevallen)…Maar het was het waard hoor. Ik riep: ‘Ik doe het nooit meer!’, maar daar dacht ik 3 seconden later anders over!

Akelig Michele! Je moet er toch niet aan denken dat je Morgan niet had gehad! Met wie zou Julia dan tweelingzus zijn geweest, vast met Rico! Gelukkig heb je je moppie lekker bij je kunnn houden!

Groetjes Rainbow, trotse mama

[img]http://b1.lilypie.com/l071p1.png" alt=“Lilypie Eerste Verjaardag Ticker” border=“0” />

#57

ja dat zou ik ook echt verschrikkelijk hebben gevonden voor je!
jeetje je kind verliezen lijkt me echt gewoon…ik heb er geen woorden voor.
maar het is een knappert hoor!

enne rainbow, ik kan idd erg beeldend vertellen, ben ook nogal een open boek dus ik zeg ook letterlijk ALLES in detail hoe dingen zijn gebeurd, en daar zit niet altijd iedereen op te wachten als ik aan het kletsen ben maar ja WHO CARES, I’M NOT! haha.

enne zeg maaar inge hoor
hoe heet jij eigenlijk?

(K)Kuzjes!

#58

Nou ik zal het kort houden. Ik kreeg met 31 weken zwangerschapssuiker. Dat ging meteen gepaard met een streng dieet en insuline spuiten. met 38+4 moest ik ingeleid worden want ik spoot inmiddels 23 eenheden insuline per dag en dat is niet goed voor je placenta. Dus wij op zondag naar het ziekenhuis. Het had zo’n spoed dat ze op die dag al zouden starten met inleiden. Om 7 uur weg van huis, om 8 uur in het ziekenhuis en om 9.00 aan het ctg en met ingebrachte gel. 14.00 kreeg ik flinke activiteit. Dus flink lopen want als dat water maar bleekt. Maar helaas er brak niks enne ik had nog geen ontsluiting. Die nacht nam alles af en konden we de volgende dag weer opnieuw beginnen. Die dag gebeurde er niks. ja ik had 0.5cm onstluiting, maar daar kom je er niet mee. Dinsdag had ik een rustdag. Maar ja je onderlijf voelt beurs na al die chemische rotzooi en als dat gefriemel en zo. Woensdag gingen ze me eerst strippen, ik had 1 cm ontsluiting en ze wilde naar 2 om me vliezen te kunnen breken. Geloof me toucheren is vervelend, strippen is een hel. Ik heb gegild en gehuild. En het ergste was Mervin was elke dag vroeg en nu stond ie vast dus die kwam te laat en kon me alleen maar vasthouden. Maar het mocht niet baten. Ik moest weer gegeld worden. Om 13.00 had ik eindelijk 2 cm en mocht ik naar de vk. Daar werd mijn water gebroken en er viel een hele druk van me af. Alleen toen begon de ellende, Eerst rustige weeen maar binnen no time ging ik van de ene weeenstorm de andere in. In totaal 5 in nog geen 3 uur. Ik kan hetme amper meer herrineren. Ik had pijn en was half buiten bewustzijn. Om 4 uur bleek ik nog maar 3 cm ontsluiting te hebben en ze gingen me aan de weeenopwekkers leggen. Ik wilde niet meer en had zoiets van zet het raam maar open ik spring wel. Dacht dat ik gek werd. Gelukkig had kreeg ik wel een ruggenprik want anders had ik het niet vol kunnen houden. Maar goed om 21.00 nog steeds maar 4.5cm en mijn baarmoedermond zakte niet. Morgan was al een stukje ingedaald en de weeenremmers stonden op zijn hoogste punt. ER werd direct besloten tot een spoedkeizersnee. Het team van die dag was eigenlijk al klaar om naar huis te gaan, maar zijn gebleven. En ik was helemaal op. Ik kon alleen nog maar trillen en kan me er maar heel weinig van herrineren. om 22.15 is Morgan dan geboren na 4 dagen ellende. Ik ben in totaal 200cc bloed verloren en mijn placenta woog niet meer dan 500gram en was bijna wit. Een dag later, nou ja je snapt het wel. Ik heb door alle commotie Morgan pas om 2 uur 's nacht kunnen zien en alles is een blur voor me. Gelukkig heeft een van de verpleegsters alles op foto gezet voor me zodat ik later heb kunnen zien wat en hoe het gegaan is. Zo wil ik het dus nooit meer. Ik heb 90% kans om weer zwangerschapssuiker te krijgen bij een tweede en wij hebben al besloten dat we dan eigenlijk meteen al willen gaan voor een keizersnee want dit kan ik niet nog een keer aan.

Dit was even snel in zover dat gaat mijn bevalling.

Groetjes,

Michèle

#59

jeetje lieverd dat is echt heftig! dan mag ik nog in mn handjes knijpen zeg!
ik ben echt blij voor je en echt blij he! dat het nu goed met je gaat, en ik hoop dat morgan er ook verder niks aan over heeft gehouden.
maar aan de andere kant, als je naar je meisie kijkt weet je: voor jou heb ik het allemaal gedaan!
en je moet ook zeker trots zijn opjezelf, want whatever iedereen ook zegt je bent een kanjer!

en ik snap dat je nu zeker angstig bent voor een eventuele volgende bevalling.
bij jou is het 90% zeker dat het weer gebeurd, en voor mij was het 90% zeker dat wat wij hebben gehad NIET meer zou gebeuren.
ik gun je echt het beste en ik hoop echt dat dat allemaal goed gaat komen meid!
maar geniet maar van je meisje! het is echt een knappe schattige lieverd dat weet ik zeker!
en ik weet ook zeker dat hij dat deels van jou heeft

xx

(K)Kuzjes!

#60

Dank je isa, enne ja het is allemaal goed gekomen. Dank zij mijn vriend, kraamhulp en mijn moeder ben ik gelukkig niet in een postnatale cepressie terecht gekomen want ik zat er geestelijk doorheen en Morgan haar Kiss is ook in orde gekomen. En ja als ik dan naar haar kijk weet ik zeker waar ik het voor gedaan heb. Maar ik zal het nooit vergeten enne ook nooit meer zo doen ook, maar das voor de toekomst

Groetjes,

Michèle