Vriend depressief

#21

@Sandra en Asje: Mijn vriend is op zijn werk al wel eens eerder ‘gewoon’ ziek geweest. Dan kreeg hij echt al zijn geld van het uwv… En dus ook maar 70% van zijn dagloon. Wel kreeg hij steeds een aanvulling van achmea.
Dus hopelijk krijgt hij dat nu dan ook.
Nou eerst vanmiddag maar naar de dokter en horen van hoe of wat.

@Bakmama: Inderdaad mijn vriend heeft ook een kantoorbaan. Maar op dit moment zou thuis zitten hem juist ontzettend goed doen. Maar eens afwachten wat de huisarts gaat adviseren. Hij wil zelf echt geen maanden/jaren thuis zitten, maar eventjes er tussenuit zou hem zeker goed doen.
En ja ik wil sowieso bv geven, ik wil het dit keer graag veel langer volhouden als bij Sylvie, maar dat gaat nu wel lukken

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie

#22

Bah, wat vervelend! Ik denk dat het wel heel goed is dat je vriend heeft toegegeven dat het niet gaat. Volgens mij ben je dan al een hele stap dichter bij het herstel.
Ik zou op den duur ook weer op therapeutische basis gaan werken, maar dat is nu natuurlijk nog niet aan de orde. Werkt je vriend via het uitzendbureau? Want volgens mij krijg je dan inderdaad maar 70% van je loon aan ziekengeld, als hij een contract heeft moet zijn werkgever hem gewoon doorbetalen. De tips van Bakmama vind ik wel goed. Wij hebben ook maar 1 auto en het is wel een beetje behelpen, zeker met twee kinderen waarvan er nog niet zit. Maar het scheelt enorm per maand, zeker met die benzineprijzen van tegenwoordig.
En wat heb je allemaal nog nodig voor de baby en Sylvie? Anouk is nog maar een half jaar en ik gebruik nog veel dingen voor haar, maar misschien zijn er wel dingen die jij nodig hebt en ik niet meer gebruik. Dan kan ik het opsturen naar je of kun je het voor zeer weinig overnemen… En voor wat betreft die kast; kast 1 is ook veel te vinden op marktplaats. En borstvoeding geven scheelt inderdaad een hoop. In mijn geval ruim € 16 per week aangezien ik HA moest geven. Maar je moet het inderdaad willen en het moet ook lukken.

Heel veel sterkte, meid! Ook voor je vriend. Probeer het rustig aan te doen en als je wil spuien, vindt je bij ons een luisterend oor.

{{{Hanna en gezin}}}

Groetjes Natasja

#23

Klopt, ik ben heeeeelemaal vergeten erbij te zeggen dat mijn vriend inderdaad in dienst is bij een detacheringsbureau. Dus daar ligt het hem aan… Maar dan kunnen we nog steeds onder die uitzonderingsregel vallen natuurlijk, dus we gaan sowieso vanmiddag bellen als we meer weten.

En wat die auto betreft, dat was het eerste wat ook in mij op kwam… Alleen nu is het probleem, mijn vriend heeft een sportauto… Daar passen denk ik geen 2 kids in straks. Sowieso past er geen duowagen in. Mijn auto is heel ruim ik heb een Lancia Ypsilon.
Maar de sport auto van mijn vriend is behoorlijk belangrijk voor hem en ik ben bang dat het juist geen goede stap is die van hem ‘af te nemen’ in zijn toestand… Hij was zo ontzettend blij toen hij deze auto eindelijk had, want hij wou hem al heel lang hebben. Ook heeft hij er net allemaal nieuwe spullen voor gekocht/gekregen.
Maar goed we zullen eerst vanmiddag het gesprek even afwachten. Wie weet adviseert de huisarts wel om parttime te gaan werken ofzo. En als we onder die uitzonderingsregel vallen dan missen we natuurlijk geen inkomsten en hoeven we ons niet aan te passen.
Het is dus nu echt even allemaal afwachten.

@Natasja: Het belangrijkste hebben we gelukkig allemaal al: Commode, ledikant en kast. En ze kan natuurlijk veel kleertjes enzo van Sylvie aan, dus dat scheelt ook enorm. Al heeft Sylvie natuurlijk veel zomerkleertjes en deze baby word vlak voor de winter geboren. Maar daar kan je natuurlijk altijd romper met lange mouw en leggings onder doen. Dus we zullen het eerst wel even redden denk ik

Thanx allemaal voor het meeleven, doet me echt heel erg goed.
Ik hou jullie op de hoogte!

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie

#24

Nouja je hoeft niet persee een hekel te hebben aan je collega’s of werk om een burnout te krijgen.
misschien heeft hij te hard gewerkt juist, teveel, en door bepaalde zaken toch overbelast geraakt is zeg maar. en wat jij zegt dat hij graag piloot had willen worden dat dit zo knaagt dat kan ook zorgen om overbelasting, snapje? nouja…even afwachten wat de dokter zei…

#25

@Inge: Ja zo ik snap hem. Maar als ik op internet lees wat een burn out is en een depressie dan passen zijn symptomen toch meer bij een depressie.
Hij heeft me verteld dat hij heel erg de neiging heeft zich lam te zuipen of gewoon op een dag ergens heen te rijden en de hele dag op het strand te gaan zitten ofzo. Ook zegt hij dat hij wel eens denkt aan ‘bestond ik maar niet’ maar dat hij nooit zichzelf wat aan zou doen, omdat zijn verstand sterker is dan zijn gevoel. Ja dat is het nu, maar stel dat hij zich een keer niet in de hand heeft… Ik moet er niet aan denken… Ik ben dus heel erg blij dat we hulp gaan krijgen. Ik zou gek worden als hij er niet meer zou zijn…

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie

#26

Gedachten als “bestond ik maar niet”… zijn echt gedachten die passen bij een depressie. Ik heb er zelf meerdere gehad en krijg nu cognitieve therapie om deze gedachten om te zetten. Dat is best zwaar maar als je vriend echt graag geholpen wil worden en zich gaat inzetten bij de therapeut dan kan het echt wel beter worden, wellicht ook tezamen met medicatie. Die combi werkt nog altijd het beste bij het verhelpen van een depressie. Sterkte …

#27

De dokter heeft het inderdaad bevestigd. Mijn vriend heeft komende maandag eerst een gesprek met een hulpverlener. Die gaat beslissen of hij het zelf gaat afhandelen of dat mijn vriend door moet naar een psycholoog. Ook heeft hij antidepressiva gekregen.
Zijn colitis ulcerosa en migraine zijn zelfs waarschijnlijk gevolgen van de depressie. Dus hopelijk als de depressie weg is, worden die klachten ook minder.
We gaan zeker een moeilijke tijd tegemoet maar mijn vriend wil zelf heel graag dat dit zo snel mogelijk over is, dus aan hem zal het niet liggen. Hij zit nu in de ziektewet omdat zijn werk de depressie alleen maar erger maakt.
Het uwv belt hem morgen en dan vragen we meteen of we recht hebben op 100% van het dagloon.
Ik hou jullie op de hoogte.

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie

#28

Och lieverd wat moeilijk zeg! idd die gedachten bestond ik maar niet… pff ja dat is voor hem ook een onwijs rot gevoel. constant dat opgejaagde irritante gevoel in je lijf en die gedachtes die erbij komen kijken, het gevoel dat je alleen nog maar wil slapen en iedereen je gewoon met rust moet laten. dat is echt akelig en naar om te voelen, zeker omdat je wel WEET idd van: ik hou van die en ik vind dat leuk… maar het gevoel is idd zo afgezwakt!
Welke antidepressiva heeft hij gekregen als ik vragen mag? en hoeveel mg? Moet hij het s’avonds of 'S ochtends innemen?
mag ik jullie een tip geven… doe het 'S avonds. waarom, omdat de bijwerkingen behoorlijk kunnen zijn. (ik heb er verschillende gehad, en ik was onwijs ziek qua overgeven en duizeligheid/misselijkheid wazig in mijn hoofd enzo) En als je dan 'S Ochtends inneemt en je moet de hele dag met ook een kind in huis rondlopen dat is echt niet relaxed, niet voor hem niet voor jullie. Ik heb destijds de keus gemaakt om het S’nachts te doen, zowel voor mezelf als voor andere omdat ik er dan alleen mezelf mee had, en dat geeft toch ook wat meer rust vond ik. daarbij sliep ik door sommige bijwerkingen heen (behalve door de misselijkheid en overgeven want ik hebb regelmatig boven de wc gehangen)
Ik zeg niet dat hij die bijwerkingen ook krijgt, maargoed ik wilde het wel even melden.
Meestal merk je het effect na een dag of 2 maar dat het zijn goede werk doet is na 2 weken ongeveer (na een dag of 2 ervaar je vooral wat meer rust maar dat kan ook een bijwerking zijn vandaar dat ik het even meld)
de dokter zal dit vast ook hebben uitgelegd… Maar goed aan theoretische uitspraken heb je ook niet altijd veel. Een praktijkervaring is ook belangrijk om te weten.
sterkte lieverd! keep your head up! ik denk aan jullie! Succes morgen met het UWV

#29

@Hanna: Jeetje wat een situatie! Heel heftig, zeker omdat het bij mannen helemaal taboe lijkt te zijn! Heel goed dat hij het aangegeven heeft en dat jullie samen naar de huisarts zijn gegaan! Voor hem is het nu vooral belangrijk dat je hem in alles steunt en hem begrijpt… zoek zoveel mogelijk naar ervaringen op internet en zo… ik was bij mijn depressie zooooooo blij dat mijn man mij begreep, dat luchtte al een heel eind op! Heel veel sterkte de komende tijd, alles gaat goedkomen… Maak je niet TE druk, dat is niet goed voor je kleintje! Als je eventueel wilt mailen… je hebt mijn mailadres

@Inge: dat is dan bij iedereen verschillend denk ik, over de werking… ik heb bijvoorbeeld bij het overdag slikken totaal geen bijwerkingen gehad (Seroxat), maar bij mij werkten de medicijnen (ook al was het maar een heel ieniemienie beetje) pas na 5 weken! Ik had oxazepam tegen de paniekaanvallen en om rustig te blijven… wel maar maximaal een halve per dag want die waren heel verslavend…

#30

@Yavahn: seroxat was mijn eerste, die had ik net als jij overdag en die werkte bij mij helemaal niet de bijwerkingen waren hoofdpijn, verder had ik nergens last van. bij Remeron werd ik 15 kilo zwaarder en voelde me opgeblazen. had maagzuur en wat strontziek. Maar citalopram was toch wel het toppunt, ik weet zeker dat ik nog nooit zo ziek ben geweest. een fikse buikgriep maar dan 10 keer erger waren mijn klachten. Leuk als ze dan met sinaasappelsap en een appel aan komen zetten: daar knap je van op. (aarghhh leuk met zo’n rauwe keel)

#31

Dikke knuffel voor jou Hanna, wat een ellende allemaal nu je al bijna aan het einde van je zwangerschap bent. Ik hoop dat je vriend snel weer een beetje opknapt. En pas goed op jezelf.

Groetjes Ramona

[img]http://lb1m.lilypie.com/TikiPic.php/WMdZJqM.jpg" width=“91” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie - Personal picture” />[img]http://lb1m.lilypie.com/WMdZp2.png" width

#32

Dikke knuffel voor jou Hanna, wat een ellende allemaal nu je al bijna aan het einde van je zwangerschap bent. Ik hoop dat je vriend snel weer een beetje opknapt. En pas goed op jezelf.

Groetjes Ramona

[img]http://lb1m.lilypie.com/TikiPic.php/WMdZJqM.jpg" width=“91” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie - Personal picture” />[img]http://lb1m.lilypie.com/WMdZp2.png" width

#33

Wat een ellende zo de laatste weken van je zwangerschap.
Erg zwaar een partner die aan een depressie lijd, lijkt me.
Zelf heb ik het nooit van die kant meegemaakt, ben zelf de gene die meerdere depressie’s heeft moeten door staan.
en geloof me zodra de medicatie aanslaat, gaat het de goeie kant op.
tot die tijd wens ik je heeeeel veel kracht en sterkte

Groetjes Marianne mama van Ruben en ??


#34

Ik slik al 15 jaar anti depressiva, seroxat, elke ochtend en dit werkt voor mij prima. Medicatie en het wanneer innemen is erg persoonlijk en moet je eigenlijk zelf uitvinden wat en wanneer het beste voor jou werkt.

#35

Je mag alleen nooit in 1 keer stoppen met antidepressiva, dat moet zachtjes afgebouwd worden. dit omdat het risico van een psychose vrij groot is als je accuut stopt met die medicatie. Dus als hij er mee begint, en straks een keer er mee wil stoppen, niet accuut doen, maar vraag eerst advies van een arts.

Weet je al wat meer mbt het uwv?

liefs woezel

Lilypie Third Birthday tickers

#36

Hanna, wil jou en je vriend veel sterkte wensen… Wel goed van ej vriend dat hij het zelf inziet en ook echt geholpen wil worden, dan ben je al een hele stap op weg weet ik uit ervaring… Ik hoop dat de hulpverlening en evt antidepressieva snel hun werk gaan doen en dat jullie samen kunnen gaan genieten van de mooie tijd die jullie te wachten staat!

#37

Ik zie nu dat ik nog helemaal niet gereageerd heb…
Wel las ik al even mee.

Ik wil je ook alle sterkte wensen! Ik weet niet hoe het is, alleen hoe het zelf is om je niet lekker te voelen. Antidepressiva heb ik niet gehad, is dat bij je vriend wel nodig?

En heb je al wat gehoord over je inkomsten?
Dikke knuffel!
Liefs, Anne

#38

Mijn vriend heeft de antidepressiva cymbalta gekregen. 30 mg maagsapresistente capsules duloxetine.
Hij moet 1 keer per dag 1 tablet, dus dat valt mee.
Bij het uwv schrokken ze wel even dat hij een depressie heeft. Ze zeiden dat het dan wel heel ernstig is.
Wij krijgen van het uwv 70% van het dagloon betaald. Maar het detacheringsbureau waar mn vriend bij zit heeft een verzekering voor zieke werknemers. Van deze verzekering (Achmea, waar ik het al eerder over heb gehad) krijgt hij ook nog geld. Al met al komt hij dan op ongeveer 96% van zijn loon.
Ik had al wel aan dat van Achmea gedacht, maar wij wisten eigenlijk tot nu toe nooit echt waar het voor was. Sowieso kregen we dat geld altijd ineens op een moment dat we het niet hadden verwacht omdat dit pas 6 weken later komt dan het ziektegeld van uwv.
We moeten nu dus nog wel goed uitzoeken wanneer wat word betaald en hoeveel. Maar zoals het nu lijkt gaat het helemaal goed komen.

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie

#39

Fijn dat jullie wat duidelijkheid hebben mbt het loon. Hoef je je daar niet zoveel zorgen om te maken en kunnen jullie je focussen op zijn herstel en jullie wondertje.

Groetjes Natasja

#40

Fijn dat het financieel goed lijkt te komen, dan kunnen jullie je gelukkig volledig richten op jezelf en jullie gezin.

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”