Hoe komt het toch dat Eva feilloos weet wanneer ze wel en niet moet snaaien? Voorbeeld: ik geef haar een soepstengel, want ik vind het niet nodig om haar snoep te geven. Ze vindt dat prima en eet de stengel op. Dan ziet ze mij een koekje eten en metéén komt ze bedelen. Terwijl ze helemaal niet weet dat een koekje lekker is, want ik geef haar nooit koekjes. Voorbeeld 2: wij aten pizza, Eva at Surinaamse kipschotel uit een potje. Die had ze binnen 3 tellen op. Het toetje liet ze bijna helemaal staan, dus wij dachten dat ze geen trek meer had. Ziet ze ons pizza eten, wil ze ook. Terwijl ze die nog nóóit geproefd heeft en dus niet weet dat vet lekker is. Natuurlijk ziet ze mij ook fruit eten. Maar denken jullie dat ze dan ook komt snaaien? Tuurlijk niet! Ook al zeg ik: ‘Hmmm, mama eet lekkere ananas!’, dan nóg wil ze niet en knikt ze ‘nee’. Ik vraag me af of het kan dat kindjes gewoon weten dat vet en suiker lekkerder zijn dan gezond? Merken jullie dat ook, of houden jullie kindjes alleen van groenvoer?
Groetjes Rainbow, trotse mama
