00.30 vanacht een ijzige gil uit morgan der kamer. Niet eens op de babyfoon gekeken maar meteen er heen gesprint. Hoor ik met een zielig stemmetje kijk mamma kijk. Ik zie iets donkers in der bed waar ze gelegen heeft en mijn eerste reactie met de verhoudheid is bloedneus. Dus ik het ligt aan, nee kots. Ze had overgegeven en wat ooit der avondeten was lag nu in een klein hoopje in der bed net onder der kussen. Goddank heb ik een buikslaper.
Maar goed Morgan der bed getilt in der slaapzak en gezegd dat ik zeker niet boos was. Bed verschoont, slaapzak verschoond, gelukkig had ik nog een dunne van 100 cm pyjama ook maar verschoond en toen alles in de machine. Het duurde even voor we weer sliepen maar gelukkig maakte ze het goed door pas om 8.30 te komen.
Ze had geen koorts en zo, Ze wil nu alleen geen brood eten dus ik laat het maar even zo. Ik ga niet dwingen, als ze trek krijgt eet ze wel. En wat nu de oorzaak geweest is??? Maar goed dit hebben we dus ook een keer meegemaakt. En wonder boven wonder deed het me niks. Ik vond het alleen sneu voor Morgan.
Groetjes,
Michèle






