Vervelend

#1

Elke (2 1/2) is de laatste paar weken
erg vervelend.
Kijkt heel graag naar Dora, Winnie de Pooh op de video en het liefst
smorgens vroeg al.
Daar beginnen we niet aan want dan wil ze niet meer spelen.
Doordeweeks mag ze om half 10 teletubies kijken, en soms wat daarna
nog komt.
Meestal is ze snel verveeld en dan gaat de tv gewoon uit.
Dan is ze het daar niet mee eens en wordt boos.
We hebben al een paar keer gezegd dat ze moet kijken anders gaat ie
gewoon uit.
Verder is ze ongeduldig. Als ik of mijn man met Anne (26 week) bezig
is dan wil ze ook graag aandacht.
Ze moet dan gewoon even wachten, en blijft ze dan zeuren dan gaat
ze gewoon op de gang. Dan pak ik haar bij de arm en doe de deur dicht.
Flink huilen natuurlijk.
Trekken we ons niks van aan.
Als ze een puzzelstukje er niet goed in krijgt dan gooit ze de hele puzzel
maar op de grond, en stopt er dan mee.
Anne mag niet aan haar spullen komen.
Nee, van mij zegt ze dan en trekt het snel uit de handjes van haar kleine
lieve zusje.
We leren Anne uit een tuitbeker drinken. (was van Elke)
Mag dus ook niet.
Elke leren we uit een beker te drinken. (gaat soms mis, dan stoot ze hem
per ongeluk om)
Of ze gaat met speelgoed naar haar zusje gooien.
Ik pak haar ook vaak onder de kin vast en zeg dat dat niet mag.
Boos erbij kijken.
Weer dikke tranen bij haar.
Zo zijn er nog wel wat dingen, maar dan wordt het zo lang he!
We zijn dus wel streng tegen haar, dus daar ligt het niet aan.
Ik heb een zus waarbij alles mocht (die kinderen zijn nu dus vreselijk
verwend), en heb mezelf voorgenomen dat als ik ooit kinderen krijg
dat ik het anders doe.
Ze is elke morgen zo tussen half 6/half 7 wakker.
Is aan het eind van de middag erg jengelig, en gaat er dan ook al om
half 7 op.
Vanavond zelfs al om 6 uur. Was gewoon doodmoe!
Wij houden heel veel van Elke en zouden haar voor geen goud willen
missen.
Ze geeft ons ook veel liefde door veel te knuffelen en kusjes te geven.
En gelukkig zijn er ook goede dagen, maar toch zijn we altijd blij
als Elke weer gaat slapen.
Hebben we even tijd voor ons zelf en bij te praten, en om Anne nog
wat extra te knuffelen.
Werk 5 dagen in de week en mijn man is huisman dus heb het dan
echt wel gehad na een drukke dag werken.
Pak voor de broek geven heb ik ook al wel eens gedaan. Ging ze zelfs
om lachen dus ben ik mee gestopt.
Op de gang zetten werkt dus wel. Ze mag pas terug komen als ze uit-
gehuild is.
Soms huilt ze dan nog en dan zeg ik dus: als je nog blijft huilen ga je
gewoon weer op de gang.
Je houd nu op zeg ik dan. Dan droog ik de tranen en zeg dat ze weer
lekker moet gaan spelen.
Het is erg vermoeiend hoor!
Iemand nog andere tips? Graag!

Groetjes Heleen. mamma van Elke en Anne.

#2

Ah, de peuterpuberteit!!!

Zijn geen gouden tips voor!

Toverwoord is: negeren!

Toverformule is: consequent zijn en alleen maar dreigementen uiten die je ook uit kunt voeren.

Groetekes, Sje

#3

klinkt als een echte peuter!! Welkom bij de groep!
Luca kan ook echt een peutertje zijn. Opnieuw de grens verkennen en veel aandacht willen. Anne was hiervoor natuurlijk gewoon de baby die stil bleef liggen maar nu begint zij natuurlijk ook haar plekje op te eisen en wil ze ook spelen. Eerlijk gezegd denk ik dat het op dit gebied alleen maar erger wordt, als anne gaat kruipen bijvoorbeeld. Elke moet leren dat ze nu dingen moet delen. Luca vindt dit ook erg lastig. Maar het is wel heel belangrijk!
Ik denk dat het voor Elke belangrijk is dat alles duidelijk blijft en dat jullie consequent blijven, maar volgens mij doen jullie dat wel. Volhouden dus!!! Maar het is gewoon heel erg vermoeiend. Af en toe even lekker uit logeren. Krijgt zij alle aandacht en kunnen jullie weer opladen. Werkt hier prima.
Heel veel succes! En blijf maar denken, ze doet dit niet om jullie te pesten, ze is aan het leren om straks in de grote mensenwereld te kunnen leven!!!

#4

Hoi,

Bedankt voor de reacties!
Het is inderdaad zoals je Sje zegt de peuterpuberteit.
Het is echt erg vermoeiend soms.
En Kim, wij hebben beide kinderen een beetje op gelijke leeftijd.
Elke is 3 mei jarig en Anne is op 12 juli geboren.
Dus jij herkent dit soort dingen ook bij Luca.
Uit logeren gaan lijkt me wel wat, en mijn ouders willen haar wel
een paar dagen hebben.
Maar ik vindt eigenlijk een weekendje lang genoeg.
Mijn moeder heeft haar dan het liefst 4 dagen ofzo.
Hoe vervelend Elke soms ook is, langer kan ik haar niet missen.
Smorgens als Elke wakker wordt is ze namelijk erg lief.
Til ik haar uit haar ledikantje en slaat ze de armen en benen om mij
heen en dikke kussen geven.
Dan knuffelen we een poosje en dan pas gaan we naar beneden.
Het probleem is eigenlijk dat je nooit weet hoe de dag verloopt.
Ik werk 5 dagen en mijn man is huisman, dus mijn man heeft er het
meeste last van.
Als ik heb gewerkt is ze zo blij om me weer te zien en dan is ze
juist erg lief.
Alleen op het weekend wordt je er soms moe van.
Tja, en negeren dat kan helaas niet altijd. Als Anne wat naar haar hoofd
krijgt geslingerd en heel hard gaat huilen dan ben ik dus heel boos en pak
haar bij de arm en spreek haar toe.
We zien wel wat de dag ons morgen weer brengt!
Trouwens met zo"n dag als vandaag is het helemaal erg. Pas aan het eind
van de middag werd het droog en konden we even naar buiten. Voor de rest
binnen gezeten.
Morgen verwachten ze weer de hele dag regen. We gaan dan naar het zwem-
bad toe.
Past mijn man mooi op Anne.

Groetjes Heleen

#5

of je neemt anne lekker mee! Maar het is misschien ook wel goed om iets alleen met haar te doen. Even alle aandacht van papa of mama. Ik weet niet of je het al kan, maar anne kan ook eens gaan logeren. Heeft ze een hele dag alleen mama en papa!! Bij mij lukt dat nog niet, mijn kleine mannetje mag nog niet weg. Alleen volgende week gaan ze samen 1 nachtje bij mijn moeder logeren. Wij gaan lekker uit eten en naar de Lama’s!!! Ben erg benieuwd of ik het droog hou… mis hem nu al!!! Van Luca weet ik dat hij het heerlijk vindt… van thije weet je het niet echt… nou ja als hij lacht dan zal het wel!!

#6

12 juli! Feestelijke datum!

Groetekes, Sje

#7

heleen, wat doet elke nog in een ledikantje? je moet het kind wel een beetje vrijheid gunnen…

groetjes Kim, mama van Sofie,Victor & Alexander!!

#8

Hoi Kimmetje,

Het slapen in het ledikantje gaat nog prima en Elke past er nog in.
Wij hebben zoiets laat haar er nog maar even in liggen.
Elke vindt het ook prima.
Wij leggen haar neer en ze slaapt meteen en als ze smorgens wakker
wordt speelt ze nog even met haar knuffel.
Als wij haar nu al in een kinderbedje zouden doen dan gaat ze eruit
zodra ze wakker is, en dat is ook al wel eens om 5 uur.
Nou dat is me toch echt te vroeg hoor.
Slapen doet ze dan niet meer en dan laten we haar nog een half uur/3 kwartier
spelen.
Vindt ze niet erg.
Elke wordt op 3 mei 3 jaar en wij wilden haar dan een bedje cadeau doen
voor haar verjaardag, en dan mag ze zelf het dekbedovertrekje uitzoeken.
Wij zijn trouwens niks te laat hoor met een gewoon bedje.
Dit ledikantje heb ik van mijn zus mogen lenen en haar kinderen hebben
er tot 3 jaar ingelegen.

Groetjes Heleen

#9

ik ken het helemaal heb een dochter van 2 jaar en 4 maanden ze is er al behoorlijk lang mee bezig, en zit dus ook geregeld op de gang. Maar het zijn hier soms dagen achter elkaar en dan weer een aantal dagen gaat het goed
we kenne het allemaal

Liefs en dikke kus brenda en charissa

#10

Hoi,

Vandaag ging het prima!
Elke was erg lief en heeft lekker gespeeld.
Was ook lief voor Anne.
Het regende haast de hele dag dus zag er wel wat tegenop, maar niks
aan de hand.
Af en toe boekje voor gelezen en gepuzzeld met haar.
Anne lekker in de box gespeeld.
We gaan ook vaak samen (zoals vanavond) onder de douche.
Dat wil ze graag.
Even een moment samen.
Toen het droog was heb ik nog een rondje met haar gefietst.
Kwam haast niet vooruit door de wind.
Nee, echt een top dagje!

Groetjes Heleen.

#11

Hoi

Ik ook kan zeggen welkom in de wereld die de peuterpubertijd heet.
Een vriendin van mij heeft er ook twee. In dezelfde leeftijdsverschilverhouding als bij jou. Zij heeft op een gegeven moment een bakje gemaakt met speelgoed dat alleen voor de oudste was. Een paar puzzels popje met wat kleertjes en nog wat kleine dingentjes. Geen eens zoveel. Voor de jongste deed ze dat ook. Om duidelijkheid te scheppen naar de oudste. Zovan dit is echt alleen voor jou en dat is alleen voor je zusje. De rest moest ze delen met de jongste. Dat werkte na een paar dagen al. Het werd minder van dat is van mij en het hardhandig vervolgens uit de handen trekken. Wel zei ze soms ga maar met je eigen bakje spelen maar ook dat was na enige tijd over. Omdat mijn vriendin dan zei dan moet jij ook met je eigen bakje gaan spelen. Misschien is het ook iets voor jou.
En verder negeren is inderdaad het toverwoord.
Als onze dochter straf krijgt en ze huilt gaat haar daadwerkelijke straf n.l. drie minuten pas in als ze klaar is met huilen en schreeuwen enzv. En dat zeg ik haar ook als het langer dan 5 minuten duurt. Als ze de drie minuten erop heeft. Dan herhaal ik nog even waarom ze ook al weer straf had en dan moet ze sorry zeggen en knuffelen we.
Conseqeunt zijn.
Goed gedrag belonen desnoods het goede gedrag benoemen. Zo zeg ik bijv. wat is mama blij dat jij heel rustig en lekker hebt gespeelt zo heeft mama goed en snel kunnen poetsen.
En elke dag een moment echt alleen voor haar inbouwen. Hoe moeilijk dat ook is als je fultime werkt.

Veel succes.

groetjes

lon106

#12

ik heb precies, het zelefde probleem mijn zoon 2 jaar is zo vervelend,ik weet niet meer wat ik moet doen,ik ben gewoon zo dood moe van al dat vervelende gedoe van hem.gelukieg zit hij op de peuterspeelzaal en zo heb ik een beetje rust,hij gooit met alle spulllen die hij heeft luisteren doet hij ook al niet hij doet ook gevaarlijk dingen zoals aan de oven zitten hij gaat elke keer naar de wc en dan doet hij zijn haden in de wc pot,hij doet alle kasten van de keuken open en kei hard weer dicht slaan,schreeuwen slaan tufen,schelden en noem het maar op ik geef hem straf op de gang maar hij blijft niet zitten het is niet 1 of 2 keer in de gang zetten maarwel 100 keer zo vervelend is hij ik heb gedult en blijf rustieg maar het gedult raakt ook een keer op bij mij en dan ga ik schreeuwen en soms ook en mep op ze kont geven niet hard of zo he,maar dat helpt ook niet hij staat in de ochtent uren op gelijk zeuren ik wiel bumba kijken ik wiel teletubies kijken maar dan konstand zo zeurend ik zeg kom we gaan tekenen of boekje lezen puzeltje maken maar daar geeft hij geen enkel aandacht aan terwijl het op de peuterspeelzaal erg goed gaat dan vraag ik me af waarom hij thuis zo doet ik speel vaak met hem ik geef hem ook aandacht,maar hij trekt zich nieks van aan als hij iets nit krijgt dan gaat hij gelijk slaan en schreeuwen,SOMS ALS IK HEM ZO ZIE DAN DENK IK IN MEZELF HEB IK WEL EEN NORMAALE KIND??zelfs in de avond uren staat hij wel 3 tot 4 keer op in de nacht,elke keer vraagt hij om melk of dan wielt hij in onze bed slapen,HEEFT IEMAND EN GOEIE TIP AUB…vindt je het gek dan ik zo dood op ben als hij elke keer in de nacht op staat en soms wielt hij ook niet meer slapen en dan in de ochtent weer opstaat constant zeuren zeuren IK WEET GEWOON NIT MEER WAT IK MOET DOEN…HELP HEEFT IEMAND EEN GOEIE TIP AUB!!!

toela

#13

BESTE LIEVE MAMA,

Eigenlijk net als bij heleen heeft hij positieve aandacht nodig van JOU en wil niet alleen maar horen wat hij niet mag en wat niet kan.
Het is eigenlijk veel simpeler dan het lijkt…juist alle zaken die hij doet en jij niet wil die krijgen aandacht.
probeer deze te negeren en geef hem complimentjes als hij iets liefs/leuks doet. Ook al is het heel klein! je kan hiermee oefenen door elke dag minimaal 10 kleine complimentjes te geven. Ook al is het omdat hij zo lief op het verschoonkussen ligt of hij zo goed zijn boterhammetje opeet. Cruciaal!!
Ook kun je hem makkelijk afleiden door hem ‘als hij weer aan de oven zit’ iets anders te geven waar je dan even samen mee speelt ipv boos te worden. Wees niet direct boos, hij probeert alles uit op deze leeftijd. Hij zal snel heel die oven vergeten, als je niet direct boos wordt.
Hij wil heel graag JOUW onverdeelde en liefdevolle aandacht. Niets anders.
Als je hem echt moet straffen en dat zal best wel als ik je verhaal zo lees, zet hem niet 100x op de gang, want je ziet dat het niet werkt. Schreeuwen en slaan zijn middelen die je gebruikt uit onmacht en heel begrijpelijk. Maar hierdoor zal je zoontje zich nog vervelender gaan gedragen en voel jij je nog ellendiger.

Wees ook zoals iedereen al zegt heel consequent. Niet de ene keer wel en de andere keer niet. dat is heel verwarrend voor zo’n kleintje en jij wordt er alleen maar erg moe van. Toegeven heeft iets magisch voor zo’n kleintje: als ik maar lang genoeg zeur/schreeuw en boos ben krijg ik het toch wel. nee is nee, volhouden hoe moeilijk het ook zal zijn de eerste dagen. pak hem vast op ooghoogte, ga door je knieen en zeg hem in zijn ogen dat hij niet mag slaan en schreeuwen. herhalen, herhalen en verhef je stem. Als jij boos bent moet je niet hetzelfde klinken dat als je niet boos bent.

praten met hem is ook erg belangrijk.Vraag hem of hij boos is of verdrietig. Want eigenlijk leer je hem ook dat hij niet boos of verdrietig mag zijn en hij moet juist leren dat hij dit wel mag zijn, maar hij moet er alleen mee leren omgaan en alleen JIJ kan hem dat leren.

Ik wens je heel veel kracht en wijsheid

Aram

quote:
ik heb precies, het zelefde probleem mijn zoon 2 jaar is zo vervelend,ik weet niet meer wat ik moet doen,ik ben gewoon zo dood moe van al dat vervelende gedoe van hem.gelukieg zit hij op de peuterspeelzaal en zo heb ik een beetje rust,hij gooit met alle spulllen die hij heeft luisteren doet hij ook al niet hij doet ook gevaarlijk dingen zoals aan de oven zitten hij gaat elke keer naar de wc en dan doet hij zijn haden in de wc pot,hij doet alle kasten van de keuken open en kei hard weer dicht slaan,schreeuwen slaan tufen,schelden en noem het maar op ik geef hem straf op de gang maar hij blijft niet zitten het is niet 1 of 2 keer in de gang zetten maarwel 100 keer zo vervelend is hij ik heb gedult en blijf rustieg maar het gedult raakt ook een keer op bij mij en dan ga ik schreeuwen en soms ook en mep op ze kont geven niet hard of zo he,maar dat helpt ook niet hij staat in de ochtent uren op gelijk zeuren ik wiel bumba kijken ik wiel teletubies kijken maar dan konstand zo zeurend ik zeg kom we gaan tekenen of boekje lezen puzeltje maken maar daar geeft hij geen enkel aandacht aan terwijl het op de peuterspeelzaal erg goed gaat dan vraag ik me af waarom hij thuis zo doet ik speel vaak met hem ik geef hem ook aandacht,maar hij trekt zich nieks van aan als hij iets nit krijgt dan gaat hij gelijk slaan en schreeuwen,SOMS ALS IK HEM ZO ZIE DAN DENK IK IN MEZELF HEB IK WEL EEN NORMAALE KIND??zelfs in de avond uren staat hij wel 3 tot 4 keer op in de nacht,elke keer vraagt hij om melk of dan wielt hij in onze bed slapen,HEEFT IEMAND EN GOEIE TIP AUB..vindt je het gek dan ik zo dood op ben als hij elke keer in de nacht op staat en soms wielt hij ook niet meer slapen en dan in de ochtent weer opstaat constant zeuren zeuren IK WEET GEWOON NIT MEER WAT IK MOET DOEN...HELP HEEFT IEMAND EEN GOEIE TIP AUB!!!!

toela

#14

Hoi moeders,

Bij ons gaat het de laatste tijd wel goed.
Elke moet nog niet zo veel van haar kleine zusje hebben, maar vindt
het nu al wel goed als ik Anne een puzzelstukje van haar geef.
Zegt niet meer: is van mij.
Ze weet nu inmiddels goed dat als ze vervelend is op de gang moet.
Is erg lief, speelt lekker en mag op zijn tijd ook graag even op schoot
zitten en met mij of mijn man knuffelen.
Vorig weekend was dacht ik de laatste keer dat ze op de gang ging.
Ze bleef maar met van alles gooien en had haar toen gewaarschuwd, als
je nog 1 keer met wat gooit dan zet ik je op de gang.
Niet luisteren dus eerst met de hand de kin gepakt zodat ze me aan kon
kijken. Toen gevraagd of ze er nu mee ophield.
Nee zei Elke toen en lachte erbij.
Nou zei ik dan ga je op de gang.
Bij de arm gepakt en de deur open gedaan en haar daar neergezet.
Paar tellen later kwam ze weer en ging aan haar tafeltje zitten en
lekker kleuren.
Mijn man en ik waren toen krant aan het lezen en waren heel stil.
Na 10 min. ofzo kwam ze bij me en zei: sorry mamma.
Ik heb haar geleerd dat ze sorry moet zeggen. Elke weet dit al goed.
Toen elkaar een dikke kus gegeven.
Daarna ging ze weer lekker spelen.
Nu dus al een hele week een lieve dochter! Houden zo!

Groetjes Heleen.

#15

nah, als ik dit lees…dat belooft veel goeds hé… En weet je wat zo erg is…de laatste 1a2wk kunnen we Milo ook af en toe achter het behang plakken. Maar hij is pas 1 jaar! Net 1 geworden, en van de week heeft ie het kinderdagverblijf op zn kop gezet. Hij heeft de tent bij elkaar geschreeuwd, de juf kreeg het brood om dr oren, en de tuitbeker vloog over tafel.
Dit gebeurde thuis ook, en dan gaat hij ook keihard met zn hoofd tegen de eetstoel aanbonken. Hij gaat dan nog harder huilen want dat doet zeer…ik ben het gaan negeren, gewoon rustig blijven, en corrigeren. Maar na een paar tirades en weer dat gesmijt met brood, verloor ook ik mijn geduld. Voordat ik het wist, had ik een tik verkocht. ERRUG. Voelde me verschrikkelijk. M’n man kwam later thuis, en die maakte hem dus ook mee met die "leuke"bui, en kon zich goed voorstellen dat ik zo uit mn slof was geschoten. Hij was na een half uur al overspannen, bij wijze van spreken.

Ik vind het lastig. Als hij iets pakt wat niet mag, dan kan ik gerust een paar keer zeggen dat dat niet mag, en nu merk ik ook dat het zn vruchten gaat afwerpen. Maar ik weet niet altijd goed hoe ik met die driftbuien moet omgaan. Als hij dus woedend en tierend met zn brood/beker/wat dan ook begint te smijten. Want hij weet dat dat niet mag, want hij kijkt gelijk zo schuldig, en dan kijk ik m alleen al boos aan. Maar als ie dan ook dat gekke bonken gaat doen…Ik weet niet of ik het juist moet negeren, want dit is op een negatieve manier om aandacht vragen. Maar ik wil er juist ook wat van zeggen, om in zn oren te knopen dat dit niet hoort! Maar dan krijgt hij dus wel weer die aandacht. pfff. lastig man.

En hij krijgt ook echt wel positieve aandacht, (daarom is het ook zo frustrerend, ga je gezellig samen zwemmen, krijg je daarna een bord naar je hoofd hahaha).

Weet je wat hij ook doet, sneak, dan ben ik m aan het verschonen, en dat vind hij niet leuk, gaat ie me zitten krabbelen op mn hand (als ik zn enkeltjes beet heb met die ene hand om zn billen op te tillen). Gewoon echt krabbelen! 1 jaar! En dan kijk ik m boos aan en zeg NEE, zachtjes doen! en dan weet hij donders goed wat ik bedoel, want dan stopt ie, maar later probeerd ie het weer.

Het ergste is dat hysterische gillen, als iets niet mag, met verschonen, met zn jas aantrekken…

lang leve de peuterpuber. Ik maak mn borst alvast nat

x Floss

Gewijzigd door - Floss op 16 Feb 2008 23:23:55

#16

Hoi Floss,

Errug vervelend he?!
Je hoeft je niet schuldig te vinden over die tik op de billen hoor.
Dit doe ik ook regelmatig.
Elke was niet zo fit van de week en op een gegeven moment was ik het
zo zat dat hangen om mij heen.
Ik zei tegen Elke dat ze zich nu zelf even moest vermaken.
Ik kon gewoon niks doen, ze wilde alleen op schoot zitten.
Erg vermoeiend dus.
Ze bleef maar jengelen en huilen en toen pakte ik haar bij de arm en
vroeg haar op te houden met huilen.
Ik was erg kwaad en schreeuwde: hou op Elke met huilen ik ben het zat.
Niet luisteren, dus een tik voor de billen en gevraagd of ze ook op de
gang wilde.
Neeeeee huilde ze.
Ik zei: dan houd je nu op met huilen en ik wil je niet meer horen.
Anne begon inmiddels ook te huilen in de box dus niet echt gezellig.
Die getroost en Elke ging even lekker spelen.
Vooral als ik een hele week heb gewerkt kan ik op het weekend niet veel hebben.
Dan ben ik moe van de hele week hard werken.
Ben altijd blij als het mooie weer er weer aankomt.
Lekker in de zandbak,glijbaan,zwembadje in de tuin,speeltuin of naar
het buitenzwembad.
Dan heb je er geen kind aan en vermaakt Elke zich prima!
Of fijn spelen bij andere kindjes of zij hier.

Groetjes heleen.

#17

Een tik voor de billen hebben die van ons nog nooit gehad, hier moeten ze voor straf op de gang. Ik hou er rekening mee dat mijn kinderen er niets mee kunnen dat ik moe ben, om welke reden dan ook. Het werkt alleen maar averechts. Ben ik moe dan weet ik inmiddels dat ik dat niet bij de kinderen neer moet leggen en het werkt het beste als ik ze dan positief benader. Daar heb ik dan uiteindelijk minder werk aan, dan dat ik wil dat ze rekening met mij houden. Ben ik onrustig, zijn onze kinderen dat ook, ben ik positief ed, dan zijn hun dat ook, heb ik een kort lontje dan hebben hun dat ook.

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

#18

Ow ja ben het met Asje eens
Ben ik boos merken de boy`s het ben ik verdrietig merken ze het
En ga zo maar door
Maar een klap voor de billen nooit
Hier is het in degang op de trap
En daar zitten ze echt als ik heel boos ben

Groetjes van Heleen mama van Robin en Justin

#19

ik ben 1 keertje uitgeschoten… thije was 2 weken, ik zat te klooien met de borstvoeding, dennis was twee dagen op cursus. Eerste dag ging prima, tweede dag was 1 grote ramp. Op een gegeven moment was ik het zo zat, dat ik met een vrije hand luca een tik gaf. Hij huilen, ik huilen en thije huilen, want die had opeens gen borst meer.
Voor de rest is het de gang als hij het echt te bont maakt!

#20

Hoi,

Misschien denken jullie nu dat ik een slechte moeder ben.
Ik ben heel lief voor de kinderen en knuffel er veel mee.
Elke is ook altijd erg blij als ik weer thuis kom uit het werk.
Alleen een enkele keer dan schiet ik uit en dan is het al gebeurd.
Maar meestal moet ze dus op de gang.
Het gaat soms dus een hele poos goed en dan een dag ofzo dan is ze
vervelend.
Ik heb veel gezien bij mijn oudste zus en die heeft 3 kinderen en daar
mocht gewoon heel veel.
Daar heb ik me nooit mee bemoeid, maar ik dacht wel als ik ooit kindjes
krijg pak ik het anders aan.
Ik heb Elke dus ook geleerd dat ze sorry moet zeggen als ze stout
is geweest.
Dit weet ze al goed en zegt dit dan ook.
Ik ben echt gek met Elke en zeg haar ook vaak dat mamma veel van haar
houdt.
Ik voel me er trouwens niet schuldig over dat ik haar wel eens een tik
geef.
Ik heb het zelf als kind ook wel eens gehad en heb er niks aan overgehouden!

Groetjes Heleen.