tegen woordig mag je niks meer, niet een EEN TIK VOOR DE BILLEN want dit staat niet in het opvoedboek!!!
vreseleijk, mijn moeder heeft eem iegen zaak, ik ben er vaak en zie ik vaak kinderen die overal aan ziten alles uit de stellingen halen, en de moeder???die zegt ‘schatje, dat mag toch niet, niet weer doen hoor’ . nou wij kregen een tik op onze vingers, doe ik ook met mijn zoontje van 1 jaar, en geloof me hij houdt er niks aan over!!!
Groetjes Trynke
o en flos onze zoon is ook net een jaar, en net zo;n bengel als die van julie hahaha!!! maak je borst maar nat
ik heb er een beetje een dubbel gevoel bij. Ik vind het erg belangrijk dat je jezelf afvraagt waarom je die tik geeft. Doe je het uit onmacht (bij mij toen het geval), of omdat je vind dat je kind er iets van leert. Een tik uit onmacht vind ik gevaarlijk. Voor je het weet wordt het slaan… je mag je frusstratie gewoon niet afreageren op je kind. Als je denkt dat je kind wat leert van die tik, dan moet je jezelf ook blijven afvragen of dit wel het geval is.
Ik snap heel goed dat sommige een tik geven. Maar ik heb er voor gekozen om dit niet in onze opvoeding toe te passen. Het is 1 keer gebeurt en ik voelde me daar totaal niet goed bij. Je lost iets niet op door een tik, en dat wil ik zeker mijn kinderen niet leren.
tuurlijk zit er verschil in.
ik geef mijn zoon een tikje op zijn vingers als hij ergens af moet blijven, en een tik uit frustratie vind ik idd een heel ander verhaal, maa ik geloof niet dat er ook maar één moeder is op de wereld die dat nooit eens heeft gedaan, of er aan heeft gedacht, iedereen heeft wel eens een moment dat je er even door heen zit en als je kinderen dan ook even dwars gaan liggen…
Groeten trynke
nah, dat vind ik ook. We blijven allemaal mensen toch? Nee, ik was er ook niet trots op, toen het gebeurde, en schrok me ook de blubber. Maar ik ben ook maar een mens. Ik weet ook wel dat het waarschijnlijk meer pedagogisch verantwoord is als je je kind op de gang zet. Maar mijn kind is net 1, die snapt geen fluit van die gang, hij kan geen eens staan hahaha. Nu corrigeer ik hem met duidelijke taal, oogcontact en gebaren, en ik merk dat het aanslaat. Maar ik blijf een mens, en na een dagje tarten is de koek op. Het komt uit een emotie.
Maar ik heb ook menige tik gehad, en heb schatten van ouders, en een fijne stabiele jeugd gehad en ook ik heb er niks aan over gehouden. Ja inderdaad, mijn moeder was streng, maar volgens mij zou dat tegenwoordig ook geen kwaad kunnen , als je ziet wat voor raddraaiers er tegenwoordig op de wereld rondlopen…
x Floss
Hoi Elke,
Het lijkt wel alsof je het over mijn zoontje hebt (2,5 jaar).
Bij ons werkt het goed om hem af te leiden of even wat anders samen met hem te doen (dus op andere gedachten brengen).
We belonen hem veel en benadrukken dat hij een ‘grote vent’ is.
Soms werkt het echter niet en zetten we hem in het ‘strafhoekje’, kan hij even uitrazen. Even dreigen met het strafhoekje werkt vaak al.
Wees consequent in dingen die jij belangrijk vind, maar maak niet overal een ‘strijdpunt’ van.
jantje
nah meiden,
het consequent zijn begint zn vruchten af te werpen. hij begint een beetje te luisteren. En doet minder hysterisch als iets niet mag of met verschonen. En ik begin ook aan de eigen wil te wennen, heb engelengeduld. Zag laatst zo’n opvoedprogramma, met van die ontspoorde kids en radeloze ouders. Het joeg me de stuipen op het lijf! Dat wil ik NIET. Dan maar even hevig protest bij corrigeren, maar ook al schreeuwt ie de tent bij elkaar> de poot blijft stijf.
Nu is het ook wel grappig, want hij is echt ondeugend. Ik moet echt oppassen dat ik niet in de lach schiet met weer zo’n gekke actie…maar gillen en schreeuwen is niet ondeugend, dat is gewoon strontvervelend, en dat vind ik het moeilijkste.
x Floss