Uiteen

#1

Het is zover, we zijn uit mekaar… Na een jaar ongelukkig te zijn, heb ik dan toch de stap gezet. Alleen… ik ben nu ook niet gelukkig. Ik dacht dat ik opgelucht zou zijn, maar integendeel, ben al dagen aan het huilen. Als ik nog maar denk aan dat hij binnen een tijdje met iemand anders over straat loopt, word ik gewoon misselijk. Terwijl ik zelf niet eens meer met hem over straat wil lopen!
Ik snap mezelf helemaal niet op deze moment.
Misschien ben ik wel zo in de war omdat we nog steeds samenwonen. Voor de kinderen is dat het meest praktisch, maar het is echt niet gemakkelijk. Nu we uiteen zijn, vind ik hem nog irritanter dan ervoor, want nu kan hij met alles z’n zin doen en heb ik niks meer te zeggen natuurlijk…
Komt nog erbij dat bijna niemand weet dat we uit mekaar zijn. Alleen een vriend van mij weet het en m’n ex z’n familie. Voor de rest voel ik me nog niet klaar om mensen in te lichten. Ook omdat ze totaal niks hebben zien aankomen, daar ben ik zeker van.
Pff, moeilijk hoor. Want ik betrap me er soms op dat ik denk dat het mssch toch nog terug goed komt. Terwijl ik niet eens meer gevoelens heb voor hem! Waarom zou ik dan zelfs nog willen dat het goed komt?

#2

Ach meis, wat naar! Tuurlijk ben je verdrietig, als je samen bent en een kind krijft, dan is het je doel om samen te blijven. En nu dat niet is gelukt ben je daar verdrietig over. Hoe blij je misschien ook bent dat de knoop is doorgehakt. Ik denk echt dat je je maasten moet inlichten, want je moet dit kunnen delen. Steun is nu heel belangrijk, lijkt me.

En jullie blijven nog hoe lang samen wonen? Want het lijkt me niet goed voor jou en de kinderen dat jullie zo met elkaar geconfronteerd blijven, terwijl je dat niet meer wilt.

Sterkte meis, je kan altijd hier je hart luchten!

Groetjes,
M

Lilypie Fifth Birthday tickers

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#3

Ik denk niet dat apart wonen iets voor direct gaat zijn. We zijn het huis namelijk aan het verbouwen en in deze staat kunnen we het echt niet verkopen. Ik kan met de kinderen wel terug naar mijn ouders, maar dat zie ik echt niet zitten. Ben nu al zo lang van huis weg, ik zou echt niet meer bij mijn ouders kunnen wonen.

We zullen wel zien. Tijdens de week zien we mekaar sowieso vrij weinig door onze jobs, dus dan is het niet echt een probleem. Alleen het weekend is wat lastiger, maar dan zou ik eventueel wel naar m’n ouders kunnen natuurlijk.

#4

het lijkt me ook een beetje verwarrend om nog samen te wonen.
En ik denk als jij of je ex een ander huisje heeft, het van zelf beter gaat. natuurlijk huil je, het is niet niks natuurlijk, je hebt kinderen met elkaar.
Ik wens je veel sterkte in deze periode!

Liefs X

#5

Leef ook met je mee hoor!
Zie dat jullie samen ook nog een kleintje hebben van 6 mnd oud.
Je bent echt ongelukkig of zie je het nog zitten om relatie therapie
te volgen?
Misschien komen je gevoelens voor hem dan weer?
Ik vind het altijd zo sneu voor de kinderen, die zijn er vaak de dupe
van.
Het is zo n geregel met hoeveel dagen blijven ze bij de moeder en
hoeveel bij de vader.
Als het echt niet meer wil, dan moet je uitkijken naar een huurhuis ofzo,
of misschien toch tijdelijk bij je ouders weer gaan wonen.
Vind je niet leuk schrijf je omdat je al zo lang uit huis bent, maar je
ouders blijven wel je ouders.
Ze zullen er voor je zijn en je helpen daar waar nodig is.
En ze zijn ook nog eens de opa en oma van jou kinderen.

Houd je ons op de hoogte!

Groetjes Lisan.

#6

Relatietherapie zie ik niet echt zitten. Gewoon omdat ik niet geloof dat hij kan veranderen. Een paar weken geleden had ik hem nog een laatste kans gegeven. Toen waren we naar een barbecue gemoeten van een vriend van mij. Hij was toen ladderzat en deed heel de tijd vervelend en lawaaierig. Ben met hem moeten vertrekken, omdat iedereen hem beu was. Thuis was het klinkende ruzie natuurlijk en heb ik gezegd dat als hij nog bij mij wilde blijven dat hij niet meer mocht drinken. Dat heeft hij dan een paar dagen volgehouden… Toen was voor mij de maat vol. Als hij dàt niet eens kan opbrengen voor z’n gezin bijeen te houden, dan hoeft het niet meer voor mij.

En ik denk dat ik toch maar terug bij mijn ouders ga hoor. Ook al zie ik dat niet zitten. zelf iets huren zit er niet in, omdat het huis nog afgewerkt moet worden en we dus nog moeten afbetalen tot het verkocht is.

#7

Jouw (ex) man moet naar een kliniek als ik het zo lees, hij is drank verslaafd.
Als je er nou met hem overpraat of hij zich wil laten opnemen om van de drank
af te komen?
Drank is nergens goed voor, ze weten vaak niet meer wat ze doen.
Ook voor de kinderen is het gevaarlijk, als hij gedronken heeft mag
hij niet alleen zijn met de kinderen.
Pffff wat moeilijk zeg voor jou!
Is ie al lang aan de drank?

Groetjes Lisan.

#8

Zijn jullie getrouwd? Of gewoon samen? Misschien kun je in jou situatie nog iets regelen met urgentie wat betreft huis huren?
En anders was ik denk ik rap bij mijn ouders. Ik heb het onlangs van dichtbij mee gemaakt, en die situatie was zo ongezond voor de kinderen, die hadden er echt onder te lijden…

Sterkte, het zal niet makkelijk zijn!

Groetjes Manderijn.

#9

O, maar hij is niet echt verslaafd hoor! Hij drinkt zeker en vast niet elke dag. Maar in het weekend als er iets te doen is, kan hij niet maar één of een paar biertjes drinken. Dan moeten het er ineens teveel zijn. En als hij dan normaal zou doen, dan zou ik het nog kunnen verdragen. Maar dat is dus niet zo. Hij zet zichzelf dan constant in de belangstelling en is gewoon vervelend.
En de dag erna is hij niks waard. Als hij dan zou opstaan 's morgens en gewoon de dag met ons doorbrengt, zou ik het mssch ook nog net kunnen verdragen, maar hij ligt dan heel de dag op de bank.
Mijn voorwaarde was echter dat hij een tijdje totaal niks meer mocht drinken, zelfs niet één biertje. En dat had hij na een paar dagen dus wel gedaan.
Z’n vader was echter wel alcoholverslaafd en is er uiteindelijk aan gestorven ook. Daarom ook dat ik niet wil dat hij drinkt.

#10

Gaat nog lastig worden als ik naar je tickers kijk. De oudste is je stiefdochter? Die zou dus dan bij hem blijven? Of alleen om het weekend? Want als hij echt in de reactie ‘past’ die Lisan schrijft, wordt dat ook nog een aparte kwestie lijkt me?

Groetjes Manderijn.

#11

We zijn getrouwd. 5 jaar dit jaar…
Ik heb twee weken verlof nu, dus ik denk dat ik maar alles in orde ga brengen voor terug bij mijn ouders te gaan wonen. Toch totdat het huis af is en verkocht. Dan kan ik daarna eventueel iets huren.

#12

Mijn stiefdochter komt om het weekend. Die zal ik dan niet meer zien wrsch…
Ik weet niet wat ik voor de kinderen ga regelen. Ik ben er altijd tegen geweest, dat vrouwen hun kinderen niet meer naar hun vader laten gaan, maar nu ik zelf in de situatie zit, zie ik het helemaal anders. Ik heb het er moeilijk mee om ze om het weekend daar te gaan laten, want hij kijkt nu al amper om naar z’n kinderen. Heb echt geen zin om ze naar daar te brengen, wetende dat ze totaal aan hun lot over gelaten zullen worden.

#13

Tsjah, daar kun je helaas weinig aan doen, want hun vader heeft er recht op!

Ik ken een vader, die na 2 maanden een nieuwe vriendin had, die in het bezit is van 3 kinderen, die nu in dat huis wonen, en als zijn eigen 2 kinderen er om het weekend zijn, is er voor hun eigenlijk geen plek. De moeder van de kinderen zegt ook altijd; mijn hart breekt, maar ik kan niet anders! Verdiep je er maar eens in, denk niet dat je makkelijk zelf kunt bepalen dat ze niet naar hun vader mogen!

Groetjes Manderijn.

#14

Wettelijk gezien weet ik dat ik het niet kan verhelpen. Maar als hij geen advocaat neemt om het aan te vechten, kan ik in principe doen wat ik wil. En ik ben er vrij zeker van dat hij die moeite niet zal doen.

#15

Ok, ja zo bekeken…! Maar goed, je kunt de tijd voor je kinderen niet terug draaien he?
Succes met alles, ben benieuwd hoe het allemaal voor je uit gaat pakken!

Groetjes Manderijn.

#16

Vergeet niet dat ook je kinderen recht hebben op hun papa he. Bespreek met hem hoe hij het contact met de kinderen voor zich ziet als jullie weg zijn en geef dan jouw visie. Desnoods samen met een mediator? Ik weet niet hoe het in Belgie zit maar in Nl. kan je pas scheiden als je dat soort dingen hebt geregeld.

Verstandig dat je naar je ouders gaat…

Groetjes,
M

Lilypie Fifth Birthday tickers

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#17

Ja, hier moet je ook eerst alles regelen. Zal nog een heel gedoe worden…

#18

maar geen van die kleine meisjes mag er de dupe van worden dat pa en ma … niet meer door 1 deur kunnen… je schrijft zelf mijn allerliefste stiefdochter is 5 jaar en zoveel maand\ die kan je toch niet zomaar nooit meer zien? en totaal blokken… dat kind heeft toch ook recht op haar zusjes

groetjes Kim, mama van Sofie,Victor ,Alexander & Emily!!




“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”

#19

Sterkte!
Met alles, vooral het regelen van alles dat nu op jullie af komt.

Uiteindelijk zijn er trouwens wel mogelijkheden om
de kinderen bij hem weg te houden.
Ik ken een situatie van een moeder die haar zoon al 8 jaar niet
gezien heeft, de tegenpartij heeft dat heel goed gespeeld…
En aangezien instanties als Jeugdzorg enzo vaker gericht zijn
om de kinderen bij de moeder te laten en niet bij de vader,
en het afzwakken van bezoekregelingen enzo, dan denk ik
dat je best wat mogelijkheden hebt.
Maar dat komt allemaal in het hele traject wel naar voren.
En zal ook erg afhangen van zijn wel/niet meewerken met alles.

M.

#20

marsel… belgie heeft hele andere regels

groetjes Kim, mama van Sofie,Victor ,Alexander & Emily!!




“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”