Tja..moeilijk

#1

ja waar zal ik beginnen. ik wil eigenlijk nog wel wat over me zelf kwijt daar ik er op het moment veel last van heb.

mijn moeder is precies een maand voor alessandro zijn geboorte aan K overleden. ik ben toen maar door en door gegaan. ik ben al die tijd een robot geweest. kon niet blij, boos of verdrietig zijn. alessandro werd geboren en ging “gewoon” in het dagelijkse ritme mee. echt genieten nee…(dat wil niet zeggen dat ik niet van hem hou hoor) maar na fabiano zijn verjaardag(18-02) heb ik het zoooo moeilijk ik huil en huil maar. alles komt eruit. soms heb ik het gevoel het allemaal niet aan te kunnen. ik wil genieten maar gaat niet zo goed. ze hebben nog een opa en oma maar ook daar kan ik niet van genieten want ik had het mijn vader en moeder zo gegunt(mijn vader is een lange tijd terug ook aan K overleden.) erg he ik moet blij zijn dat ze nog een opa en oma hebben, maarja. ik voel me zooo leeg. ik snap dat jullie hier misschien geen antwoorden op hebben maar wilde dit gewoon even kwijt want in mijn omgeving krijg ik weinig respons. het is natuurlijk ook al 7 maanden geleden dat mijn moeder is overleden. pffff

#2

Jeetje Maureen ik kan me voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt. Het is ook nogal niet iets om je moeder na je vader te verliezen.
Heb je geen ‘beste’ vriendin of zo met wie je goed kan praten?
Of probeer je gedachtes op te schrijven voor jezelf.
Het is ook al 7 maanden geleden dat je moeder os overleden, ik zou eerder zeggen; het is nog maar 7 maanden geleden dan je moeder is overleden. 7 Maanden wat is dat nou, je begint net met rouwen. Geef jezelf de tijd, ga leuke dingen ondernemen met man en kinderen.
Je mag me altijd mailen hoor als je er niet meer uitkomt.

Groetjes van Jolanda, mamma van Lisa (25-08-'02)

#3

nou hartstikke lief jolanda. had ik even nodig zo’n reactie. en ik bedoelde eigenlijk te zeggen dat andere mensen al gauw zeggen het is al 7 maanden geleden voor mij heb ik het gevoel alsof het gisteren is gebeurd. en ja ik heb wel een goede vriendin hoor waar ik mijn"ei"kwijt kan. en mijn tweeling zus daar kan ik heel goed mee praten maar die zit zelf natuurlijk ook met verdriet, maar we begrijpemn elkaar wel heel goed

#4

Hoi Maureen,

Wat goed dat je het hier op het Forum hebt geplaatst!
Ik kan me goed voorstellen dat dit je niet in “de koude kleren” gaat zitten.
Jemig, ik moet er niet aan denken om mijn moeder te verliezen (en mijn vader)!
Dat is, net wat Petra zegt, 1 van mijn ergste nachtmerries.

Verder kan ik me alleen maar aansluiten bij wat de anderen zeggen.
Ook ik vind het NOG maar 7 maanden geleden en niet AL 7 maanden.
Het is nog ZO KORT!

En dan ook nog eens je moeder verliezen op zo’n extra belangrijk punt in je leven (het krijgen van een kind).

Ik vind het echt jammer voor je dat je niet zoveel respons krijgt in je omgeving.
Want dat heb je juist zo hard nodig.
En meestal na een tijdje wordt het erger, komt het besef.
Veel mensen leven en doen eerst alles nog op de "automatische piloot"
Totdat er iets gebeurd (zoals nu de verjaardag van Fabiano) en dan opeens komt alles eruit, in alle hevigheid.

Ik kan me goed voorstellen dat je graag van je kinderen wil genieten en dat je het erg vind dat je dat nu niet kan.
Maar verwijt het jezelf niet!
Jij kan er nu ook even niks aan doen.
Het is ook heel wat, wat je hebt meegemaakt.

En tuurlijk is het fijn dat ze nog een opa en oma hebben!
Maar dat staat toch los van jouw verdriet om je moeder (en je vader)?

Ik wens je heel veel sterkte meis en je kan hier altijd je verhaal kwijt!

Liefs, mamma van Stephan

Gewijzigd door - Bieb op 25 Feb 2004 12:13:29

#5

oke lieve lieve mensen, ja ik was eigenlijk aan het twijfelen om het op het forum te zetten, maar ik heb gemerkt dat jullie echt lief en leed met elkaar delen en ik voel me hier ook vertrouwd dus vandaar… kus

#6

Ik zeg maar een ding, HUILEN!
Het moet er toch uit. En het is idd nog maar 7 maanden geleden.
Door omstandigheden moest je doorgaan, maar verdriet komt er een keertje uit! Ben maar blij dat het nu is en niet over een paar jaar.

Laat gaan, laat gaan.
En heb je het gevoel dat je het niet op een rijtje krijgt ga dan een deur verder!
Das geen schande, alleen heel verstandig.

Heel veel sterkte en probeer een beetje te genieten van wat je nog hebt (al is dat vaak heel moeilijk).

Groetjes Mim

#7

het er uit huilen maureen en je kan hier altijd op het forum terecht ik vindt het heel erg voor je ik kan alleen een luisterend oor voor je zijn en doe het graag als jou dat helpt he meid hele veel sterkte en kop op he

veel liefs knuffels marielle

#8

thanks!!! ja het is moeilijk en waar ik eerder nog dacht hetin mijn eentje wel te trekken denk ik nu dat het inderdaad toch verstandig is om hulp te zoeken. soms verdrinkk ik er gewoon in (in mijn verdriet) tja en ik moet zeggen ik lach ook wel hoor maar eigenlijk alleen om mijn kinderen dat komt echt vanuit mijn hart en de rest is uit beleefdheid.

#9

Hoi Maureen,

Ik zou zeker niet schromen om hulp te zoeken.
Ik denk dat je er veel aan zal hebben en dat het je helpt om het te verwerken.

Succes!

Groetjes, mamma van Stephan

#10

ja denk het zelf eigenlijk ook wel, je blijft er anders zo in hangen he, er zijn nog zoveel dingen om van te genieten dat besef ik me gelukkig wel. jullie horen het wel hoe het verder gaat. oke maar bedankt hoor voor de lieve berichten

#11

Herken dat gevoel heel goed hoor, ik zelf heb ook allebij mijn ouders niet meer, mijn vader is overleden toen ik 14 was en mijn moeder tijdens mijn zwangerschap van jordy, nu had ik wel geen goed contact met mijn moeder toch mis je ze, tja meer ouders denk ik… maar er zijn tijden dat ik er ook flink doorheen zit, en er zijn helaas maar heel weinig mensen die dat snappen, en dan hou je je mond… maar goed is dat zeker niet, praat er over hoor meis

sterkte Tries

Liefs Tries

#12

Tjonge jonge wat een verhaal,
Wat kan een mens eigenlijk veel hebben voordat “de emmer overloopt”. Het was natuurlijk te verwachten dat de tijd die je nu door moet maken eraan zat te komen. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte de komende tijd.

Liefs Kristel

#13

ja het is echt verrot allemaal. en tries ookal zag je je moeder niet meer je bent wees!!! en dat voelt gewoon niet goed…

en ik moet zeggen mijn moeder is gecremeerd en we hebben afgelopen maandag een beslissing genomen wat we het haar gaan doen. we gaan die urn begraven en we hebben een steen uit gezocht. met dat plekje mogen we dan alles doen wat we willen. van mijn vader hebben we niks… ik ben blij als ik zo meteen weer “ergens” naar toe kan gaan. zo vaak wil ik me moeder iets vertellen zo vaak zou ik even naar haar toe willen. als ik die onrust heb ga ik naar het plekje toe…en tja ookal vind ik daar alleen maar even rust, wat zou ik dat heerlijk vinden.

#14

ja een plekje waar je even met je moeder alleen bent dat je met haar kan praten ik heb het zelfde met me oma gedaan zei was dan wel begraven en als er wat was ging ik daar naar toe en praten ik met haar het klinkt messchien raar maar het deet mijn goed me oma en ik waren twee handen op een buik heel veel sterkte meid maar geniet ook van je mooie kinderen he

veel liefs en knuffels marielle

#15

ja dat doe ik zeker. en ik vind het niet raar klinken hoor wat je schrijft want ik geloof dat mij juist datook een goed gevoel zou geven.

#16

Hoi Maureen.
Ik kan er nauwelijks nog iets nieuws aan toe voegen.Ben het met iedereen hierboven eens.
Probeer toch een luisterend oor te vinden voor je verdriet.Het moet eruit!
Veel sterkte en liefs, Eljada

#17

ik was begonnen met werken maar dat lukte helemaal niet. ik deed op mijn werk zoo mijn best omdat ik graag wil maar dat ging ten koste van thuis. ik raakte lichtelijk overspannen. ik ben naar de huisarts gegaan en die heeft me nadrukkelijk gezegt nog even niet te werken. ik moet naar het maatschappelijk werk(intake heb ik al gehad) de bedrijfsarts was/is helemaal niet blij met mij. opbouwen met werk en dan aangeven dat je een terug slag hebt word niet getollereerd schijnbaar. de huisarts staat volledig achter me. ik heb seroxat gekregen ter ondersteuning. het ging echt niet goed. ik ben blij dat ik nu actie’s heb ondernomen…ik moet de tijd en dus de rust krijgen om mijn gevoelens te kunnen verwerken

maureen

#18

Meid,
Heel veel sterkte, want die zul je nodig hebben. Enne die bedrijfsarts die kan opvliegen. Neem er de tijd voor anders heeft niemand er wat aan en zeker jij niet.

Liefs Kristel

#19

Hoi Maureen,

Inderdaad: laat die bedrijfsarts lekker opvliegen!
Neem je tijd en sterkte!!

Liefs, mamma van Stephan

#20

Hoi Maureen.
Sterkte.Seroxat geven ze niet zomaar!
Laat die bedrijfsarts lekker de rambam krijgen.
Alleen sukkels die onder de maat presteren en niet in het ziekenhuis aan de bak komen worden bedrijfsarts(of consultatiebureauarts hihihih).
Groetjes Eljada