pfff vreselijk Ik zal voor je duimen, hopelijk horen we goed nieuws vanmiddag (wonderen kunnen nou eenmaal gebeuren). Sterkte!
groetjes
Ineke
Slecht nieuws :(
ineke1980
#61
Saro
#64
Heel veel sterkte en een hele dikke knuffel!!
<img src=“http://lb3f.lilypie.com/jXGZp1.png”" border=0>
<img src=“http://lb1f.lilypie.com/jNljp2.png”" border=0>
ineke1980
#65
Michele1
#67
Heel veel sterkte meid en je man natuurlijk ook.
Groetjes,
Michèle
<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>
Mriek
#71
Wat verdrietig, heel veel sterkte meid.
Groetjes,
M
“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”
Kimmetje
#72
och meisje toch wat jammer!
groetjes Kim, mama van Sofie,Victor ,Alexander & Emily!!
“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”
Mama_van_Jasper
#74
Och meid, dus toch…wat verdrietig
Veel sterkte, hoop dat jullie elkaar goed kunnen steunen en er veel lieve mensen om jullie heen staan.
Knuffel voor jullie,
Carolien
Sandra1980
#75
Ik had het al op facebook gelezen en gereageerd. Maar ook hier nog eventjes heel veel sterkte!
Groetjes,
Sandra
Suzsje
#78
Even update…
Op de echo 2 weken geleden bleek het hartje dus gestopt… Had gezegd een week af te willen wachten of het vanzelf kwam, maar helaas gebeurde dat niet…
Afgelopen woensdag ben ik naar de gynaecoloog geweest en heb medicijnen meegekregen. In de eerste instantie wilde ik dat eigenlijk niet, had daar zoveel horrorverhalen over gehoord/gelezen. Maar volgens hem ging het in 90% van de gevallen toch echt goed, en het scheelt dat ik natuurlijk al 2 normale bevallingen (en een eerdere miskraam) heb gehad, waardoor het allemaal wat makkelijker zou gaan. Zou een veel mindere aanslag op je lichaam zijn dan een curretage.
Nouja, ik heb me dus toch laten overhalen om die pillen te nemen. Achteraf toen ik thuis was dacht ik: shit! Heb gewoon weer over me heen laten lopen. Tuurlijk is het voor zo’n ziekenhuis makkelijker en goedkoper om maar een pilletje mee te geven ipv een operatie te plannen, GRRR!!
Maar het is me op zich meegevallen! Donderdagavond eerst pillen geslikt om de aanmaak van progestron te stoppen, en dan zaterdagochtend andere pillen vaginaal ingebracht die de baarmoeder laten samentrekken.
Brr was bang dat het echt een bevalling zou gaan worden, maar dat viel nogal mee. Had wel lichte weeën, maar echt vergelijkbaar met het begin van een bevalling op het moment dat je nog twijfelt of het echt begonnen is zeg maar. Zat wel regelmaat in maar was niet heel pijnlijk.
Uiteindelijk het vruchtje verloren, kon het opvangen en hebben het in de tuin begraven. Toch wel een fijn idee ipv dat het in een ziekenhuis maar zomaar weggegooid zou worden oid, brrrr! T is wel mijn kindje hoor!
Vloeide daarna wel heel erg veel… verloskundige belde nog om te vragen hoe het ging, en zei dat de krampen en het extreme vloeien (meer dan 2 maandverbanden per uur) eigenlijk maar tot maximaal 2 uur na het verlies van het vruchtje mocht duren.
Nou dat duurde dus wel langer, en de krampen werden eigenlijk juist steeds pijnlijker!
Maar toen ik op bed ging liggen werd het minder. Zodra ik ging lopen werd het erger… rustig houden dus
Zondag vrij rustige dag gehad. Wel wat krampen nog, beetje vergelijkbaar met harde buiken zeg maar, maar het vloeien was niet meer zo extreem, dus dacht dat t wel klaar was en dat het nu steeds minder zou worden.
Wordt ik om 5 uur vanochtend wakker, van serieuze, pijnlijke weeën!! He gadver… gaan we weer dacht ik
Bleef een tijd aanhouden en vloeide weer zoveel. Dus had al bedacht dat ik even de verloskundige zou bellen zodra de kids op school en psz waren.
Maar om 8 uur verloor ik een mega groot stolsel (denk zo’n 8x3cm ofzo!) en sindsdien werden de weeën minder pijnlijk en na een half uurtje eigenlijk helemaal weg. Vloeien is nu ook gewoon vergelijkbaar met een menstruatie.
Phew, gelukkig maar! Want vanochtend zag ik het allemaal even niet meer zitten…
Morgen nacontrole bij de gyn… Is wel erg snel vind ik. Maar goed, we zullen zien.
Hij wilde eigenlijk dat ik woensdagavond die pillen al slikte, zodat het vrijdags op gang zou komen, omdat ik dus deze week alleen op dinsdag op controle kon komen, want de rest van de week is hij er niet.
Maar toen ik thuiskwam dacht ik, ja doei! Ik ga het niet aanpassen aan zijn agenda hoor! T is wel mijn lichaam, mijn kindje, mijn leven!!
Vrijdag was onze trouwdag (8 jaar), manlief moest gewoon werken, dus ik zou 'smorgens alleen met de jongste thuis zijn, en dan om 12uur de oudste ook nog eens uit school moeten halen?! Geen idee hoe ik me zou voelen, en hoe snel het allemaal zou gaan…
Mijn ouders waren een paar dagen weg, dus konden de kids ook niet opvangen, en andere oppas heb ik niet. Voor de jongste zou ik altijd wel iemand kunnen vinden, maar de oudste kan ik niet zomaar ergens ‘achterlaten’…
Dus zaterdag was gewoon een betere optie… Daar moet gyn het maar gewoon mee doen
Dus nu maar afwachten wat ie dinsdag zegt.
Tis wel dubbel hoor… aan de ene kant blij dat het eindelijk voorbij is. (hoewel, voorbij?! Nu stuwing in mijn borsten!! Jeetje… dat had ik niet verwacht na nog geen 11 weken zwangerschap!) Dat we weer gewoon verder kunnen met ons leven, dat de afgelopen weken een beetje stil leek te staan, terwijl we de rest van de wereld gewoon door zagen draaien…
Maar aan de andere kant natuurlijk toch wel heel verdrietig dat we ons Jipje nu echt definitief kwijt zijn…
Liefde is het enige wat zich vermenigvuldigt als je het deelt
moon1983
#79
Idd erg verdietig allemaal.
Verder weet ik eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen nu.
Dikke knuffel voor jou iig
Groetjes Ramona
x-shirley-x
#80
Poee… heftig allemaal zeg! Lees het met tranen in mijn ogen.
Wil jullie heel veel sterkte wensen met het verlies van Jipje.
Neem de tijd en geniet van je mooie gezin <3.
Groetjes,
Shirley.