Oh nee toch Wat ontzettend triest. En heel moeilijk om te moeten wachten…
Groetjes,
M
“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”
Slecht nieuws :(
Suzsje
#42
Bedankt meiden…
quote:
Nou nou wat een triest bericht. Is er helemaal geen enkele hoop meer? Heel erg veel sterkte. groetjes Annelies
Ik weet niet… aan de ene kant heb ik zo iets van: het hartje klopte toch! Dus ik heb wél een levend kindje in mijn buik…
Maar de termijn kán gewoon niet kloppen met het moment van de positieve test, dus volgens echoscopiste zou het echt gewoon wachten zijn tot het afgelopen is. Maar ergens leeft er toch een klein sprankje hoop dat het kindje doorgroeit en we volgende week gewoon een goede echo hebben…
Maar medisch gezien zal die kans onmogelijk zijn… We blijven hopen en bidden voor een wonder, maar we moeten gewoon uitgaan van het ergste…
Liefde is het enige wat zich vermenigvuldigt als je het deelt
coramora
#43
ow wat vreselijk erg voor jullie.
Heel veel sterkte toegewenst
En inderdaad hopen en bidden op een wonder…
Groet, Cora
Sje
#46
Och meid, wat erg! Ik schrik ervan. Alle liefs en sterkte voor jou en je gezin.
Groetekes, Sje
Mama_van_Jasper
#49
Jeetje meid wat heftig…
Ik hoop met je mee op een wonder, zolang het hartje nog klopt is er hoop toch?
Sterkte meid
Melanie1
#50
Oh Bah meid… sterkte! En net wat de rest zegt, zolang t hartje klopt…
Is er misschien een kans, dat ie 2weken achterloopt??? Ik bedoel dan niet je zwangerschap,maar echt t babytje?? Lees ik hier vaker toch, dat t hoofdje bijv. 4dagen voor loopt en de rest misschien iets achter…
Hoop dat t goed komt!
Liefs, Melanie
Kimmetje
#51
och lieverd! nee toch! het is jullie toch zo gegund… kippevel …heel veel knuffels en sterkte
groetjes Kim, mama van Sofie,Victor ,Alexander & Emily!!
“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”
Suzsje
#52
Dank je… jullie zijn lieverds.
De dagen lijken hier een eeuwigheid te duren op het moment…
Lichamelijk merk ik niks… nog steeds de bekende zwangerschapskwaaltjes, hoewel in lichte mate. Maar bij de andere 2 ben ik er ook mild vanaf gekomen dus op zich niet raar.
@Melanie_, nee wat ik begrepen heb is dat alle kindjes de eerste 10-12 weken even snel ontwikkelen, dan is alles aanwezig en hoeft het kindje alleen nog maar te groeien en kunnen ze een eigen lijntje gaan volgen.
Dus nu al 2 weken achter qua groei is nooit goed… Dus het meest waarschijnlijke is dat er iets in het DNA niet goed aangelegd is en het zal uitlopen op een miskraam. Of anders dat er ernstige afwijkingen zullen zijn…
Maar een heel enkele keer hoor/lees je dan toch dat het kindje toch de groei inhaalt en er niks aan de hand blijkt? Tja… Google is natuurlijk niet de beste arts… Ik ga maar niet meer zoeken. Maar we blijven hopen en bidden om een wonder.
De situatie is gewoon heel onwerkelijk nu… we leven maar een beetje op de automatische piloot… We weten gewoon niks nu…
Aan de ene kant heb ik zo iets van, laat het dan maar zo snel mogelijk voorbij zijn, dan kunnen we tenminste door. Maar aan de andere kant wil ik dit kindje zo lang mogelijk bij me houden…
En dan de mensen die natuurlijk heel goed bedoeld vragen hoe het gaat… Eigenlijk wil ik er helemaal niet over praten. Wel met mijn man natuurlijk, en met mijn moeder ook wel. Maar verder wil ik nog even niemand spreken. Maar kan ook maar moeilijk zeggen dat het allemaal goed gaat…
Liefde is het enige wat zich vermenigvuldigt als je het deelt
KaatjeK
#53
Wat naar om zo’n bericht te krijgen en dan nu te moeten afwachten. Ik wens je heel veel sterkte toe!!
Liefs Kaatje
Sandra1980
#54
Oh nee toch, wat verschrikkelijk!
En dan ook nog eens die onzekerheid. Want ik kan me goed voorstellen dat je ondanks alles toch nog hoop houd. Ook al weet je dat de kans heel klein is. Dat even niet willen praten herken ik heel goed. Zoals je wellicht wel weet heb ik na Tim 3 miskramen gehad. Het is heel fijn dat iedereen er voor je is, maar je wil niet altijd praten. Wilde er uiteraard wel met mijn man over praten, maar had er niet altijd behoefte aan met andere te praten. Hoe goed iedereen het ook bedoeld.
Ik wens jullie heel veel sterkte!
Groetjes,
Sandra
Rainbow
#56
Ach meis toch, wat rot allemaal voor je. Het lijkt me gewoon zo akelig als je naar een echo gaat met de gedachte dat je jullie kindje gaat zien en dat ze dan moeten zeggen dat er iets niet goed is. Dat wil je echt niet horen! Ik kan me gevoel voorstellen, dat je dan het liefst wilt dat het snel mis gaat, maar dat je dat aan de andere kant zo lang mogelijk wilt rekken…Je wilde dit kindje gewoon supergraag en dan dit…Hopen op een wonder! En die bestaan he…Sterkte!
Groetjes Rainbow
Saro
#57
Dikke kus en knuffel voor jou!!
Lijkt me heel erg moeilijk. Aan de ene kant het verdriet, maar aan de andere kant mss ook een beetje hoop dat het toch goed komt.
Een echte achtbaan van emoties lijkt me…veel sterkte!
<img src=“http://lb3f.lilypie.com/jXGZp1.png”" border=0>
<img src=“http://lb1f.lilypie.com/jNljp2.png”" border=0>
Suzsje
#60
Ik sta nu op het punt om te vertrekken naar de echo…
Zie er vreselijk tegenop liefst zou ik afzeggen… Maar moeten het toch een keer weten.
Vanmiddag horen jullie meer…
Liefde is het enige wat zich vermenigvuldigt als je het deelt