Opvoedmethodes!

#1

Pure nieuwsgierigheid, voeden jullie je kind(eren) op via een bepaalde opvoedmethode? En zo ja, welke?
Je leest het tegenwoordig best vaak, dat ouders, soms al voor ze kinderen hebben, weten via welke methode ze de kroost op willen voeden.
Hoe weet je dat dan? Ben je zelf zo opgevoed? Of juist niet, dat je het helemaal anders wilt doen?
Ik kan er hier namelijk niet specifiek een naam aan geven, het opvoeden, ik denk dat ik bij verschillende methodes wel wat weg pluk!

Vertel…!

Groetjes Manderijn.

Gewijzigd door - Manderijn op 22 Nov 2012 21:57:59

#2

ik doe maar wat…

wat voor de oudste prima werkte werkt helemaal niet bij de 3de… etc… elk kind is uniek, 1 van mijn kids heeft baat bij duidelijke aanpak en vooraf benoemen wat er allemaal gaat en moet gebeuren… de rest helemaal niet … die zijn meer als mama . vier het leven zoals het komt… dus ik heb niet gevoel dat je je aan 1 opvoed methode moet houden…

groetjes Kim, mama van Sofie,Victor ,Alexander & Emily!!




“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”

#3

Kijk, dat vind ik dus ook! En toch word het merendeel (zoals het lijkt) volgens methodes opgevoed. Mijn kinderen verschillen elkaar ook ontzettend, en werkt 1 aanpak ook niet voor beide. Daarom ben ik ook zo benieuwd hoe een ander dat doet.

Groetjes Manderijn.

#4

Ik doe het ook op eigen gevoel. Net wat Kimmetje zegt, elk kind is anders, dus soms moet je net wat anders benaderen.

En verder heb ik opvoedkundige dingen meegenomen uit mijn eigen opvoeding. Maar er zijn ook opvoedkundige dingen die ik niet uit mijn eigen opvoeding meegenomen heb omdat ik die zelf als heel vervelend ervaren heb. Vroeger dacht ik dan al “als ik ooit kinderen krijg, dan ga ik dat anders doen!”. En dat doe ik nu ook anders.

Nou ben ik al 44, dus wat wisten ze nou in mijn jeugd over opvoeding? Inmiddels is er veel meer bekend hoe je bepaalde zaken beter wel of niet aan kunt pakken dus het is ook eigenlijk wel logisch dat ik dingen anders aanpak dan mijn ouders.

En grappig overigens: er zijn bepaalde normen en waarden die ik zelf hanteer maar waarvan ik me niet kan herinneren dat ik ze heel bewust van mijn ouders meegekregen heb (niet dat die geen normen en waarden hebben want dat hebben ze wel, maar sommige dingen zijn gewoon automatisch van ouder op kind overgegaan denk ik). Dus ik denk ook dat bepaalde zaken niet per se in de opvoeding ter sprake hoeven komen, maar dat die gaandeweg ook wel vanzelf komen omdat je gewoon van bepaalde zaken aanvoelt of het wel of niet door de beugel kan.

Groetekes, Sje

#5

Ik hanteer ook geen bepaalde opvoedmethode, maar doe het op gevoel.

Groetjes,
Sandra

Lilypie Fifth Birthday tickers

Lilypie Second Birthday tickers

Lilypie Pregnancy tickers

#6

Ook ik doe het gewoon op gevoel, zolang je ziet dat het goed gaat met je kind(eren), dan zal jouw aanpak dus wel werken, denk ik dan

Liefs, Anne

#7

Gaat nog niet goed met die methodes van je

Ook hier: Op gevoel, zoals het uitkomt.
Wat dat betreft is nr 2 toch echt anders dan nr 1,
en heeft dus hier en daar een andere aanpak nodig.

M.

#8
quote:
Gaat nog niet goed met die methodes van je

Met dit topic? Of met mijn opvoedmethodes?

Groetjes Manderijn.

Gewijzigd door - Manderijn op 25 Nov 2012 20:39:43

#9

Hier ook op gevoel en sommige dingen deed mijn moeder ook en andere totaal niet, en bij pappa idem. Zo noemde hij zijn ouders bij de voornaam en wij willen dat beide helemaal niet. En volgens mijn moeder ben ik veel strenger en consequenter dan dat zij was op sommige punten en weer makkelijker waar zij moeilijker in was.

Overigens zwoor mijn schoonmoeder bij Spock maar ik moet van die boeken echt niks hebben.

Groetjes,

Michèle

<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>

#10

Interessante topic. Wij gebruikten tot nu toe de opvoedmethode a la supernanny. Dus met strafplek. Toen Rens een jaar of 2 was werkte dat prima. Maar nu hij bijna kleuter is werkt dat niet zo goed meer. Het is sowieso al een gevecht om hem daar te krijgen en vervolgens gaat hij gillen en raakt compleet over z’n toeren. Het gevolg is dat hij op het moment vaak erg boos is en dan gaat slaan schoppen ed. Uiteindelijk geeft hij zich wel gewonnen zegt snel sorry en geeft een knuffel, maar of dat echt gemeend is? Volgens mij zegt hij dat meer om van zijn straf af te zijn.
Ik heb het een en ander gelezen over opvoeden zonder straffen/belonen. Zijn er hier mensen die daar meer ervaring mee hebben? Merk je dat het werkt.
Persoonlijk denk ik dat Rens z’n gedrag op het moment word veroorzaakt doordat hij zich niet gehoord voelt. Maar als ik daar met anderen over praat krijg je al snel te horen dat kinderen die niet gestraft worden ontzettend vervelende kinderen zijn. ik zoek een manier om hem wel te corrigeren want hij moet natuurlijk wel gewoon opgevoed worden maar zonder strafplek.

Groetjes Ramona

#11

@ Ramona, ik merk nu morgan ouder wordt dat wij inderdaad ook anders gaan straffen. Als ze heel brutaal is zet ik haar nog steeds op de trap en verder straffen wi haar door dingen te ontnemen of te ontzeggen maar we geven wel aan waarom dus we leren haar nu meer dat acties ook concequenties hebben. Dus als zij niet eet kijkt ze geen tv. Als ze niet luisterd luisteren wij niet naar haar dat soort dingen.

Overigens ga ik geen discussies met haar aan en geen hele gesprekken. Ik geef aan wat de gevolgen van daden kunnen zijn, waarschuw nog een keer en voer daarna uit wat ik zeg. Doordat ik dat doe weet ze dat er niet te sollen is en wordt de kans op herhaling kleiner. Sje heeft het ook wel eens gezegd je moet doen wat je zegt dat geld voor de leuke maar ook voor de niet leuke dingen. Zo kan ik mezelf hebben hoor doordat ik een afspraak afzeg waar ik ook naar uitgekeken heb, maar ik doe wat ik zeg. Oh en ik geeft haar geen keuze. Soms hoor je ouders die zeggen “wil je dat ik de tv uitzet??” grote kans dat het kind nee zegt en dan ben je uitgepraat. Ik zeg “Ik zet de tv uit” klaar. Dan weet iedereen waar hij aan toe is.

En als Morgan iets kwijt wil omdat ze het niet eerlijk is dan luisteren we wel naar haar. Want ze mag haar dingen zeggen, ze wordt ten slotte ouder en mondiger en krijgt ook een eigen mening. Ik hoop dat je hier iets mee kan.

Groetjes,

Michèle

<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>

#12

@ramona, ik heb wel veel gelezen en gehoord over het niet straffen en belonen. Het niet straffen zou me nog wel lukken, want zoveel straffen we hier al niet. Nu is dat ook niet echt nodig hoor, dus anders kwam dat vast meer aan bod. Maar ik zou denk ik wel moeite hebben met niet belonen. Want daar vallen ook de complimentjes onder he? Dus dan kun je ook niet zeggen; oh wat knap dat jij zelf je jas dicht hebt gedaan. Ik denk dat ik dat moeilijker zou vinden.

En voeden jullie heel anders op dan jullie ouders?
Ik merk wel dat ik vroeger veel dingen niet fijn vond, en het daarom zelf toch wel anders doe.
Mijn moeder was ook nooit erg knuffelig, of nam ons niet vaak op schoot, en was/is helemaal niet een open persoon. En ik hoop toch wel dat ik dat dan wel ben voor mijn kinderen.

Ik merk trouwens wel dat je er veel meer over na gaat denken als je kinderen zo gaande weg ouder worden. Een bijna 4 jarige vraagt natuurlijk heel andere dingen dan een 1 jarige.

Groetjes Manderijn.

#13

@Manderijn ja ik doe veel dingen anders dan mijn moeder. Zo was het voor mij als kind niet veilig thuis door de vader van mijn broertje en zocht ik mijn veiligheid al vanaf kleins af aan ergens anders, buitenshuis. Ik hoop dat ik Morgan die veiligheid wel altijd kan blijven geven ongeacht wat er gebeurd. Ook was mijn moeder soms hysterisch als ik niet wilde eten doordat ik als dismatuur geboren ben en een slechte start gehad had en ik ben meer van heb je een keer geen trek dan niet schat morgen weer beter.

Dus ja ik doe dingen echt heel anders. Ik bel mijn moeder ook eigenlijk nooit van hoe deed jij dit of dat. Ha ha ha ik heb vanaf dat ze 8 weken oud wat Ikkeben geraadpleegd dus als ik al een opvoedmethode heb is dat de Ikkeben methode

Groetjes,

Michèle

<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>

#14

Oh nee, daar bel ik ook nooit voor hoor

Weetje, ik mus nu veel dingen, waar ik van zie dat ik ze met mijn kinderen wel heb. Soms best een vervelend gevoel. Maar mijn moeder leeft geloof ik wat met het motto; als we het er niet over hebben, dan is het er ook niet.
Ik merk gewoon dat ik dat heel vervelend vind, het niet kunnen zeggen wat je ergens van vind, of hoe je je ergens over voelt. En dat gevoel zou ik mijn kinderen echt niet willen geven. Al is het midden in de nacht, dan moeten ze zich veilig genoeg voelen om daarvoor bij ons te komen!

Groetjes Manderijn.

#15

Belonen doe ik Rens wel maar niet in de zin van kadootjes stickers oid, daar is hij totaal niet gevoelig voor. Complimentjes krijgt hij uiteraard wel, maar niet overdreven veel.
Rens kan best wel heel ondeugend zijn dus als ik dat allemaal ga bestraffen door hem op de trap te zetten/hem iets te ontzeggen dan heeft hij dagelijks best veel straf. Hij verzint sowieso de gekste dingen om te doen. Hij wil van alles weten hoe het werkt en wat je er mee kan. Niet dat hij dan moedwillig stout is. ik geloof niet dat hij dat opzettelijk doet. Maar het is niet altijd even grappig als ik net zijn zusje uit bed aan het halen ben en hij ondertussen soep aan het koken is van suiker en limonade. dat soort dingen hebben wij vaak met hem. Erg ondernemend.
Hij is heel gevoelig voor de sfeer in huis, het lijkt wel of zijn gedrag alleen maar erger word van straffen.
Misschien dat het ook een beetje de leeftijd is, hij is bijna 4 en ontzettend aan school toe. Overigens gedraagt hij zich bij anderen en op de psz prima dus hij weet wel hoe het hoort.
Me de streken die hij uithaalt kan ik leven, maar waar ik wel moeite mee heb is het slaan, schreeuwen en zijn grote mond. ik denk dat dat voortkomt uit frustratie, het is ook echt iets van de laatste tijd. Het is altijd een makkelijk ventje geweest.
Wat ik me afvraag is of je van een 4 jarige kunt verwachten dat hij aangeeft waarom hij boos is/ waarom hij iets niet wil ed en hoe je je kind hier bij kunt helpen.
Aan mijn eigen opvoeding heb ik wat dat betreft weinig. ik ben heel autoritair opgevoed, mijn mening deed er niet toe. Ik vind het nog steeds lastig op voor mezelf op te komen en voel me snel minderwaardig. Dat wil ik dus niet voor mijn kinderen. Ik onderneem ook meer met ze, en maak meer tijd vrij voor een spelletje/knutselen of gewoon ff lekker kletsen.

#16

Op dit moment gaat het er hier in huis rustig aan toe, ik kan me de laatste keer dat Seth in de hoek heeft gestaan niet meer herinneren.
Seth voelt ook heel erg de sfeer in huis aan, en is echt ontzettend gevoelig voor mijn humeur! Aangezien ik nu al een poosje goed in mijn vel zit, zit Seth dat ook en dat merk ik aan hem.

Wel is hij natuurlijk wel eens boos, als hij dan begint te schreeuwen of te huilen, leg ik hem altijd uit dat hij beter kan vertellen waarom hij iets vindt en dan praten we erover. Dat klinkt natuurlijk heel wijs, maar ik vind niet dat hij overal maar over uit zijn stekker hoeft te gaan, want als hij zegt wat hij wil bereikt hij er meer mee. Soms is hij natuurlijk gewoon terecht boos en dan laat ik hem ook gewoon.

Liefs, Anne

#17

Wij hebben echt 2 hele makkelijke meiden, dus straffen hoeven wij gelukkig bijna nooit. Als ze stout zijn verhef ik mijn stem (ik schreeuw niet) en zeg dat het niet mag. Als ze iets doen wat echt heel, heel stout is (bijv. met autootjes op tv scherm rijden) krijgen ze een tik op hun vingers (niet hard). Wij maken het altijd meteen weer goed en dat leren we de meiden ook. Als ze elkaar pijn hebben gedaan (wat gelukkig niet veel gebeurd) moeten ze sorry zeggen en elkaar een kus geven. Ook leggen wij altijd uit waarom iets niet mag en waarom wij boos worden. Kinderen snappen veel meer dan wij denken en ze hebben echt behoefte aan uitleg. Ik merk ook dat dit hier echt helpt. Ze luisteren vrij goed en doen veel dingen niet nog een keer als ik uit heb gelegd waarom het niet mag.
We hebben ze hier nog nooit in een hoekje gezet of op de gang, maar misschien komt dat op latere leeftijd pas? Ik heb de oudste wel een keer naar haar kamer gebracht, omdat ze helemaal overstuur was (verdrietig en boos) en ze maar niet rustig werd. Toen ze weer stil was ben ik er naar toe gegaan en heb met haar gepraat.
Natuurlijk hebben onze meiden ook wel streken, maar het zijn vooral kleine dingen. (Elkaar klieren, tv aan of uit drukken, met speelgoed gooien, kastjes open/dicht doen)
Verder word ik om kleine dingen niet boos. Als onze oudste aan het kleuren is en ze kleurt per ongeluk op de tafel zeg ik gewoon heel normaal dat ze wel uit moet kijken. En als er bijvoorbeeld drinken om wordt gegooid zeg ik foei, dat mag niet he. Nou moet mama alles schoonmaken. Dat is voor mij voldoende.

Wat ik van mijn ouders absoluut niet overneem is dat mijn vader ons heel hard voor onze billen sloeg en dat ze ons een draai aan onze oren gaven. Mijn moeder kamde ook altijd best hardhandig onze haren. Ik doe dat heel voorzichtig met onze oudste en zelfs dan vindt ze het nog verschrikkelijk.

Wat ik wel van mijn ouders over heb genomen is eten wat de pot schaft. Mijn ouders hebben 7 kinderen en wij zijn allemaal hele goede eters. Dat is voor mij een voorbeeld van hoe het moet, dus doen wij het precies zo.
We belonen ze met vlees en toetje en ze moeten verplicht een paar happen eten.

Wij hebben geen bepaalde opvoedingsmethode, maar we voeden onze kinderen wel op vanuit het geloof. Vooral liefde speelt dan een hele grote rol. Onvoorwaardelijke liefde. Dus ook wanneer ze dat het minst verdienen.
Onze opvoeding bestaat dus wel veel uit communicatie. Overal over praten, zelfs over de kleinste dingen. Met elkaar praten is zo belangrijk. En alles uitleggen, ook de kleinste dingetjes.

Verder weet ik zeker dat elke ouder het goed doet. Doordat alle ouders hun kind anders opvoeden zijn er verschillende kinderen. Hierdoor kunnen we van elkaar leren en vullen we elkaar aan. Als iedereen hun kinderen perfect zouden opvoeden, dan werd de wereld toch wel een beetje saai

Groetjes

Gewijzigd door - goudvisje20 op 26 Nov 2012 10:04:54

#18

@Anne: Ik doe dat zelfs met onze oudste al zo. Soms wordt ze heel boos omdat haar auto bijvorbeeld niet tussen de banken door past. Dan leg ik haar uit dat als het niet wil, ze niet meteen heel boos moet worden, maar dat ze goed moet kijken waarom het niet wil en dan een andere oplossing moet bedenken, in dit geval de auto omdraaien en de andere kant op gaan. Ze luistert heel goed en aandachtig en wordt er rustig van. Daarna doet ze meteen wat ik zei en is het klaar

Groetjes

#19

Ik heb niet alles gelezen,maar ik denk dat wij wel een beetje hetzelfde opvoeden als Michèle… Elke daad heeft een consequentie.
Ook mag Noah zijn mening geven, maar dat hoeft niet te betekenen dat wij het er mee eens zijn.
Bepaalde dingen mogen niet,en sommigen wel.

Ik heb zelf een hele fijne jeugd gehad, waarin ik wist wat wel en niet mocht, en kon/kan ook alles bij mijn ouders vertellen.
Ze zeiden ook altijd, als er iets, kom dan naar ons toe, dan vinden we een oplossing.

En ik hoop dat mijn kinderen ook altijd bij ons zullen komen om dingen op te lossen…Als ze bijv. een ding gestolen hebben of iets anders gedaan hebben etc.

Ik merk wel, dat ik heeeeel veel dingen hetzelfde doe als mijn ouders.
Alleen in t speelgoed rondslingeren, ben ik weer heel makkelijk… dat is droog speelgoed, dat ruimen we later wel op, of als er niet mee gespeeld word dan ruimen we dat op.
Bij mijn ouders werd alles direct achter onze kont alles opgeruimd, en werd er niet gesmeerd… want alles moet netjes blijven.
Zo ben ik niet… Ik vind wel dat mn kinderen moeten leren om netjes te eten, boven het bordje, maar als er wel gesmeerd word is dat ook niet erg…dat ruim ik wel weer op later.

Liefs, Melanie


#20

Maar het is ook maar niet hoe je dingen zelf ervaren hebt.
Ik moest ook eten wat de pot schaf, tot kokhalzen aan toe, elke week weer. Ik heb daar zo’n afkeer van gekregen. En ik ben er niet een slechte eter van geworden, ik lus talles, maar 1 of 2 dingen niet. Deze eet ik dus nu ook niet.
Mijn kinderen zijn er wel gek op, dus die krijgen dat gewoon.
Als ze hier echt iets niet lusten, en tot nu toe lust de oudste echt geen rode bietjes, dan hoeft ze het van mij niet te eten.
Maar zeggen dat ze iets niet lust zonder dat ze het geprobeerd heeft, dat lukt weer niet. Dan moet ze wel een paar hapjes nemen.

Zijn jullie dan ook nog erg verschillend in opvoeden? Wij zitten aardig op 1 lijn, maar soms vraag ik me echt af waar mijn vriend soms mee bezig is. Dan zie je dat het niet werkt bij de kinderen, maar gaat hij er gewoon mee door. Erg vervelend soms!

Groetjes Manderijn.