Hoi Tessie,
Oh, wat is dit herkenbaar. Nu lijkt het een uitzichtloze situatie, maar geloof me, er komt een moment dat het zijn vruchten afwerpt.
Dus echt gewoon blijven doorgaan met corrigeren. Al is het 10x in 5 minuten. Je zult merken dat je steeds minder keren hoeft te corrigeren.
Wat dat straffen betreft. Ik heb eens gelezen dat ze dat op die leeftijd nog niet snappen, maar toch zijn wij er destijds ook al mee begonnen. Kijk, op de onderste tree van de trap zitten of in de hoek blijven staan snappen ze nog niet. Sterker nog, voor je het weet is ze naar boven geklommen en voor je het weet komt ze de hoek weer uit en begint het als een spelletje te zien dat ze er steeds teruggezet wordt.
Ik zette de stoute dame in kwestie wel in de hoek, (met daarbij de mededeling waarom ik haar daar neerzette, of ze het nou snapte of niet) maar bleef erbij zitten op mijn hurken. Als ze weg wilde lopen, hield ik haar vast en zei nog eens waarom ze daar moest blijven staan, elke keer ook weer gebruikmakend van de term “voor straf in de hoek”.
Na een tijdje (en dan praten we afhankelijk van de leeftijd over weken/maanden) beginnen ze het te begrijpen en dan blijven ze ook echt vanzelf staan.
Onze jongste is 1,5 en als ik zeg “Ga jij maar eens even in de hoek staan en daar blijven staan tot mama met jou komt praten”, loopt ze ook echt naar de hoek, blijft daar staan en gaat actief staan acteren dat ze het daar zo slecht heeft en dat ze zo zielig is.
Dreigt ze er vroegtijdig uit te komen dan hoef ik alleen maar te zeggen “daar blijven, mama komt zo met jou praten”.
Kijk, bij die leeftijdscategorie kun je ze natuurlijk niet 10 minuten daar laten staan, dat komt pas als ze ouder zijn. Maar 1 minuutje is in eerste instantie al genoeg om kennis te laten maken met het fenomeen “straf”.
Op het moment dat ik de straf lang genoeg vind, ga ik er op mijn hurken bij zitten en vraag of ze nog weet waarom ze daar staat. Die kleinste kan dat natuurlijk nog niet verwoorden maar de oudste weet het feilloos!
Dan “bespreek” ik even wat er dus zo stout was en dat ik niet meer wil dat het gebeurt (gebeurt toch, dat weet ik dan al, maar goed, de aanhouder wint zullen we maar zeggen). Dan vraag ik “Heb je nog iets te zeggen tegen mama?” en dan komt er een “sorry” (de kleinste maakt daar jojjie van, hihi!) of een “het spijt me” gevolgd door een “ik zal het nooit meer doen” en een kus en dan mogen ze de hoek weer uit. Of de onderste tree van de trap weer af (want dat werkt bij de oudste al wel).
Bij ons werkt dit prima (het is nog steeds geen garantie dat het echt niet meer gebeurt, maar ze weten in elk geval waar ze met ons aan toe zijn). Bij de oudste is de grootste straf als ze zonder speentje moet slapen. Dus als ze het echt eens een keer te gortig maakt dan is dat de sanctie.
En als ze dan gaat liggen huilen omdat ze haar speentje niet heeft krijgt ze van mij een “en laat ik je niet meer horen anders slaap je vanavond ook zonder speentje!”. En dan wordt het muisstil… ![]()
Succes met de kleine ondernemende dondersteen!
Groetekes, Sje
Gewijzigd door - Sje op 15 Aug 2006 21:08:01
" border=0>
" border=0>
