Op mijn 17e voor het eerst zwanger!

#101

Hallo Ellen,

Wat een angst kun je dan hebben voor de reactie van je ouders zeg..

Ik vind het heel knap van je dat je je dochter op de wereld hebt gezet!

En gelukkig maar dat alles goed gegaan is..

Groetjes Daniella

 

#102

Hoi Ellen,

Ik was op m'n 9 al ongesteld vreselijk vroeg natuurlijk!

dus m'n borsontwikkeling was ook heel vroeg.

Ik ging toen gewoon lekker op m'n 14 met m'n vriend naar bed en we hadden sex we vonden et allebei heel lekker en dus ginge we lekker vaak!

Toen ik in februari (we hadden vaak sex gehad) me niet helemaal lekker voelde en al ongeveer 2 maanden gewoon niet lekker in m'n vel zat besloot ik naar de dokter te gaan. M'n vriend ging mee omdat ik vaak last had van flauwvallen en bloedneuzen.

De dokter zei dat ik bloedarmoede had en dat kon we kloppen want ik had het op jongere leeftijd ook vaak gehad. Verder kon hij niet echt iets verontrustends ontdekken dus hij zei dat ik maar even rustig aan moest doen. Ik was de volgende week jarig maar voelde me nog steeds niet lekker.

Na nog een maand het aangezien te hebben (later bleek dat ik toen al 3.5 maanden heen was) ging ik nog maar een keer naar de dokter.

Hij keek naar de beginnende ronding op m'n buik  en ging vanalles vragen hij wist dat ik vroeg ongesteld was geworden dus daar ging het niet over maar of ik met m'n vriend naar bed was geweest enz. ik beantwoorde alles en toen zei hij of ik al aan de mogelijkheid had gedacht dat ik wel eens zwanger kon zijn. Ik antwoorde van: ik heb eraan gedacht en ik zou graag een test willen doen!  We deden de  test en later die middag belde hij dat het inderdaad zo was!

Ik vertelde het aan m'n vriend en hij zei FIJN!!!!! leuk kunnen we een gezinnetje stichten! Zijn ouders dachten ernetzo over en de mijne ook!

We trouwden gauw (het was wel een hele leuke bruiloft) en ik was al 5 mnd heen toen eindelijk bleek dat ik een tweeling kreeg! wij vanalle dingen nog gauw iets erbij kopen!

Na al die lange maanden begonnen de weeën op een maandag morgen we belden de dokter en die wou me naar het ziekenhuis hebben omdat ik zo jong was (ik was 15 en m'n vriend 17) In het ziekenhuis wouden ze een keizersnee omdat de bevalling na vijf dagen nog niet doorzette! na heel wat wachten waren we dan eindelijk rijk van 2 dochters! WIllemijn en Jasmijn!

Nu gaan we een kindje uit China halen omdat ik geen kids meer kan krijgen :(

Dat heeft de vrouwenarts vastgesteld! Jammer maar heel fijn dat er zo iets bestaat al ADOPTIE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Groetjes van Gerjanne

#103

Hoi Ellen,

Goed van je dat je je verhaal verteld, er speelt heel veel angst op zo'n leeftijd en onzekerheden dus is het zeker belangrijk dat je ergens steun zoekt ipv er mee rond te blijven lopen want naast gewone kleren blijven dragen is de stress ook zeer slecht voor het kindje.

Zelf ben ik dus ook op mijn 17de erachter gekomen dat ik zwanger was en besloot gelijk dat ik het kindje zou houden, nou ik heb er echt geen spijt van, ik ben megatrots op mijn kereltje van ondertussen 5. Ik heb het wel gelijk verteld toen ik de test deed ik was op dat moment ook door angst en ontkenning ;-) 8 weken, voor mij was het alleen wat makkelijker want ik woonde op kamers dus had onderdak bij voorbaad ik weet niet of ik het anders zo makkelijk had kunnen vertellen.

In ieder geval goed om te horen dat je zo'n steun hebt gehad van je ouders en alles goed verlopen is.

Groetjes Roxanne

#104

Hoi, ik las net je verhaal en kon helemaal met je mee leven omdat ik 17 was toen ik zwanger raakte en ook niet zo goed wist hoe ik dit moest vertellen.

Groetjes Senzy

#105

jeetje wat een verhaal, hoe ben je zwanger geraakt? had je geen voorbehoedsmidelen gebruikt bij het vrijen? hoe reageerde je vriend en zijn jullie nog bijelkaar? maar veel geluk nog met je kindje en plezier.

groetjes

#106

heej ellen,

Ik herken jou verhaal heel goed! Ik ben 16 jaar en sinds 3 maandjes mama van een prachtige dochter genaamd Amy. Toen ik 15 was ben ik in verwachting geraakt, en ben er ook pas bij 26 weken erachter gekomen dat ik mama werd, ik slikte al die tijd de pil door ( wat erg stom is geweest ) dus ik had hellemaal geen ongesteldheid meer en net zoals jou had mijn lichaam geen ruimte om te groeien, ik droeg altijd spijkerbroeken enz, van mijn nicht kreeg ik positiekleding. Ik moest binnen 3,5 maand alles in orde hebben, het is mij dan ook hellemaal gelukt! dankzij de steun van mijn ouders, familie, mijn vriend en zijn ouders! ik ben hun voor altijd dankbaar. Ik denk dat jij dat ook wel bent!. Wil je met mij praten over de kleintjes? voeg me dan toe : miss_sexygirl90@hotmail.com

Groetjes en veel succes met je kleine

Lindsay en Amy
#107

wat heb je ontzettend lieve ouders zeg!het is heel fijn als je op zo’n angstig onzeker moment steun krijgt van je familie.en wat goed van je dat je meteen wist dat je je kindje wilde.ik hoop dat als 1 van mijn dochters voor die situatie komt te staan,ik ook zo positief kan reageren.en dat ook je vriend er voor je is,vind ik ook geweldig,zo zijn er maar weinig.toppie!!

#108

hoi,

ik ken dat verhaal, ik was zelf 16 toen ik vernam dat ik zwanger was, en ben op mijn 17de bevallen.
nu ben ik 19 en moet in september gaan bevallen van mijn 2de :D

ik ben blij dat je ouders het zo goed opnamen, echt waar.

groetjes katy

#109

Hallowtjes

iiCk bn 14 jr bn al 8 maanden moeder

van een zoontje:D

bn er erg blij mee!!

#110

ik ben nu 16 jaar en heb 2dagen geleden een test gekocht want was al 2 maand niet ongesteld geweest de test bleek positief te zijn  ik heb het direct aan mijn moeder vertelt en die zie: je hou het bij é ik zie jaja zeker mijn vriend is ook content de zelfde dag zijn we naar zijn ouders gereden en hebbe we het hen ook vertelt zijn moeder was gelukkig en zijn vader ook nu vandaag ga ik een afspraak maken met de dokter voor te wete oe lang ik al ben ik vermoed een maand en half maar we zullen wel zien ik weet w<el ik zal als doen om mijn kind een goede opvoeding te geven

veel liefst kimberly

 

#111

hoi ellen. ook ik was op mijn 17de voor het eerst zwanger. ik ken de problemen, ik had het voordeel dat ik er bij de huisarts achter kwam en dat mijn moeder erbij was dat scheelde alweer een hoop kopzorgen. Mijn vader daarin tegen reageerde verschrikkelijk, hij zei dat ik zijn leven ruineerde en dat ik het bewust had gedaan, dit was natuurlijk een schrikreactie, want hij was na de geboorte van bradley een onwijs trotse opa.

Maar het kan nog erger, mijn toenmalige schoonvader heeft zijn kleinkind tot op de dag van vandaag nog nooit gezien, bradley is nu 6, hij voelde zich te jong en te goed om als opa te zijn, de ***.

ik vind het goed dat je hier je verhaal doet want ik weet dat er heel veel tienermoeders zijn met dit soort verhalen.

ik heb er in ieder geval nooit spijt van gehad, sterker nog ik heb en half jaar terug nog een tweeling erbij gekregen, ik ben nu 24 en ik heb 3 kinderen!!!!!

EN IK VIND HET HELEMAAL GEWELDIG!!!!!

heel veel plezier met je kindje groetjes vanessa

#112

als ik dit verhaal lees dan herken ik er zeker dingen ik was ook 17 en ook nog niet zo lang verkering met mijn vriendje niet ongested geworden natuurlijk toen hebben we er voor gekozen om toch maar een test te gaan doen en ja die was positief best een harde klap we waren nog helemaal niet met kinderen bezig verder in de zwangerschap toen ik het kindje ging voelen dan is het tocvh best wel leuk iets dat van ons samen is en misschien  waren we toen wel jong heb er GEEN spijt van dat zeker niet ma goed op 18 april s`ochtends om half 7 voelde ik dat ons bed nat was pfff wat nou weer dacht ik eerst dat ik in bed had geplast (hihi) naar de kast gelopen om schoon ondergoed aan te trekken  bij de kast aangekomen was het ineens plats een hele vloed met water op de grond(vruchtwater) het is begonne riep ik naar mijn vriend en hij wist niet hoe snel hij uit zijn bed moest komen zeg hihi pas om 9 uur begonnen mijn weeen nog niet zo heel erg het viel allemaal nog wel mee maar om 12 uur toen kreeg ik stevige weeen om de 5 min verloskundige had getoucheerd en ik had 7 cen ontsluiting ik mocht dus naar het ziekenhuis ook een half uurtje rijden en idd dat was echt een erge rit pffff in het ziekenhuis aangekomen ik ree net de verloskammers in en ik kreeg pers drang en toen om half 2 s`middags is hij geboren ik ben bevallen met 38 weken en 5 dagen das mooi optijd dus

 

 
#113

hallo ellen!

ik heb je verhaal gelezen!ik ben 15 jaar en ik heb een gevoel dat ik zwanger ben,me borsten doen pijn ben dag en nacht moe,en misselijk ben 2x flauwgevallen en 10 dagen overtijd!me vriend is 19 en hij is er wel klaar voor!ik ook wel denk ik want weghalen is voor mij geen opsie.ik heb een test gedaan maar was negatief maar ik weet echt voor 99%zeker dat er iets is want ik voel me lichaam beetje bij beetje veranderen.mij gevoel voor sex heb ik ook bijna nie meer omdat ik daar te moe voor ben.ik denk dat ik een paar dagen moet wachten en dan weer eentest doen!

wil je aub reageren,?want ik ben egt toe aan iemand met hetzelfde gebeurtenis?!!

met vriendelijke groet!

#114

super verhaal !!!

ik heb niet hetzelfde meegemaakt maar ongeveer.

ik heb al 8 jaar een relatie en woonde 3 jaar samen. het ging niet goed met de relatie dat was in maart toen ben ik bij mn ouders gaan wonen. na veel praten en huilen is alles goed gekomen en ben ik in mei weer bij mn vriend gaan wonen.  toen psv kampioen werd zijn we naar eindhoven gegaan ik mn favorieten rokje aan en klaar om te zuipen. mn rokje zat tot mijn verbazing veelste strak !! toch aangedaan en naar eindhoven toen ik daar even was ben ik naar huis gegaan mn rokje zat echt te strak kreeg er buikpijn van. de volgende dag kwam ik uit de douche mn vriend zei jij hebt een dikke buik gekregen huh dacht ik ...... test gehaald en ja hoor was zwanger ik dacht 12 weken haha mooi niet. bij de verloskundige zeiden ze en hoeveel weken ben je nou zei ik denk 12 moest gaan liggen en ze begon aan mn buik te voelen. nou zegt ze je krijgt meteen een echo want je bent al veel verder. op de echo bleek dat ik al 5 maanden zwanger was dus dat was even schrikken!!

toen ik zwangerschapskleren aan deed groeide mn buik erg snel het kreeg de ruimte.

nu 1 jaar later ben ik gelukkig getrouwd met mijn toenmalig vriendje en bevallen van onze kleine meid. lotte. alles gaat super kan niet beter lotte is nu 1 jaar en 3 mnd erg ondeugend en ondernemend.

zo zie je alles kan gebeuren zo zit je in de put om dat je relatie over is en zo gaat alles weer super en ga je trouwen en beval je van een mooi kindje. je moet maar denken alles komt ooit goed.

en wat jou verhaal betreft ik zou het ook moeilijk vinden om naar mn ouders te gaan maar je ziet het valt wel mee. ik ben 24 en mijn man 27 dus voor ons kon het wel we hadden een kinderwens en nog want de 2 de duurt ook niet lang meer.ik zou het in ieder geval nooit weg laten halen.

 

groetjes wendy

 

 

 

 

 

 

#115

Heey, Ik zat net je verhaal te lezen. er zijn zo stiekem nog heel wat jonge moeders. Ik zelf hoor daar ook tussen en ben er nog trots op ook.

als mn dochter straks oud genoeg is om eens te gaan stappen dan kunnen mams en dochter samen want zo oud ben ik dan nog niet! er zitten overal voordelen en nadelen aan.

Ik heb mn vriend leren kennen op 11 januari 2005 op vakantie in egypte. dat is uitgelopen in een relatie .. was toen ook nog maar 15 :$ vlak daarna weer op vakantie geweest ect. nadat ik terug in nederland mn certificaat op school had gehaald ben ik in juni in egypte samen gaan wonen tja .. 29 januari 2007 werd me lieve dochter Jana geboren´ ze is nu inmiddels 3 maanden en een half!  ikzelf word volgende maand op 28 juni ´18´ 

We wonen nu samen met zn drietjes In Sharm el sheikh!! ( Egypte)

mocht je het leuk vinden om contact te houden ,

Marjolein & Amr + Jana http://djaante0egypte.spaces.live.com

#116

hoi Ellen,

Ik ben ook bevallen op mijn 17.

Mijn ouders waren er in eerste instantie niet zo blij mee maar toen mijn zoon op 24 februari geboren werd wren ze wel super trots.

Mijn toenmalige schoonouders ( de ene helft want ze waren gescheiden) waren er wel heel blij mee en de andere zagen we niet vanwege ruzie.

Hij is inmiddels 4 jaar en zit al weer op de basisschool.

Ondertussen ben ik 21 en 22 weken zwanger van de tweede!

In het begin vond ik het wel een hele moeilijke tijd maar inmiddels kan ik er helemaal van genieten.

Zeker nu de tweede er ook aan komt.

groetjes Anne

#117

Hey Ellen,

Ook ik kwam er op mijn 17e achter dat ik zwanger was.. Pfoeh, wel even schrikken hoor. Ik kende mijn vriend toen pas 8 maanden. Gek genoeg heb ik altijd al geweten dat ik jong moeder zou worden.. Mijn familieleden en vrienden reageerde gelukkig ook allemaal enthousiast op dit nieuws! Het werd wel een hele heftige tijd.. Binnen 9 maanden gaan samenwonen en een kindje krijgen, 4 weken voor mijn uitgerekende datum is mijn vader plotseling overleden.. Hij was zo trots dat hij opa zou worden, we groeiden steeds meer naar elkaar toe tijden mijn zwangerschap.. en dit heeft hij net niet meer mee mogen maken :'( Echt een hele zware tijd voor mij en m'n familie!! 1 mei 2006 werdt ons kleine wondertje geboren, Dylan. "Wat liggen verdriet en geluk dicht bij elkaar op zo'n moment) Dylan is nu alweer 10 maanden en alles gaat heel goed met hem.. Zijn papa werkt fulltime en ikzelf 2 daagjes in de week. Het gaat allemaal zo snel en ik wil wel lekker veel van hem genieten! Ik vindt het echt geweldig om een jonge moeder te zijn!!

Liefs,

Sanne

#118

ook is was zwanger op mijn 16e

in die tijd toen mijn ouders erachter kwamen moest ik het weg laten halen (nu 11jaar geleden

ik wilde het houden maar ik mocht het niet.mijn ouders waren heel streng vooral mijn vader na dat ik het weg had moeten laten halen heeft er nooit iemand meer over gesproken en ik moest het uit maken met mijn vriend ze vonden dat hij het schuld was .ik heb er altijd aan gedacht wat deze ingreep met me leven heeft gedaan het heeft geestelijk veel sporen achter gelaten later heb ik weer verkering gekregen met de zelfde jongen ben nu 10 jaar samen met hem en heb nog 2 kinderen gekregen 1 jongen hij is nu 3maanden en een meisje nu 7jaar

mijn ouders hebben er spijt van we hebben het acher ons gelaten maar vergeten zal ik het nooit

#119

hoi ellen,

wat leuk om je verhaal te lezen, ik heb namelijk precies het zelfde mee gemaakt. ik was elke keer maar misselijk s ochtend en ben daar toen ook voor  naar de dokter geweest ik had een jaar daarvoor een onderzoek gehad vor mijn darmen en de dokter dacht almaar dat het me darmen waren dat ik misselijk was enzo hij vroeg wel naar me ongesteld heid en zo maar dat was ik altijd onregelmatig.. ik was net 3 maanden 16 en er was niet veel te zien de misselijk heid was ook over enzo maar ik was heel veel moe en duizelig toen moest ik naar de dokter ik moest urine mee brengen en dat heb ik ook gedaan en toen zouden we de dokter s middags bellen dat heeft mijn moeder gedaan terwijl ik onder aan de trap zat van wat zal het zijn.. toen begon me moeder te huilen en zei je ben zwanger ze vond het echt niet leuk en schaamde zich ook voor de buiten wereld dat haar dochter zo jong met een jonge naar bed gaat.. mijn vader was ook heel emotioneel en toch ook kwaad maar die laat niet gauw wat merken.. toen naar mijn schoonouders daar was ik niet  bang voor die zijn zo nuchter en ja hoor.. nou we zien wel hoe ver het is en anders gaan we zorgen dat alles goed komt dat ws hun reactie. ik was net 1 week gestart met me opleiding als verzorgende.. oh oh.. maar me moeder en ik zijn s middags bij de dokter geweest en die deed een schatting van 16 weken zwanger.. ik heb geen moment getwijfeld want dat kind bleef bij mij.. een afspraak gemaakt in het ziekenhuis voor een defenitieve termijn echo en toen bleek ik al 24 weken zwanger te zijn terwijl ik nog geen buikje had of andere verschijnselen op de korte pireode misselijk heid na dan..  wij werden heel veel gesteund door mensen van buitenaf en toen werd het voor mijn ouders ook allemaal wat positiever..het was een korte zwangerschap.. op 22 decemer 2002 werd onze zoon Damien geboren..  wij hebben na de geboorte van onze zoon 18 maanden bij mijn ouders gewoond ik ben onder tussen zoveel mogelijk door gegaan met mijn opleiding en heb deze na 3 jaar ook afgerond dus heb het binnen de normale tijd gehaald..het 2 en 3e jaar heb ik werken en leren tegelijk gedaan om te sparen voor een huis..  na de 18 maanden hebben wij samen een huis gekocht en dat ging allemaal prima je voelt je eigen ook toen geen 17 meer.. maar ouder..  het liep allemaal zo prima dat we als snel kozen voor een 2e kindje en dat lukte ook vrij snel in februari 2006 werd onze dochter  Senna geboren. wij zijn nu inmiddels 20 en 22 en gelukkig met een zoon van 4 en een dochter van 1.. en sinds kort ook getrouwd bij tv programma de weddingplanner met de grootste bruiloft van het jaar.. 

groetjes marina ... 20 jarige moeder van damien en senna

#120

hallo,

ik ben pamela en ben 17 jaar, bijna 18.

lees dat jullie allemaal heel vroeg zwanger raakte, maar wilde sommige het ook zelf of was het voor iedereen een ongelukje?

ik en mijn vriend(27) willen namelijk graag een kindje. we zijn een jaar samen, en gaan binnekort samenwonen.ik slaap nu ook al heel veel bij hem dus komt eigenlijk op hetzelfde neer.

( ja weet het is nog erg pril).

en dat word ook erg vaak gezegd door mijn ouders.

maar ondanks dat het nog zo pril is, willen we het tog graag.

zijn ouders zijn der helemaal enthousiast over en vinden het geweldig, alleen mijn ouders niet.

en daar baal ik ontzettend van, ik zou gewoon willen dat me moeder me steunde inplaats van telkens allerlei dingen te zeggen om het maar niet te doen.

ik ben klaar met me mavo opleiding werk bij de hema kan daar een opleiding volgen tijdens me werk, we gaan samenwonen binnenkort, en we willen het allebei, dus geen reden om het niet te doen.

de enige reden is me moeder en ik weet als ik het echt wil moet ik me er niks van aantrekken maar dat is juist zo lastig als het je moeder is......tips iemand?

roos