Omgaan met agressief gedrag

#4

Ik ben toch elke keer weer blij om te lezen dat ik niet de enige mama ben met zo’n halve duivel! Soms denk ik dat het gewoon haar karaktertje is, op het kdv zeggen ze ook dat ze ‘pittig’ is, maar ze kan ook gewoon zo lief zijn en weet dan zelf amper wat er is gebeurd. Het is voor haar ook eng om zo buiten zinnen te raken, ze wordt dan rood en hapt naar adem. Gisteren liepen wij ook naar de auto en ze gilde: ‘Ik wil niet naar huis! Ik wil wat drinken!’ We zouden naar een cafeetje gaan en dat vindt ze altijd heel gezellig. Toen we dreigden dat we niet zouden gaan, waar we zelf ook van baalden, bond ze in. Ze laat zich vallen en hangt daarna aan je arm, omdat ze gewoon niet wil lopen. Veel mensen lachten toen ze mijn ontplofte peuter zagen en ik dacht ook: ‘Doe effe normaal!’ Het kon me ook niks schelen dat anderen lachten, ze gedroeg zich ook echt verschrikkelijk.

Er zit niks anders op denk ik dan haar op zo’n moment inderdaad over je schouder mee te nemen. Probleem is wel, dat ik dat niet kan als Max er ook bij is. Ze gaat naar de gang en als je dan vraagt waarom ze daar stond, kijkt ze je glazig aan. Door haar tranen heen. Soms zegt ze dan niks. En dan staat ze een minuut later weer te dansen op K3 en vraagt ze of je mee wil doen. Terwijl je daarvoor nog ‘stomme mama’ was!

Ze probeert ons soms ook tegen elkaar uit te spelen. Dan moet ik werken en doet ze zielig. Dan zegt ze: ‘Ik vind papa niet leuk’. En als ik haar op de gang zet, is het ‘Papaaaaaaa!’ en rent ze meteen op hem af. Dat wordt dan gestopt, want in principe trekken wij één lijn. Stout bij mama is stout bij papa en dan helpt slijmem bij de ander ook niet.

Ik vind het soms echt moeilijk hoor, zo’n ongeleid projectiel!

Groetjes Rainbow

Lilypie Second Birthday tickers

Lilypie Fourth Birthday tickers

#5

Hier afgelopen vrijdag voor het eerst dat gedrag gezien, schrok er zelf ook behoorlijk van. Overigens had hij al wel dat als hij bv op de gang moet staan tegen de deur aan schopt. dat deed hij al wel, maar afgelopen vrijdag was echt de top!!!

wat ik doe is negeren als hij tegen de deur schopt, dan de deur maar kapot, maar hij wil op dat moment de aandacht (negatieve aandacht is ook aandacht) en daar ga ik niet in mee. Als in een dergelijke bui rommel heeft gemaakt, zelf opruimen. En als ik hem van de gang haal, moet hij altijd aangeven waarom hij daar stond, aangezien ik hem dat duidelijk had aangegeven, en hij moet sorry zeggen en een knuffel geven. Zegt hij 1 of geen sorry, of niet waarom hij op de gang heeft gezeten, kan hij regelrecht weer terug op de gang, totdat hij het wel kan zeggen. En elke 3 minuten kijk ik even of hij het wel kan zeggen. Dit werkt wel al zeg ik hetzelf.

Buiten het huis is hij eigenlijk nooit zo , in ieder geval niet agressief. Hij wil best wel eens niet mee met lopen, niet uisteren in de winkel, maar meestal blijft hij dan staan of zitten op de plek waar hij staat, ik waarschu dan dat mama tot 3 telt en als Bo dan niet mee gaat, mama alleen gaat (niet echt natuurlijk, maar ik loop wel verder en hou hem ondertussen in de gaten) Meestal is het na een meter of 10 dat hij huilend achter mij aan rent.
Bo heeft ook een periode gehad dat hij dan rustig zegtL: maar mama, jij mag mij niet alleen laten… gelukkig is dat nu over, ik laat hem natuurlijk ook niet echt alleen, maar bijdehandje als hij is, komt dat tegen over anderen wel heel zielig over…

liefs woezel

Lilypie Fourth Birthday tickers

#6

Hihi, tja… niemand die gezegd heeft dat opvoeden makkelijk is

Nu ben ik zelf natuurlijk heel wat gewend met de oudste, en heb er niet meer zoveel moeite mee als het in het openbaar gebeurd. Interesseerd me echt niks meer als anderen kijken of opmerkingen maken. Mijn aanpak werkt voor hem het beste, dus waarom zou ik het anders doen?

Nu was laatst bij de zwemschool een ander jongetje, en die ging ook even helemaal door het lint, tot overgeven toe!
Had toch wel even met die moeder te doen… ze durfde niemand meer aan te kijken dat ze zich schaamde voor het gedrag van haar kind. Terwijl ze het ook prima aanpakte hoor.

Ik ben overigens zelf wel zo: als jij mij slaat, sla ik terug. Op die manier laat je ze voelen wat ze jou doen. Jij kan wel zeggen dat het pijn doet als ze slaat, maar dat voelt zij niet, dus kan ze zich er niks bij voorstellen.
Dat je daarmee een signaal geeft dat het kan en mag, vind ik onzin. (sorry MamavanRico , als het bij jullie zo werkt, prima overigens hoor.)

Een kind mag ook geen scherpe messen of scharen, geen hete thee of koffie en een wijntje drinken.
Zelf doe je dat wel, dus geef je een signaal af dat het kan en mag? Nee want voor kinderen is dat te gevaarlijk.
Slaan mag een kind niet. En als het lief doet, en luisterd, is het ook niet nodig dat papa of mama het doet.
Maar gaat een kind helemaal over de rooie, is het niet meer bereikbaar met praten en heeft het ook weinig zin om hem/haar op de gang te zetten.

Ik heb daar laatst nog een topic over geplaatst, op die manier creëer je juist afstand, en laat je je kind merken dat als zij door het lint gaat, zichzelf niet meer is - wat voor een kind zelf ook behoorlijk beangstigend kan zijn - jij er niet voor haar bent, even niks met haar te maken wilt hebben! Dat vind ik veel erger dan een tik op de billen, waardoor je een schrikreactie krijgt en je ze daarmee weer even ‘terug op aarde’ zet.
Maar daar kunnen we maar beter even niet verder op in gaan om eerdere situaties hier te voorkomen.

Wat je trouwens vraagt, hoe kan ik haar straffen op straat? Dat hangt natuurlijk helemaal van de situatie af. Wat je later schrijft, over dat jullie niet meer wat gingen drinken, vind ik een prima oplossing! (tja helaas heb je er ook jezelf mee… maar dat is dan even niet anders).
Heb je niks bijzonders in het vooruitzicht, zou ik haar verder niet straffen op straat, maar gewoon wat mamavanrico beschrijft. oppakken en meenemen. Geen discussie verder.

Gaat het hier mis tijdens het spelen (knutselen doet hij niet ), pak ik datgene af en speelt hij er die dag ook niet meer mee. Want de kans is dan erg groot dat het opnieuw gebeurd, zoals je ook schrijft met de kaarten/kleurboek.
Een uurtje tv kijken of computeren zorgt hier altijd wel even voor wat rust.
(Niet meteen nadat het misging natuurlijk dan zou je ze nog belonen. Maar bijvoorbeeld, "het kleuren is nu klaar, want dat kun jij niet. Als je netjes alle kleurtjes in de doos gedaan hebt ga je nog even een boekje lezen, en daarna (kookwekkertje?) gaat de tv aan.

Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)

#7

Ik denk niet dat dit haar karaktertje is maar als ze van nature temperament heeft dan zal ze heftigere buien kunnen hebben dus rood aanlopen en is de boosheid meer zichtbaar. Bij Fabienne werkt de gang bv nog steeds en als ik maar even boos op haar ben dan gaat het lipje trillen. Wil daar mee zeggen dat zij een rustig kind is met toch ook fikse buien.

@woezel … het gedrag van Bo komt erg overheen met Fabienne behalve dan dat zij nu toch echt wel zo nu en dan haar boze buien heeft als ze niet krijgt wat ze wilt. Erg brutaal en eigenlijk wat Eva doet … Ben je een rustig kind gewend dan sta je wel raar te kijken als dat waffeltje ineens ZO open gaat. Ik hanteer dezelfde regels al vind ik het met deze boze buien wel wat lastiger. Ze zijn hardnekkiger op dat moment en je moet echt wel even tot 20 tellen. Soms ook engelen geduld. Fabienne heeft laatst een kwartier op de wc gezeten omdat ze boos was ??? Geen land mee te bezeilen dus ik dacht, laat maar even zitten. Het trekt altijd weer bij.

@suzsje … Als een kind over de rooie gaat dan kan het ook helpen om het kind te troosten, ik ga meestal een paar keer kijken en vraag of het gaat. Op een bepaald moment is er weer toegang … soms zit ik weleens 20 minuten met haar op schoot omdat ze er zelf van geschrokken is/was!

#8

@Esther daar kun je opeens van schrikken he, als je het totaal niet gewend van ze bent? Ik wsa vrijdag ook zo geschrokken, dat ik even een momentje pakte waar Bo en neefje niet bij waren, om zelf even een traantje te laten, ik was er zelf helemaal van slag omdat ik hem totaal niet kende zo!!

Hier is het ook wel brutaler en zeurdiger dan eerder, en hij houdt het nu ook langer vol , maar als ik echt strikt aan de regels blijf, dan is het met een paar dagen over. Helaas gebeurt dat niet altijd

liefs woezel

Lilypie Fourth Birthday tickers

#9

Goede tips allemaal! Ik schrok er dus ook van. Ze was altijd wel bijdehand en had al vaker driftbuien, maar de laatste tijd slaat ze steeds vaker op tilt. Ze spuit dan echt vuur met haar oogjes. Ik kan me best voorstellen dat een kind kan gaan overgeven van woede, Eva zit daar soms ook bijna tegenaan. Erg om te zien. Ik laat haar even uitrazen, maar ga daarna ook wel naar haar toe om haar te troosten. Ze begint dan al snel een beetje te hijgen en te snuffen en langzaam komt ze tot haar positieven. Ze doet dan haar armpje om me heen en vindt het duidelijk fijn dat mama er weer voor haar is. Ze vraagt dan ook: ‘Mama, zijn we weer vrienden?’ Ik laat haar dan wel weten waarom ik boos was, maar dat het dan ook wel weer goed is. En dan is ze weer normaal. Het is net een soort HULKJE! Gelukkig scheurt ze tijdens zo’n aanval niet uit haar kleertjes!

Groetjes Rainbow

Lilypie Second Birthday tickers

Lilypie Fourth Birthday tickers

#10

@Woezel … ik schrok er ook echt van hoor! Ik heb zorgen gehad dat ik me afvroeg of ze wel mee kon komen op de PSZ, ze liet zich ook dikwijls slaan door een ander kindje, was zo snel geraakt … beetje bij beetje is dit wel bij getrokken. Toch vind ik haar in de kern een rustig kind en laat zich gelukkig nu niet meer de kaas van haar brood eten! De eerste boze bui was letterlijk “ik stond er bij en ik keek er naar”. Even de kluts kwijt en wat is dit nou gedachten ?? Soms zie ik ook wel de ontreddering hoor, … en zegt ze sorry mama door de tranen heen, tja … denk ik dan … meisje toch! Het valt niet mee “opgroeien” …

#11

@suzsje: ja ik ben er wel eerlijk in dat het hier wel is is gebeurd hoor, maar daarom zei ik al stel het liever uit of doe het helemaal niet. eigenlijk zit ik mezelf tegen te spreken in die zin van: dat je daarmee een signaal geeft dat het kan en dat het mag. Omdat als een kindje rico slaat zeg ik ook dat hij terug mag slaan… maar in ons geval zou dat dan niet zo mogen… hmz… ja nee dat klopt heb je gelijk in. is misschien ook wel onzin. maar toch het voelt niet goed om te doen, toen ik hem een keer een tikje had gegeven lachte hij me gewoon vierkant uit en ik voelde me nog schuldig ook. ik zit zo gewoon niet in elkaar denk ik. heeft ook wel zn redenen hoor… maar ik zet m dan liever gewoon op zn kamer dan dat ik dat zou doen. juist om te voorkomen dat ik me er later rot over voel. denk dat dat het meer is dan die andere reden die ik beschreef
overigens ben ik het er niet mee eens dat je zegt als een kind buiten zinnen is het dan een tik te geven. dan juist zet ik hem apart en laat ik hem afkoelen, maar kan me voorstellen dat je een tik geeft als een kind je doelbewust een mep tegen je harses geeft ofzo. maar dan nog, jij zegt: als mn kind slaat sla ik terug. maar als je kind jou tegen je gezicht slaat sla je toch ook niet terug in zijn gezicht neem ik aan?

Gewijzigd door - MamavanRico op 12 Dec 2011 20:18:53

#12

Nee hoor, als ik een tik geef, dan is het op de billen

Weet je, meestal voel je zelf wel aan wat het beste is voor je kind, en doe je automatisch het goede.
Er is geen ideale opvoeding… Als je gewoon doet waar je je zelf goed bij voelt, is dat ook eigenlijk altijd het goede. Moederinstinct?

Doe in ieder geval iks waar je zelf niet achter staat, ook niet als andere mensen zeggen dat het zo hoort, of dat dat het beste is. Als je er zelf niet achter staat bij wat je doet, zal je kind dat ook aavoelen, en daar dwing je natuurlijk zeker geen respect mee af.

Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)

#13

Toch zijn er heel veel moeders die dat moeder instinct niet hebben en hun kind MISHANDELEN … daar ben ik zelf als kind slachtoffer van geweest. Hoe moeilijk dat ook te bevatten is, er zijn gewoon moeders die dingen doen die echt NIET kunnen. Dus automatisch het goede doen ??? Echt niet. Mensen bestaan niet voor niets uit gedragspatronen en doen automatisch ook SLECHTE dingen.

Waarom gaat er tegenwoordig zoveel mis met opvoeden? Zijn er nog nooit zoveel mishandelde kinderen geweest? Omdat ouders het automatisch goed doen?

#14

Nee Esther omdat de meeste het te druk hebben en het dan niet meer kunnen handelen
We willen tegenwoordig alles, werken, shoppen en theeluiten met vriendinnen, een kind of 2/3 en dan moet je manlief ook nog tevreden houden en ook nog het huishouden doen. Het gevolg doodmoeie vaders en moeders met een kort lontje, ik denk dat daar heel veel in zit.
ow ja sporten moet ook nog

Liefs Michelle


#15

Is ook zo… Natuurlijk zijn er helaas ook mensen die die intuitie niet hebben…
Verder klopt het zeker wat Miremady zegt. Er ligt veel te veel druk op allerlei dingen die moeten, waardoor er minder tijd over blijft voor opvoeden… en dat gaat nou eenmaal niet vanzelf. Je moet daar wel in investeren, vooral in de zin van tijd, geduld en heel veel liefde.

Maar… ik ga er dan ook wel een beetje vanuit, dat als je actief meekletst op een forum over kinderen, als je het even niet meer weet wat je met je peuter aanmoet advies vraagt aan andere mama’s, dat je dan wél actief bezig bent met opvoeden, en je die tijd er ook in wilt investeren.

Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)

#16

nja ik denk dat het ook dan eraan ligt hoeveel geduld je hebt.
ik deed eerst heel weinig buitenshuis ZONDER rico. Ging amper naar een oppas en dan kon hij zichzelf ook nog totaal niet vermaken en zeurde een end weg als ik een keer de afwas moest doen. mijn geduld raakt dan op den duur OOK op omdat ik zoveel “moet” continue… maar wat ik al zei, dan zeg ik m gewoon op zn kamer.
ik vind dit geen excuus voor een ouder om zn kind dan te mishandelen. een corrigerende tik geven valt hier overigens niet onder in mijn ogen, maar dan ben ik het idd met esther eens, het is maar net hoe je dan in elkaar zit denk ik… er bestaat geen excuus of een reden om een kind te mishandelen. dan ben je gewoon ziek in mijn ogen. Vreselijk Esther dat jouw dit is overkomen! knuffel!

#17

DankjemamavanRico

Een corrigerende tik vind ik ook anders …

Wat ik zelf mistte in het contact met mijn moeder, dat als ze me strafte dat ze me dan niet vertelde waarom ze het deed. Als ik thuis kwam met iets van school wat ik geknutseld had voor haar dan gooide ze het weg, keek er niet naar of maakte het kapot … ze was vaak erg wisselvallig door de drank, had een kort lontje, en alles draaide om haar geluk, haar wensen, EGO. Dat vind ik nog het meest lastige om te begrijpen, ik begrijp het gewoon niet. Mishandeling emotioneel/lichamelijk maakt zoveel kapot … menig kind raakt getraumatiseerd en onzeker voor de rest van zijn leven, bouwt een eigenwaarde van nul op en kamt vaak met psychische problemen. Ik vind kindermishandeling heel heel erg.

Ik probeer zelf elke dag bewust met Fabienne d’r opvoeding bezig te zijn, natuurlijk denk ik soms ook weleens; laat haar maar gaan in plaats van te beschermend te zijn of even streng optreden ipv over me heen te laten lopen. Er zijn grenzen … als ik merk dat ik een kort lontje krijg omdat ik bv teveel binnen zit dan is er eigenlijk maar en motto; naar buiten, even iets leuks doen of even ruimte nemen voor jezelf. Gelukkig heb ik een man die dit best begrijpt en ook zegt; ga maar even lekker naar de stad!

#18

MamavanRico ik zeg ook niet dat dat een reden is om een kind te mishandelen, zeer zeker niet, maar daar komt het vaak wel uit voort, dat bedoelde ik.

Liefs Michelle


#19

Pff Esther, ik vind het heftig wat je verteld. Wat moet jij je eenzaam gevoeld hebben… en verward omdat je niet kunt bevatten waarom je dan iets fout doet.
wat een onwijze ** streek om je knutselwerkjes weg te gooien of stuk te maken.
het enigste wat jij wilde was dat je moeder trots op je was. in de hoop als je zo’n werkje mee naar huis kwam dat ze weer blij was en je een keer de knuffel kreeg die je zo hard nodig had… voel erg met je mee, vreselijk!
jij doet het goed meid, je weet dat je het nooit zo wil doen als je moeder deed, dat maakt jou al een super mama!

@Miremady: nee ik snap dat je dat geen excuus vind, haha was meer een algemene opmerking. ik vind sowieso dat mensen die een kort lontje hebben daar iets mee moeten doen. al dan niet met begeleiding. Ik heb soms ook een kort lontje, maar dan ga ik niet gelijk fysiek te werk. afstand is in mijn ogen het beste dan. zou nooit in mij op komen mn kind zo te slaan, kan daar met mn hoofd niet bij dat iemand daartoe in staat is. ze zijn zo klein, als ze dan willen slaan moeten ze iemand van zn eigen leeftijd pakken, die WEL voor zichzelf kan opkomen. grrr!
nogmaals ik snap dat jij het niet zo bedoelde, ken je wel langer dan vandaag

#20

In mijn omgeving is een moeder met een kort lontje, pakt haar kind dikwijls beet, schud het kind door elkaar en schreeuwt wat ze van het meisje gedaan wilt hebben. Dat gaat me ontzettend aan het hart. Het meisje zit in Fabienne d’r klas … vertoont vanaf dag 1 gedrags problemen … Ik heb het zien gebeuren, met de leidsters over gepraat EN … zij concludeerde hetzelfde … een kind met ontwikkelings achterstanden en gedrag wat anders is bv … vreemde mensen knuffelen of steeds willen knuffelen, als baby al in oogjes willen prikken, haren trekken, gemeen knijpen … je ziet ook al echt enorm zwart-wit gedrag, manipuleren … het is allemaal net even iets anders, sterker dan het gewone peuterpubergedrag. Het is bijna ongelooflijk hoe een 3 jarige als dit meisje gedrag vertoont wat niet bij het kind past.

mamavanrico … gelukkig heb ik heel veel verwerkt en kan ik mijn kind nu het goede geven. We hebben allemaal weleens een zware dag … een dag dat je veel teveel is en dan reageer ik ook weleens kort hoor op Fabienne. Zodra ik het merk zeg ik; sorry, mamma is een beetje moe of wat dan ook. Zou je per ongeluk eens een tik geven dan is het nog niet eens heel erg, als je maar sorry zegt en praat met je kind. Vind ik dan … Eerlijk gezegd gaan mijn haren nog steeds omhoog als ik een moeder hoor schreeuwen tegen haar kind, zeker als het vingertje er ook nogeens bij komt en het in bijzijn van mensen ge-kleineert word. Dan denk ik echt; zullen we dit nu eens bij jou doen en hoe vernederend voelt dit dan voor jou mam ??

#21

ja weet je, wat ik al zei ik heb soms ook net als jij een kort lontje, we blijven toch allemaal mensen?? het zou raar zijn als we dat nooit zouden hebben.
MAAR wat je zei over dat kindje, ja als die moeder echt zo erg is is dat voorspelbaar dat hij ontwikkelingsproblemen krijgt (of zij)
maar rico b.v. die stapt ook op vreemde af en daagt ze uit tot spel. is dat raar of afwijkend dan als kinderen dat doen?? of bedoel je echt de combinatie van de dingen die je noemde? ENfin…
voorbeeld: we stonden op de bus te wachten in een bushokje. daar zat een vrouw en hij ging haar ineens kietelen op haar rug en zei : KIELE KIELE en lag helemaal in een deuk. zij ging erop in en binnen de kortste keren gierde ze beide van het lachen.
nog een voorbeeld; gisteren zaten we bij de huisarts voor controle voor Rico ivm die pseudokroep, en wij zaten er met ons 3tjes (papa ik en rico) en langs mij zat een oud vrouwtje.
Rico pakt die speelgoed dokters koffer, pakt er zo’n “spuit” uit, prikt mij en papa, en loopt vervolgens zonder twijfelen op die vrouw af om haar ook een prik te geven. zij vond het allemaal prima, maar dat bedoel ik dan met dat Rico echt niet 1kennig is. nooit geweest ook niet volgens mij. hij legt heel makkelijk contact en deinst nergens voor terug.
Maar echt een vreemd iemand ineens knuffelen? dat vind ik echt vreemd gedrag, of ligt dat aan mij? als dat nou het enigste is wat ze deed maar als ze ook echt heel extreem gemeen is… lijkt me niet gezond nee.

Ik heb dat ook hoor wat jij zei, ik leg Rico ook soms uit dat mama gewoon haar dag niet heeft. mama een beetje boos of verdrietig is, maar dat rico daar niets aan kan doen. tja meer kun je niet doen!
zij moeten natuurlijk niet de dupe worden van ons verleden… dus het minste wat we kunnen doen is excuus maken als we een keer te chagerijnig hebben gereageerd ofzo.

#22

Esther waarom meld niemand dat voor het kindje helemaal ontspoort?

Liefs Michelle


#23

@Michelle … ik heb buurtbewoners gesproken en als puntje bij paaltje komt, is iedereen bang voor escalaties, men roept maar iets doen? … Ondanks dat je tegenwoordig anoniem mishandeling kan melden. Als meer mensen melding maken dan gaat jeugdzorg ook actie ondernemen. Zoals een van de leidsters zei … het eerste wat ouders doen als je met signaleringen komt is; dat doen wij niet of wie zegt dat! De ouders voelen zich direct aangevallen … het is niet dat ze niets doen maar ze gaan uiterst secuur te werk. Inmiddels zit het kindje in een plus groep dwz een extra ochtend PSZ om vaardigheden te leren en volgens mij wordt het gezin wel in de gaten gehouden. Hoop ik!