Niet slapen

#1

Hallo,

Ik weet even niet meer waar ik goed aan doe…ons dochtertje van bijna 14 maanden wil ineens niet meer gaan slapen?! Sinds we terug zijn van vakantie, nu 2 weken geleden, wil ze niet meer alleen in haar bedje gaan slapen. Zolang wij naast haar blijven zitten, gaat ze rustig liggen en valt ze in slaap, maar als we weggaan voordat ze slaapt zet ze het op een krijsen. Dit houdt ze erg lang vol, het lijkt wel of ze gewoon echt niet wil slapen zonder ons. Ze wordt ook iedere nacht wel één keer wakker en dan is het hetzelfde verhaal, huilen totdat we bij haar blijven zitten of haar bij ons in bed leggen.
Ik weet niet waar ik nu goed aandoe. Is dit weer een sprong en moeten we naast haar blijven zitten totdat ze slaapt, zodat ze rustig in slaap valt en dan hopen dat het vanzelf weer goed komt? Of moeten we haar laten huilen, troosten en weer weggaan totdat het weer goed gaat?

Overigens is ze overdag ook niet helemaal haarzelf. Ze huilt veel, wil de hele dag bezig gehouden worden en op schoot zitten of hangt aan je been.

Hopelijk hebben jullie wat tips!
Groetjes Sandra

Lilypie 1st Birthday PicLilypie 1st Birthday Ticker

#2

Hé, een ineens-topic! Hartstikke in een sprong die kleine meid! Zie het oei-ik-groei-boek!

Verder is ze aan het uitproberen. Niet bij je in bed nemen! Voor je het weet slaapt ze nog steeds bij jullie als ze op de kleuterschool zit! Niet intrappen want ze lacht zich suf dat het haar elke nacht lukt om jullie zover te krijgen dat je bij haar blijft of dat ze bij jullie in bed mag.

Laten huilen! Als er verder niks aan de hand is (vieze luier, ziek, pijn, of wat dan ook) lekker haar gang laten gaan. Ze valt wel weer in slaap.

Gaat je een paar nachten kosten maar dan weet ze wel dat er met jullie niet te sollen is.

Groetekes, Sje

Gewijzigd door - Sje op 13 Mar 2010 15:31:37

#3

Berichtje voor Sje,
Om maar met de deur in huis te vallen: ik vind de toon waarop je schrijft een beetje vreemd, alsof een kind er op uit is om je te manipuleren en in de maling te nemen. Begrijp ik niet zo goed. Een kind huilt nooit zo maar…als je het laat weten, dat je het serieus neemt en oprecht wilt begrijpen, dan zul je zien, dat je het snel met haar oplost. Dat kost wel wat moeite, maar een ding is misschien goed om te onthouden. Als ouder kun je makkelijker naar je kind toe bewegen dan andersom. Het is je taak om voor je kind te zorgen! En dan mag je fouten maken, leer er dan wel van.
Mama van Micky, ik wens je sterkte en veel geduld. lieve groet, Anne

#4

Berichtje voor Annemariposa,
Hoe oud is jouw kindje?

Groetekes, Sje

#5

De Toon is niks mis mee,Sje heeft helemaal gelijk,ze is aan het uit proberen.

gr angelique

#6

Hoi,

Op zich een herkenbaar verhaal, maar nu is onze dochter 11 maand. Laatst zijn we ook een weekend weg geweest, eenmaal thuis niet alleen willen slapen.
Toch moet ik Sje gelijk geven. Het is een sprong en ze is aan het uitproberen. Heb haar een paar avonden haar gang laten gaan en toen was het klaar. Slaapt nu weer super.
Ik zou persoonlijk, want op dit forum worden en tips en adviezen gegeven hoe mama’s het zien er niet op in gaan. Niet aan toegeven…want net wat Sje zegt dan slaapt ze als ze naar de kleuterschool moet nog bij jou in bed.

Heel goed weekend nog.

Gr Egberta

Lilypie First Birthday tickers

#7

Berichtje voor Sje,
Onze dochter is 14 weken. Maakt dat wat uit bij wat ik te zeggen heb?
groetjes Anne

#8

Misschien volg ik hem niet helemaal meer.
Maar de mama van micky schrijft dat haar kindje 14 maand is.
Sje geeft antwoord en stelt een vraag, dan geeft Anna daar weer antwoord op.

Heeft de mama van Micky 2 profielen?

Anna geeft in haar laatste bericht aan dat het kindje 14 weken is?

Dus hoe oud is het kindje nu 14 maand, of 14 weken. Want er zit nogal een verschil tussen en ook hoe IK het zou aanpakken.

Gr

[img]http://lb1m.lilypie.com/291mp1.png" width=“200” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie First Birthday tickers” />

#9

Wie is Anna? Even goed teruglezen en dan snap je 'm…

Volgens mij vraagt Sje Annemariposa naar de leeftijd omdat er nogal een verschil in gedrag zit bij kindjes van verschillende leeftijden. een kindje van 14 weken zal minder snel uitdagen dan een kindje van 14 maanden. Hoort deze topic trouwens niet in een ander forum thuis?

Groetjes Annemiek

#10

@Annemariposa, ja dat maakt wat uit!

Laten we afspreken dat we elkaar spreken zodra jouw kindje ook rond het jaar is of 14 maanden is.

Met 14 weken is een kindje nog een schattig elfje, maar ook jouw schattige elfje gaat ooit periodes krijgen dat het een onuitstaanbaar draakje is! En als het jou lukt om dan met rustige nachtelijke serieuze gesprekken je kindje stil te krijgen, ben jij mijn superheldin en moet je een boek gaan schrijven over je tactiek.

Maar geloof me, dat boek komt er niet. Met “kracht, wijsheid en wierook” bereik je helaas niks als het om opvoeding van kinderen gaat. Kom maar vast van de wolk af en ga met 2 benen op de grond staan.

Ik adviseer je om mijn berichtje van gisteren en jouw reactie daarop uit te printen en in je nachtkastje te leggen. Lees die teksten terug in een van de nachten rond de periode dat ze een jaar is, dat je tot wanhoop gedreven wordt omdat je kindje huilt, je niet weet wat er aan de hand is, het jou niet lukt om met diepgaande gesprekken tot haar door te dringen en je op het punt staat om haar bij je in bed te nemen omdat je na nachten spoken kapot bent en wilt kunnen slapen.

Je hebt gelijk, een kindje huilt niet zomaar. Maar het toeval wil dat de enige manier van communiceren voor een kindje van rond het jaar is: huilen! Als ze kon praten dan riep ze de hele nacht “Papa en mama, ik vind het veel gezelliger als jullie hier bij mij zijn of als ik bij jullie mag liggen!”.

Als je kindje nog maar 14 weken is, oordeel dan niet over hoe om te gaan met een kindje van 14 maanden. Dat is een wereld van verschil!

Groetekes, Sje

Gewijzigd door - Sje op 14 Mar 2010 13:40:55

#11

@Pjukje, Annemariposa eindigt haar eerste berichtje met “mama van Micky, ik wens je sterkte en geduld”. Dus niet als aftiteling van haar eigen berichtje maar als berichtje naar mama van Micky toe die dit topic begonnen is.

Mama van Micky en Annemariposa zijn 2 verschillende personen.

Groetekes, Sje

Gewijzigd door - Sje op 14 Mar 2010 13:42:30

#12

@Sje en mama van mirthe, ik heb hem weer. Zag het even niet.

Verder heb ik niks meer toe te voegen. Sje haar antwoord is erg duidelijk.

Gr Egberta

[img]http://lb1m.lilypie.com/291mp1.png" width=“200” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie First Birthday tickers” />

#13

halleluja!! Ik geloof dat jij een boek moet gaan schrijven Sje! Voor mensen die nog twijfelen of ze kinderen willen of niet…haha Er staat me dus nog heel wat te wachten…(die van mij is bijna 4 maandjes en echt nog een schattig elfje)

#14

Nou, ik kan je nu vast verzekeren: ook jouw elfje gaat ooit een draakje worden! Haha!

Print je mijn tekst ook even uit voor in je nachtkastje?! Scheelt je straks een hoop zoekwerk!

Groetekes, Sje

#15

Sje, nee ik print niks uit Ik weet dat het een kwestie zal zijn van negeren en vooral volhouden en consequent zijn. Zal heel moeilijk worden maar je hebt wel gelijk! Zal wel aan je denken als het zover is…haha.

#16

En ik zal me jou meeleven als het zover is.

Dat doe ik dan niet letterlijk op de momenten dat je met je draakje bezig bent in de nacht, want dan slaap ik. Da’s het voordeel van 2 kinderen van 5 en 6 jaar hebben!

Groetekes, Sje

#17

en wanneer transformeren ze van een draakje weer terug in een elfje? Of gaat dat ook in sprongetjes?

#18

Nou, ik kan je geruststellen, het zijn vaker elfjes dan draakjes hoor. Althans, hier was dat wel zo.

Maar niemand ontkomt aan de peuterpuberteit en dan hangt het van je eigen vasthoudendheid af hoe heftig die peuterpuberteit is. Als je echt consequent bent, op de juiste momenten negeert en op de juiste momenten goed gedrag beloont, kun je vrij goed door de peuterpuberteit heen komen.

Maar als je af en toe uit je rol valt omdat het je teveel wordt en je toch dwars tegen je eigen regels in toegeeft, dan weet dat kleine slimme draakje dat het dus uiteindelijk lukt om je daar te krijgen waar je draakje je wil hebben.

Dus gewoon echt, hoe moeilijk ook (ik praat nu makkelijk maar wij hebben hier ook taaie periodes gehad met de dames) consequent blijven. En bijv. ook dreigementen uiten die ook uitvoerbaar zijn. Dat klinkt heel zwaar maar je begrijpt mogelijk wat ik bedoel.

Een dreigement als “als je nu niet ophoudt met het gooien met speelgoed, mag je dadelijk niet mee naar opa en oma en blijf je alleen thuis” slaat natuurlijk nergens op. Weet je zelf ook wel dat dat niet uitvoerbaar is en dat heeft draakje snel genoeg door. Dus die gaat lekker door met gooien.

Dus voordat je zo’n soort dreigement uit om je kind “in het gareel” te krijgen, even nadenken of het een uitvoerbaar dreigement is. Als je namelijk dreigementen ook echt uitvoert, heeft je kindje ook sneller door dat er niet met je te sollen is.

Zodra je met van alles dreigt en je voert het niet uit (omdat het 9 van de 10 keer niet uitvoerbaar is) lacht draakje zich helemaal suf en gaat lekker door met grenzen verkennen en uitproberen.

Groetekes, Sje

#19

Goede tips! Thanks…

#20

Maar voorlopig gewoon nog lekker genieten van Elfje he?!

Groetekes, Sje