Ach, ik begrijp niet zo waarom mensen zo vaak denken dat het zwaarder is om een zwaar kind te krijgen. Goed, als je bekken niet ok is misschien, maar mijn vk zei me dat het niets uitmaakt. Het zit 'm in de grootte van het hoofd, niet in het lijfje. Eva was dus ook 4015 gram en die zou er bij mij echt zelf uitgekomen zijn als ik wel gewoon persweeën had gehad. Daardoor kon ze er niet uit, maar dat had niets te maken met het feit dat ze groot was. Terwijl ik zelf toch een klein vrouwtje ben. Mijn vk zei me dat het waarschijnlijk is dat ik, mocht ik weer zwanger worden, weer een groot kindje zal krijgen omdat dat bij mijn vriend in de familie zit. Dan heb ik het over 10-ponders die allemaal via de natuurlijke weg zijn gekomen. Ze zei: ‘Ik verwacht niet dat je een 10-ponder krijgt, maar ook die kunnen gewoon thuis worden geboren’. En dat bewees de collega van mijn vriend! Dus…groot wil niet altijd zeggen: onmogelijk of extra pijnlijk! ![]()
Neemt niet weg dat ik zelf ook wel zo’n humpie van 2850 had willen hebben, want ik schrok ook toen de echo met 38 weken 3700 gram aangaf. En dat voor een meisje! Toen dacht ik dat ik een reus zou krijgen, maar achteraf viel dat reuze mee. Ze was groot door een dubbele placenta en toen ze was geboren zakte ze steeds meer terug naar de middellijn. Nu is Eva met haar 9 kilo heel gemiddeld!
Groetjes Rainbow, trotse mama
