Maar nu gelukkig weer thuis
Ik had dus last van harde buiken en de hele dag een super gespannen en pijnlijk gevoel in mijn onderbuik.
Dat had ik op zich al vanaf maandag ofzo, dat het erger werd.
Maar nu had ik opeens zoiets van: ik ga bellen (oké, Peet trok me over de streep hoor! Want ik zou normaal gesproken inderdaad de verloskundige wel gebeld hebben, alleen aangezien ik op controle ben bij de gynacoloog vond ik het zo’n “gedoe” om dan het ziekenhuis te bellen )
Maar goed, gebeld dus.
Krijg je de kraamafdeling.
Netjes verteld waar ik last van heb en ik zou na overleg teruggebeld worden.
Dat deden ze dus en ik moest ff langskomen.
Dus kids ondergebracht bij de buren (Peet was al werken) en met mijn buurvrouw naar het ziekenhuis.
Het heeft daar erg lang geduurd (bijna 2 uur) omdat het druk was met bevallingen.
Maar eerst heeft een verpleegkundige met een doptone naar het hartje geluisterd.
Dat ging prima en Kaya schopte lekker tegen de doptone aan steeds
Daarna werd mijn urine gecontroleerd. Op o.a. blaasontsteking etc. etc.
Na een tijdje kwam de dienstdoende gynacoloog.
Hij vroeg ook weer wat er was en heeft een echo gemaakt.
Daarna nog een inwendig onderzoek.
Gelukkig was alles goed. Kaya groeit ook prima etc.
De gyn. zei dat het zeer waarschijnlijk dan te maken heeft met het oprekken van mijn banden en het groeien van mijn baarmoeder.
Daar kan je dus harde buiken van krijgen (heb ik dus regelmatig) en dat is dus niet de bedoeling.
Zeker niet dat het zo’n pijn doet.
Dus ik moet het wat rustiger aan gaan doen
(ehm…heb vandaag ook zowat niets gedaan, maar goed…)
Toen moest ik nog wachten op de uitslag van mn urine.
Ik zat gewoonweg te hopen op een blaasontsteking, want dan zou het voor mij enigzins verklaren waarom ik zo’n vreselijke buikpijn heb.
En je krijgt dan natuurlijk peniciline waardoor de pijn minder wordt.
Maar urine was dus ook prima.
De verpleegkundige zei nog een keer dat ik het rustiger aan moet gaan doen.
En dat ik woensdag gewoon op controle naar de gyn. moet gaan.
En als het eerder al erger wordt, dat ik dan echt wel even aan de bel moet trekken bij ze.
Liever 3x teveel dan 1x te weinig zei ze (is natuurlijk wel zo, maar niet iedere verpleegkundige/arts denkt daar zo over hoor!)
Dus, om half 9 (2 uur later dus ) was ik weer thuis!
En nu ga ik zo mooi braaf lezen in bed, hahaha!
Ben best wel moe.
Groetjes Bianca, mamma van Stephan (23-06-2001) en Kaya, die in november verwacht wordt.
Gewijzigd door - Bieb op 30 Jul 2005 22:23:44
