het punt is dat ik het elke keer een maandje los laat, en ik me er al heel lang niet aan erger.
rico is 2, dat klopt maar hij wordt bijna 3, hij gaat nu naar klas 2 van de peuterschool, en ik zie idd leeftijdsgenootjes die zoveel sneller in dingen zijn en dan twijfel ik aan mijzelf of ik het allemaal wel goed doe. leer ik hem te weinig? is het uberhoudt al echt nodig om hem dingen te leren of gaat dat nog steeds net als toen ze baby waren vanzelf? ik bedoel gaan jullie er ECHT voor zitten met jullie kinderen om ze “iets” te leren? (ik dwaal af van het topic maar eigenlijk zit dat gedeelte in dezelfde bezorgdheid dan waar ik het topic mee begon) ik denk dan van: tja ik ga met rico zitten kleuren, maar ik leer hem b.v niet: zo moet je een potlood vasthouden. en dan denk ik weer van: wat ben ik ook een muts dat moet ik hem toch leren? of moet dat juist niet? why the hell twijfel ik ineens zo aan mezelf, of aan hoe dingen moeten. alles liep gewoonn zoals het liep en nu vallen me weer constant dingen op. ik bedoel wanneer begint het dat je je kind echt dingen gaat leren wat niet automatisch gaat. dus wat ik als VOORBEELD gaf mbt het kleuren en de kleurpotloden vasthouden, dan noem ik maar wat mara zo is dat natuurlijk met meerdere dingen.
Nu heeft hij net een loopfiets gekregen (vandaag) en ja hij vind hem super stoer, en hij snapte dus niet hoe hij moest lopen terwijl huij zat. want als ik zeg ga maar zitten, goedzo, en nu lopen. dan gaat rico weer stana en loopt. snapje? en dit is een kwestie van “hij moet het even doorhebben” maar dan doe ik het b.v. wel even voor (ik ging op een fietsje zitten die maar 35 kilo kan houden, maar dat terzijde hahaha) en ja dat vond hij dan onwijs grappig dus dan doe ik het wel voor, maar met de dingen die vanzelfsprekend lijken (wat ze dus niet zijn net als het leren kleuren of het leren met bestek eten) dan laat ik hem gewoon zijn gang gaan, ja dat is toch stom? zo leert hij toch niet met een vork of lepel eten? en dan leg ik het zo nu en dan weer een keer goed uit maar dan gaat ie liggen etteren met zn eten omdat hij dan geen geduld heeft om te luisteren en gewoon door me heen kletst, dan denk ik weer van: waarom leg ik het nog uit hij luistert toch niet! overigens was het moment wat ik net beschreef vandaag. want normaal blijf ik uitleggen en dan zeg ik op den duur: probeer het nu mara zelf, lukkt het niet is het niet erg.
maar ik had gewoon zoiets van pfoeh!
@Suzsje: even speciaal voor jou, jij schreef hij is 2, ja maar wel bijna 3, en ik zag kinderen met de picknick met mes en vork eten en ik schaamde me een beetje voor “mezelf!!” dat ik dit gewoon niet voor elkaar krijg. dus daarom twijfel ik van; ligt het nou aan mij, want als dat niet het geval is en het ligt b.v. aan zijn motoriek dan kan hij er niets aandoen, en ik ook niet, en moeten we hier gewoon wat mee.
pff ik wordt zo moe van mezelf. We moeten overigens binnenkort dus naar de Orthopeed omdat hij helemaal niet goed beweegd met zijn voeten, misschien heeft dat dan ook weer zijn uitwerking of dezelde werking in zijn handen en is het toch een spier-probleem…
zucht… ik ga even een sigaret roken ik zit teveel te piekeren merk ik wel weer![]()
