Ja hoor, morgen is het weer zo ver, weer demonstraties.
Alle prijzen zijn vanaf maandag weer omhoog gegaan. Brood, melk, vlees, eieren zijn in 1 maand tijd bijna verdubbelt, mensen zijn laaiend! Helaas is mijn salaris nog steeds hetzelfde!
Morgen weer demonstraties
Jmama
#1
Jmama
#3
Ja echt getsie, ik word er al misselijk van als ik er aan denk. Ik heb al besloten niet te gaan werken, het was nogal een drama vorige keer, maar om nu weer 2 dagen binnen te zitten, ik word daar ook moe van. Ik zit echt een plan te bedenken om er voor te zorgen dat J zo min mogelijk meemaakt, maar hoe?!?
Michele1
#5
Jeetje meid is het nog wel haalbaar om daar te blijven wonen?? Weet dat jullie daar willen blijven maar hebben jullie een grens op gebied van tot hier en niet verder?
En heb je wat dvd’s achter de hand??? Verder denk ik veel knutselen, voorlezen en puzzelen. Dingen waar je met J mee bezig bent zodat je haar letterlijk af kan leiden. Misschien vermoeiend maar grootste kans dat ze er niets mee van krijgt.
Groetjes,
Michèle
sugars303
#6
nou nou het is flink aan het rommelen daarow hoor, ik zat net ff een stukkie in de krant er van te lezen, en daar gaat het er wat heftiger aan toe als dat ze hier stakingen en demonstraties aanpakken zullen we maar zeggen ! lastige situatie, en ook financieel, voor jou maar ook voor de rest van de mense, wat een drama man, bahbah !
heel veel sterkte meis, ik hoop dat het deze keer iets minder uit de hand loopt !!
Pippy is geboren 17.07.2009
Mriek
#8
Dit is toch niet meer te doen zo? Als ik jouw verhalen zo lees, dan vraag ik me (net als Michèle) af waar je grens ligt.
Groetjes,
M
“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”
Spannend
#9
Vroeg me net hetzelfde af, tot waar ligt je grens?
Je kan J. niet overal buiten houden, denk dat het overal wel te merken is…
Afleiden met muziek, dvd, knutselen…hoop dat ze dat zo lang volhoudt.
Sterkte!
Groetjes van Sascha en Senne
Jmama
#10
De grens is op dit moment wel redelijk bereikt moet ik zeggen.
De demonstraties zijn op het laatste moment afgelast omdat de regering anders zou opreden met harde hand (echt kogels en geen traangas en rubber meer) Het is nu verzet naar 17 September, ze geven de regering 1 maand de tijd om de situatie te verbeteren.
Ik vind het heel moeilijk, want ik wil graag mijn gezin bij elkaar houden. Mijn man zou dan toch niet mee kunnen, en alles wat we hier hebben opgebouwd achterlaten is ook niet fijn, en helemaal opnieuw beginnen, afhankelijk zijn van vrienden en familie als het gaat om alles (auto, huis, kinderopvang) dat kan ik toch niet van ze verlangen, dus ik vind het moeilijk, en als het moet liever rond J’s 4de verjaardag, dan kan ze naar school!
We hebben J de vorige keer wel alles eerlijk verteld, deze ochtend zaten we dus te wachten tot het ging beginnen maar de electriciteit is uitgevallen, dus we wisten niet wat er aan de hand was, uiteindelijk ben ik door mijn werk gebeld dat het okay was en we weer aan het werk konden in de middag. Wij hebben lekker geknutseld (een sint en een stoomboot gemaakt in Augustus, hahahah, J wilde dat graag, nou prima hoor) en een grote puzzel gemaakt, en blokken gebouwd, het was best leuk.
Michele1
#11
Ik snap je helemaal hoor, maar jij hebt wel een keuze. Hoe moeilijk moet het voor hen zijn die dat niet hebben. Hopelijk komt de regering tot inkeer en schikken ze maar als ze nu al dreigen met echte kogels ben ik bang van niet. Wat zegt je man ervan dat jij deze keuze eigenlijk kan maken???
Groetjes,
Michèle
Jmama
#12
Mijn man heeft het liefste dat we gaan (J en ik), maar ik ben nogal koppig! Ik ga niet nu mijn spullen pakken en over 2 jaar weer terug snappie, als ik dan naar NL ga dan maakt ze daar d’r school af, en ja mijn man red zich wel, hij komt uit de getto! Maar leuk is anders natuurlijk! Wat voor relatie heb je over als je zo’n lange tijd niet als gezin bij elkaar blijft, heel moeilijk, maar als het zo door gaat dan vieren wij geen kerst hier!
Michele1
#13
He gatver meid, nee die toekomst wil je inderdaad niet. Kan C niet mee dan??? Maar als het te link wordt kies dan wel voor jezelf en je dochter he hoe moeilijk ook.
Groetjes,
Michèle
Zwelgje74
#14
Ik zie je topic net pas en jeetje wat een situatie zeg… Sterkte, hopelijk hoef je niet de moeilijke keuze te maken om zonder je man naar NL te moeten komen…
Groetjes Nancy
woezel
#15
Oh wat moeilijk daar!! Ik kan mij je koppigheid aan de ene kant wel voorstellen, om de argumenten die je geeft, maar kan je man echt niet mee en dat je met zijn drietjes hier opnieuw start? lijkt me een verschrikkelijke keuze, maar hoe de situatie daar nu is, lijkt mij ook verschrikkelijk beangstigend!
liefs woezel
Jmama
#16
Nee mijn man zou niet meekunnen. We moeten voor hem een apparte procedure starten. Dan moet ik een vast contract hebben en meer dan 1500 euro verdienen (das wel te doen) dan kunnen we de procedure starten, dan moet hij hier Nederlands leren, en naar NL komen voor een inburgeringsexamen. Als die gedaan is moet hij weer terug om het besluit af te wachten. Totale kosten voor dit gedoe; tussen de 7.000 en 11.000 euro!
miremady
#17
Telt dat ook in deze situatie? ja zul je vast al wel hebben uitgevogeld. wat een verschrikking
Liefs Michelle
Jmama
#18
Helaas niet;
Kijk als hier echt iets uitbreekt kan hij wel asiel aanvragen (politiek), maar dan moet je in die procedure die soms wel 10 jaar kan duren, dat wil ik niet. Helemaal niet omdat de kans dat je afgewezen word groot is en het ook eigenlijk niet echt nodig is voor hem.
Als je een Nederlandse partner hebt kun je een verblijfsvergunning krijgen, deze procedure wil ik dan laten ingaan, maar dat gaat minimaal 1 jaar duren, en heel veel geld kosten! In die tijd ben ik bij wijze van alleenstaande moeder met een kindje, dat gaat een moeilijke tijd worden, als we besluiten deze kant op te gaan!
goudvisje20
#19
Jeeeeee wat ontzettend moeilijk en heftig zeg!!
Ik zou dat ook echt niet kunnen hoor… Zomaar je partner achterlaten…
Je houd toch van hem en weet dat hij achterblijft in gevaarlijk gebied. Je gaat er ten slotte niet voor niks weg…
Oh wat lijkt me dit moeilijk zeg…
Ik wou dat we je op de een of andere manier konden helpen…
Vreselijk, ik kan niks anders doen dan je alleen maar heeeeeeeeeeeeeel veel sterkte te wensen…
Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie
MamavanRico
#20
ik begrijp heel goed dat jij je man niet achter kunt/wil laten daar. maar ik begrijp je man ook heel goed. hij wil dat jullie veilig zijn, hij voelt het als zijn plicht om jullie een veilige plek te bieden dat is man eigen en dat is niets meer dan normaal.
Maargoed je zit natuurlijk behoorlijk in 2strijd.
maar jij sprak over 2 jaar in nederland blijven. die Demonstraties duren toch geen 2 jaar mag ik hopen? ik bedoel…de vorige keer was het toch ook maar even en geen jaren?
Is het niet mogenlijk een soort van “vakantie” te houden in nederland tot het weer rustig is?
