Voor de moeders die het verhaal gevolgd hebben heeft de titel geen uitleg nodig. Voor de overige: Morgan is al twee weken stront verkouden. Alles al geprobeerd, ui, luuf, bed schuin, neusspray, nissykind en noem maar op. Niks hielp en afgelopen zondag begon ze ook nog te blaffen als een kleine zeehond. Vanmorgen liepen de tranen over haar wangen van de inspanning en ze was meteen buiten adem. Dus knoop doorgehakt en niks afgewacht meer en naar de ha gegaan. Wat een heerlijk mens. Ik was aan de late kant omdat de rampstadrail weer eens een stremming had en ik weer om moest. Ik had ze al gebeld dat ik onderweg was (lang leven de mobiels). Maar goed ik moest eerst maar even rustig gaan zitten en vertellen wat precies het probleem was. Nu moet ik zeggen toen ik negen weken zwanger was had ik een lichte bloeding en ben ik in blinde paniek haar kantoor binnen gestormd en zij heeft mij toen ook meteen gerustgesteld en onderzocht en me niet het idee gegeven dat ik me aanstelde. Maar goed uitgelegd wat er speelde, het hoesten, de vlekken, de luiers alles dus. En wat vraagt ze dan… Heb je zelf het idee dat haar gedrag anders is. Dus ik zeg ja, ja zegt ze jij bent haar moeder jij weet of ze anders is dan normaal. Heerlijk als ze dat doen. Kan het cb wat van leren. Maar goed Morgan uit haar kleren gesjord, die begon meteen lief te lachen naar de dok en ondertussen haar stetoscoop te pikken… net een kleine ekster bling bling.
Maar goed alles geluisterd en bekeken. Uitslag een tas medicijnen en over twee weken terug. Ze heeft een inhalator gekregen om vrijer te kunnen ademen. Ze vroeg of er astma bij ons voor kwam. Ik heb het op mijn 18de gehad door schimmels in huis, maar daar ben ik van genezen. Wel aangegeven dat we 6 katten hebben, maar als ze daar mee knuffeld heeft ze nergens een reactie op. Dus dat is het waarschijnlijk niet. Maar dat kun je toch pas met 4 jaar testen. De vlekken is een lichte vorm van eczeem (eczeem is een extreem breed begrip net als reuma). Nee niet door de warmte, maar door haar lage weerstand nu. Dat gaat ook gewoon weer over, maar ze heeft hormoonzalf en een vaselinezalf meegekregen nu. Ze heeft dus even wat ondersteuning nodig. Moet zeggen heb haar daarstraks haar eerste pufje gegeven en ze at wat makkelijker, maar later in bed klonk ze al meer als zichzelf. Gelukkig slaapt ze nu wel want dat wilde ze niet in eerste instantie, maar ja mamma is koppiger. Gelukkig klopte mijn gevoel weer en heb ik als het goed is snel mijn meissie weer terug.
Groetjes,
Michèle
