Wij hebben zelf al een hond, Maxi. Zij is een vrouwtje.
nu had ik vroeger een hond gekregen (Beau = een mooie rode engelse cockerspaniel)
ik had die gekregen omdat ik iets bereikt had wat voor mij heel moeilijk was. even niet teveel op door gaan nu…maar goed toen ben ik thuis weggegaan en ik wilde Beau eigenlijk meenemen maar dat mocht ineens niet.
nu, jaren later, wil mijn pa ineens van het hondje af. Mijn moeder gaat het nog steeds niet goed mee die kan het gewoon niet opbrengen om volledig voor Beau te zorgen. Mijn vader speelt het nu zo: of jij zorgt voor hem(tegen mijn moeder) want ik doe er helemaal NIKS voor.
dat is gewoon ontzettend lullig want zij wil ergens het hondje niet kwijt.
nu hebben wij gezegt: geef m maar gewoon aan ons dan (nu was het ineens wel goed van mijn vader)
en we kijken hoe het gaat een week of 2.
hij was er nog geen week en ik had zoiets van: oh help… hij verliest ZOVEEL haar. ik had m geborstelt, toen in bad gestopt, toen weer geborstelt en met een natte doek na gedaan.
nou haalde niks uit, echt ik stofzuig en het hele huis zit weer vol plukken haar na 2 uur.
ik vond dit voor rico niet echt fris ofzo dus ik belde op na overleg met rijco, dat het eigenlijk niet ging enzo…
dus zouden we hem het weekend terug brengen.
maar toen met oud en nieuw, was Beau zo bang van de knallen (is ie niet gewend aangezine mijn ouders eerst niet “druk” woonde en nu wel dus)
dat ik m lekker geknuffelt heb en dacht: ik wil m helemaal niet kwijt!
tis toch mijn lieverd enzo.
maar het punt is nu.
nu is ie er bijna 2 weken. hij is ontzettend veranderd sinds ik weg ben gegaan thuis. hij luisterd helemaal niet meer.
kan 1000x in de mand zeggen maar komt er telkens uit. loopt ons constant achterna en s’nachts krast ie tegen de deur en gaat herrie maken omdat ie bang is alleen te zijn.
ik vind het gewoon erg zielig voor hem want door al dat gesleur met m is ie eigenlijk helemaal verpest (eerst ik en rijco weg, toen mijn broer weg, toen mn moeder tijdelijk, daarna zijn ze weer verhuist en mn vader schreeuwt alleen maar tegen die hond…,nee maar verder bemoeit ie zich nergens mee pff!)
nu het uiteindelijke punt waar ik mee zit. ik kan beau hier echt NIET meer houden.
ik heb net uitgelegd hoe het er ongeveer aan toe gaat.
ik moet heel veel tegen hem roepen omdat ie niet meer luisterd, en ik vind dit gewoon voor Rico niet goed.
door dit gedoe is er heel wat stress in huis, het is constant poetsen, mijn vriend en ik hebben nauwelijks tijd voor elkaar omdat het constant poetsen en roepen naar de hond is.
rico gooide al met spullen naar de honden maar nu doet ie het alleen maar erger, en dat vind ik deels onze fout omdat wij gewoon niet moeten roepen. maarja je wordt gewoon krankzinnig van die hond.
en dat is het hem nou juist, ik hou echt veel van het beestje maar hij is gewoon helemaal verpest door een hoop omstandigheden en mijn pa die constant tegen die hond schreeuwt en als ie niet de mand in gaat (die moet constant daar in de mand, omdat ie NIET op het vloerbedekking mag komen…zucht) gaat ie doen alsof ie met een slof gaat gooien (doet ie niet maar hij doet ALSOF ie dat doet)
't beestje is gewoon hartstikke bang.
ik kan m dus niet houden en moet m wel terug brengen.
maar ik voel me dan zo’n **** omdat mn vader nu ineens zegt: dat als ie terug komt hij m meteen weg doet (Assiel dus)
dit wil ik ook weer niet!
ik weet het dus even ook niet meer, vind het erg voor Beau, vind het gewoon niet goed voor hem, maar ja ik moet ook aan mn eigen gezin denken…
wat zouden jullie doen?
<a href=“http://lilypie.com”>[img]http://lilypie.com/pic/091211/RTYm.jpg" alt=“Lilypie Tweede Pic” width=“63” height=“80” border=“0” />[img]http://m2.lilypie.com/VLS0p1.png" alt=“Lilypie Tweede Ticker” border=“0” /></a>
Gewijzigd door - MamavanRico op 14 Jan 2010 09:49:16
