Ik vertelde hier thuis bij het avondeten dat Dylano was afgevallen (hahaha, ja, zo zie je maar hoe Ikkeben invloed heeft op mijn leven) en toen zei mijn vriend: ‘Oh, maar dat komt dan waarschijnlijk doordat hij veel energie verbruikt en omdat hij loopt?’ Hahaha, alsof hij Dylano zelf kent!
Ik ben juist weer ‘commentaar’ gehad op Eva’s lijfje. Voor de 12387540 keer onderhand. Bij Sinterklaas zondag kreeg ze weer te horen dat ze van die dikke billen had. ‘Moet je eens kijken wát een billen!’ Over de andere, even oude kindjes, werd weer eens niks gezegd. Terwijl die óók laarsjes aanhadden waar de beentjes een beetje over de rand heen puilden! Die hadden toch écht dezelfde billen! Ik verdedigde me maar weer eens, door te zeggen (Joost mag weten waarom eigenlijk) dat ze juist onder het gemiddelde zit. ‘Ook met gewicht?’ vroeg die collega, ongelovig. Ja, óók met gewicht ja! Heel irritant. En net bij het zwemmen vroeg een moeder, toen Eva met haar kind op de mat zat, hoe oud ze was. Toen ik zei hoe oud ze was, keek ze zeer verbaasd: ‘Oh? Dan is zij wel groot he?’ Ik: ‘Nee hoor…blabla’. Ik word er langzaam doodziek van, elke keer weer hetzelfde gereutel. Als ik een euro zou krijgen voor alles wat gezegd is over Eva lengte/gewicht plus over toen ik zwanger was, zou ik nu zeker wel een bedrag bij elkaar hebben. Arm kind, ik vind het zielig voor haar. Ik voel me steeds alsof ik haar moet verdedigen. Bij mij ligt dat toch gevoelig. Mijn zus pestte mij jarenlang door mij altijd ‘volslank’ of ‘dikke’ te noemen, terwijl ik dat nooit ben geweest. Waarom ze dat deed weet ik niet. Zij is nu steviger dan ik, maar ik zeg zoiets nu nooit tegen haar? Ik was toen 14 ofzo en had er echt verdriet van. Ik denk dat ik Eva wil beschermen ofzo, dat ze dat niet tegen haar zeggen?
Groetjes Rainbow, trotse mama
Gewijzigd door - Rainbow op 24 Nov 2009 11:56:49
