Nou vanmorgen zijn we naar de KNO arts geweest. Op het eerste zicht wilde hij toch geen ingreep doen en begreep hij dat deze mama er toch ook wel huiverig tegenover stond. Maar bij het onderzoek zelf (oren/neus en keel) veranderde hij van mening en vond het toch wel noodzakelijk. Evt wilde hij 4 maanden uitstel geven … maar dan alsnog de ingreep doen. Dit afgeketst omdat ik dan zelf ook met dikke toeter loop en geen zin heb om dan nog naar het ziekenhuis te gaan … Het moet toch dus dan maar zo snel mogelijk…
Hij vond dat er veel vocht bij de oortjes zaten dus krijgt hij aan beide oortjes buisjes en gaan de neusamandelen weggeschraapt worden … Volgens de arts moet hij ook maar minimaal horen waardoor hij nog niet echt duidelijk woorden zou kunnen zeggen. Hij roept bijv heel de dag papa … maar hij hoort van ons het verschil niet tussen papa of mama … vandaar dat hij dit niet zomaar zal aanpassen en mama zal roepen. Hij zegt wel woorden maar die verstaan wij en de buitenwereld dus echt niet
Kortom een korte ingreep waarbij het 99% goed gaat en 1% een bloeding de oorzaak is dat een extra narcose nodig is.
We zijn gelijk naar de anasthesist gegaan en alles doorbesproken. Nu wachten op een oproep die binnen 3 a 4 weken in huis is…
Vind het heel dubbel… ene kant fijn dat hij van die benauwdheid wordt verholpen en dat hij buisjes krijgt… andere kant … mwah…