Bij onze jongste (van 4,5 jaar) is precies 2 weken geleden de neusamandel verwijderd. Keelamandelen doen ze niet zo gauw meer, ze halen meestal eerst de neusamandel eruit. Mocht dat de klachten niet verminderen dan gaan ze alsnog de keelamandelen eruit halen. Ik stam nog uit de generatie dat keelamandelen er standaard uitgetjoept werden zodra je 4 was, maar daar zijn ze een paar jaar later mee gestopt.
Die ingreep van het verwijderen van de neusamandel stelt niks voor. Duurt maar 5 minuten ofzo en dan komt je kind alweer van de OK af.
Bij aankomst werden we ontvangen, we werden naar het zaaltje gebracht waar het ziekenhuisbed van de kleine meid stond. Mocht ze omkleden naar nachthempje, slofjes etc. Ze kreeg een zetpil voor preventieve pijnstilling en toen mochten we naar de speelkamer tot ze aan de beurt was.
Ze moeten inderdaad onder narcose (dus nuchter naar ziekenhuis! Tot 5.00 's nachts mocht ze nog eten en tot 8.00 's ochtends mocht ze nog heldere dranken drinken. Dus geen zuivelprodukten.).
Kindje wordt op een stoel gezet en je mag voor je kindje gaan zitten om de handjes vast te houden en zodat je kindje je nog kan zien. Kindje krijgt mondkapje op en binnen een halve minuut zie je je kindje wegzakken. Gewoon alsof het in slaap valt.
Ik had heel erg tegen dat moment van narcose op gezien maar mij viel het alles mee (was voor ons overigens de tweede keer want de oudste heeft vorig jaar buisjes in de oren gehad).
Dan ga je de OK uit, krijg je een bakje koffie of thee in een wachtruimte (tenminste, zo ging dat hier) en voordat je je koffie op hebt, mag je alweer terug naar het zaaltje en dan wordt je kindje daarheen gebracht.
Bij het verwijderen van de neusamandel worden ze in de OK alweer uit narcose gehaald in plaats van dat ze bijkomen op zaal. Geen idee waarom precies. Dat vond ik wel een moeilijk moment. Je huilende kindje op zo’n ziekenhuisbed. Gelukkig mocht ze meteen op schoot zodat we konden troosten, ze kreeg wat koud drinken, mocht een ijsje uitkiezen en toen is ze in slaap gevallen. Om de een of andere reden vielen alle neusamandelkindjes op die zaal in slaap.
Toen ze een uur geslapen had, ging ze zitten en zei heel uitgerust en vrolijk “Zo, ik heb nergens meer last van!”. Haha!
Die dag en de dag erna mogen ze alleen vloeibaar koud voedsel. Ik ben dus op de ochtend dat we naar het ziekenhuis moesten (hoefden er pas om 10.00 uur te zijn) met de kleine meid naar de supermarkt gegaan, heb haar zo’n kinderboodschappenkarretje gegeven en dat mocht ze vol laden met toetjes. Helemaal leuk vond ze dat!
De volgende dag kon ze gewoon naar school en ik heb haar nergens meer over gehoord!
Wat verbetering klachten betreft: ze ademde grootste deel van de dag door haar mond, kon niet met de mond dicht eten en ze snurkte. Vooral dat snurken is nagenoeg weg! Mond dicht eten is lastiger aan te leren aangezien het zo’n gewoonte voor haar is geworden om haar mond tijdens het kauwen open te houden.
Heel verhaal! Kun je hier iets mee of heb je wat meer informatie nodig? Laat maar weten!
Groetekes, Sje
Gewijzigd door - Sje op 29 Sep 2009 21:49:13