Nou meiden we zijn er weer…
Vanmorgen om kwart voor 6 zelf mijn bed uit (gister alles al klaar gelegd) dus even eten en om half 7 Jurian wakker gemaakt… oh hij sliep nog zo lekker! Heb hem een zetpil gegeven en even geknuffeld met hem… daarna de auto in. Om kwart over 7 waren we in het ziekenhuis en werden gelijk doorverwezen naar de dagbehandeling, daar stond een klein bedje voor hem klaar met aan het voeteneind een tekening en ‘dit is het bedje van Jurian’. We moesten daar wachten tot we verder uitleg kregen. Die kwam al snel en … tijdens de uitleg liep Jurian naar de tas (had ik op grond gezet) en graaide naar de gevulde beker met drinken. Tja leg dan maar uit dat hij dit niet hebben… maar dat hij eerst geholpen moet worden. Hij was het hier dus ook echt niet mee eens. Hij moest tot half 9 wachten, was als eerste van die kamer ( 6 personen ) aan de beurt. Dus daar kwam de zuster Jurian halen… Mama steekt haar handen al in de mouwen van de blauwe schort … mag ik niet mee! Tja als je zwanger ben mag je niet mee naar de narcose kamer. Gelukkig was papa erbij, en moest die mama’s plekje innemen … Ik mocht wel weer naar de uitslaapkamer gaan als hij wakker werd. Dus daar heb ik gewacht op hem. Hij kwam schokkend terug… vond dit wel naar om te zien. Maar was nog niet bij kennis. Opeens ging hij heel hard huilen en kwam er veel bloed uit neus en oortjes … Hij kreeg een zetpil diclofenac. En ik mocht hem op schoot nemen. Oh wat is hij dan slap… moest net als een baby goed zijn hoofd ondersteunen. Verder is het goed gegaan… hij heeft al snel goed gedronken en mocht om half 12 weer naar huis. Vond zelf de ochtend daar wel lang duren … je wordt er beetje gaar van. Ook mag Jurian alleen nog maar drinken, vanavond beetje pap maar verder nog niks vandaag.
Vanavond mag ik hem voor het slapen gaan nog een zetpil diclofenac geven en verder pcmoll.
Bij thuiskomst (half 1) lag hij in de auto te slapen… hem lekker op bed gelegd en nu slaapt hij nog…
Bedankt voor jullie liefde en meeleven… tja of het meegevallen is… ?? Zou het niet graag nog een keer willen doen… maar het is te overzien…