Jurian elke avond na half uur gaat krijsen

[mini-boy]

Lieve mensen …

Dit is nog nooit gebeurd, dus moet ik misschien wel in mijn handjes klappen. Maar nu al 2 avonden achter elkaar dat hij zó hard ligt te roepen / krijsen dat hij helemaal schor wordt (daarna dus wel rustig )…

Ik wordt er beetje radeloos van… ben veel alleen thuis. Weet dan echt niet wat ik moet doen. Eerst laat ik het 5 minuten gebeuren … daarna ga ik kijken … staat of zit hij rechtop in bed … roept ‘uit uit mama uit’. Ik zeg nee … kom lekker liggen. Maar hij klampt zich helemaal aan mij vast. Ik troost hem even … dan is hij stil. Leg hem terug en hij begint heel extreem te krijsen.

Dit houdt hij ruim 2 uur lang vol!!

Vandaag al met hem wezen fietsen … niet te lang de middag slaap gedaan … en toch … WEER!!

Wat moet ik op zo’n moment? Negeren? Dat lukt echt niet … hij krijst alsof hij vermoord wordt…

[kikie]

Haha herkenbaar. Jesse doet dit ook sinds een paar dagen. Als hij begint ga ik er 1 keer heen om te kijken. Is er niks qua ziek, vieze broek etc laat ik hem brullen. Vandaag was hij na een kwartier stil. Jesse heeft het ook nog nooit gedaan en ik heb ook geen idee waar het vandaan komt. Normaal hoor ik hem echt nooit. Ik zeg wel altijd als ik wegga dat ik gewoon beneden ben en hij niet bang hoeft te zijn. Het huilen wordt hier hopelijk met de dag korter.

Liefs

[Saro]

Oh wat lastig meid. En ik kan me voorstellen dat je dan even niet meer weet wat te doen. Het blijft gewoon heel naar als je kindje zo hard aan het huilen is!!

Heb je het idee dat hij je een beetje aan het uitproberen is? Als dat nl het geval is zou ik het idd negeren. Dus niet naar hem toe gaan. Hierdoor kan je het misschien alleen maar erger maken, omdat hij op je wacht. Als hij weet dat je toch niet komt heeft het harde huilen ook geen effect en zal hij er naar mijn idee vanzelf mee stoppen (snap dat dit heel makkelijk gezegd is hoor).

Als hij hard aan het huilen is in zijn slaap zou ik naar hem toe gaan en hem rustig over zijn hoofdje aaien ofzo, maar dat is nu niet het geval denk ik.

[kikie]

Bij Jesse is het echt uitproberen. Als ik zijn kamer in kom is het meteen stil. Soms zegt hij dan ook nog heel bijdehand “Jesse slapen”.
En idd wat Saro zegt als het in zijn slaap is wel even kijken.

Liefs

[Sje]

Het zou heel goed kunnen zijn dat-ie aan het uitproberen is. Beneden zijn of lekker bij papa en mama in bed liggen is veel leuker dan in je eigen bedje liggen.

Het gaat dwars door je moederhart als je kindje zolang onverklaarbaar huilt, maar als er echt niks aan de hand lijkt te zijn (luier, ziek, etc.) dan zit er toch niks anders op dan negeren.

De eerste keer gewoon gaan kijken, troosten, lekker weer onderstoppen, kusje en klaar. Hij moet namelijk wel het idee blijven hebben dat jij naar hem toe komt als hij huilt. Want als hij eens een keer huilt omdat er wel degelijk iets aan de hand is, moet hij weten dat je zo snel mogelijk komt.

Hij moet alleen ook weten dat jij daarna niet meer komt als er niks aan de hand blijkt te zijn.

Net wat Kikie zegt, vertel hem dat jij wel gewoon dicht in de buurt bent. Maar die kleine man moet wel gaan slapen.

En dan laat hem maar in zijn soppie gaarkoken. Heel hard en heel moeilijk maar zodra hij door heeft dat er met je te sollen is en dat-ie het alsnog voor elkaar krijgt om weer uit bed te mogen ofzo, gaat hij alleen maar verder door met grenzen verleggen. En voor je het weet is de weg terug alleen maar moeilijker.

Dus hoe lastig het ook is, volhouden om hem te negeren.

Groetekes, Sje

Gewijzigd door - Sje op 23 Apr 2010 23:15:11

[Michele1]

Morgan heeft dit ook gedaan en nu is het over inderdaad door negeren. Ze wil als ze er net in ligt nog wel eens even heel hard roepen/ een brul geven of schreeuwen en dan ga ik altijd even kijken want dat houd meestal in dat ze nog een extra kus of knuffel wil en dan zeg ik ook mamma en pappa zijn beneden en we komen nu niet meer boven, jij gaat lekker slapen en dan hoor ik haar nog even keuvelen en dan ineens is het stil.

Groetjes,

Michèle

[mama_snoekie]

Jey doet het ook sinds een paar dagen, hij begint met een nep-huiltje en gaat net zo lang door tot er traantjes komen en word dan echt helemaal over stuur! De eerste keer heb ik hem er uit gehaald want ik vond het zo zielig dat hij zo snikte, en dat heeft hij onthouden! Tis nu bij elke keer naar bed gaan hetzelfde verhaal…
Er even heen gaan om te kijken maakt het nog erger want dan denkt hij dat hij er uit mag… Maar we houden vol!
Hij doet het alleen ook 's nachts als hij wakker word, en dat is heel lastig want Hij schreeuwt Jessey ook wakker! Maar ik wil hem ook niet bij ons in bed… Dan maar liever voor dag en dauw er uit, of laten brullen en desnoods Jessey bij ons in bed want die heeft nog niet door dat ze ons daarmee in der macht krijgt… Een lastige fase hoor!

[Mriek]

Misschien uitproberen, misschien weer een fase van verlatingsangst? Jouw gevoel zal het het beste kunnen zeggen.

Erik heeft het soms. Dan ga ik na een paar minuutjes even kijken, laat 'm in bed en troost 'm daar. Ondertussen zeg ik dat wij beneden zijn en dat hij lekker kan gaan slapen. Vaak zeg ik dan ook (als 'ie tenminste niet ziek is) dat ik niet opnieuw bij hem kom kijken, dus dan 'ie maar gewoon moet gaan slapen. En dat werkt eigenlijk altijd wel goed. Hij gaat dan wel eens opnieuw huilen, maar dat geeft 'ie ook altijd snel weer op. Je hoort het verschil wel tussen écht huilen en huilen om niets, tenminste…hier is dat wel duidelijk.

Als het écht niet helpt, of jij voelt je er niet goed bij: in mijn PPT-boekje staat dat je ook naast het bed van je kind kan gaan zitten met bijvoorbeeld een boekje. Geef hem dan geen aandacht, maar laat zien dat je er bent. En dan elke keer steeds verder bij het bedje vandaan gaan zitten, tot je buiten de kamer bent en bijvoorbeeld met zijn deur open op jullie eigen kamer was gaat opvouwen ofzo. Misschien iets arbeidsintensiever, maar dit kan dus ook. Dan ervaart 'ie dat je gewoon nog in de buurt bent en kan 'ie uiteindelijk weer gewoon alleen in slaap vallen zonder brullen.

Sterkte!

Groetjes,
M

[mama_van_3_jongens]

mriek dat deed ik laatst met het oefenen in een eigen bedje nou ja eigen bedje…
de laatste tijd kruipt hij s avnods graag bij zijn broer in bed om even daar zogenaamd in slaap te vallen dat gaat goed tot ik de kamer uit loop dus ik dacht ik ga naast het bed op de grond zitten (deed ik bij de oudere kinderen ook in het begin)
ik zat dus op de grond met mijn hoofd tussen mijn knieen om niet te laten zien dat ik om zijn gekwebbel moest lachen… wat doet hij… hij klimt uit bed en gaat exact opdezelfde manier als ik zitten… nou toen kon ik me lach niet meer inhouden

vervolgens loopt hij naar de kamer ernaast waar papa bezig was gaat hij daar weer in de zelfde positie zitten om het nog even aan papa te laten zien

gelukkig was het een oefening omdat hij daar zelf de aanstalten voor maakte en dus geen serieuse poging

de tijd vliegt voorbij, geniet van elke dag

[Mriek]

Haha, wat een clowns zijn het soms hè? Met een beetje mazzel slaapt Jurian van mini-boy nog in een ledikantje en kan hij dat grapje niet uithalen…

Groetjes,
M

[mini-boy]

Heel veel geluk dus dat hij nog in een ledikantje slaapt …

Nu is het middag en doet hij het ook … ik ga niet kijken!! Ik houdt vol… met tranen in mijn eigen ogen. De periode van huilbaby komt me nu weer zo boven…

Het is minder moeilijk dan toen … toen wist je echt niet wat er aan de hand was. Nu is het duidelijk uitproberen. Papa heeft hardere stem dus ging gister na 22.00 uur naar boven en zei duidelijk dat het nu klaar moest zijn… en hij stond huilend in bed te slapen zo moe!! Daarna ook niet meer gehoord…

Weet dat jullie hier geen antw. op hebben maar hoop van harte dat dit geen weken duurt… denk met negeren dat het ook het snelst over moet zijn … maar wie wint er

[Mriek]

Jullie winnen! Zonder twijfel. Kom op hoor, als je zo duidelijk aanvoelt dat het uitproberen is gaat kleine man dit écht niet winnen. Ik snap dat de huilbabyperiode misschien weer boven komt drijven. Hou vol!

Ik zei gisteren ook vrij kortaf tegen Erik: “Mama komt nu niet meer boven, ik wil dat jij gaat slapen. Klaar nu.” En toen was het stil.

Groetjes,
M

[lalala]

Nou ja zeg!!!
Ik zit dit topic te lezen, en plots begint Seth te gillen, die al even lag te slapen… Heel gek!!

Ik hoop dat hij weer lekker gaat slapen, en dat jullie er met Jurian ook uit komen.

Ik moet zeggen dat als ik er een keer of 3 ben geweest ik dan altijd boos wordt en vaak is het dan over.

Liefs, Anne

[Michele1]

Hoest verder gegaan mini boy?? Stil gebleven???

Hier was het ook ineens gillen, maar bleek dat ze haar deken niet van de voeteneind kreeg dus ik moest hem even aangeven. En vanmorgen om half acht hoorde ik pappa pappa pappa… Dus de dag was weer begonnen.

Groetjes,

Michèle

[Sje]

Misschien nog een tip waar je iets mee kunt. Vreemde ogen dwingen namelijk, dus mogelijk dat je daar iets mee kunt bereiken.

Ik zag een keer een of ander filmpje bij funniest home videos. Kindje krijste ook heel de boel bij elkaar terwijl er niks aan de hand was. Papa gaat een paar keer zeggen dat-ie stil moet zijn en goed moet gaan slapen. Kind krijst gewoon door.

Papa zet pruik op, verdraait zijn stem, steekt zijn hoofd om de hoek van de slaapkamerdeur van de kleine man en zegt dat-ie stil moet zijn en lief moet gaan slapen.

De kleine man gaat liggen en geeft geen kik meer! Werkte super!

Groetekes, Sje

[Mriek]

@Sje: dat jochie schrok zich waarschijnlijk het leplazarus…

Ik had gisteravond weer hetzelfde met Erik; klooien in bed en niet willen gaan slapen. We hebben zo’n terugpraatfunctie op de babyfoon, dus ik dacht: “Die gebruik ik eens een keer.” Nog nooit gedaan. Dus ik druk die knop in en zeg: “Erik, mama wil dat jij NU gaat slapen. Ophouden.” Nou, het was prompt stil en het bleef stil. Papa vond het zielig, hij dacht dat Erik zo geschrokken was dat 'ie niets meer kon zeggen. Haha!

Groetjes,
M

[Sje]

Nou, echt schrikken deed-ie niet, hij was het blijkbaar inmiddels gewend dat die vreemde mevrouw hem kwam zeggen dat-ie moest gaan slapen. Haha!

Groetekes, Sje

[MamavanRico]

ik denk dat het wat verlatings angst / angsten zijn.
Op een bepaalde leeftijd moeten ze daar allemaal doorheen.
Laat hem zeker weten dat je er bent, angst gedrag moet je niet negeren. uitprobeer gedrag wel.
Ik denk dat jij het beste kunt beoordelen of dit angst is. Maar als hij zich aan je vast gaat klampen lijkt het daar wel een beetje op.
In mijn peuterpubertijd boekje staat ook, dat bij slaapproblemen, het echt niet erg is om even bij hem te blijven op de kamer.
Als hij er ook vaak midden in de nacht last van begint te krijgen is het ook niet erg om even bij hem te gaan slapen.
omdat als hij wakker wordt, hij niet weer bang hoeft te worden omdat JIJ er bent. Als hij weer goed slaapt kun je weer op je eigen bed gaan liggen. het kan zijn dat ie er dan aan gewend is dat jij er bent maar het is ook voor jou uitproberen wat werkt.
maar als het als tip aangeschreven wordt door deskundige mensen, zou ik het zeker wel proberen als het ook s’nachts is.
Aangezien dit niet is, zou ik gewoon even in een stoel op zijn kamer rustig gaan lezen en steeds verder weg gaan zitten. Uiteindelijk op de gang met de deur open wat gaan doen strijken of weet ik veel wat. En uiteindelijk zijn deur weer dicht doen. Misschien helpt een nachtlampje op zijn kamer, of een rustig muziekje.

Ik herkende het vanmiddag alleen even
ik wilde hem in bed leggen maar hij had daarvoor onder de flat in de zandbak gespeeld dus alles zat vol zand,
zn pamper dus ook.
dus ik had m effe in bad neergezet en de douche straal op m gehouden om m wat af te spoelen. hij dacht; yeah ik mag in bad… nou niet dus haha dus was het krijsen een half uur lang.
maargoed… nu is het stil

[Linette1]

Pff twee uur is wel heel lang zeg, snap dat je daar zelf echt niet rustig bij blijft… ik zou het ook naar vinden. Minke heeft wel vaak dat ze heel hard gaat huilen en "mamaaaaaa"of "papaaaa"roept als we haar 's avonds in bed leggen en de deur van haar kamertje dicht doen. Maar we gaan eigenlijk nooit terug en ze slaapt meestal wel na een minuut of 5-10. Maar pas geleden moest ze opeens heel hard huilen 's avonds ( doet ze nooit) dus ik ging kijken en toen had ze volgens mij gedroomd oid. Was helemaal slaapdronken en bangig. Kleine mop…Toen aai over haar bol en weer neergelegd, tukte ze gewoon verder… Tja ik denk dat negeren ook het beste is, voor je het weet huilt ie drie uur als ie weet dat je uiteindelijk komt… maar ik zou dat ook heel moeilijk vinden. Hopelijk is deze fase snel over!!

[mini-boy]

Het werkt!! Negeren … oh zo moeilijk maar met resultaat kan je er nog trots op zijn ook!!

Jurian heeft zaterdagmiddag half uur liggen krijsen… zaterdagavond kwartier … zondag niet meer …!! TOP hé!!

Je gaat je wel afvragen waarom hij het deed… maar denk dat ik de oorzaak weet?! Hij was té warm gekleed… pyjama / winterslaapzak zonder mouwen / en deken… Nu doe ik al de zomerslaapzak aan/ pyjama zonder broek en hij lijkt het minder warm te hebben … wie weet is dat ook beter zo?!

Bedankt voor het meedenken/meeleven… dat scheelt heel veel als je het zelf even niet zie zitten!!

JULLIE ZIJN SUPER EN ONMISBAAR … maar wisten jullie natuurlijk al