Ik moet even mijn ei kwijt hoor… Vanaf dinsdag werd Julia weer iedere dag onrustiger, vrijdag heeft ze zelfs de hele dag liggen huilen. Uiteindelijk zag ik het echt niet meer zitten… aan het eind van de middag zat ik zelf te huilen en heb tegen mijn man gezegd dat ik wel ga werken en dat hij maar thuis moet blijven. Zo is er echt geen lol aan! Achteraf voel ik mij hier weer heel erg schuldig over, want een baby huilt niet voor niets. 's Avonds ontdekte ik witte plekjes aan de binnenkant van haar lipjes, ik dacht direct aan spruw. Zaterdagochtend waren die plekjes nog veel erger geworden, dus eind van de ochtend zat ik op de huisartsenpost. De dokter stelde ook vast dat het waarschijnlijk spruw is, dus kregen we medicijnen mee (Daktarin). Ik ben altijd zó ontzettend voorzichtig en werk heel hygiënisch, dus ik begrijp echt niet hoe ze er aan komt. Volgens de dokter kan het juist ook komen doordat je té hygiënisch bent… Wat moet ik daar nou weer mee, minder vaak mijn handen wassen?!? Inmiddels heb ik op internet gevonden dat iedereen de schimmel bij zich draagt en geactiveerd kan worden bij verminderde weerstand of oververmoeidheid. Kijk dáár kan ik iets mee. Onze Julia is zwaar oververmoeid geweest (en is nog steeds moe) doordat ze de eerste twee weken alleen maar gehuild heeft. Ik vermoed dat ze er daardoor extra bevattelijk voor geweest is. Inmiddels lijkt de medicatie al aan te slaan en de plekjes in haar mondje zijn heel erg verminderd. Ik begin nu zelf wel last te krijgen van mijn borsten, kennelijk heeft ze mij nu ook aangestoken. Ik smeer mijn borsten na iedere voeding ook in met de crème, dus hoop dat dit snel zal helpen.
Zijn er meer mama’s met spruw ervaringen? Hebben jullie nog tips?
Groetjes, Sandra